GOUD !!

Het was een frisse woensdagavond in augustus 2009 dat ik rondliep in de Zwolse binnenstad waar die avond het Peperbus prof wielerspektakel zou plaatsvinden.
Het inmiddels ter ziele gegane Zwolse wielerspektakel was er zo één van het welbekende rondje om de kerk, een gelegenheid om de helden uit de voorbije Tour de France te kunnen aanschouwen.
Dat jaar zou o.a. de winnaar van de bergtrui uit de Ronde, de Italiaan Pellizotti, acte de présence geven. De Italiaan, die later wegens dopinggebruik voor 2 jaar werd geschorst, had ik enkele weken eerder op de flanken van de Tourmalet in een kopgroepje voorbij zien razen. Dus ik was wel benieuwd.

Ik was al erg vroeg in de binnenstad en erg druk was het nog niet, of dat kwam omdat op dat moment de vrouwenkoers bezig was of door het niet al te geweldige weer weet ik niet.
Hoeveel rondjes de vrouwen gefietst hebben weet ik niet meer maar wat ik nog wel weet is dat de wedstrijd werd gewonnen door, hoe kan het anders, Marianne Vos.
Wat mij echter het meest is bijgebleven was de eenvoud van Marianne Vos, die na afloop breeduit lachend handtekeningen uitdeelde en voor iedereen even tijd leek te hebben.
De frêle sportvrouw uit Babyloniënbroek bleek wars van kapsones en genoot duidelijk van de aandacht, van het publiek en van haar sportprestatie.
Later die avond werden de latere winnaar bij de mannen, Kenny van Hummel en nummer 2 Franco Pellizotti in een open landauer door de Zwolse binnenstad gereden en toegezwaaid door het publiek. Voor Marianne Vos, de veel winnaar, was blijkbaar geen plek.

Gistermiddag keek ik met kippenvel op m'n armen en, eerlijk waar, tranen in m'n ogen naar de fantastische wieler prestatie van Marianne Vos op de Olympische wegwedstrijd in London. De emoties en ontlading op haar gezicht gingen mij door merg en been en nog nooit heb ik iemand de overwinning meer gegund als deze sympathieke en bescheiden sportvrouw.

Fietsen tegen de bui

Volgens teletekst zou het vandaag droog blijven, althans...op het noorden en noordoosten na want daar konden een paar buitjes vallen.
Omdat in Zwolle de zon scheen durfde ik een ritje in Z.W. richting wel aan en bij een graadje of 16 stapte ik om 9 uur op de fiets voor een rit van een kleine 100 km.

Langs de westkant van de Noord Veluwe ging het richting 't Harde en vervolgens via de 'Scheepsbel' richting Vierhouten waar de koffiestop gepland was.
Op het terras zat ik even lekker in het zonnetje terwijl aan de westelijke hemel een aantal behoorlijk donkere wolken verschenen. Een blik op de buienradar leerde dat het binnen een kwartiertje zou gaan regen en zo gebeurde het ook, daarom, onder de beschutting van een parasol, eerst de bui maar over laten trekken.
Omdat de bui in dezelfde richting ging als waar ik heen wilde, Olst , besloot ik even rustig aan te doen want stel je voor dat ik de bui weer in zou halen.
Na een half uurtje ging ik weer op pad en via Gortel en Epe ging het in oostelijke richting naar de veerpont bij Olst, daar moest even gewacht worden op de passerende pleziervaart alvorens de IJssel kon worden overgestoken.
Aan de andere kant van de rivier verder naar Boskamp en terwijl ik verder fiets richting De Eickelhof zie ik de lucht opnieuw behoorlijk donker kleuren en opnieuw kwam de bui in mijn richting.
Volgens mijn berekening was het vanaf De Eickelhof nog een dikke 20 km richting huis, dus wellicht ging het net lukken om droog over te komen. Via Middel en Elshof fietste ik weer in noordelijke richting met de bui op m'n hielen, het bleek een ongelijk strijd want net na Elshof zag ik de eerste druppels kringen in het water van de Nieuwe Wetering maken.
Gelukkig begon het pas ter hoogte van De Colckhof iets harder te regenen waardoor ik toch nog redelijk droog bij huis aan kwam, met uiteindelijk 92 km op de teller.

Summertime

Na vele weken met regen en wind was het de afgelopen week eindelijk zomer. Met temperaturen tot 30 graden en veel zon kon mijn twee weken vakantie niet beter beginnen.
Omdat de Nederlandse zomers echter nooit zo heel erg standvastig zijn en voor je het weet alle pret weer voorbij is, was het zaak om deze week eens wat kilometers te maken...te beginnen met afgelopen zaterdag.

Met een mannetje of 13 vertrokken we in noordelijke richting voor een tochtje door de Weerribben. Onder de lichte bewolking kwam de temperatuur nog niet veel hoger dan een graadje of 17 maar het was prima fietsweer. Het werd een tocht van ruim 110 km door de fraaie en waterrijke Kop van Overijssel zonder noemenswaardige gebeurtenissen eigenlijk. Geen lekke banden of andere pech of het moest zijn dat de voorgenomen hersteldrankjes na afloop niet doorgingen omdat de dames van De Vrolijkheid deze zaterdag hadden uitgekozen voor de grote schoonmaak.

De volgende zondag begon het zomerse weekje pas echt met temperaturen richting de 25 graden. Deze dag moest 's middags voor familiezaken in Hasselt zijn, een mooie gelegenheid om mijn nieuwe trekkingbike eens over een iets langer stukje in te fietsen. Tot nog toe heeft ie alleen nog maar dienst gedaan als huis-werk vervoermiddel.
Gekleed in fietsbroek met een t-shirt en een paar All-Stars (sneakers) ging ik op pad en via de Wijthmenerplas en Herfte kwam ik uit op de Vechtbrug bij Berkum. Daar kwam ik een bekend gezicht tegen, al zag ik dat pas toen hij (Hans Meulman) mij al voorbij was....
Via de Genne en Streukel fietste ik op mijn gemakkie naar het kleine Hanzeplaatsje aan het Zwartewater, mij onderweg bedenkend dat sneakers niet zo geschikt zijn om mee te fietsen aangezien de zolen wel erg dun zijn.
Na het verjaardagsfeestje in de zon en na een aantal alcoholische versnaperingen moest ik die avond nog wel weer terug natuurlijk. Gelukkig was het niet druk op de Gennerdijk en ook nog eens windstil zodat het een ontspannen ritje werd. Thuis bleek dat ik toch weer 40 km gefietst had die dag.

Op maandag zou het prachtig weer worden met een matige zuiden wind, ideaal voor een solo ritje op de racefiets. Het doel werd een rondje richting de Holterberg, later bijgesteld tot een rondje Markelo.
Rustig fietsend, geleid door de GPS, toerde ik door het Sallandse land richting het zuiden. Via soms onbekende wegen (waaronder een aantal onverharde) kwam ik aan in Markelo, waar ik nog even de plaatselijke 'berg' op fietste voor een zonnige blik over de Twentse landerijen.
Na een koffiestop bij Bill's bar, (bij menig Swollander) welbekend van de aardbei op de appeltaart en het koffielikeurtje bij het bakkie troost, vertrok ik weer in de richting van Rijssen.
Via een fraai natuurgebied ten noorden van Rijssen zette ik koers naar Den Ham om vervolgens in een rechte lijn naar huis terug te fietsen langs het Overijssels kanaal.
Thuisgekomen bleek ik 110 km te hebben afgelegd en lekker ontspannen gefietst.

Nabij Rijssen

In het midden van de week liepen de temperaturen steeds verder op en volgens de deskundigen zou het op woensdag zeker 28 a 29 graden kunnen worden. Ruud W. had voor de gelegenheid een rit om de Veluwe in elkaar geflanst en bij het vertrekpunt bij de nieuwe Hanzeboog over de IJssel bleek dat 5 anderen ook zin hadden in een warme tocht.
Peter B.,Bert G.,Gerrit L.,Erik B. en ondergetekende escorteerden Ruud tijdens deze tocht.
Langs de oostkant van de Veluwe fietsen we richting Apeldoorn en vervolgens langzaam maar zeker stijgend naar Hoog Soeren waar na 45 km de eerste koffiestop was gepland. Omdat het al best warm was werd een plek in de schaduw opgezocht en genoten we van koffie, warme chocomel of ijsthee, allemaal met appeltaart en slagroom (of notentaart). Het was best lekker zitten daar in de schaduw maar we moesten wel verder natuurlijk.
Over de drukke fietspaden van de Veluwe trokken we via Assel richting Garderen. Vakantie in combinatie met mooi weer zorgt voor overvolle fietspaden in dit stukje Nederland.
Na Garderen ging het verder richting de randmeren en vervolgens door naar Elburg, in het zonovergoten stuk richting het aloude vestingstadje trok Gerrit even flink door en in een stevig tempo rolde het hete asfalt onder onze bandjes door. Ik vond het helemaal niet erg dat we in Elburg een tweede stop maakten want de warmte begon toch wel langzaam z'n tol te eisen. Op een overvol terras konden we nog net een plekkie vinden onder de parasols.
Na een koude cola en een tosti of soep konden we er weer even tegen en met de bidons gevuld met water en ijsblokjes gingen we op weg voor de laatste warme kilometers.
Terwijl de temperatuur opliep tot een graad of 29.5 fietsten wij door het onbeschutte land tussen Elburg en Oldebroek en terwijl Erik en Gerrit het kopwerk voor hun rekening namen liepen bij mij langzaam maar zeker de benen vol. Gelukkig bereikten we uiteindelijk toch weer de oude IJsselbrug waar we ons opsplitsten en ieder zijn weg ging.
Uiteindelijk kwam ik thuis met 137.5 km op de teller en behoorlijk afgemat, duidelijk nog niet gewend aan deze temperaturen.

Als ik deze blogs schrijf lijkt aan de zomer in ons land al weer snel een einde te komen. Voor vanavond worden (onweers)buien voorspeld en zal de temperatuur weer een duidelijke stap terug doen. Toch blij dat ik deze week nog ruim 400 km heb kunnen fietsen en nu maar hopen dat het weer nog meer mooie dagen voor ons in petto heeft voor het seizoen weer voorbij is.

Strijd tussen Buienradar en Tour de France

Er zitten er een paar boven Zeeland en vanaf de Noordzee komt er ook een pluk richting binnenland gedreven.
Het is zondagochtend en als zo vaak dit fietsjaar kijk ik eerst op de buienradar om te beslissen of en zo ja, hoe laat en waarheen ik ga fietsen.
Een bijkomend dilemma is natuurlijk de start van de rechtstreekse uitzending van de Tour de France. Het zou toch mooi zijn als ik het spannendste deel van de 1e etappe in de Pyreneeën nog zou kunnen meepikken, niet omdat er nog enige hoop is dat een Nederlander een etappe wint (de kans op een vulkaanuitbarsting in Overijssel lijkt momenteel groter) maar omdat ik nu éénmaal hou van het jaarlijkse spektakel in Frankrijk.

Als ik de buienradar goed heb bekeken en weet dat de Tour-uitzending begint om een uur of twee, besluit ik om een uur of 11 te vertrekken voor een kort tochtje richting Diepenveen en weer terug. Dan moet ik de buien mislopen en ben ik op tijd terug voor de Tour. Blijft nog het probleem van de kleding, het regenjack is vaste prik deze lente/zomer, over armstukken twijfel ik nog maar die lijken toch 'net' niet nodig bij een temperatuur van 16 graden (ja...het is juli !!).

Onder een fraaie Hollandse wolkenlucht fiets ik Zwolle-zuid uit en trap via het weteringen-landschap in de richting van Wijhe. Via Boerhaar, waar de jaarlijkse kermis het hele dorp bezig houdt, fiets ik verder.
Langs de landerijen naar het gehucht Middel en via Boskamp en natuurgebied Hengforden kom ik in Diepenveen. Hier lijkt het toch te gaan regenen maar de donkere wolken houden hun lading nog even vast, gelukkig maar.
In de voorstad van Deventer zoek ik mijn weg richting Wesepe om via de Eickelhof weer terug te fieten richting Middel. Op een bankje aan het fietspad langs een brede watering geniet ik even van de zon en een energiereep. Vele groepen ouderen passeren mij op hun (elektrische) fietsen. Aan het merk en model herken je precies welke man en vrouw bij elkaar horen...........ik groet ze allemaal vanaf mijn bankje in de zon.
Als ik weer ben opgestapt en mijn weg vervolg blijkt dat de wind meer NW dan W is en ik heb het idee dat die iets aantrekt, of is het een naderende bui?
In buurtschap Middel stop ik nog even om de paarden van een collega te bewonderen, lang blijf ik niet staan want omdat de zon wat vaker verstek laat gaan voelt het al gauw frisser aan.

Via opnieuw Boerhaar, Wijhe en het fietspad over dijk langs Herxen, Windesheim ga ik weer op huis aan.
Als ik thuis ben heb ik 75 km op de teller.

Snel zet ik de tv aan en zie hoe de Rabo ploeg met 2 man is vertegenwoordigd in een kopgroep van 11 renners met een grote voorsprong; een Spanjaaard (Luis Leon Sanchez) en een Nederlander (Steven Kruijswijk).
Geheel in stijl van de laatste jaren is het uiteindelijk een Spanjaard die de Nederlandse bank redt, het kan verkeren...........

Fiets en geniet !

Op de dag dat de alle wereldtoppers op fietsgebied tezamen kwamen in Luik voor de start van de 99e Tour de France trok ik 's morgens mijn Swolland kloffie aan voor een korte rit van ongeveer 80 a 90 km.
De weersvooruitzichten leken redelijk en ook de wind zou zich vandaag een beetje inhouden.

Waar we de laatste weken meestal met een mannetje of 7 a 8 op pad gingen, was de vooraankondiging van een tocht van minder dan 100 km voor velen het sein om ook weer lekker mee te trappen. Vandaar dat we met maar liefst 16 man en één vrouw op pad gingen.
Geheel in stijl van de naderende Tourstart konden we al een aantal verschillende truien bewonderen in ons peloton; Hans M. vond dat hij met zijn inspanning tijdens de Jan Jansen Classic van een week eerder genoeg punten had verdiend om te starten in een(gif)groene trui, Iris B. droeg een witte trui, als was zij de leidster in het jongerenklassement en ze kwam er mee weg omdat ze wel degelijk de jongste dame in het gezelschap was. Dan was er nog Hans K. die, net als vorige week, in een bonte gele trui verscheen als bewijs van zijn deelname aan L'Ardechois een tijdje geleden. Gelukkig deed het allemaal wat minder pijn aan de ogen zodra de zonnebril op ging. Tot slot hadden we nog Cor W. in een kittig rood truitje waarvan de Tour betekenis in een ver verleden gezocht moet worden. Van 1983 tot en met 1989 was de rode trui in de Tour voor de leider in het tussensprintklassement (je moet het maar verzinnen). Het feit dat Cor voor deze trui gekozen heeft zegt veel over zijn leeftijd..........

Met 17 gingen we dus op pad onder best lekkere omstandigheden en Ruud W. had een mooie tocht voor ons uitgestippeld over rustige wegen en smalle fietspaden. In Hoonhorst werden we echter tegengehouden door een aantal 'regelaars' die het plaatselijke Sproeifeest moesten beschermen tegen toevallige passanten zoals wij, geen probleem want zelfs met een omweg ben je zo door Hoonhorst heen.
Via Dalmsholte komen we aan de voet van de Lemelerberg die we van de korte kant beklimmen, als we weer zijn afgedaald nemen Gerrit L. en Hans K. afscheid van de groep en gaan op weg naar de Holterberg om wat extra kilometers te maken. Wij gaan met 15 verder richting Den Ham waar bij Cafe Restaurant Harwig de koffiestop wordt gedaan.
Op het zonnige terras is het, ondanks de soms ietwat nutteloze gesprekken, wel goed toeven. Toch moeten we, na twee koppen koffie en een stuk vers appelgebak, weer verder. Ruud heeft immer een familiedag te halen !

Op de terugweg naar Zwolle weet Ruud met zijn route het fiets -en geniet gehalte van de tocht naar een nieuw hoogtepunt te brengen met vele fraaie paadjes en weggetjes. Alleen de aantrekkende (tegen)wind is een kleine spelbreker, als Ruud dat in de toekomst ook nog gaat regelen is het helemaal TOP.
Halverwege Ommen en Dalfsen houdt Iris het voor gezien omdat ze, na een griepje, nog niet helemaal fit is. Harry T. ontfermt zich al de hele dag over haar en besluit ook nu bij Iris te blijven om haar van de nodige mentale ondersteuning te voorzien.....een echte meesterknecht die Harry, klasse !
Met de overgebleven 13 mannen fietsen wij door naar Zwolle en via Dalfsen, de vistrap over de Vecht en de Vechtdijk komen we weer in Berkum waar een ieder zijns weegs gaat.
Met 94 km op de teller ben ik lekker op tijd thuis voor de verjaardag van m'n zoon en de start van de Tour.