Terwijl buiten de (vuurwerk)bommen ontploffen en binnen de oliebollen op tafel staan, schrijf ik het laatste stukje van 2012.
Het was weer een enerverend fietsjaar waarin ik, ondanks een 40 urige werkweek, toch nog 6200 km bij elkaar wist te fietsen.
Het fietsjaar begon dit jaar met enkele MTB tochten richting Staphorst en Ommen, terwijl de eerste (koude)race kilometers een rondje Beulakerwiede betrof.
Verder zag het jaar er vrij normaal uit en afgezien van het Buitenland weekend en de Mergelheuvelland 2-daagse waren er voor mij dit jaar geen grote fietsevenementen.
Het weer was over het geheel genomen erg wisselend en ik denk dat ik niet te veel zeg als ik vind dat het wel eens beter geweest is. Het duurde lang voor het echte mooie fietsweer kwam en het was ook vrij snel weer weg. De maanden november en december waren ronduit slecht te noemen en in deze maanden is er, door mij, verhoudingsgewijs weinig gefietst.
Het nieuwe jaar staat voor de deur, een jaar met nieuwe uitdagingen en plannen. Zo fiets ik volgend jaar solo van Zwolle naar Rome, ga ik voor de tweede keer de Elfstedentocht fietsen en ga ik zeker weer mee met het buitenland weekend dat dit jaar in Luxemburg zal plaatsvinden.
Verder zien we wel hoeveel kilometers gefietst gaan worden en op welke onbekende plekken we dit jaar allemaal uitkomen op de fiets.
Voor nu wens ik iedereen alvast een heel sportief, gezond en gelukkig 2013 !
'De fietshemel is een eeuwige afdaling'
maandag 31 december 2012
donderdag 27 december 2012
Calorieentocht 2012
Na een aantal weken met slecht weer waarin de enige fiets prestatie in de sportschool plaats had en de altijd zo lui makende kerstdagen, was ik echt toe aan een lekker tochtje fietsen.
Op tweede kerstdag had ik al enorm de kriebels en aangezien het droog was en niemand mij tegenhield besloot ik alvast een stukje in te rijden voor de Calorieentocht van de dag erop (hopende dat die door zou gaan).
Na een retourtje richting Broekland kwam ik met 42 km op de teller met een lekker gevoel thuis.
Dezelfde avond kwam op website van Swolland het verlossende woord eruit 'it geat oan'
Donderdagochtend om 09.00 uur vertrok ik dan ook vol verwachting richting de startplaats bij de Oude IJsselbrug.Fietsend op de IJsseldijk bij Schelle zag ik in de verte al twee Swollanders dezelfde richting op fietsen, dichterbij gekomen zag ik dat het ging om Jan C. en Peter de V.
Toen we gedrieën aan kwamen bij de Oude IJsselbrug schrok ik even van de scene die ik aantrof; een aantal mannen van op of over de middelbare leeftijd die, strak in Swolland tenue, in een bushokje zaten te wachten.....maar op wat eigenlijk? De scene had een dergelijk hoog Man Bijt Hond gehalte dat een foto niet mocht ontbreken !
Zeg nou zelf........
Om klokslag 9.30 uur vertrokken we met z'n dertienen in de richting van Hattemerbroek. Bij de carpoolplaats bij Hattem werd de groep uitgebreid tot 16 en met deze club gingen we richting Vierhouten waar traditiegetrouw de koffiestop was gepland.
Omdat de grote hoeveelheid regen van de laatste weken de bospaden ongetwijfeld in blubberpaden had verandert, bleven we vooral op de brede betonnen fietspaden van de Veluwe. Dat Ruud W. (de initiator van de tocht) op z'n nieuw hybride mee fietste zal aan deze keuze ook meegeholpen helpen.
De heenweg is dan ook weinig inspannend al zullen de kopmannen Ruud en Jan C. daar iets genuanceerder over denken.
Zo komen we vrij vlot aan in Vierhouten voor de koffie of chocola met appelpuntje. Omdat zowel Harry T. als Iris B. niet mee fietsen hebben we de open haard dit keer maar niet gereserveerd. Als we net het eerste 'bakkie' op hebben komt pechvogel Harry toch nog even een puntje mee happen, na zijn ongelukkige valpartij gaat het al weer iets beter en de appelpunt met slagroom gaat al weer in een redelijk tempo naar binnen, goed werk Harry !
Na een half uurtje gaan we weer op pad. De appeltaart heeft Ruud goed gedaan want na een aantal kilometers duiken we toch de bospaden op, blubber of geen blubber.
Over de zompige bosbodem ploeteren we ons vooruit terwijl de modder ons om de oren spat, mijn hagelwitte Stevens MTB ziet er na enkele kilometers al uit als een zwijn....maar lekker is het wel, met het rubber door de blubber.
Op een gegeven moment doemt het beruchte bergje in het parcours ook weer op. Vorig jaar zag ik hier gerenommeerde klimmers af stappen en ik maakte mij dan ook geen illusie dat mij hetzelfde lot stond te wachten toen ik het smalle toegangspaadje op draaide. Al na de eerste meter rul zand stond ik dan ook volledig geparkeerd, al wandelend kwam ik toch boven en kon met eigen ogen zien hoe Jan C. met heel veel karakter wel fietsend boven kwam....chapeau !!
Na hetzelfde bergje nog even van een makkelijke kant te hebben beklommen was het tijd voor de al even traditionele groepsfoto ;
Hierna konden we de tocht verder uitrijden zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Alleen de nieuwe Hanzebrug werkte nog even als een rode lap op enkele mannen. Vooral Erik B. had zijn zinnen gezet op de punten en nadat hij zich in de aanloop rustig schuilhield in mijn wiel, knalde hij vervolgens op pure macht naar boven.
Ik ging gewoon op eigen tempo en genoot met volle teugen van de buiten z'n oevers getreden IJssel.
Weer in Overijssel aangekomen was het nog even wachten op de 'achterblijvers' ,maar toen bekend werd dat er net voor de brug een lekke band was te betreuren besloten de mannen uit zuid vast huiswaarts te keren.
Zo kwam ik om precies twee uur thuis en kon ik aan de slag met slang en borstel om de Stevens (en mijzelf) weer een beetje toonbaar te maken.
Op tweede kerstdag had ik al enorm de kriebels en aangezien het droog was en niemand mij tegenhield besloot ik alvast een stukje in te rijden voor de Calorieentocht van de dag erop (hopende dat die door zou gaan).
Na een retourtje richting Broekland kwam ik met 42 km op de teller met een lekker gevoel thuis.
Dezelfde avond kwam op website van Swolland het verlossende woord eruit 'it geat oan'
Donderdagochtend om 09.00 uur vertrok ik dan ook vol verwachting richting de startplaats bij de Oude IJsselbrug.Fietsend op de IJsseldijk bij Schelle zag ik in de verte al twee Swollanders dezelfde richting op fietsen, dichterbij gekomen zag ik dat het ging om Jan C. en Peter de V.
Toen we gedrieën aan kwamen bij de Oude IJsselbrug schrok ik even van de scene die ik aantrof; een aantal mannen van op of over de middelbare leeftijd die, strak in Swolland tenue, in een bushokje zaten te wachten.....maar op wat eigenlijk? De scene had een dergelijk hoog Man Bijt Hond gehalte dat een foto niet mocht ontbreken !
Om klokslag 9.30 uur vertrokken we met z'n dertienen in de richting van Hattemerbroek. Bij de carpoolplaats bij Hattem werd de groep uitgebreid tot 16 en met deze club gingen we richting Vierhouten waar traditiegetrouw de koffiestop was gepland.
Omdat de grote hoeveelheid regen van de laatste weken de bospaden ongetwijfeld in blubberpaden had verandert, bleven we vooral op de brede betonnen fietspaden van de Veluwe. Dat Ruud W. (de initiator van de tocht) op z'n nieuw hybride mee fietste zal aan deze keuze ook meegeholpen helpen.
De heenweg is dan ook weinig inspannend al zullen de kopmannen Ruud en Jan C. daar iets genuanceerder over denken.
Zo komen we vrij vlot aan in Vierhouten voor de koffie of chocola met appelpuntje. Omdat zowel Harry T. als Iris B. niet mee fietsen hebben we de open haard dit keer maar niet gereserveerd. Als we net het eerste 'bakkie' op hebben komt pechvogel Harry toch nog even een puntje mee happen, na zijn ongelukkige valpartij gaat het al weer iets beter en de appelpunt met slagroom gaat al weer in een redelijk tempo naar binnen, goed werk Harry !
Na een half uurtje gaan we weer op pad. De appeltaart heeft Ruud goed gedaan want na een aantal kilometers duiken we toch de bospaden op, blubber of geen blubber.
Over de zompige bosbodem ploeteren we ons vooruit terwijl de modder ons om de oren spat, mijn hagelwitte Stevens MTB ziet er na enkele kilometers al uit als een zwijn....maar lekker is het wel, met het rubber door de blubber.
Op een gegeven moment doemt het beruchte bergje in het parcours ook weer op. Vorig jaar zag ik hier gerenommeerde klimmers af stappen en ik maakte mij dan ook geen illusie dat mij hetzelfde lot stond te wachten toen ik het smalle toegangspaadje op draaide. Al na de eerste meter rul zand stond ik dan ook volledig geparkeerd, al wandelend kwam ik toch boven en kon met eigen ogen zien hoe Jan C. met heel veel karakter wel fietsend boven kwam....chapeau !!
Na hetzelfde bergje nog even van een makkelijke kant te hebben beklommen was het tijd voor de al even traditionele groepsfoto ;
Hierna konden we de tocht verder uitrijden zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Alleen de nieuwe Hanzebrug werkte nog even als een rode lap op enkele mannen. Vooral Erik B. had zijn zinnen gezet op de punten en nadat hij zich in de aanloop rustig schuilhield in mijn wiel, knalde hij vervolgens op pure macht naar boven.
Ik ging gewoon op eigen tempo en genoot met volle teugen van de buiten z'n oevers getreden IJssel.
Weer in Overijssel aangekomen was het nog even wachten op de 'achterblijvers' ,maar toen bekend werd dat er net voor de brug een lekke band was te betreuren besloten de mannen uit zuid vast huiswaarts te keren.
Zo kwam ik om precies twee uur thuis en kon ik aan de slag met slang en borstel om de Stevens (en mijzelf) weer een beetje toonbaar te maken.
zaterdag 15 december 2012
L'Alpe d' Huez
Zaterdagmiddag 15 december 12:00 uur, ongeveer 25 Swollanders staan aan de voet van de beklimming van de 'Nederlandse berg'.
In slagorde staan ze opgesteld, terwijl 2 begeleiders hun best doen om zich verstaanbaar te maken en de boel een beetje aan de gang te krijgen.
Ikzelf sta op de 2e startrij en kijk eens even goed rond, ik zit ingeklemd tussen twee geboren klimmers; Wim H. en Henk G. hmmmmm...als ik daar eens in de buurt kon blijven als niet klimmer, dat zou al een hele prestatie zijn.
Verder rond kijkend zie ik allemaal goed getrainde lijven, klaar voor de start. Achter mij ontwaar ik Cor W. die, lekker uit de wind, aan het intrappen is. Een stuk verder naar links Ruud W., normaal gesproken iemand die ik achter me moet kunnen laten, maar vandaag weet ik het niet. Die Ruud traint zich de laatste maanden helemaal suf in deze omgeving.
Dan gaan we van start en na een klein stukkie warm fietsen, gaan we de bocht om en krijgen direct 12% voor de kiezen. Voor me fietst een man in een gele trui die behoorlijk soepel omhoog gaat en ik besluit om in z'n wiel te blijven en dat voornemen lukt wonderbaarlijk goed want de man in t geel verdwijnt niet uit mijn gezichtsveld.
Na een paar bochten raak ik in een soort trance, om me heen hoor ik opzwepende muziek en het lijkt of er continu mensen zijn die me omhoog schreeuwen.
Ondertussen fiets ik nog steeds tussen Wim en Henk in, zo nu en dan kijk ik even opzij of zij het net zo moeilijk hebben als ik......zo op het oog lijkt het of ik net zo soepel als zij omhoog ga. Achter mij fietst Cor nog steeds lekker uit de wind.
Halverwege krijg ik het even moeilijk en ga zelfs vreemde dingen zien, een jonge vrouw loopt met een mand door het peloton en deelt bananen uit...vreemd of niet, ik ben er wel aan toe !
'Bocht 6 is 11%' hoor ik ineens schreeuwen....het zal, ik trap lekker door terwijl het zweet van m'n lijf loopt. Ik geniet van het moment, want nog nooit ging ik met de hele groep omhoog. Zelfs mannen als Hans K en Hennie H. weten geen meter verder bij me weg te fietsen....wat een heerlijk gevoel, eindelijk, eindelijk blijf ik bij !
Maar dan ineens...zo'n 3 en een halve minuut onder top, gaat het licht uit. Het lijkt of iedereen ineens makkelijker gaat fietsen terwijl ik smacht naar de huizen op de top.
Doorgaan, doorgaan, hoor ik schreeuwen. Ja maar m'n benen doen zo zeer. Door gaan, nog 30 seconden, doorgaan.....
Met z'n allen tegelijk passeren we de finish, als één club hebben we de Nederlandse berg beklommen, met vereende krachten is die Franse Alp bedwongen.
Langzaam gaat het licht weer aan, achter mij fietst Cor nog steeds lekker uit de wind terwijl naast mij Henk en Wim lekker aan het uittrappen zijn. Trots fiets ik tussen ze in; soms is klimmen best wel leuk !
In slagorde staan ze opgesteld, terwijl 2 begeleiders hun best doen om zich verstaanbaar te maken en de boel een beetje aan de gang te krijgen.
Ikzelf sta op de 2e startrij en kijk eens even goed rond, ik zit ingeklemd tussen twee geboren klimmers; Wim H. en Henk G. hmmmmm...als ik daar eens in de buurt kon blijven als niet klimmer, dat zou al een hele prestatie zijn.
Verder rond kijkend zie ik allemaal goed getrainde lijven, klaar voor de start. Achter mij ontwaar ik Cor W. die, lekker uit de wind, aan het intrappen is. Een stuk verder naar links Ruud W., normaal gesproken iemand die ik achter me moet kunnen laten, maar vandaag weet ik het niet. Die Ruud traint zich de laatste maanden helemaal suf in deze omgeving.
Dan gaan we van start en na een klein stukkie warm fietsen, gaan we de bocht om en krijgen direct 12% voor de kiezen. Voor me fietst een man in een gele trui die behoorlijk soepel omhoog gaat en ik besluit om in z'n wiel te blijven en dat voornemen lukt wonderbaarlijk goed want de man in t geel verdwijnt niet uit mijn gezichtsveld.
Na een paar bochten raak ik in een soort trance, om me heen hoor ik opzwepende muziek en het lijkt of er continu mensen zijn die me omhoog schreeuwen.
Ondertussen fiets ik nog steeds tussen Wim en Henk in, zo nu en dan kijk ik even opzij of zij het net zo moeilijk hebben als ik......zo op het oog lijkt het of ik net zo soepel als zij omhoog ga. Achter mij fietst Cor nog steeds lekker uit de wind.
Halverwege krijg ik het even moeilijk en ga zelfs vreemde dingen zien, een jonge vrouw loopt met een mand door het peloton en deelt bananen uit...vreemd of niet, ik ben er wel aan toe !
'Bocht 6 is 11%' hoor ik ineens schreeuwen....het zal, ik trap lekker door terwijl het zweet van m'n lijf loopt. Ik geniet van het moment, want nog nooit ging ik met de hele groep omhoog. Zelfs mannen als Hans K en Hennie H. weten geen meter verder bij me weg te fietsen....wat een heerlijk gevoel, eindelijk, eindelijk blijf ik bij !
Maar dan ineens...zo'n 3 en een halve minuut onder top, gaat het licht uit. Het lijkt of iedereen ineens makkelijker gaat fietsen terwijl ik smacht naar de huizen op de top.
Doorgaan, doorgaan, hoor ik schreeuwen. Ja maar m'n benen doen zo zeer. Door gaan, nog 30 seconden, doorgaan.....
Met z'n allen tegelijk passeren we de finish, als één club hebben we de Nederlandse berg beklommen, met vereende krachten is die Franse Alp bedwongen.
Langzaam gaat het licht weer aan, achter mij fietst Cor nog steeds lekker uit de wind terwijl naast mij Henk en Wim lekker aan het uittrappen zijn. Trots fiets ik tussen ze in; soms is klimmen best wel leuk !
maandag 3 december 2012
Kilometers sprokkelen
Op een dag na 1 maand geleden plaatste ik hier een laatste bericht. Het geeft wel aan hoe de maand november, op fietsgebied, is verlopen....weinig verheffend.
Natuurlijk heb ik wel een paar korte tochtjes op de MTB gefietst maar al met al was het een tegenvallende maand.
Hoofdoorzaak was vooral het tegenvallende weer in combinatie met veel familiare verplichtingen, uiteindelijk wist ik in het laatste weekend toch nog een een tweetal keren op te stappen.
Afgelopen vrijdag was het redelijk maar wel fris weer, ideaal om weer eens het bos in te gaan. Bij Heerde even lekker een paar rondjes op het MTB parcours gefietst met tussendoor een korte koffiestop bij de Ossenstal, in totaal goed voor 45 km.
Ook zondag was het gelukkig droog en bovendien iets minder fris dan vrijdag. Rond het middaguur vertrokken voor een retourtje Luttenberg en met 60 km uit en thuis.
Hopelijk zit het weer in december ook nog een beetje mee zodat er wellicht nog een tochtje met de club in zit.
Na de kerst gaan we, ijs en weder dienende, in ieder geval nog op voor de 'calorieentocht' en wie weet wat er voor die tijd nog meer mogelijk is............
Natuurlijk heb ik wel een paar korte tochtjes op de MTB gefietst maar al met al was het een tegenvallende maand.
Hoofdoorzaak was vooral het tegenvallende weer in combinatie met veel familiare verplichtingen, uiteindelijk wist ik in het laatste weekend toch nog een een tweetal keren op te stappen.
Afgelopen vrijdag was het redelijk maar wel fris weer, ideaal om weer eens het bos in te gaan. Bij Heerde even lekker een paar rondjes op het MTB parcours gefietst met tussendoor een korte koffiestop bij de Ossenstal, in totaal goed voor 45 km.
Ook zondag was het gelukkig droog en bovendien iets minder fris dan vrijdag. Rond het middaguur vertrokken voor een retourtje Luttenberg en met 60 km uit en thuis.
Hopelijk zit het weer in december ook nog een beetje mee zodat er wellicht nog een tochtje met de club in zit.
Na de kerst gaan we, ijs en weder dienende, in ieder geval nog op voor de 'calorieentocht' en wie weet wat er voor die tijd nog meer mogelijk is............
Abonneren op:
Posts (Atom)