Toerfietser Weblog

Volgt de fietsbelevenisen van Hans de Groot,
toerfietser sinds 2003.
Ik fiets om te bewegen,om te genieten van de geleverde prestaties, om samen tochten te maken, om nieuwe wegen te ontdekken en om van de natuur te genieten.

maandag 31 december 2012

Oudejaarsdag

Terwijl buiten de (vuurwerk)bommen ontploffen en binnen de oliebollen op tafel staan, schrijf ik het laatste stukje van 2012.
Het was weer een enerverend fietsjaar waarin ik, ondanks een 40 urige werkweek, toch nog 6200 km bij elkaar wist te fietsen.

Het fietsjaar begon dit jaar met enkele MTB tochten richting Staphorst en Ommen, terwijl de eerste (koude)race kilometers een rondje Beulakerwiede betrof.
Verder zag het jaar er vrij normaal uit en afgezien van het Buitenland weekend en de Mergelheuvelland 2-daagse waren er voor mij dit jaar geen grote fietsevenementen.
Het weer was over het geheel genomen erg wisselend en ik denk dat ik niet te veel zeg als ik vind dat het wel eens beter geweest is. Het duurde lang voor het echte mooie fietsweer kwam en het was ook vrij snel weer weg. De maanden november en december waren ronduit slecht te noemen en in deze maanden is er, door mij, verhoudingsgewijs weinig gefietst.

Het nieuwe jaar staat voor de deur, een jaar met nieuwe uitdagingen en plannen. Zo fiets ik volgend jaar solo van Zwolle naar Rome, ga ik voor de tweede keer de Elfstedentocht fietsen en ga ik zeker weer mee met het buitenland weekend dat dit jaar in Luxemburg zal plaatsvinden.
Verder zien we wel hoeveel kilometers gefietst gaan worden en op welke onbekende plekken we dit jaar allemaal uitkomen op de fiets.

Voor nu wens ik iedereen alvast een heel sportief, gezond en gelukkig 2013 !


donderdag 27 december 2012

Calorieentocht 2012

Na een aantal weken met slecht weer waarin de enige fiets prestatie in de sportschool plaats had en de altijd zo lui makende kerstdagen, was ik echt toe aan een lekker tochtje fietsen.
Op tweede kerstdag had ik al enorm de kriebels en aangezien het droog was en niemand mij tegenhield besloot ik alvast een stukje in te rijden voor de Calorieentocht van de dag erop (hopende dat die door zou gaan).
Na een retourtje richting Broekland kwam ik met 42 km op de teller met een lekker gevoel thuis.
Dezelfde avond kwam op website van Swolland het verlossende woord eruit 'it geat oan'

Donderdagochtend om 09.00 uur vertrok ik dan ook vol verwachting richting de startplaats bij de Oude IJsselbrug.Fietsend op de IJsseldijk bij Schelle zag ik in de verte al twee Swollanders dezelfde richting op fietsen, dichterbij gekomen zag ik dat het ging om Jan C. en Peter de V.
Toen we gedrieën aan kwamen bij de Oude IJsselbrug schrok ik even van de scene die ik aantrof; een aantal mannen van op of over de middelbare leeftijd die, strak in Swolland tenue, in een bushokje zaten te wachten.....maar op wat eigenlijk? De scene had een dergelijk hoog Man Bijt Hond gehalte dat een foto niet mocht ontbreken !

Zeg nou zelf........

Om klokslag 9.30 uur vertrokken we met z'n dertienen in de richting van Hattemerbroek. Bij de carpoolplaats bij Hattem werd de groep uitgebreid tot 16 en met deze club gingen we richting Vierhouten waar traditiegetrouw de koffiestop was gepland.
Omdat de grote hoeveelheid regen van de laatste weken de bospaden ongetwijfeld in blubberpaden had verandert, bleven we vooral op de brede betonnen fietspaden van de Veluwe. Dat Ruud W. (de initiator van de tocht) op z'n nieuw hybride mee fietste zal aan deze keuze ook meegeholpen helpen.
De heenweg is dan ook weinig inspannend al zullen de kopmannen Ruud en Jan C. daar iets genuanceerder over denken.
Zo komen we vrij vlot aan in Vierhouten voor de koffie of chocola met appelpuntje. Omdat zowel Harry T. als Iris B. niet mee fietsen hebben we de open haard dit keer maar niet gereserveerd. Als we net het eerste 'bakkie' op hebben komt pechvogel Harry toch nog even een puntje mee happen, na zijn ongelukkige valpartij gaat het al weer iets beter en de appelpunt met slagroom gaat al weer in een redelijk tempo naar binnen, goed werk Harry !

Na een half uurtje gaan we weer op pad. De appeltaart heeft Ruud goed gedaan want na een aantal kilometers duiken we toch de bospaden op, blubber of geen blubber.
Over de zompige bosbodem ploeteren we ons vooruit terwijl de modder ons om de oren spat, mijn hagelwitte Stevens MTB ziet er na enkele kilometers al uit als een zwijn....maar lekker is het wel, met het rubber door de blubber.
Op een gegeven moment doemt het beruchte bergje in het parcours ook weer op. Vorig jaar zag ik hier gerenommeerde klimmers af stappen en ik maakte mij dan ook geen illusie dat mij hetzelfde lot stond te wachten toen ik het smalle toegangspaadje op draaide. Al na de eerste meter rul zand stond ik dan ook volledig geparkeerd, al wandelend kwam ik toch boven en kon met eigen ogen zien hoe Jan C. met heel veel karakter wel fietsend boven kwam....chapeau !!
Na hetzelfde bergje nog even van een makkelijke kant te hebben beklommen was het tijd voor de al even traditionele groepsfoto ;



Hierna konden we de tocht verder uitrijden zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Alleen de nieuwe Hanzebrug werkte nog even als een rode lap op enkele mannen. Vooral Erik B. had zijn zinnen gezet op de punten en nadat hij zich in de aanloop rustig schuilhield in mijn wiel, knalde hij vervolgens op pure macht naar boven.
Ik ging gewoon op eigen tempo en genoot met volle teugen van de buiten z'n oevers getreden IJssel.
Weer in Overijssel aangekomen was het nog even wachten op de 'achterblijvers' ,maar toen bekend werd dat er net voor de brug een lekke band was te betreuren besloten de mannen uit zuid vast huiswaarts te keren.
Zo kwam ik om precies twee uur thuis en kon ik aan de slag met slang en borstel om de Stevens (en mijzelf) weer een beetje toonbaar te maken.






zaterdag 15 december 2012

L'Alpe d' Huez

Zaterdagmiddag 15 december 12:00 uur, ongeveer 25 Swollanders staan aan de voet van de beklimming van de 'Nederlandse berg'.
In slagorde staan ze opgesteld, terwijl 2 begeleiders hun best doen om zich verstaanbaar te maken en de boel een beetje aan de gang te krijgen.
Ikzelf sta op de 2e startrij en kijk eens even goed rond, ik zit ingeklemd tussen twee geboren klimmers; Wim H. en Henk G. hmmmmm...als ik daar eens in de buurt kon blijven als niet klimmer, dat zou al een hele prestatie zijn.
Verder rond kijkend zie ik allemaal goed getrainde lijven, klaar voor de start. Achter mij ontwaar ik Cor W. die, lekker uit de wind, aan het intrappen is. Een stuk verder naar links Ruud W., normaal gesproken iemand die ik achter me moet kunnen laten, maar vandaag weet ik het niet. Die Ruud traint zich de laatste maanden helemaal suf in deze omgeving.

Dan gaan we van start en na een klein stukkie warm fietsen, gaan we de bocht om en krijgen direct 12% voor de kiezen. Voor me fietst een man in een gele trui die behoorlijk soepel omhoog gaat en ik besluit om in z'n wiel te blijven en dat voornemen lukt wonderbaarlijk goed want de man in t geel verdwijnt niet uit mijn gezichtsveld.
Na een paar bochten raak ik in een soort trance, om me heen hoor ik opzwepende muziek en het lijkt of er continu mensen zijn die me omhoog schreeuwen.
Ondertussen fiets ik nog steeds tussen Wim en Henk in, zo nu en dan kijk ik even opzij of zij het net zo moeilijk hebben als ik......zo op het oog lijkt het of ik net zo soepel als zij omhoog ga. Achter mij fietst Cor nog steeds lekker uit de wind.
Halverwege krijg ik het even moeilijk en ga zelfs vreemde dingen zien, een jonge vrouw loopt met een mand door het peloton en deelt bananen uit...vreemd of niet, ik ben er wel aan toe !

'Bocht 6 is 11%' hoor ik ineens schreeuwen....het zal, ik trap lekker door terwijl het zweet van m'n lijf loopt. Ik geniet van het moment, want nog nooit ging ik met de hele groep omhoog. Zelfs mannen als Hans K en Hennie H. weten geen meter verder bij me weg te fietsen....wat een heerlijk gevoel, eindelijk, eindelijk blijf ik bij !
Maar dan ineens...zo'n 3 en een halve minuut onder top, gaat het licht uit. Het lijkt of iedereen ineens makkelijker gaat fietsen terwijl ik smacht naar de huizen op de top.
Doorgaan, doorgaan, hoor ik schreeuwen. Ja maar m'n benen doen zo zeer. Door gaan, nog 30 seconden, doorgaan.....
Met z'n allen tegelijk passeren we de finish, als één club hebben we de Nederlandse berg beklommen, met vereende krachten is die Franse Alp bedwongen.
Langzaam gaat het licht weer aan, achter mij fietst Cor nog steeds lekker uit de wind terwijl naast mij Henk en Wim lekker aan het uittrappen zijn. Trots fiets ik tussen ze in; soms is klimmen best wel leuk !



maandag 3 december 2012

Kilometers sprokkelen

Op een dag na 1 maand geleden plaatste ik hier een laatste bericht. Het geeft wel aan hoe de maand november, op fietsgebied, is verlopen....weinig verheffend.
Natuurlijk heb ik wel een paar korte tochtjes op de MTB gefietst maar al met al was het een tegenvallende maand.
Hoofdoorzaak was vooral het tegenvallende weer in combinatie met veel familiare verplichtingen, uiteindelijk wist ik in het laatste weekend toch nog een een tweetal keren op te stappen.

Afgelopen vrijdag was het redelijk maar wel fris weer, ideaal om weer eens het bos in te gaan. Bij Heerde even lekker een paar rondjes op het MTB parcours gefietst met tussendoor een korte koffiestop bij de Ossenstal, in totaal goed voor 45 km.



Ook zondag was het gelukkig droog en bovendien iets minder fris dan vrijdag. Rond het middaguur vertrokken voor een retourtje Luttenberg en met 60 km uit en thuis.
Hopelijk zit het weer in december ook nog een beetje mee zodat er wellicht nog een tochtje met de club in zit.
Na de kerst gaan we, ijs en weder dienende, in ieder geval nog op voor de 'calorieentocht' en wie weet wat er voor die tijd nog meer mogelijk is............

zondag 4 november 2012

Rondje Raalte

Na een zaterdag waarop de weervoorspellingen niet al te geweldig waren en ik besloot om de fiets te laten voor wat ie was leek de zondag een stuk beter. In ieder geval tot ver in de middag zou het droog blijven.
Een mooie gelegenheid om het testzadel op de MTB uit te proberen, hetzelfde zadel als ik nu heb aangeschaft voor de racefiets zit nu ook op de MTB, hopend op hetzelfde resultaat.

Omdat de avond ervoor een gezellige avond had doorgemaakt in De Beurs in Zwolle, was het vertrek niet al te vroeg gepland en pas om 10.20 uur stapte ik op om in zuidoostelijke richting te vertrekken.
Tijdens de eerste kilometers door de woonwijk richting de Sekdoornplas, werd mij duidelijk rond welke tijd de mensen op zondagochtend de hond uit laten. Slingerend tussen de vastgeketende en loslopende viervoeters bereik ik toch ongeschonden de stadsrand.
Via de Wijthmenerplas kom ik in Wijthmen en fiets door richting Lenthe, de wind is niet heel hard maar wel tegen en fris.
In de buurt van Hoonhorst stop ik even om wat af te stellen aan de fiets, het zadel is iets platter als de vorige dus moet het ietsje hoger. Ook de ergonomische handvatten worden iets bijgesteld waarna ik mijn weg vervolg richting het Starnbosch.
Bij een oude schaapskooi nog even snel een plaatje geschoten;



Vervolgens fiets ik over en langs allerlei plattelandswegen door naar Raalte en vervolgens naar Wesepe om na een kilometer of 50 een koffiestop te maken bij De Eickelhof aan de weg naar Diepenveen. Na twee bakkies met een koekje erbij trap ik 'm weer aan.
In een vrij rechte lijn ga ik weer terug naar Zwolle om daar na 80 kilometer net voor de eerste regen aan te komen.
Wel lekker gefietst en al zit het zadel op de MTB toch net even anders als op de racefiets ik geef het nog een tweede kans.

zondag 28 oktober 2012

Naar Kaatje (bij de sluis)

Na een nacht waarin de eerste strooiwagens weer pad moesten vanwege de nachtvorst, stond ik al vroeg bij de kledingkast om af te wegen wat ik allemaal aan moest trekken om de kou op de fiets te kunnen trotseren.
Vooral de eerste kilometers zou het nog gevoelig koud kunnen zijn dus goed inpakken was het devies, maar ook weer niet te goed.
Als ik om half negen op de fiets stap en halverwege de startlocatie al koude oren krijg weet ik dat ik in ieder geval m'n helmmuts vergeten ben.

Als het om 9 uur tijd is om te vertrekken blijkt dat de meeste fietsliefhebbers zich nog een keer hebben omgedraaid in hun warme bed en met slechts 4 man gaan we op pad; Ruud W., Hans K., Arnold van B. en ondergetekende vertrekken voor een ritje naar het noorden. Mijn persoonlijke voorkeur ging uit naar een tocht door de bossen van de Veluwe met z'n fraaie herfstkleuren maar het werd dus een rit over lange, kale en koude dijken naar Blokzijl.
De wind komt uit het noorden tot noordoosten, dus de keuze is wel enigszins te billijken.
De route op de heenweg is zoals gezegd hoofdzakelijk over dijken, eerst van Haerst naar Hasselt over de Vechtdijk en Zwartewaterdijk die we tussen Hasselt en Zwartsluis verder volgen. In Zwartsluis stoppen we even omdat ik daar al verschrikkelijk koude tenen heb en even met de schoenen uit de pedalen moet, ik blijk de enige met dit probleem want de rest heeft geen last. Hans K heeft zelfs zelfverwarmende zooltjes in de rugzak,
maar hoeft ze niet te gebruiken omdat hij geen last heeft en dat is opmerkelijk voor de man die bekent staat als de grootse koukleum van Swolland.

Na Zwartsluis fietsen we via Oppen Swolle en over de dijk langs het Kadoelermeer naar Vollenhove en vervolgens door naar Blokzijl langs het Vollenhovermeer.
Onderweg laten we ons nog even fotograferen bij één of ander kunstwerk aan het Kadoelermeer.



Bij café restaurant Sluiszicht doet de kachel goed zijn werk en hier nemen we plaats voor de onvermijdelijke koffie met appeltaart. Overigens is Ruud na de foto van vorige week ineens echt aan de warme chocomel geslagen.....hmm wel een beetje verdacht (had vast wat uit te leggen vorige week).
Ik doe eerst even de schoenen uit om mijn tenen op de temperatuur te laten komen. Overigens zijn mijn tenen niet het enige wat een beetje koud aanvoelt, ook de appeltaart is nog niet helemaal op temperatuur maar ondanks dat zakt het er wel in.

Als we na een klein half uurtje weer op willen stappen zien we door de ramen dat het regent dus wachten we nog even tot de kringen verdwijnen uit het sluiswater.
Na de break vegen we de zadels droog en gaan linea recta terug naar Zwolle. Met de wind in de rug gaat het snel en terwijl de temperatuur langzaam maar zeker omhoog klimt komen we tegen 13 uur weer in Zwolle aan.
Daar ga ik mijn weg richting zuid terwijl de overige drie nog een hersteldrankje nemen bij De Vrolijkheid.
Uiteindelijk werd het een korte (85 km) maar toch weer gezellige tocht, met vier mannen die de ochtend kou wel durfden te weerstaan !


Stairway To Heaven

zondag 21 oktober 2012

Sluitingsrit


Ik heb een vraag; Wat is er nou mooier dan op een zaterdag in oktober te fietsen door een in herfstkleuren geschilderd landschap in Salland? Ik zou het echt niet weten...
Gisteren kon het wat dat betreft dan ook niet op tijdens de Sluitingsrit van Swolland, de jaarlijkse (officiële) afsluiting van het Swolland wegseizoen.
De dag ervoor had ik al even genoten van het prachtige herfstweer toen ik een kort ritje had gemaakt om een testzadel uit proberen, 20 graden was het in het zonnetje.

Redelijk op tijd kwam ik zaterdagochtend aan bij De Vrolijkheid waar het al aardig druk was, de stamtafel zat al vol met mannen in blauw wit rode pakjes. Dat beloofde veel goeds. Terwijl ik van mijn koffie genoot zag ik steeds meer Swollanders binnen druppelen en toen het moment van vertrekken was aangebroken was De Vrolijkheid afgeladen vol met mannen en.... opvallend veel vrouwen, voor de 75 of 100 km door Salland.
Nadat voorzitter Gerard N. ons de geruststellende boodschap meegaf dat de Rabobank als sponsor blijft verbonden aan Swolland konden we met een gerust gemoed op pad, in twee groep; de 25 en 28 km/h.
De 25 zou 75 km afleggen onder de bezielende leiding van Henk H. terwijl wij voor 100 km gingen voorgegaan door Arnold van B.
De rest van dit verslag beperkt zich verder tot die laatste groep.

Ik heb ze niet geteld maar met een behoorlijk grote groep mannen en vrouwen vertrokken we even na negenen in oostelijke richting om via de Vechtdijk en de vistrap bij Ankum in Dalfsen te komen. Vandaar blijven we een tijdje de Vecht volgen tot we ter hoogte van OudLeusen opnieuw deze rivier oversteken richting Vilsteren.
Als we bij Giethmen het fietspad richting de Lemelerberg opdraaien, horen we ineens iemand 'Ruud' roepen , we zien niet wie het is en fietsen door, later kom ik er via Facebook achter dat dit Erik B. is geweest die ter plaatse een controlepost bemande voor een MTB tocht en onze groep in het vizier kreeg. Na de Lemelerberg fietsen verder door het prachtige herfstdecor langs de Regge.
Ondertussen valt het mij op dat er met het relatief grote aantal vrouwen in het peloton heel andere gesprekken worden gevoerd dan wanneer er alleen mannen mee fietsen. Terwijl de mannen meestal niet verder komen dan gesprekken over voetbal of het materiaal waarop ze fietsen gaan de gesprekken net achter mij over zwangerschappen en andere vrouwelijke ongemakken. Als Arnold ons dan vlak voor de koffiestop ook nog eens langs de Babydump in Hellendoorn stuurt, weet ik het voor me zelf al zeker, dit is niet de sluitingsrit maar de ontsluitingsrit.....

Na een kilometer of 52 komen we aan bij de Tonne in Hellendoorn, de 25 groep zit daar al uitgebreid aan de koffie met appelgebak en wij schuiven gezellig aan.



De 25 groep 'trapt 'm weer an'

Na de koffiestop maken we ons op voor terugtocht. Via Hellendoorn fietsen we over het fietspad parallel aan de Holterberg richting Holten, waarna we over de Toeristenweg terug fietsen naar Nijverdal.
Vervolgens pakken we nog even de Luttenberg mee waarna we (tot grote vreugde van Jan S.)over de vele klinkerwegen terugkeren naar Zwolle.
In Zwolle aangekomen bleek wel dat de 100 km door Arnold iets ruimer was geïnterpreteerd en met 117 km op de teller arriveerden we weer bij De Vrolijkheid....
Verder was het een bijzonder mooie route die onder fraaie omstandigheden gereden kon worden, bedankt Arnold en Henk.

Na een afsluitende rit hoort natuurlijk ook een passende afsluiting in de vorm van een aantal 'hersteldrankjes' (zoals immer ook nu geen informatie over aantallen). Omdat ikzelf jarig was geweest vorige week en Hans K. deze dag 25 jaar getrouwd bleek, was er genoeg te vieren.
Om aan het thuisfront te kunnen tonen dat hij ECHT met z'n sport bezig is, wilde Ruud W. wel even poseren voor de foto......niets is echter wat het lijkt maar ik zal niet verklappen wat er op het viltje stond !!




Het officiële wegseizoen zit erop, maar we zijn natuurlijk nog lang niet uitgefietst.
Zolang het weer het toelaat zal de racefiets nog wel blijven rijden maar mocht het niet meer gaan dan staat de MTB gereed voor gebruik.










zondag 23 september 2012

Naar De Weerribben

Het begon al goed, afgelopen zaterdagochtend.....
Terwijl een stuk of 15 fietsers al aan de koffie zaten te wachten op vertrek bij De Vrolijkheid voor de De Weerribbentocht, kwamen er berichten binnen dat Jan (Pinarello) S. te voet naar de start kwam vanwege een lekke band. Gelijk al een leuk foto moment natuurlijk, al moet ik zeggen dat Jan nog behoorlijk snel ter been is op z'n rooie fietsschoentjes en ik nog aardig rap moest zijn om het moment vast te leggen.

Jan S. komt te voet aan bij De Vrolijkheid.

Na een klein kwartiertje was Jan's achterbandje (met XL ventiel) verwisseld, al koste dat gelijk 2 binnenbandjes omdat één van de twee niet helemaal luchtdicht bleek.
Omdat Jan nu zonder reservebandje (met XL ventiel) op pad ging fietste hij de hele weg met z'n 'fingers crossed' ter voorkoming van verder onheil.

Op deze frisse zaterdagochtend (arm-en beenwarmers en lange broeken waren al weer gemeengoed in het peloton) gingen we in twee groepen op pad; de hele snelle jongens en een gecombineerde 25 / 28 groep. Vanzelfsprekend sloot ik aan bij de laatste groep.
Via Holtenbroek en de Twistvlietbrug vertrokken over de Hasselterdijk richting Hasselt. Duidelijk was wel dat er een stevige NNW wind stond, die het de wisselende voorrijders behoorlijk lastig maakte. Bij Genemuiden stond de pont al netjes op ons te wachten met aan boord de reeds ingescheepte snelle jongens.
Via de Oppen Swolle en Kadoelen kwamen we in St. Jansklooster en vervolgens over de dijk naar Blokzijl, met Cor W. en Paul W. op kop moest er behoorlijk gewerkt worden tegen de wind in.
Na Ossenzijl fietsten een hele tijd over fraai gelegen fietspad op de grens van Overijssel en Friesland, langs het riviertje De Lende. Hier passeren we de snelle jongens, die een lekje hadden te repareren...kwamen we toch maar mooi nog eerder bij de koffie !
Helaas bleek dat iets te vroeg gejuicht, want ondanks al z'n schietgebedjes wordt Jan S.(in het zicht van de haven) opnieuw geplaagd door een lekke achterband. Even repareren denk je normaal gesproken in zo'n geval, maar wat is normaal als je wel hoge velgen met XL ventielen hebt maar geen geschikt reservebandje meer?
Terwijl de koude noordenwind het oponthoud er niet echt aangenamer op maakte, bemoeide de halve groep zich met Jan z'n supersonische achterwiel. Allereerst werd er een stuk nageldraad van een centimeter of 5 uit de band gehaald (dat past ook alleen in zo'n hoge velg), vervolgens werd er van alles geprobeerd om ventielen passend te maken en het lekke bandje te plakken met stukjes karton van Toon O. om er vervolgens na ongeveer 20 minuten blauwbekken achter te komen dat niets hielp en Jan besloot opnieuw de benenwagen te nemen richting het café, anderhalve kilometer verderop. Gelukkig was een vriendelijke automobiliste bereid Jan een lift te geven (dat krijgt ie dan wel weer voor elkaar, die Jan).





de boosdoener


Lucht genoeg.....maar niet voor Jan z'n achterband.

Bij het kleine en knusse cafeetje in Schoterzijl werd uiteindelijke toch nog een oplossing gevonden voor Jan z'n probleem en dankzij het adaptertje en een geschikt ventieltje kon ook Jan aan de koffie met appelgebak.

In het café konden we behalve genieten van de koffie met, ook de enige hoogtemeters van de tocht noteren. Dat gold in ieder geval voor diegenen die van het toilet gebruik maakten. Na een steile afdaling moest er toch al gauw een meter of drie geklommen worden om weer in de bewoonde wereld terecht te komen.

Omdat Schoterzijl ongeveer het noordelijkste punt van de, overigens bijzonder fraaie, tocht is hadden we vanaf daar lekker de wind in de rug.
Het landschap werd na elke bocht mooier en de fraaie wolkenpartijen in de blauwe lucht maakten het plaatje compleet (de Rottige Meente is een uitloper van natuurreservaat De Weerribben maar doet qua schoonheid zeker niet onder).
Dwars door De Weerribben fietsten we richting Scheerwolde en Giethoorn om via De Blauwe Hand op weg te gaan naar de tweede stop bij De Waterlelie in Belt Schutsloot, echter net voor de afslag naar dat plaatsje begint het te regenen en besluit het grootste gedeelte van de groep om linea recta door te gaan naar Zwolle....de overige 7 in verwarring achterlatend.
Met z'n zevenen fietsen dwars door de koude bui naar de Waterlelie voor nog een kop koffie of chocolade. Weer buiten gekomen bleek het al weer droog al voelden de natte kleren nog wel erg fris aan.
Met Toon O. en Henk H. op kop gaat het snel richting Zwartsluis en Hasselt en in no-time komen we weer in Zwolle waar ik via Berkum weer richting Zuid ga, daar aangekomen heb ik 142.5 km op de teller.

Het was een lange fietsdag maar ik heb er van genoten, het is echter wel te hopen dat; of Jan z'n wielen met hoge velgen op marktplaats zet of dat meer Swollanders binnenbandjes met XL ventielen aanschaffen.....dat scheelt wel een uur!












zondag 16 september 2012

Retourtje Uddelermeer

Het wegseizoen loopt langzaam maar zeker ten einde (al fietsten we vorig jaar vroeg in november nog op de weg.
Er resten ons nog de Weerribbentocht op 22 september en half oktober de Sluitingsrit, daartussen door hopen we dat het weer het toelaat om nog enige kilometers te maken met SSOP.
Gisteren had Ruud W.( eindelijk terug van een vakantie in het vlakke noorden van ons land) een ritje uitgezet naar Uddel en in totaal 9 mannen wilden Ruud wel begeleiden, waaronder twee oudgedienden Henk H. en Henk S. waarbij vermeld dient te worden de laatste reeds de memorabele leeftijd van 75 jaar heeft bereikt.....respect is hier op z'n plaats.

Dat de echte zomer wel voorbij voelde ik al bij het vertrek van huis, getooid in mijn nieuwe MH2D shirt en armwarmers voelde het nog redelijk fris aan zo vroeg op de dag. Gelukkig zou de temperatuur nog op oplopen tot een graad of 19 dus de vooruitzichten waren in ieder geval prima.
Als je naar Uddel gaat verwacht je eigenlijk dat de route richting de IJsselbrug gaat, maar Ruud had een verrassing in petto....want via Stadshagen en 's Heerenbroek gingen we eerst richting Kampen. Nog voor we Kampen hadden bereikt moest Peter B. afhaken i.v.m. een te hoge hartslag en dus gingen we met 9 verder. De wind blies nog een geducht deuntje mee en bij het bestijgen van de brug bij Kampen zorgde die voor wat extra tegenwerking.
Na Kampen fietsen we via Noordeinde de dijk op richting Elburg, hier moesten we even inhouden omdat Henk S.iets achterop was geraakt. Na Elburg toerden we verder richting Doornspijk en Nunspeet om vervolgens via de Zandenplas verder te gaan over smal pad door het Hendriksbos richting Stakenberg.
Hier werd een verplichte stop ingelast omdat buurman Henk G. lek reed. Gelukkig was Henk's zwager Arnold zo vriendelijk om te assisteren bij het ongemak, in de familieband zit duidelijk nog lucht genoeg !

                                                     De familieband wordt onderhouden.....

Na het oponthoud gaan we snel verder over het, glooiende, fietspad richting Staveren. Henk S. heeft moeite om aan te sluiten na de bultjes maar zet door en gezamenlijk bereiken we na ongeveer 60 km restaurant Het Uddelermeer waar de koffie en appelgebak al op ons wachtten.
Wim H. is dan ook al afgehaakt en heeft koers gezet naar Nunspeet waar zijn zoon die ochtend moet voetballen, en dus zijn we nog met 8.
De koffie en het Uddelermeertje, zoals het appelgebak ter plaatse heet, zakten er prima in onder het welbekende geneuzel van een tafel vol toerfietsers.....heel veel zinnigs komt er eigenlijk nooit uit.

Na een half uurtje gaan we weer verder. Vanuit Uddel gaat de weg lekker omhoog richting de Amersfoortseweg, hier blijkt dat de 5 kilo die Henk H. kwijt is geraakt hem als een adelaar naar boven doet fietsen......chapeau Henk !
Na de lekkere afdaling langs o.a. De Julianatoren richting Apeldoorn gaan we beneden gekomen linksaf lang de welbekende Naald, om via de oude tot fietspad omgebouwde spoorlijn terug te fietsen richting Zwolle.
Omdat Arnold op tijd thuis moet zijn fietsen we aardig door, wat Henk S. doet besluiten om op eigen tempo en kracht verder te gaan.
Via achtereenvolgens Vaassen, Epe, Heerde, Wapenveld en Hattem komen we weer bij Zwolle. We zijn dan langs ongeveer 652 paaltjes en 326 voorrangswegen gekomen, een goeie interval training eigenlijk wel.
Als we de rode Hanze spoorbrug over zijn fiets ik samen met Henk G. verder richting Zwolle-zuid, terwijl de rest verder gaat richting centrum.
Thuisgekomen heb ik ongeveer 123 km op de teller, een mooie afstand. Hopelijk kunnen we de komende weken nog flink wat kilometers maken als het weer een beetje meezit...

dinsdag 11 september 2012

Mergelheuvelland 2-daagse

Het is zeker alweer ruim 4 jaar geleden dat ik mijn eerste kilometers in de heuvels van Limburg heb gemaakt. Toen fietste ik de vaste Mergellandroute in m'n eentje en was onder indruk van het fietsgebied en de zwaarte van de klimmen.
Het zuiden van Limburg kende ik goed genoeg van vakanties en familiebezoek maar het fietsgebied Limburg kende ik eigenlijk alleen van de prof versie van de AGR en andere wielerwedstrijden.
Afgelopen weekend kwam ik eindelijk terug in het Limburgse land om te fietsen tijdens de Mergelheuvelland 2-daagse. Als elk jaar bood T.C. Swolland z'n leden de mogelijkheid om dit fietsweekend in clubverband te rijden. 2 eerdere pogingen (enkele jaren terug) van mijn kant om mee te gaan waren gesneuveld door fysiek malheur maar dit jaar was ik er eindelijk bij.

Organisator Hennie H. had alle deelnemers via mail op de hoogte gebracht van alle in en outs van het weekend en iedereen ging, al dan niet samen, op eigen gelegenheid naar Zuid Limburg.
Ik had om 12.30 uur afgesproken met m'n slapie Jan S. en rond die tijd stond ik bij Jan voor de deur, na de bagage en de fietsen te hebben ingeladen gingen we op pad.
Afgezien van wat oponthoud bij knooppunt Ewijk wegens wegwerkzaamheden verlipe de reis voorspoedig en om 14.15 uur reden wij de parkeerplaats bij Hotel Piethaan in Lemiers.

Jan zet de Pinarello in elkaar.

Ondanks dat we al een aantal 'bekende'auto's zien staan, treffen we vooralsnog niemand van de deelnemers aan op het zonnige terras van het hotel. Dan maar op zoek naar onze kamer, als we wat ronddolen door de beneden verdieping vraagt de eigenaresse wat of de bedoeling is. Als wij aangeven dat we van Swolland zijn en de sleutel van de kamer willen, zegt zij op bitse toon dat we dan bij de receptie moeten zijn. Ze zal het vast vriendelijk bedoelen....
Kamer 26 is ons toegewezen en snel maken we kwartier. Als we zijn gesetteld gaan we op zoek naar lotgenoten en drinken alvast een biertje op het terras, met een inhoud van 0.18 liter is de eerste wel erg snel naar de vergetelheid gedronken dus bestellen we daarna maar een iets groter formaat.
Inmiddels komen Gerrit L. en Hans M. aangefietst, aan hun bezwete voorkomen te zien hadden ze alvast een inspannend ritje gemaakt. 60 kilometer volgens eigen zeggen.
Later kwamen Nico S. en ook Joke K. en Diny W. terug van een ritje en langzaam maar zeker stroomde het terras vol met sportievelingen.
Na een gezellig uurtje werd besloten om in Vijlen, bij de Cubaan, te gaan eten. Het was er behoorlijk druk waardoor we er nogal een aantal uurtjes moesten verblijven, gelukkig smaakte het eten er prima al deed de 'Pollo Picante' z'n naam behoorlijk eer aan. Blussen met een Dame Blanche was de enige remedie... Hasta La Victoria Siempre!
Weer aangekomen bij Piethaan bleek inmiddels iedereen gearriveerd te zijn en onder het genot van een aantal drankjes werd de avond verder doorgebracht alvorens de laatsten rond middernacht de kamer op zochten.

De nacht was wat aan de korte kant wat mij betreft, niet het gesnurk van Jan maar een haan zonder horloge was de boosdoener. veel te vroeg en in het pikkedonker om een uur of vier liet hij weten dat er weer een dag aan zat te komen, alsof ik dat zelf ook niet wist....
Gelukkig sliep ik daarna nog even in om een tegen half zes definitief wakker te worden met een lichte hoofdpijn....rot haan (of was het toch dat Brand bier van de avond te voor?).
Na het goede ontbijt, sommigen bleven er maar van eten, maakten we ons op voor de 1e dag van de MH2D.
Ondanks dat het zo vroeg nog vrij fris aanvoelde was iedereen voorbereid op een warme en zonnige dag. Zo ook Cor W. die, na eerst 3x te zijn teruggeweest om allerlei vergeten attributen op te halen, uiteindelijk met één sok op pad ging........
Gezamenlijk vertrokken we voor de 18 kilometer richting de start in St.Geertruid waar het al een drukte van belang was van racefietsers en MTB-ers. In de grote tent werden snel de nummers opgehaald en nog de nodige proviand ingeslagen.
In twee groepen gingen we vervolgens op pad richting België, de snelle en iets minder snelle groep. Later zouden we wel kijken hoever we vandaag gingen; 90 of 120.
Het begin van de route was relatief vlak en liep voor een groot gedeelte langs de Maas, éénmaal in ons buurland werd de kwaliteit van het wegdek snel minder en in Visé werd ons zitvlak serieus op de proef gesteld en dat is sowieso al mijn zwakke plek.
Na een kleine 30 km kwamen we bij de eerste tussenstop op een bijzonder fraaie plek bij Argenteau. Hier zagen we de snelle mannen weer, alleen Gerrit L. was er niet bij, hij was doorgegaan voor de 160 km. Wij besloten met de hele groep (Hennie H., Paul en Annemiek W.,Hans M., Jan S., Jannes M. en ondergetekende) om voor de 90 te gaan, inclusief de rit van en naar het hotel zouden we dan op ongeveer een kleine 130 km uit komen.

Na de eerste stop begon het klimwerk pas echt en de bergjes volgden elkaar in snel tempo op;
de Richelle, Saivelette, Chefneux, Saive, de één lastiger dan de andere maar samen zorgden ze ervoor dat de spieren flink aan het werk gezet werden.
Langzaam aan liepen ook de temperaturen steeds verder en veel drinken was het devies, gelukkig konden ze tijdens de controlestops weer worden bijgevuld.
Net voor de 2e stop zagen we een bekende heer aan de kant van de weg zitten. Nico., die de tocht als solist fietste, was toe aan een kleine pauze.
In Blegny besloten we op een terras plaats te nemen voor een kop koffie of warme chocoloa. Voor we konden gaan zitten moest Jan eerst z'n mooie Pinarello showen aan een club Belgische toerfietsers, de ooh's en aah's waren niet van de lucht en het scheelde maar weing of Jan had z'n fiets verkocht bij een aannemelijk bod.
Na één bakkie troost gingen we snel weer op pad omdat enkele kilometers verder alweer een controlepost wachtte bij de mijn van Blegny, op deze museum locatie konden we genieten van Aqua drink en Luikse wafels, heerlijk.
In de volle zon op het mijn terrein liep de temperatuur al behoorlijk richting de 30 graden, dus bleven we maar niet te lang staan. Via allerlei pittige klimmen moesten we verder, op een gegeven moment kwamen we op een behoorlijk steil(max. 13%) en smal pad waar de racefietsers naar boven moesten en de MTB-ers hard naar beneden kwamen suizen, link. Hier kreeg ik het behoorlijk zwaar maar gelukkig kon ik blijven fietsen maar éénmaal boven was de lucht eventjes op. Op een mooi uitzichtpunt namen we nog even de tijd voor een foto moment,ook altijd goed voor het reguleren van de hartslag.

Na ongeveer 95 kilometer kwamen we weer aan bij de startlocatie waar het een bijzonder gezellige boel was. In de warme tent haalden we de laatste stempel voor deze dag en dronken even wat alvorens we de terugtocht naar het hotel inzetten. Paul en dochter Annemiek besloten op eigen tempo terug te fietsen zodat we met nog 5 de laatste 18 kilometer aflegden en moe maar voldaan weer bij Piethaan aankwamen.
Na een heerlijke douche en koud glas Palm op het terras voelde ik me al snel weer een heel ander mens. Nadat iedereen weer was teruggekeerd van de verschillende afstanden konden we genieten van een prima maaltijd, gevolgd door een gezellige nazit aan de bar........de boog kan immers niet altijd gespannen staan.
Die nacht sliep ik een stuk beter, dankzij de oordoppen dat wel.... want ondanks dat de haan inmiddels weer op tijd liep werd er naast mij een behoorlijke boom omgezaagd.

Deel 2 van de MH2D zouden we allen tegelijk fietsen en wel de 75 km, waarbij nu vooral de Limburgse heuvels op het menu stonden. Afgezien van Nico die het na de eerste dag voor gezien hield en Annemiek en Diny die Joke (met rugzak) naar het station in Maastricht brachten om daar vervolgens aan de vlaai te gaan, stapten we allen op voor een zo mogelijk nog warmere dag.
Vanaf het hotel gingen we rechtsaf richting Vaals om in Lemiers de route op te pikken. De eerste kilometers vielen gelijk al zwaar, mede waarschijnlijk omdat het tempo ook iets hoger lag dan op zaterdag. Na een kilometer of 7, net na het dorpje Vijlen (van de Cubaan)volgde de eerste serieuze klim de Schweiberg. Hier wilde ik mijn benen laten spreken maar helaas zwegen ze in alle talen en de max van 11% werd met piepen en kraken overwonnen, hopelijk volgde er nog verbetering.
Via allerlei klimmen, waaronder de Schilberg en de Rousberg, kwamen we aan in Mheer waar een zonnig terras op ons wachtte....Vlaai !
Omdat de benen langzaam maar zeker behoorlijk leeg liepen kon ik wel wat energie gebruiken en met mij lusten de anderen ook wel een stukje Limburgse specialiteit.
Nadat ik al een plaatje had geschoten bleek een vriendelijke dame bereid om ons allen op de foto te zetten :


Met lege benen maar in ieder geval een volle maag mocht ik weer op pad, tot de startlocatie was het echter niet zo heel ver meer. Bij aankomst op de start-en finish locatie werden gelijk onze nummerbordjes los geknipt die weer kon worden ingewisseld tegen de al betaalde borg. In de tent bleek dat de speciale MH2D shirtjes in de uitverkoop waren (van 35,- voor 20,- euro) en binnen Swolland zullen deze exemplaren nog wel eens opduiken.
Vanaf St Geertruid was het voor ons nog ongeveer 40 kilometer terug naar het hotel dus nog lang geen tijd om relaxen. Via de Heerkuil ging het richting de Bemelerberg, op deze goedlopende klim knallen over de 2 weken de profs vele malen naar boven. Ik doe het op mijn eigen snelheid maar kom hier in ieder geval redelijk boven...
Na de lange flauwe beklimming door Sibbe-IJzeren volgt een mooie afdaling over de Kruisstraat richting Scheulder en Ingber, heerlijk. Dat dalen ligt me van nature toch al beter dan dat geklim......
Maar 'What comes down must go up' dus heel lang kan ik niet genieten van de afdaling. In Gulpen volgt de Gulpenerberg van een erg gemene zijde, hier gaat bij mij definitief het licht uit. Zodra we de bocht omgaan gaat de weg steil omhoog en zelfs mijn trippeltje biedt hier geen uitkomst meer...ik val volkomen stil en besluit een punt te zetten en terug te keren naar het hotel. Terwijl de rest doorgaat naar de Eyserbosweg fiets ik samen met Jannes M. in een rustig tempo naar het hotel waar we na een kleine 70 kilometer aankomen, redelijk uitgepiert.
Gelukkig heeft elk nadeel z'n voordeel want ik oan nu wel in alle rust op de kamer gaan douchen. Ondanks dat ik de laatste kilometers heb moeten laten lopen heb ik toch wel een voldaan gevoel over het hele weekend, 4 jaar geleden tijdens mijn eigen Mergelheuvelland route ging het nog een stuk moeizamer.

Op het terras zitten Diny en Annemiek samen met de beide ATB-ers Gerjan en Wim te relaxen in de schaduw. Als wij er bij zijn gaan zitten komt de rest in twee gedeelten terug bij het hotel.
Nadat iedereen weer is gedoucht en heeft afgerekend gaat ieder zijn- of haar weegs richting huis.
Het was een perfect weekend in een, in ieder geval voor mij, pittig terrein. Ik had het niet graag gemist. Alle dank aan de organisator (Hennie) en alle andere deelnemers.
















zaterdag 25 augustus 2012

Stentor

Zaterdagochtend 25 augustus,

Lees je de Stentor, kom je op pagina 30 zie je ineens een paginabrede foto waar jezelf ook opstaat.......dat is vreemd.


Betreft een artikel over de IJsseldelta als fietsregio dus dat past mooi op mijn blog.

woensdag 22 augustus 2012

Woensdagavondtocht

Voor de laatste keer dit jaar mocht ik vanavond de woensdagavondrit voor de 25 groep voorrijden. Door de al vroeger invallende duisternis is de starttijd weer vervroegd naar 18.30 uur Dat betekende uit het werk snel en vooral makkelijk eten, dus zat ik om een uur of 5 al aan een kliekje macaroni met een (hoe toepasselijk) Italiaanse salade.
Voor de gelegenheid had ik een route gemaakt van ongeveer 50 km, zodat we zonder pech ruim voor de schemering weer terug konden zijn.
Als ik naar De Vrolijkheid fiets blijkt dat er een behoorlijk stevige wind staat, daar zal ik nog wel wat last van krijgen bedenk ik mij.

Bij de Tango pomp blijkt de opkomst niet super, slechts 1 dame en 5 mannen hebben net als ik de moeite genomen om een stukkie te fietsen. Van aparte groepen is dus geen sprake en met z'n zessen gaan we dan ook op pad.
Met Arnold van B. als mede voorrijder gaan we om de AA-Landen heen richting Westerveld en vervolgens via beide kanten van het Zwarte Water naar Westenholte. Op weg naar S'Heerenbroek en Wilsum staat de wind pal op kop en vooral op de IJsseldijk blaast ie flink door.
Gelukkig gaan we na Wilsum in NO richting naar Kamperzeedijk en vervolgens dwars door de Mastenbroeker polder naar Hasselt, hier hebben we de wind lekker in de rug.
Op weg naar Hasselt worden we nog even opgehouden door een telefoon die ineens wel heel erg mobiel probeert te zijn en z'n eigen weg gaat. Altijd weer een mooi moment voor een plaatje


Na het korte oponthoud 'knallen' we door naar Hasselt, waarvan we de kerktoren al kilometers lang in het vizier hebben. Als we het kleine Hanzestadje door zijn wacht nog de mooie Gennerdijk op de weg terug naar Zwolle.
Na precies 52 km zijn we terug en gaat ieder zijns of haar weegs. Al met al een lekker ritje ondanks de wind maar dankzij de mede voorrijders Arnold, Gerrit en Jeanette en natuurlijk de overige deelnemers.

zondag 19 augustus 2012

Tropische kilometers

Omdat ik op zaterdag andere bezigheden had en daardoor de Swolland tocht naar Urk moest missen, besloot ik vandaag nog maar een paar kilometers te maken.
Met het oog op de te verwachten tropische temperaturen (33 tot 36 graden) besloot ik al lekker vroeg op pad te gaan en om 07.40 uur ging ik op weg voor een niet al te lange tocht.

Via Windesheim en Herxen lekker over de IJsseldijk richting Wijhe. Ondanks dat de temperatuur nu nog meevalt (23 gr.) kan ik de gang er nog niet erg in krijgen, waarschijnlijk mis ik toch mijn Swolland-maatjes die mij altijd zo perfect uit de wind houden......
Bij Wijhe ga ik linksaf richting Boerhaar om vervolgens dwars door het boerenland richting Wesepe en Heeten te fietsen. Precies tussen deze twee plaatsen stop ik even om rustig wat te drinken, schaduw is er ter plaatse niet te vinden dus erg lang blijf ik er niet staan want inmiddels is de temp. opgelopen naar zo'n 26 graden.
Mijn traditionele koffiestop heb ik gepland in Luttenberg en via Raalte kom ik daar na zo'n kleine 50 km aan.
In Luttenberg is het feest, de kermis is opgebouwd en op de straten staan de kramen klaar voor de grote braderie die daar deze zondag plaatsvindt.
Als ik het fraaie Sallandse dorp binnenfiets hoor ik de kerkklokken luiden en ik denk gelijk ; wat een verwelkoming, het lijkt wel of ik als eerste de top van de L Álpe d'Huez heb bereikt. Bij nader inzien bijkt het gebeier echter bedoeld om de schapen naar de herder te roepen en teleurgesteld neem ik plaats op het terras tegenover het godshuis. Daar zijn ze druk in de weer om voorbereidingen te treffen voor weer een feestdag, maar gelukkig hebben ze nog wel tijd om mij te voorzien van koffie. Als de koffie wordt gebracht en ik opmerk dat Luttenberg wel erg veel geluk heeft met zulk prachtig weer tijdens het dorpsfeest klaagt de uitbater slechts dat het te warm (!) is en dat hij daardoor op zaterdag wel 1000 liter bier minder heeft verkocht dan normaal tijdens het jaarlijkse feest......het is ook nooit goed.
Op het terras geniet ik van de koffie, de bedrijvigheid en luister ongewild mee naar de stichtelijke liederen die door de kerkmuren heen het terras bereiken.

Na twee koffie stap ik weer op en terwijl de temperatuur nu in rap tempo oploopt fiets ik richting Lemelerveld en vervolgens door naar Dalfsen, tussen de weilanden ter hoogte van Dalmsholte lees ik al 31 graden af op mijn computertje en dat is met rijwind.
Ter hoogte van het station van Dalfsen ga ik achter Huis De Horte verder richting Hoonhorst en door naar Lenthe, daar kom ik voorbij een afwateringskanaal met fris stromend water......ik kan de verleiding even niet weerstaan en leg de fiets even terzijde om mijn warme voeten te koelen.


Heerlijk !

Ik blijf echter niet te lang ter plaatse want ook hier is van schaduw geen sprake. Via Wijthmen en de Sekdoornplas kom ik uiteindelijk weer in Zwolle-zuid aan. Bezweet en behoorlijk gaar en dat na slechts 82 km.
Als ik dit schrijf geeft de thermometer thuis inmiddels precies 34 graden aan en lijkt de max nog niet bereikt voor vandaag.
Volgende weeek weer met Swolland mee..........

donderdag 2 augustus 2012

Een warme rit

Als ik dit schrijf loopt mijn vakantie al aardig ten einde, volgende week maandag mag ik weer.......
Gelukkig was het gisteren (woensdag)weer een mooie dag voor een fietstocht, het zou warm en zonnig worden volgens de geleerden. Ruud W. had voor de gelegenheid een route van mij naar eigen inzicht aangepast en er een fraaie tocht naar het 'Hollands Schwarzwald' nabij Rijssen van gemaakt.

Het vertrek was gepland om 9.30 uur en als ik een kwartiertje voor vertrek bij de startlocatie aankom zitten er al mensen op het terras in de zon een krantje te lezen.
Vandaag vind ook de 2e etappe van de Zwolse fietsvierdaagse plaats, die ook bij de Vrolijkheid z'n startpunt heeft.
Als ik mijn fiets tegen de pui van het café plaats en door het open raam naar binnen kijk zie ik Ruud en Harry B. al zitten, later komen daar Gerrit L. en Peter B.ook nog bij zodat we na de koffie met 5 mannen vertrekken.
Bij vertrek gaf de temperatuurmeter op mijn fietscomputertje al 21 graden aan dus dat beloofde veel goeds.
Met Ruud en Harry op kop verlieten we Zwolle aan de oostkant en trokken richting Twente. Na een kleine 20 km kwam ik zelf op kop en toen bleek dat er nog wel een redelijke wind stond uit zuidelijke richting, doortrappen was dus het devies.
Via mooie landelijke wegen fietsen we langs Hellendoorn en kwamen langzamerhand in het gebied wat de Tukker het Hollands Schwarzwald schijnen te noemen, waarom weet ik niet precies want een behoorlijke berg is er niet te vinden.....maar de omgeving is wel erg mooi.
Als we na een klein klimmetje achter Rijssen boven komen, besluiten we bij een Hotel Restaurant ter plaatse de koffie te gaan gebruiken. Als we de fietsen tegen een paal vastmaken waarschuwt een zuinige Tukker ons voor de gehanteerde prijzen bij het fraai gelegen etablissement, wij laten ons er echter niet door afschrikken.....geld maakt niet gelukkig, koffie met appeltaart wel !


Het is prima toeven op het terras van hotel de Sallandse Heuvelrug waar we in de schaduw van een 'parasol plataan'genieten van het uitzicht en de welverdiende appeltaart met slagroom....en aardbei.
Eigenlijk zou je er nooit meer weggaan, Ruud zou het liefst gelijk inchecken zelfs...maar toch moeten we na een aangenaam half uurtje wel weer verder.
Gelijk na vertrek mogen we afdalen, waarna we vervolgens verder fietsen richting Markelo waar we de Markelose berg over gaan op weg naar de Holterberg.
De Holterberg 'pakken' we dit keer vanuit Holten. Zodra de weg omhoog loopt neemt Gerrit de benen en terwijl wij ons een weg omhoog worstelen zien we hem in de verte wegfietsen. Later komt ie ons weer achterop, als rechtgeaarde klimmer heeft hij de Motieweg nog even meegepikt. Door al ons kopwerk van vandaag laten wij deze beruchte zijweg voor wat ie is en fietsen rechtdoor de Toeristenweg over. Midden op de Holterberg kijk ik nog eens op mijn fietsklokje, 29.5 graden maar liefst.
Als we de gehele Toeristenweg hebben gehad wordt er op mijn verzoek nog even gestopt, even uitpuffen en een boterhammetje eten maar vooral ook even van het zadel af.
Na de korte stop gaat het in een vrij rechte lijn weer naar Zwolle terug. Net als de vorige warme tocht van vorige week woensdag heb ik het na een kilometer of 100 wel gehad. Toch moeten er nog zo'n 30 km afgelegd worden over de karakteristieke Sallandse klinkerwegen en langs de door de felle zon beschenen landerijen.
Via Marienheem, Heino en Laag Zuthem komen we uiteindelijk aan bij Zwolle zuid waar Gerrit en ik afscheid nemen van de overige drie en via het drukke fietspad langs de Sekdoornplas is het nog maar een paar kilometer naar huis. Thuis aangekomen staan er precies 130 kilometer op de teller en ben ik blij dat de fietsbroek uit kan, ik blijf zoeken naar het ideale zadel......


maandag 30 juli 2012

GOUD !!

Het was een frisse woensdagavond in augustus 2009 dat ik rondliep in de Zwolse binnenstad waar die avond het Peperbus prof wielerspektakel zou plaatsvinden.
Het inmiddels ter ziele gegane Zwolse wielerspektakel was er zo één van het welbekende rondje om de kerk, een gelegenheid om de helden uit de voorbije Tour de France te kunnen aanschouwen.
Dat jaar zou o.a. de winnaar van de bergtrui uit de Ronde, de Italiaan Pellizotti, acte de présence geven. De Italiaan, die later wegens dopinggebruik voor 2 jaar werd geschorst, had ik enkele weken eerder op de flanken van de Tourmalet in een kopgroepje voorbij zien razen. Dus ik was wel benieuwd.

Ik was al erg vroeg in de binnenstad en erg druk was het nog niet, of dat kwam omdat op dat moment de vrouwenkoers bezig was of door het niet al te geweldige weer weet ik niet.
Hoeveel rondjes de vrouwen gefietst hebben weet ik niet meer maar wat ik nog wel weet is dat de wedstrijd werd gewonnen door, hoe kan het anders, Marianne Vos.
Wat mij echter het meest is bijgebleven was de eenvoud van Marianne Vos, die na afloop breeduit lachend handtekeningen uitdeelde en voor iedereen even tijd leek te hebben.
De frêle sportvrouw uit Babyloniënbroek bleek wars van kapsones en genoot duidelijk van de aandacht, van het publiek en van haar sportprestatie.
Later die avond werden de latere winnaar bij de mannen, Kenny van Hummel en nummer 2 Franco Pellizotti in een open landauer door de Zwolse binnenstad gereden en toegezwaaid door het publiek. Voor Marianne Vos, de veel winnaar, was blijkbaar geen plek.

Gistermiddag keek ik met kippenvel op m'n armen en, eerlijk waar, tranen in m'n ogen naar de fantastische wieler prestatie van Marianne Vos op de Olympische wegwedstrijd in London. De emoties en ontlading op haar gezicht gingen mij door merg en been en nog nooit heb ik iemand de overwinning meer gegund als deze sympathieke en bescheiden sportvrouw.



zondag 29 juli 2012

Fietsen tegen de bui

Volgens teletekst zou het vandaag droog blijven, althans...op het noorden en noordoosten na want daar konden een paar buitjes vallen.
Omdat in Zwolle de zon scheen durfde ik een ritje in Z.W. richting wel aan en bij een graadje of 16 stapte ik om 9 uur op de fiets voor een rit van een kleine 100 km.

Langs de westkant van de Noord Veluwe ging het richting 't Harde en vervolgens via de 'Scheepsbel' richting Vierhouten waar de koffiestop gepland was.
Op het terras zat ik even lekker in het zonnetje terwijl aan de westelijke hemel een aantal behoorlijk donkere wolken verschenen. Een blik op de buienradar leerde dat het binnen een kwartiertje zou gaan regen en zo gebeurde het ook, daarom, onder de beschutting van een parasol, eerst de bui maar over laten trekken.
Omdat de bui in dezelfde richting ging als waar ik heen wilde, Olst , besloot ik even rustig aan te doen want stel je voor dat ik de bui weer in zou halen.
Na een half uurtje ging ik weer op pad en via Gortel en Epe ging het in oostelijke richting naar de veerpont bij Olst, daar moest even gewacht worden op de passerende pleziervaart alvorens de IJssel kon worden overgestoken.
Aan de andere kant van de rivier verder naar Boskamp en terwijl ik verder fiets richting De Eickelhof zie ik de lucht opnieuw behoorlijk donker kleuren en opnieuw kwam de bui in mijn richting.
Volgens mijn berekening was het vanaf De Eickelhof nog een dikke 20 km richting huis, dus wellicht ging het net lukken om droog over te komen. Via Middel en Elshof fietste ik weer in noordelijke richting met de bui op m'n hielen, het bleek een ongelijk strijd want net na Elshof zag ik de eerste druppels kringen in het water van de Nieuwe Wetering maken.
Gelukkig begon het pas ter hoogte van De Colckhof iets harder te regenen waardoor ik toch nog redelijk droog bij huis aan kwam, met uiteindelijk 92 km op de teller.

vrijdag 27 juli 2012

Summertime

Na vele weken met regen en wind was het de afgelopen week eindelijk zomer. Met temperaturen tot 30 graden en veel zon kon mijn twee weken vakantie niet beter beginnen.
Omdat de Nederlandse zomers echter nooit zo heel erg standvastig zijn en voor je het weet alle pret weer voorbij is, was het zaak om deze week eens wat kilometers te maken...te beginnen met afgelopen zaterdag.

Met een mannetje of 13 vertrokken we in noordelijke richting voor een tochtje door de Weerribben. Onder de lichte bewolking kwam de temperatuur nog niet veel hoger dan een graadje of 17 maar het was prima fietsweer. Het werd een tocht van ruim 110 km door de fraaie en waterrijke Kop van Overijssel zonder noemenswaardige gebeurtenissen eigenlijk. Geen lekke banden of andere pech of het moest zijn dat de voorgenomen hersteldrankjes na afloop niet doorgingen omdat de dames van De Vrolijkheid deze zaterdag hadden uitgekozen voor de grote schoonmaak.

De volgende zondag begon het zomerse weekje pas echt met temperaturen richting de 25 graden. Deze dag moest 's middags voor familiezaken in Hasselt zijn, een mooie gelegenheid om mijn nieuwe trekkingbike eens over een iets langer stukje in te fietsen. Tot nog toe heeft ie alleen nog maar dienst gedaan als huis-werk vervoermiddel.
Gekleed in fietsbroek met een t-shirt en een paar All-Stars (sneakers) ging ik op pad en via de Wijthmenerplas en Herfte kwam ik uit op de Vechtbrug bij Berkum. Daar kwam ik een bekend gezicht tegen, al zag ik dat pas toen hij (Hans Meulman) mij al voorbij was....
Via de Genne en Streukel fietste ik op mijn gemakkie naar het kleine Hanzeplaatsje aan het Zwartewater, mij onderweg bedenkend dat sneakers niet zo geschikt zijn om mee te fietsen aangezien de zolen wel erg dun zijn.
Na het verjaardagsfeestje in de zon en na een aantal alcoholische versnaperingen moest ik die avond nog wel weer terug natuurlijk. Gelukkig was het niet druk op de Gennerdijk en ook nog eens windstil zodat het een ontspannen ritje werd. Thuis bleek dat ik toch weer 40 km gefietst had die dag.

Op maandag zou het prachtig weer worden met een matige zuiden wind, ideaal voor een solo ritje op de racefiets. Het doel werd een rondje richting de Holterberg, later bijgesteld tot een rondje Markelo.
Rustig fietsend, geleid door de GPS, toerde ik door het Sallandse land richting het zuiden. Via soms onbekende wegen (waaronder een aantal onverharde) kwam ik aan in Markelo, waar ik nog even de plaatselijke 'berg' op fietste voor een zonnige blik over de Twentse landerijen.
Na een koffiestop bij Bill's bar, (bij menig Swollander) welbekend van de aardbei op de appeltaart en het koffielikeurtje bij het bakkie troost, vertrok ik weer in de richting van Rijssen.
Via een fraai natuurgebied ten noorden van Rijssen zette ik koers naar Den Ham om vervolgens in een rechte lijn naar huis terug te fietsen langs het Overijssels kanaal.
Thuisgekomen bleek ik 110 km te hebben afgelegd en lekker ontspannen gefietst.

Nabij Rijssen

In het midden van de week liepen de temperaturen steeds verder op en volgens de deskundigen zou het op woensdag zeker 28 a 29 graden kunnen worden. Ruud W. had voor de gelegenheid een rit om de Veluwe in elkaar geflanst en bij het vertrekpunt bij de nieuwe Hanzeboog over de IJssel bleek dat 5 anderen ook zin hadden in een warme tocht.
Peter B.,Bert G.,Gerrit L.,Erik B. en ondergetekende escorteerden Ruud tijdens deze tocht.
Langs de oostkant van de Veluwe fietsen we richting Apeldoorn en vervolgens langzaam maar zeker stijgend naar Hoog Soeren waar na 45 km de eerste koffiestop was gepland. Omdat het al best warm was werd een plek in de schaduw opgezocht en genoten we van koffie, warme chocomel of ijsthee, allemaal met appeltaart en slagroom (of notentaart). Het was best lekker zitten daar in de schaduw maar we moesten wel verder natuurlijk.
Over de drukke fietspaden van de Veluwe trokken we via Assel richting Garderen. Vakantie in combinatie met mooi weer zorgt voor overvolle fietspaden in dit stukje Nederland.
Na Garderen ging het verder richting de randmeren en vervolgens door naar Elburg, in het zonovergoten stuk richting het aloude vestingstadje trok Gerrit even flink door en in een stevig tempo rolde het hete asfalt onder onze bandjes door. Ik vond het helemaal niet erg dat we in Elburg een tweede stop maakten want de warmte begon toch wel langzaam z'n tol te eisen. Op een overvol terras konden we nog net een plekkie vinden onder de parasols.
Na een koude cola en een tosti of soep konden we er weer even tegen en met de bidons gevuld met water en ijsblokjes gingen we op weg voor de laatste warme kilometers.
Terwijl de temperatuur opliep tot een graad of 29.5 fietsten wij door het onbeschutte land tussen Elburg en Oldebroek en terwijl Erik en Gerrit het kopwerk voor hun rekening namen liepen bij mij langzaam maar zeker de benen vol. Gelukkig bereikten we uiteindelijk toch weer de oude IJsselbrug waar we ons opsplitsten en ieder zijn weg ging.
Uiteindelijk kwam ik thuis met 137.5 km op de teller en behoorlijk afgemat, duidelijk nog niet gewend aan deze temperaturen.

Als ik deze blogs schrijf lijkt aan de zomer in ons land al weer snel een einde te komen. Voor vanavond worden (onweers)buien voorspeld en zal de temperatuur weer een duidelijke stap terug doen. Toch blij dat ik deze week nog ruim 400 km heb kunnen fietsen en nu maar hopen dat het weer nog meer mooie dagen voor ons in petto heeft voor het seizoen weer voorbij is.

zondag 15 juli 2012

Strijd tussen Buienradar en Tour de France

Er zitten er een paar boven Zeeland en vanaf de Noordzee komt er ook een pluk richting binnenland gedreven.
Het is zondagochtend en als zo vaak dit fietsjaar kijk ik eerst op de buienradar om te beslissen of en zo ja, hoe laat en waarheen ik ga fietsen.
Een bijkomend dilemma is natuurlijk de start van de rechtstreekse uitzending van de Tour de France. Het zou toch mooi zijn als ik het spannendste deel van de 1e etappe in de Pyreneeën nog zou kunnen meepikken, niet omdat er nog enige hoop is dat een Nederlander een etappe wint (de kans op een vulkaanuitbarsting in Overijssel lijkt momenteel groter) maar omdat ik nu éénmaal hou van het jaarlijkse spektakel in Frankrijk.

Als ik de buienradar goed heb bekeken en weet dat de Tour-uitzending begint om een uur of twee, besluit ik om een uur of 11 te vertrekken voor een kort tochtje richting Diepenveen en weer terug. Dan moet ik de buien mislopen en ben ik op tijd terug voor de Tour. Blijft nog het probleem van de kleding, het regenjack is vaste prik deze lente/zomer, over armstukken twijfel ik nog maar die lijken toch 'net' niet nodig bij een temperatuur van 16 graden (ja...het is juli !!).

Onder een fraaie Hollandse wolkenlucht fiets ik Zwolle-zuid uit en trap via het weteringen-landschap in de richting van Wijhe. Via Boerhaar, waar de jaarlijkse kermis het hele dorp bezig houdt, fiets ik verder.
Langs de landerijen naar het gehucht Middel en via Boskamp en natuurgebied Hengforden kom ik in Diepenveen. Hier lijkt het toch te gaan regenen maar de donkere wolken houden hun lading nog even vast, gelukkig maar.
In de voorstad van Deventer zoek ik mijn weg richting Wesepe om via de Eickelhof weer terug te fieten richting Middel. Op een bankje aan het fietspad langs een brede watering geniet ik even van de zon en een energiereep. Vele groepen ouderen passeren mij op hun (elektrische) fietsen. Aan het merk en model herken je precies welke man en vrouw bij elkaar horen...........ik groet ze allemaal vanaf mijn bankje in de zon.
Als ik weer ben opgestapt en mijn weg vervolg blijkt dat de wind meer NW dan W is en ik heb het idee dat die iets aantrekt, of is het een naderende bui?
In buurtschap Middel stop ik nog even om de paarden van een collega te bewonderen, lang blijf ik niet staan want omdat de zon wat vaker verstek laat gaan voelt het al gauw frisser aan.

Via opnieuw Boerhaar, Wijhe en het fietspad over dijk langs Herxen, Windesheim ga ik weer op huis aan.
Als ik thuis ben heb ik 75 km op de teller.

Snel zet ik de tv aan en zie hoe de Rabo ploeg met 2 man is vertegenwoordigd in een kopgroep van 11 renners met een grote voorsprong; een Spanjaaard (Luis Leon Sanchez) en een Nederlander (Steven Kruijswijk).
Geheel in stijl van de laatste jaren is het uiteindelijk een Spanjaard die de Nederlandse bank redt, het kan verkeren...........

zondag 1 juli 2012

Fiets en geniet !

Op de dag dat de alle wereldtoppers op fietsgebied tezamen kwamen in Luik voor de start van de 99e Tour de France trok ik 's morgens mijn Swolland kloffie aan voor een korte rit van ongeveer 80 a 90 km.
De weersvooruitzichten leken redelijk en ook de wind zou zich vandaag een beetje inhouden.

Waar we de laatste weken meestal met een mannetje of 7 a 8 op pad gingen, was de vooraankondiging van een tocht van minder dan 100 km voor velen het sein om ook weer lekker mee te trappen. Vandaar dat we met maar liefst 16 man en één vrouw op pad gingen.
Geheel in stijl van de naderende Tourstart konden we al een aantal verschillende truien bewonderen in ons peloton; Hans M. vond dat hij met zijn inspanning tijdens de Jan Jansen Classic van een week eerder genoeg punten had verdiend om te starten in een(gif)groene trui, Iris B. droeg een witte trui, als was zij de leidster in het jongerenklassement en ze kwam er mee weg omdat ze wel degelijk de jongste dame in het gezelschap was. Dan was er nog Hans K. die, net als vorige week, in een bonte gele trui verscheen als bewijs van zijn deelname aan L'Ardechois een tijdje geleden. Gelukkig deed het allemaal wat minder pijn aan de ogen zodra de zonnebril op ging. Tot slot hadden we nog Cor W. in een kittig rood truitje waarvan de Tour betekenis in een ver verleden gezocht moet worden. Van 1983 tot en met 1989 was de rode trui in de Tour voor de leider in het tussensprintklassement (je moet het maar verzinnen). Het feit dat Cor voor deze trui gekozen heeft zegt veel over zijn leeftijd..........

Met 17 gingen we dus op pad onder best lekkere omstandigheden en Ruud W. had een mooie tocht voor ons uitgestippeld over rustige wegen en smalle fietspaden. In Hoonhorst werden we echter tegengehouden door een aantal 'regelaars' die het plaatselijke Sproeifeest moesten beschermen tegen toevallige passanten zoals wij, geen probleem want zelfs met een omweg ben je zo door Hoonhorst heen.
Via Dalmsholte komen we aan de voet van de Lemelerberg die we van de korte kant beklimmen, als we weer zijn afgedaald nemen Gerrit L. en Hans K. afscheid van de groep en gaan op weg naar de Holterberg om wat extra kilometers te maken. Wij gaan met 15 verder richting Den Ham waar bij Cafe Restaurant Harwig de koffiestop wordt gedaan.
Op het zonnige terras is het, ondanks de soms ietwat nutteloze gesprekken, wel goed toeven. Toch moeten we, na twee koppen koffie en een stuk vers appelgebak, weer verder. Ruud heeft immer een familiedag te halen !

Op de terugweg naar Zwolle weet Ruud met zijn route het fiets -en geniet gehalte van de tocht naar een nieuw hoogtepunt te brengen met vele fraaie paadjes en weggetjes. Alleen de aantrekkende (tegen)wind is een kleine spelbreker, als Ruud dat in de toekomst ook nog gaat regelen is het helemaal TOP.
Halverwege Ommen en Dalfsen houdt Iris het voor gezien omdat ze, na een griepje, nog niet helemaal fit is. Harry T. ontfermt zich al de hele dag over haar en besluit ook nu bij Iris te blijven om haar van de nodige mentale ondersteuning te voorzien.....een echte meesterknecht die Harry, klasse !
Met de overgebleven 13 mannen fietsen wij door naar Zwolle en via Dalfsen, de vistrap over de Vecht en de Vechtdijk komen we weer in Berkum waar een ieder zijns weegs gaat.
Met 94 km op de teller ben ik lekker op tijd thuis voor de verjaardag van m'n zoon en de start van de Tour.

zondag 24 juni 2012

Wind en zere benen.

Wind.......'t is fijn als het heel warm is, een beetje wind. Als je gaat zeilen of surfen smeek je zelfs om een stevige bries maar als toerfietser kan ik het missen als kiespijn. Ja, een lichte rugwind is natuurlijk niet te versmaden maar in het huidige Nederlandse klimaat blijft het meestal niet bij een briesje en alleen rugwind zal ook altijd een utopie blijven.
Voor mijn gevoel worden we de laatste tijd geteisterd door buitensporig veel wind en dat past precies in het weerbeeld van het hele voorjaar tot nog toe. Het is gewoon bijzonder tegenvallend fietsweer, de keren dat we in korte broek en met korte mouwen konden fietsen zijn op de vingers van één hand te tellen en we zitten inmiddels al in de zomer.
Maar ja, wat moet je als je toch wilt fietsen?

Vorige week zondag stond er zoveel wind dat ik, om toch wat kilometers te maken, met de trein naar Amersfoort ben gereisd om per fiets terug te keren. Eerst oostwaarts tot Barneveld en vervolgens de Veluwe op, de IJssel over en via Olst, Boskamp en Elshof terug naar Zwolle.
102 km met zij-en rugwind, maar omdat ik de vrijdag ervoor nogal behoorlijk aan Bachus had geofferd (een bedrijfsborrel maakt meer kapot dan je lief is....) verviel dat voordeeltje en kwam ik nog met lood in de benen thuis.

Afgelopen woensdag dacht ik laat ik weer eens een woensdagavond tochtje maken, altijd wel ontspannend bij een gematigde snelheid, het was droog terwijl ook de wind zich eindelijk eens een beetje gedeisd hield.
Direct na vertrek met de 28 km/h groep, achter voorrijder Cor W., kreeg ik al zo'n vermoeden dat het wel eens niet zo'n ontspannend avondje kon worden. Na eerst een veredelde sightseeing door groot Zwolle wordt er koers gezet naar de kop van de Veluwe en al snel lopen de snelheden op tot boven de 28/h. Kan gebeuren, maar als je sommige jongens niet een beetje tempert gaat het van kwaad tot erger en voor ik het weet fiets ik met 37 per uur over de IJsseldijk........maar ja je past je aan en haakt aan. Om de benen nog wat extra te pijnigen volgen dan nog wat klimmetjes en als ik met 72.5 km op de teller thuis kom met een gemiddelde van 29 km/h, heb ik alweer zere benen.

Voor de zaterdag werd opnieuw windkracht 5-6 voorspeld uit ZW-richting, gelukkig wel droog met zonnige perioden.
Ruud W. had voor de gelegenheid een tocht naar Harderwijk uitgezet en, heel slim, we gingen door de bossen van de Veluwe heen waardoor de wind minder vat op ons had. Dat noemen ze dus koersinzicht !
Met 9 mannen gingen we op pad om grotendeels over de brede fietspaden van de Veluwe in Vierhouten te geraken waar Harry T. en Gerrit L. ons verlieten om eerder terug te gaan. Wij fietsten door via Stakenberg en langs de fraaie Leuvenumse beek richting de koffiestop. Zo nu en dan stopten we even om Bert Giethoorn te laten plassen waardoor we net niet helemaal droog op de boulevard van Harderwijk aankwamen, het bleek het enige buitje van de dag. Uit de wind was het goed toeven op het terras met uitzicht op het Wolderwijd. Inmiddels voelde ik al wel dat de benen niet echt super voelden vandaag, alsof er teer door aderen vloeide.........
De terugweg zou gelukkig een peulenschilletje worden met de harde wind in de rug, dus ik maakte me niet echt zorgen.
Na de koffie zet ik me dan ook samen met Ruud op kop als we Harderwijk weer uit fietsen en eenmaal buiten de stadsgrenzen loopt de snelheid behoorlijk op, er moet al snel bijgeschakeld worden om het bij te kunnen trappen. Na een kilometer of 15 op kop geef ik af, ondanks de rugwind voel ik dat het steeds moeilijker gaat.
Achter verse kopmannen fietsen we verder en doorkruisen het oude vestingstadje Elburg. Op de dijk richting Kampen heeft men vers grind uitgestrooid maar ondanks dat loopt hier de snelheid hoog op en ik heb al zulke zere benen.
Bij Kampen draaien we de oostelijke IJsseldijk op en via Wilsum en 'sHeerenbroek komen we weer in Zwolle waar de groep zich splitst in Zwolle-zuid en overig.
Ik heb 132 km op de teller als ik thuis ben en ik ben opnieuw behoorlijk moe.......
3x fietsen de afgelopen week en 3x zere benen, of ik ben uit vorm of het is toch de wind.
Eerst maar een weekje rust, zien we volgende week wel weer !

zondag 10 juni 2012

Oranjebitter na een winderig retourtje Elspeet

Het is zondagochtend, als ik de slaap uit m'n ogen heb gewreven kijk ik even uit het raam en zie een dikke oranje kater lopen...
Gisteravond heeft ons nationale voetbalelftal de eigenlijk al lang verwachte eyeopener gekregen tegen het, in oranjeogen, kleine Denemarken en verloor jammerlijk met 0-1. Heel het land weer met beide benen op de Hollandse klei.

Toen ik vrijdagmiddag op weeronline.nl de verwachting voor zaterdag bekeek werd ik niet blij. Die kans op een bui was nog tot daar aan toe, maar de windkracht 5 boven land tot 6a7 aan zee en op het IJsselmeer schrok behoorlijk af om met de club richting Urk te fietsen. Toch liet ik me overhalen en daarom zat ik zaterdagochtend om 8.45 uur in het vrolijk oranje versierde Cafe De Vrolijkheid. Gelukkig was ook Ruud W. tot het verstandige inzicht gekomen dat fietsen bij windkracht 7 langs het IJsselmeer gewoon niet leuk is en had een andere, meer beschutte, route gemaakt richting Elspeet.
Met 9 mannen (Ruud, Arnold van B., Cor W., Frits M., Stefan H., Peter de V., Jan S., Gerrit L. en ondergetekende) gingen we op pad. Binnen de Zwolse stadsgrenzen viel het nog een beetje mee met de wind, maar eenmaal aangekomen op de Hanzebrug bleek al snel dat het echt behoorlijk hard waaide.
Met wisselende kopmannnen, Ruud had de avond ervoor laminaat gelegd bij dochterlief en had daarbij spieren gebruikt die normaal alleen bij wetenschappers bekend zijn, knokten we ons een weg over de Veluwe. Ondanks dat ik het vooral van mijn souplesse(....) moet hebben doe ik ook mijn deel van het kopwerk, geen enkel probleem.... behalve op de open stukken waar de wind vrij spel heeft en waar blijkt dat mijn motortje gewoon te klein is.
Via Hattemerbroek, Wezep, 't Loo en 't Harde komen we in de buurt van Nunspeet waar we via de Scheepsbel en het Zandenbos doorsteken naar Stakenberg om vervolgens na ongeveer 45 km aan te komen in Elspeet waar de koffie is gepland.

Tijdens de koffiestop wordt er nog even teruggekeken op het succesvolle buitenland weekend in het Sauerland. Ruud, Cor en Gerrit vertellen uitgebreid over de natte en koude zondagochtendtocht naar Winterberg, de verhalen aanhorend ben ik dubbel blij dat ik niet opgestapt ben.
De koffie en heerlijke appeltaart met slagroom zakt er weer goed in en opnieuw wordt er veel gelachen waarbij Cor (of is het Frits?) het hoogste woord heeft.
Frits (of was het nou Cor?) vertelt hoe hij bij Dickhof al meerdere keren voor Cor is aangezien, iets wat Cor kan beamen daar hij al eens bijna een rekening van Frits moest betalen tijdens een bezoek aan Oosterwolde.
Zoals altijd worden tijdens de koffiestops allerlei vraagstukken en mysteries opgelost en andere in de wereld geholpen maar om daar het fijne van te horen moet je maar gezellig meefietsen.........
Als we allen hebben afgerekend en vol energie verlangen naar de terugtocht met rugwind stappen we naar buiten, best wel fris eigenlijk als je even in de warmte hebt gezeten. Mijn fietscomputertje geeft 14 graden aan wat natuurlijk door de harde wind een stuk frisser aanvoelt.
Als we willen vertrekken blijkt dat Peter z'n voorband leeg staat en het schijnt niet de eerste keer te zijn dat Peter's voorbandje tijdens de pauze leegloopt en je vraagt je af hoe dat kan...........een mooi vraagstuk voor de eerstvolgende koffiestop.



Nadat het bandje verwisseld is kunnen we weer op pad en met de wind nu in de rug gaat het gelijk hard richting Vierhouten. Als we worden gepasseerd door een clubje van Stappenbelt zetten Gerrit en Jan de achtervolging in waardoor we even later met z'n allen op de grote plaat Vierhouten binnenrollen.
Het blijft onrustig tot voorbij Gortel waar we weer hergroeperen en in slagorde verder gaan richting Epe en vervolgens Heerde. Voorbij Heerde komen we bij het Apeldoorns kanaal en met de harde wind in de rug loopt hier de snelheid tot ruim boven de 40 km/h op, ook wel eens lekker.
Via Hattem bereiken we Zwolle weer waar we, nu via de oude brug, de IJssel voor de tweede keer oversteken en de mannen die naar zuid moeten (het merendeel) afscheid nemen van de rest.
Met 105 km op de teller kom ik weer thuis. Als ik even gezeten heb voel ik het kraakbeen in m'n knieeen, wat er volgens de medici niet veel meer is, opspelen. Het trappen met de grote plaat is eigenlijk niet verstandig, maar ja.......na een behandeling met Tijgerbalsem vergeten we dat maar weer.
Ondanks de harde wind was het toch weer een lekker ritje, dat kan zelfs de bittere Oranje nederlaag niet wegwissen en trouwens... die dikke oranje kater zie ik ook al niet meer lopen.
Tot slot nog een advies aan Ruud; nooit meer laminaat gaan leggen bij je dochter op vrijdag.......



dinsdag 5 juni 2012

Weekend Sauerland

Soms zijn er van die gebeurtenissen waar je al lange tijd naar uit kijkt, zeg maar de krenten in de pap van het leven.
Vorige week had ik al zo'n moment tijdens het bijwonen van het concert van Bruce Springsteen en dit weekend was het opnieuw raak vanwege het Swolland buitenlandweekend dat voor de 3e keer op rij plaats vond in het Sauerland.

Nadat een goede week geleden de mussen nog dood van het dak vielen waren de voorspellingen voor het weekend niet echt geweldig, vrijdag regen, zaterdag droog maar fris en op zondag nog meer regen. We konden ons echter vastklampen aan het gegeven dat het vorig jaar ook meeviel ondanks slechte voorspellingen.
Slechte weersvooruitzichten betekenen wel dat er meer mee moet in de tas en onder het mom van "beter mee verlegen dan om verlegen" pak ik vrijdagochtend vroeg mijn tas in, arm- en beenwarmers, overschoenen en zelfs handschoenen met lange vingers worden niet vergeten.
Om half tien stipt rijdt de Suzuki Liana van Henk G voor en snel worden mijn tassen en fiets in-en opgeladen en rijden we naar de de andere kant van Zwolle om Arnold van B. op te halen.
Onderweg naar Duitsland blijkt dat de weersvoorspellers het voor vandaag in ieder geval bij het juiste eind hadden, het is bewolkt en het miezert continu. Gelukkig deelt Arnold met gulle hand de snoepvoorraad van Henk uit zodat we al kauwend en knabbelend de kilometers verwerken.
Eenmaal aangekomen bij Landgasthof Ruppel in Valme worden we verwelkomt door de reeds aanwezige Swollanders. Voor ik aan de koffie ga mag ik eerst een kamer uitzoeken en ik waag eerst een poging op de eerste verdieping. Bij de tweede deur heb ik al beet, hier zit de sleutel nog in wat betekend dat deze nog onbezet is. Dat scheelt toch maar mooi weer een tweetal trappen naar boven, mooi meegenomen als gedurende het weekend de benen wat vermoeider raken door al het klimmen of wat minder stabiel door andere oorzaken.
Inmiddels is er een kleine discussie ontstaan over een (nieuw) zadel dat ik heb meegenomen voor Kleine Hans, er wordt geopperd dat het een 2e Han(d)s zadel is maar met slechts 120 km onder de bips kun je rustig praten van een nieuw zadel....
Na een kop koffie, als inmiddels mijn slapie Jan S. ook is gearriveerd, besluit ik om m'n burgerkloffie om te ruilen voor de fiets outfit......er moet immers gefietst worden.
Als ik weer beneden kom in mijn sportieve kloffie blijkt de animo om op de tweewieler te stappen echter nog niet zo heel groot, iedereen zit nog lekker onderuitgezakt in z'n dagelijkse kleren. Gelukkig is een korte vermaning mijnerzijds voldoende om de meute in beweging te krijgen..........aan de bak !
Inmiddels is de meeste regen wel uit de lucht en komt de meeste nattigheid van het natte wegdek, als we in twee groepen vertrekken voor een korte 'kennismakingsrit'.
De 'langzame' groep, waartoe ik behoor, vertrekt vanaf het pension in zuidelijke richting. Dat betekent gelijk klimmen langs Obervalme en Wallbecke. Hier worden we verrast op een wegopbreking die er, door de natte omstandigheden, voor zorgt dat de fietsen na de passage piepen en kraken dat het een lieve lust is, dat opgeteld bij het ongenoegen dat Jan S. ten gehore brengt zorgt voor een hilarisch geheel.
Na een aantal meer of minder stevige klimmen komen we op een gegeven momnet de 'snelle' groep tegen die in de tegenovergestelde is vertrokken. Het feit dat zij nog door de leemdrab heen moeten zorgt onwillekeurig toch voor enig leedvermaak............
Na een kilometertje of 45 en 800 hoogtemeters rijker komen we weer aan bij het hotel waar de fietsen worden schoongespoten en de tap wacht, inmiddels zijn ook Henk van G. en Hans M.(alias 3e Hans)gearriveerd en is de club compleet.
Na een gezellig samenzijn aan de bar kunnen we aan tafel waar we, net als vorig jaar, worden verwend met een prima maaltijd die de hongerige magen doet zwijgen. Tijdens het diner wordt Yvette S. in het zonnetje gezet i.v.m. haar verjaardag en zingen we met z'n allen uit volle borst 'Lang zal ze leven' , daarbij begeleid door de eerder door Cleo van W. uitgedeelde roltongen. Echt veel geluid krijgen de meesten daar echter al niet meer uit.



Die avond is het nog lang onrustig maar buitengewoon gezellig in ons knusse onderkomen. Er word getracht om jonge MTB-vrouwen te koppelen aan de zonen van Swollandmannen, er wordt gelachen, er wordt gedronken en ondanks de koninginnerit die voor zaterdag op het programma staat gaan de meesten pas om een uur of 12 naar de kamer.

Als ik, vroeg als altijd, de volgende ochtend wakker wordt en door het raam naar buiten kijk zie ik dat de lucht is opgeklaard en er een zonnetje tussen de wolkenvelden door schijnt, een goed teken.
Na een goed ontbijt maken we ons, opnieuw in twee groepen, op voor de koninginnerit over 170 c.q. 120 km. De enige race-dame in ons midden, Jeannette M. kiest in tegenstelling tot een dag eerder voor de 'langzame' groep, wel net zo gezellig.
Zoals afgesproken staat om 9 uur iedereen (nou ja, bijna iedereen) klaar in Swolland-tenue voor de onvermijdelijke groepsfoto ;



Met 11 mannen en één vrouw vertrekt de 120km groep richting Ramsbeck waarna al na 3.5 km de eerste pittige klim moet worden verwerkt. 2 kilometer lang ploeter ik mij een weg naar boven om zodoende een hoogteverschil van 150 meter te overbruggen, de benen voelen nog niet echt soepel waarbij ik even in het midden laat wat daarvan de oorzaak is.
Na 20 km komen we aan bij de Hennesee waarlangs een prachtig kilometers lang fietspad is aangelegd, continu hebben we een prachtig zicht op het meer en z'n geweldige omgeving. Terwijl wij daar zo fietsen horen we meerdere keren geweerschoten uit de omringende heuvels komen en ik neem me voor om, zodra we een fotostop maken, eerst te controleren of we het alle twaalf overleefd hebben. Gelukkig komen we allemaal ongeschonden aan bij een informatiebord waar we de foto besluiten te nemen. Als we later op de dag een dode eekhoorn op de weg aantreffen weet ik wel meer..........



Na 45 kilometer op en af door de fraaie omgeving komen we aan in Elslohe waar we de eerste koffiestop van de dag genieten. Op het niet al te ruime terras moeten we aantal tafeltjes verplaatsen om een paar zonnestralen mee te kunnen pikken. Als we éénmaal zitten is het lekker om even de spieren, die toch continu onder spanning staan, te kunnen ontspannen. Omdat we de torte bij deze konditorei zelf moeten uitzoeken gaan we in ganzepas naar binnnen om ons te verlekkeren aan alle heerlijkheden, ik kies voor een erdbeertorte. Als de koffie en de torte is gebracht begint het genieten pas echt, kijk en dat is nou Toerfietsen in optima forma. Met de kop op het stuur en gierende hartkleppen tegen een bult op fietsen kan altijd nog, dunkt mij............


Als iedereen de energievooraad weer een beetje op peil heeft gebracht en de schulden heeft voldaan kunnen we weer verder met onze fraaie rondrit.
Via plaatsen als Sieperting, Kuckelheim, Serkenrode en Obervalbert doorkruisen we het Sauerland en genieten onderweg, behalve van de inspanning die de verschillende pittige klimmen ons bieden, volop van de geweldige omgeving. Op een gegeven moment moeten we zelfs door een lange, nauwe en vochtige spoortunnel wat zorgt voor aparte fietsbeleving. Weer in de openlucht, waar de zon schijnt, is de temperatuur ook perfect en heel voorzichtig gaan arm- en beenwarmers uit. Het klimmen gaat vandaag iets minder dan gisteren maar uiteindelijk kom ik overal toch in een redelijk ritme boven, meestal voorafgegaan door steeds dezelfde meer getalenteerde klimmers. Het maakt mij echter niet uit en ik geniet van elk moment, al denk ik er bij de wat langere klimmen wel eens even anders over....gedachten die éénmaal bovenaan gekomen weer als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Tijdens een korte hergroeperingspauze krijg ik de opdracht om binnen de eerstvolgende 7 tot 12 km uit te kijken naar een geschikte plek voor de tweede koffiestop, iets wat je wel aan mij kunt overlaten ook al moeten we dan even van de route af.
In Winkhausen vinden wij een idyllisch gelegen pension met een zonnig en gezellig terras waar we door de behulpzame eigenaresse bij elkaar worden gezet. Heerlijk gezeten in de zon met uitzicht op de groene tuin en omringende bossen genieten we van soep, koffie, thee, brood, koeken etc. Naast ons zit een gezelschap van nederlandse motorijders met westerse tongval die ons uithoren over onze bezigheden in dit gebied, het is wel duidelijk dat zij de motorfiets prefereren boven de door spierkracht aangedreven karretjes.
Als we daar zo zitten in het zonnetje lijkt het terras wel op de Hof van Eden en als Frau Eva (ik weet niet hoe ze heet maar noem haar voor het gemak maar even Eva) dan ook nog een getalenteerd masseuse blijkt te zijn, kan het haast niet anders of we zijn in de hemel op aarde terecht gekomen. Achtereenvolgens Rene van M., Jeannette, Harry B. en ondergetekende krijgen een speciale behandeling met Franzbranttwein olie . Dat Frau Eva een goede smaak heeft waar het kuiten betreft leidt natuurlijk geen twijfel maar sneu is het wel dat degene die het vuur bij Frau Eva doet ontbranden zelf met droge kuiten blijft zitten (3e Hans).
Na dit geweldige hoogtepunt moeten we toch weer op pad want er wachten ons nog een kilometer of dertig en natuurlijk sta ik te popelen om het effect van de massage te kunnen ondergaan, het kan niet anders of ik ga naar boven vliegen..... niets is echter minder waar. Op de eerste de beste klim gaat het even moeizaam als voorheen en nu blijkt toch dat Frau Eva beter mijn bovenbenen i.p.v. mijn kuiten had kunnen masseren, ik had mijn fietsbroek wel tot op een uitnodigende hoogte opgetrokken maar helaas.


Via o.a. nog een pittige klim naar Altastenberg dalen we 15 kilometer lang bijna onafgebroken over een redelijk drukke autoweg richting Siedlinghausen waar we nogeen laatste klim moeten overleven alvorens we via de welbekende wegopbreking de laatste kilometers naar het hotel afdalen.
Met 126 kilometer op de teller en bijna 1800 hoogtemeters stappen we weer af bij Hotel Ruppel, het was een fantastische tocht.
Als wij uitgedouched zijn en net achter onze eerste verfrissing zitten zien we door de ramen de groep van de 170 km aankomen, ook zij hebben genoten van een mooie maar lange en toch ook wel inspannende tocht met een aantal behoorlijk pittige en steile beklimmingen.
Diezelfde avond eten we wat later om iedereen de gelegenheid te geven zich op te frissen en aan de bar even na te praten over de afgelopen dag.

Ten tijde van het diner worden de organisatoren (Ruud W.,Hans K. en Erik B.) van het Swolland buitenland weekend door de voorzitter in het zonnetje gezet. Zij krijgen voor die gelegenheid een toepasselijk presentje uitgereikt.
Ook de tweede avond zit de stemming er weer goed in en de glazen Warsteiner zijn bijna niet aan te slepen. In de loop van de avond leer ik van Jeannette een nieuw spelletje, Ligretta genaamd. Na een korte leerfase blijk ik een natuurtalent want achtereenvolgens Jeannette zelf, Erik B. en Jaap L. worden van tafel gespeeld. Dat ik daarbij de spelregels zo nu en dan wat ruim interpreteer mag de pret net drukken........elleboog op tafel, stift !



Zondagochtend ziet de wereld er ineens weer heel anders uit in Sauerland. Grijs en nat is de lucht, net als slapie Jan kom ik al snel tot de conclusie dat fietsen vandaag geen optie is. Aan het ontbijt blijkt dat er een tweedeling heerst tussen 'die-hards' die wel gaan fietsen en 'verstandige' mensen die dat niet gaan doen. Uiteindelijk kiezen toch nog zo'n 17 man en vrouw er voor om te gaan fietsen. Zij krijgen tijdens de tocht naar Winterberg veel water te verwerken en bovendien blijkt het in de wintersportplaats mistig en koud (2 graden).
De achterblijvers pakken de spullen in de auto en laden de fietsen op, na nog een kop koffie vertrekken ze weer naar Zwolle. Als we onderweg de hoeveelheid water naar beneden zien komen benijden we de fietsers niet. De hele thuisreis blijft het regenenen en pas als Henk en ik Arnold afzetten bij zijn huis blijkt het droog te zijn geworden.
Ondanks de verregende zondag was het wel weer een geweldig buitenland-weekend met een bijzonder fraaie 'koninginnerit' op de zaterdag en vele gezellige momenten, daarvoor dank aan de organisatie en alle deelnemers.


In onnavolgbare stijl naar boven.............