Veel zon en mooie kilometers

Na de frisse en winderige Prestatietocht van vorige week waren de weergoden ons dit weekend een stuk beter van dienst. Met veel zon en temperaturen tot 20 graden mocht het laatste weekend van maart er best wezen.
Zo goed zelfs dat de winterfietsbroek ingeruild kon worden voor de beenwarmers die snel te verwisslen zijn voor een tweetal witte blote benen mocht de temperatuur daar om vragen.

Omdat er nog wel een straffe oostenwind stond ging de route op deze zaterdag ook in die richting. De oproep op de Swolland klepsite en de WhatSSOP groep sorteerde effect want met 14 mannen en 1 vrouw vertrokken we rond 9 uur vanaf de Vrolijkheid.
Met Jan S. en Toine P. op kop fietsten we via ons welbekende wegen richting Dalfsen en Oudleusen. Vanaf die laatste plaats werden de weggetjes al iets onbekender.

Omdat het in het begin nog wel een beetje fris was en de temperatuur gedurende de ochtend langzaam omhoog kroop, duurde het niet lang of de eerste armwarmers gingen voorzichtig de lucht in. Ikzelf wachtte nog tot na de koffiestop als de wind wat meer in de rug zou waaien.
De rit ging via Hardenberg steeds verder richting Duitsland. Eigenlijk was er die ochtend nog een kans geweest dat we daadwerkelijk de grens zouden oversteken, maar op verzoek werd daar van afgezien en bleven we, op één eenzame Duitsland-ganger na, op Nederlands grondgebied.
Niet ver van Kloosterhaar wachtte de koffie bij  't Olde Jachthuus ware het niet dat dit etablissement van de aardbodem verdwenen leek en niet meer stond waar die, volgens de GPS, verwacht werd.
Gelukkig konden we een paar honderd meter verderop wel terecht bij eetcafé De Finish alhoewel ook dat een dubbeltje op z'n kant was; de tent was eigenlijk gesloten maar omdat de eigenaars toch net aan het schoonmaken waren wilden ze wel even koffie zetten. Appeltaart was net iets te veel gevraagd maar een plak cake was snel gesneden.
Binnen bleek de zaak een soort motorhol en grappen over Banditos en dat soort motorbendes waren dan ook niet van de lucht. Nu wil het feit dat binnen ons fietsclubje ook enkele motorfanaten zitten, dus te veel geintjes in de verkeerde richting en je fietst zo de rest van de dag met je kop in de wind.

Bende.....

Na nog een kopje koffie en het voldoen van de niet al te hoge rekening konden we weer verder, eerst nog een stukje in zuidelijk richting en vervolgens, met de wind in de rug, weer op Zwolle aan.
Eigenlijk was het zo'n tocht waarin niet veel gebeurde, geen enkele lekke band viel er te noteren hoe zeer Toon O. ook zijn best deed om ons anders te doen geloven....zijn achterbandje was niet lek.
Het was gewoon een hele mooie tocht onder fantastische fietsomstandigheden door een gebied waar we niet heel vaak fietsen. Met z'n allen konden we dan ook vaststellen dat GPS goeroe Ruud W. weer een prachtige route uit de hoge hoed had getoverd.
Uiteindelijk kwamen we na 120 kilometer weer in Zwolle aan waar de meesten gelijk doorfietsten naar huis en een enkeling zich tegoed deed aan een welverdiend hersteldrankje op het zonnige terras bij Ria.

Tijdens die 'nazit' besloten ikzelf en de 'Meule' (Hans M.) om op zondag nog een klein uitrij tochtje te maken. Daarvoor spraken we af bij de spoorwegovergang in Herfte. Helaas was ik vergeten dat Prorail daar druk bezig was met uitgebreide werkzaamheden aan het spoor, waardoor ik met gevaar voor eigen leven moest klunen om aan de juiste kant van het spoor te komen.
Gezamenlijk fietsten Hans & Hans via Wijthmen en Heino richting Elshof en vervolgens door naar de Eickelhof, halverwege Olst en Wesepe. Terwijl ik de route uit het blote hoofd fietste ging voor andere Hans een geheel nieuwe wereld open (en dan ook nog de GPS vergeten...tja, dan weet je helemaal niet meer waar je zit hè)
Bij uitspanning De Lepelaar in Eickelhof namen we even een pauze en konden we genieten van koffie met (dit keer wel) appeltaart. Op het gezellige en zonnige terras ontdeed ik mij alvast van mijn beenwarmers terwijl Hans snel een plasje deed (de eerste van de dag.....).
Via natuurgebied Hengforden, Boskamp, Boerhaar, Herxen en Windesheim fietsten we vervolgens weer in noordelijke richting terug naar Zwolle om daar met ongeveer 65 kilometer weer aan te komen. Al met al een lekker ritje als afsluiting van een fraai en kilometerrijk weekend.

Prestatietocht 2014

Volgens de Dikke van Dale is de betekenis van het woord 'prestatie'; 'dat wat iemand presteert'. Bijvoorbeeld op sportief gebied je grenzen verleggen en een grote lichamelijke inspanning leveren. Wat dat betreft denk ik dat ik, samen met nog een groot aantal Swollanders, afgelopen zaterdag een prestatie heb geleverd.
Gisteren was namelijk de jaarlijkse Prestatietocht van TC Swolland, een rit van ruim 160 km door Salland, Drenthe en de Kop van Overijssel waarbij niet alleen de afstand maar zeker ook de weersomstandigheden er flink in kunnen hakken.
Zelf had ik, in een vlaag van verstandsverbijstering, de tocht enkele weken geleden al een keer voorgereden dus ik wist wat me te wachten stond.

De start was als vanouds bij Café de Vrolijkheid en 21 mannen hadden de stoute fietsschoenen aangetrokken om de lange tocht te gaan maken, waaronder enkele gastrijders.
Om klokslag 9 uur vertrok de stoet in zuidoostelijke richting. Omdat toerleider Ruud W. nog niet in staat was om na zijn blessure al weer op kop te gaan fietsen nam ik voor de gelegenheid, samen met Hennie H. de honneurs waar.
Traditiegetrouw gaat de tocht elk jaar weer over de Lemelerberg, waar immer gestreden wordt voor de eeuwige roem om als eerste boven te komen en net al andere jaren was het een gastrijder die met de eer ging strijken.
Nadat iedereen onder aan de berg weer op adem was gekomen trokken we verder door het fraaie bosgebied rondom Ommen via Archem, Junne en Stegeren. Dit nieuwe gedeelte in de route, als alternatief voor de passage door het centrum van Ommen, kon op positieve reacties rekenen ondanks de extra kilometers die hiervoor gemaakt moesten worden.
Na dit fraaie stukje Overijssel komen we, na Stegeren, weer in meer onbeschut gebied waar de wind vrij spel heeft, en wind dat stond er wel gisteren.  Volgens de weersvoorspellers zou de wind in de loop van de dag uit komen op kracht 5 uit zuid tot zuidwest en op het gedeelte tussen Ommen en Balkbrug kregen wij op sommige stukjes alvast een voorproefje van wat ons later die dag nog te wachten stond.
Op weg richting de koffiestop in Veeningen werd de eerste lekke band van de dag genoteerd, het slachtoffer was Youké M. Helaas kwamen de berichten uit de achterhoede niet goed door in het peloton waardoor er niet werd gewacht. Zelfs het geschreeuw van Cor W. was gedoemd te verwaaien in de harde wind en met een mannetje of vier moest er een inhaalrace gereden worden. Mooie training voor de heren.

Bij café Poortman in Veeningen, een tradionele aanlegplaats, was het bijzonder druk, zo druk dat de uitbaters een soort lopend buffet hadden gecreeerd waar koffie en verschillende soorten taart verkrijgbaar waren. Niet alleen fietsers weten Poortman te vinden ook de vele wandelaars in het Reggedal genieten ter plaatse van de lekkere appelgebak met slagroom.
De grote drukte betekende wel dat toerclub Swolland in alle hoeken van de zaak te vinden was.

Koffie mét, bij Poortman in Veeningen.

Nadat we allemaal onze twee kopjes koffie met appelgebak op hadden konden we verder voor het tweede gedeelte van de tocht, echter wel met vier man minder om dat Wim H. op huis aan moest en Harry T., Peter de V. en Rudi S. via een verkorte route naar Zwolle terug fietsten om daar met 98 km op de teller weer aan te komen.
Met nog 18 deelnemers trokken wij verder door Drenthe, met verse voorrijders; Toon O. en Jan S.
Gelukkig hadden we tot dan toe weinig last gehad van de aangekondige buitjes en met een beetje geluk hielden we het de hele dag droog.

Via de Ossesluis en de dijk langs de Hoogeveensche vaart fietsten we verder richting Echten en dieper Drenthe in naar het brinkdorp Ruinen, vroeger de 'heerlijkheid Ruinen' genaamd. Net na het verlaten van dit plaatsje werd Cor W. verrast op een lekke band die op de parkeerplaats van de Marskramer geplakt kon worden, het bleek wel een lekke band met gevolgen want deze vertraging had tot gevolg dat we verderop in de route alsnog worden overvallen door een aantal kleine maar wel heftige buitjes. Zo heftig dat we bij de derde bui op een rij besloten de regenjasjes aan te doen......vanzelfsprekend was het vanaf die tijd weer droog.
Inmiddels waren we alweer in westelijke richting aan het fietsen waardoor de wind ons meer en meer kon tegenwerken. Vanaf Uffelte was het dan ook stevig buffelen voor de verschillende voorrijders, sommigen bleken echter zo sterk dat ze toch zo nu en dan tot de orde geroepen moesten worden.
Met de straffe wind schuin tegen bereikten we uiteindelijk na ongeveer 115 km de tweede pauze locatie in Willemsoord en dat betekende, ook al weer traditioneel, koffie en groentesoep (met ballen van Ali).
De soep zorgde voor een welkome versterking van de inwendige mens, nodig om ook de laatste 50 zware kilometers aan te kunnen. Ikzelf was er wel aan toe, de buitjes van even daarvoor had toch voor wat kou in de botten gezorgd en de benen begonnen langzaamaan ook wel vol te lopen.
Na een klein halfuurtje hadden we allen weer genoeg moed om verder te gaan en voor degenen die dat niet hadden zat er weinig anders op dan zich te schikken. Nadat iedereen weer op z'n zadel heeft plaats genomen gaat de tocht verder richting de Weerribben en verder door de kop van Overijssel, daar waar de wind vrij spel heeft.
Tijdens onze doortocht van de Weerribben, op weg naar Kalenberg, werden we voor de derde maal tot stoppen gedwongen vanwege een lekke band, ditmaal is Jan S. de pechvogel. Gelukkig voor ons had Jan wel een aardige, zij het ietwat drassige, locatie uitgezocht.

Even rust op het fietspad richting Kalenberg.

Nadat het euvel was verholpen gingen we weer met goede moed op pad, echter niet voor lang want in het toeristische plaatsje Kalenberg bleek een brugje open te staan voor een passerende rondvaartboot. lang duurde het wachten echter niet en na een paar minuten konden we onze weg vervolgen over de vele bruggetjes langs de Kalenbergse gracht. Altijd weer een belevenis op zich.

Kalenberg

Via het gehucht Nederland kwamen we uit op de Kuynderdijk waar we de wind vol op kop kregen, dit zorgde voor enige reuring in de groep omdat de sterksten zich een weg naar voren baanden en de mannen met minder inhoud de beschutting zochten. Zo kwamen we uit in het oude havenplaatsje Blokzijl vanwaar de tocht verder ging in zuidelijke richting naar St.Jansklooster, Zwartsluis en Hasselt.
Ondertussen begon ik mijn benen meer en meer te voelen en alleen de gedachte aan een welverdiend hersteldrankje bij de Vrolijkheid zorgde ervoor dat ik de pedalen bleef rond trappen.
Na Hasselt volgde alleen nog, de altijd lange, Verkavelingsweg. De weg die altijd langer is dan je hoopt als de benen niet meer willen en waar de wind zo vaak tegen is.
Uiteindelijk stond, ook na deze 163 km, de Vrolijkheid nog steeds op dezelfde plek op ons te wachten en met een select gezelschap genieten we nog even na van de geleverde inspanningen onder het genot van een drankje, een schaaltje nootjes en als uitsmijter zelfs nog een paar hapjes van Ria.
De prestatie is weer geleverd, grenzen zijn verlegd en  behoorlijke inspanningen zijn gedaan, de Prestatietocht heeft zijn naam weer eer aan gedaan wat mij betreft.

2 Provinciëntocht

De hele week was het prachtig weer, zon en lenteachtige temperaturen lokten me naar buiten voor een ritje op de fiets, ware het niet dat ik de hele week moest werken. Dan moest het zaterdag maar gebeuren.

De vooruitzichten voor de zaterdag waren echter een stuk minder dan de voorgaande dagen en vooral de wind zou flink aanwakkeren uit het noordwesten.

Swolland organiseerde weer de 2 Provinciëntocht en die wilde ik natuurlijk wel fietsen. Net als vorig jaar liet ik de keus qua afstand (70 of 135km) afhangen van de weersomstandigheden op de dag zelf, desnoods nam ik die beslissing pas bij De Vrolijkheid.

Toen ik die ochtend echter van huis naar de startlocatie fietste en op sommige stukken moest harken tegen de wind in had ik mijn besluit al snel genomen; 70 km bij windkracht 5/6 leek mij meer dan voldoende.

Het was behoorlijk druk bij De Vrolijkheid en het leek erop dat er meer deelnemers waren dan vorig jaar, een aanname die later die middag door Harry T. werd bevestigd.

Na de inschrijving middels Scan&GO en het traditionele bakje koffie gingen de verschillende groepen op pad; de hele snelle mannen, de iets langzamere club voor de lange afstand en een groep voor de 70km waartoe ikzelf dus behoorde. Na de start pikte ons clubje nog even hoopvol aan bij de 135km groep, maar nog voor we Genne bereikt hadden was het gat geslagen en moesten we op eigen kracht verder tegen de harde wind in.

In het wiel van Willem van D. en Jan S. moesten we met z'n allen behoorlijk bij trappen om de aansluiting niet te verliezen. Helaas lukte dat niet helemaal en na Zwartewaterklooster was ons groepje uiteen gevallen in allerlei eenlingen en duo's en pas nadat we bij Zwartsluis richting Staphorst gingen en de wind eindelijk in ons voordeel begon te blazen kwamen de meesten weer bij. Opvallend was dat enkele mannen die even daarvoor nog als dode vogeltjes op grote achterstand reden nu ineens op het grote blad en vol bravoure voorbij kwamen denderen, ik zal voor het beschermen van hun reputatie binnen de club de namen van deze heren niet noemen.....

Na nog wat keren en draaien in de buurt van Staphorst komen we uiteindelijk aan bij Café De Dissel waar koffie met een puntje wacht. De Dissel is een voormalige apotheek die is omgebouwd tot bruin café met aan de zoldering een oproep vooral niet te vloeken. Je vraagt je wel af waarom een dergelijk bord aan de zolder hangt. Ik ga er maar vanuit dat men ook in Staphorst na een borreltje te veel nog wel eens ongewild plat gaat en men op deze wijze tijdig wordt gewaarschuwd geen uitspraken te doen waarvoor men later bij de dominee vergiffenis moet vragen.

Langzaam maar zeker druppelde iedereen binnen die aanvankelijk in ons groepje waren vertrokken maar onderweg hadden gekozen voor een eigen tempo richting de pauze locatie.

Nadat iedereen weer een beetje bij was gekomen van de inspanning en al dan niet de halfbevroren appelpunt had weggewerkt konden we weer op pad. Op de terugweg zouden we de wind meest achter hebben, in ieder geval tot aan Dalfsen.

Achter de brede ruggen van Harry B. en Ruud W. gingen we weer op pad. Die ochtend waren beide heren ook al zij aan zij richting De Vrolijkheid gefietst waarbij, volgens Harry, Ruud eindelijk 'uit de kast' was gekomen door de kwaliteit van zijn Shimano in twijfel te trekken. Voor een Campagnolo fan als Harry kan een dag natuurlijk niet mooier beginnen (als vliegende reporter heb ik twee hersteldrankjes van Ruud ontvangen om deze ontboezeming niet wereldkundig te maken, maar ja de mij naderhand door Harry in het vooruitzicht gestelde beloning om het wel te doen was nog beter, maar ze smaakten goed Ruud!).

Tot aan Dalfsen ging het allemaal 'voor de wind' en met een prettige snelheid vlogen we over de weg. Bij Dalfsen echter draaide de route weer in noordwestelijk richting waardoor de harde wind ons op niet mis te verstane wijze kon geselen. Op de Vechtdijk was het dan ook harken met een hoofdletter H. De snelheid zakte dramatisch, de benen schoten vol en mijn gemoedstoestand werd er niet beter op. Het was dat ik het bord aan de zolder bij De Dissel zo goed in me op had genomen anders waren er nog wel enkele krachttermen uitgevlogen. Nu bleef het bij zuchten, steunen en een verontrustend hoge hartslag.

Gelukkig kwam na 70 kilometer de Vrolijkheid weer in zicht.

Willem van D. moest vanaf daar nog door naar IJsselmuiden en op de één of andere manier was ik niet jaloers op hem, net zo min als ik jaloers was op degenen die vandaag voor de 135 km hadden gekozen en nog onderweg waren. Wij begonnen bij De Vrolijkheid maar gelijk met de ‘hersteltraining’.

Volgende week wacht de Prestatietocht, hopelijk met iets minder wind!

Trainen op de Noord Veluwse heuveltjes

Als redelijk beperkte 'wielrenners' als wij met z'n allen zijn, is het aan het begin van elk fietsjaar zaak om waar het kan kilometers te maken om verderop in het seizoen eventueel gestelde doelen te kunnen realiseren.
Als begin maart dan de toertochten op de weg weer beginnen is het belangrijk om er gelijk bij te zijn.
TC Swolland heeft al sinds jaar en dag, een week na de Openingsrit, de 'Trainingsrit Hattem' op het programma staan.
Een echte trainingsrit, verreden op de Noord Veluwe, met de mogelijkheid om de ingedutte spieren even te testen op een aantal korte klimmetjes.

Net als vorig jaar had ik het voorrecht om de 25 km/h groep voor temogen rijden. ,met dien verstande dat de trainingsrit Hattem vorig jaar vanwege slechte weersomstandigheden niet doorging en deze editie dus mijn vuurdoop zou worden.
Om goed voorbereid te zijn had ik al een route van ongeveer 65 km gemaakt in Basecamp en voor alle zekerheid door GPS goeroe Ruud W. laten controleren. Gelukkig voor de deelnemers wist Ruud er nog enkele onverharde stukken uit te filteren zodat er uiteindelijk een track uit kwam van 64 km vanaf de start bij De Vrolijkheid tot aan 'einde tocht' aan de Zwolse zijde van de Hanze spoorbrug.
Zo slecht als de weersvoorspellingen vorig jaar waren, zo goed waren ze voor de editie van 2014. Volop zon en een temperatuur van ca. 15 graden, wat wil een fietser meer, begin maart.
Het was dan ook niet verwonderlijk dat ruim 20 mannen en vrouwen de weg naar De vrolijkheid hadden gevonden.
Na het bakkie leut bij Ria vormden de deelnemers twee groepen, de snelle en de iets minder snelle......en rond 9 uur vertrokken we richting Veluwe.

Ikzelf had een man of 12 in m'n rug en via het centrum van Zwolle gingen we op pad.Toon Oonk, vorige week al de hele dag op kop fietsend, had er ook zin in en zette zich naast mij op kop. Heel lang duurde dat echter niet want voor we Zwolle verlaten hadden kreeg Toon een lekke band en eentje met gevolgen....
Tijdens het wisselen van het binnenbandje bleek namelijk dat de buitenband behoorlijk versleten was, het canvas was al duidelijk zichtbaar en Toon durfde na het aanzien van de staat van de band niet verder te fietsen en omdat ook onze gewaardeerde voorzitter de lekke band te baat nam om alsnog de snelle groep op te zoeken werd 'mijn' groepje al een stukje kleiner.
Met twee minder verder dus, maar niet voor lang want bij het oprijden van de toerit naar de Oude IJsselbrug zagen we in de verte de 'snelle' groep ook al stil staan. Hier bleek, net als vorige week, een onwillige ketting de reden van het oponthoudt. Cor W. was het slachtoffer en wat er ook gebeurde Cor moest door want als penningmeester kon hij mooi de rekening bij de pauzelocatie voldoen.
Vrolijk joelend en bellend passeerde de 25 groep de snelle maar stilstaande mannen, echter, wel verloren wij opnieuw twee groepleden aan het clubje op de brug. Paul W. en Henny H. bleven achter terwijl wij verder gingen richting Hattem.
Op de IJsselbrug was dus de definitieve schifting gemaakt en met 3 Swolladies en 6 Swol-men gingen we op wg naar de eerste heuveltje achter Hattem en eigenlijk waren we vanaf dat moment een geoliede machine. Eerlijk gezegd moet ik wel zeggen dat die klimmetjes mij nog wat zwaar vielen, de kilometers van afgelopen woensdag zaten duidelijk nog in de benen.
Na Hattem ging de route verder via de Zuidweg en natuurlijk de welbekende Knobbel richting 't Harde, hier voelde het allemaal al wat beter maar allesbehalve top.
Gelukkig konden we op de top van de Knobbel de koffie al ruiken en met grote snelheid daalden we af naar het centrum van de bekende legerplaats.
De uitbaters van cafetaria het Centrum waren zo slim om de appelpunten al vast klaar te zetten en de koffie te serveren in kartonnen bekers, zo konden we snel toehappen.
Het duurde wel even voor de 'snelle'jongens kwamen, pas na een kleine twintig minuten zagen we de mannen de fietsen parkeren op het zonnige terras. Zo konden we toch nog even wat ervaringen uitwisselen alvorens wij weer 'te paard' gingen.

De terugweg ging in een vrij rechte lijn terug naar Zwolle via de o.a. Het Loo en Wezep. Net na 't Harde bleek er toch nog een stukje ongeasfalteerd in de route te zitten (...laat ik daarvoor de route speciaal controleren?) maar onder het mom dat we hier nog even het ATB seizoen definitief konden afsluiten stuiterden we met z'n allen over het verharde zandpad.
Tussen Wezep en Heerde wist ik een ieder nog te verrassen met een laatste onverwachte klim in de Stationsweg, boven gekomen, ter hoogte van de Kolonel D.J. Teesweg, blijkt dat we een clubje missen. Naar later bleek was een volle blaas de reden van de vermissing...
Nadat we weer compleet waren fietsten we met een lichte tegenwind weer verder richting Zwolle waar we met precies 64 km op de teller aankwamen aan de Zwolse zijde van de Hanzeboog. Hier namen we afscheid van elkaar, in de wetenschap dat we een tochtje gefietst hadden onder on-maartse omstandigheden.
Van mij mag het nog een tijdje zo blijven.

Voorrijden Prestatietocht 2014

Het was een kleine wereld toen ik vanochtend om 08.35 uur op de fiets stapte om de Prestatietocht van dit jaar voor te rijden.
Afgelopen zaterdag met Ruud W. afgesproken om de tocht bij goede weersomstandigheden te fietsen. Helaas stuiterde Ruud van de weeromstuit van deze beslissing al vrij van z'n fiets zodat het voorrijden op losse schroeven kwam te staan.
Gelukkig kreeg ik zelf gisteravond groen licht om op woensdag een dag vrij te nemen en dus besloot ik om de tocht solo te gaan voorrijden.

Langzaam trekt de mist op

Zoals gezegd was het dus een frisse en kleine wereld toen ik vanuit Zwolle-zuid richting de Poppenallee fietste om daar de route op te pikken. In een rustig tempo (ik moest immers nog een heel eind) fietste ik door mist richting de Lemelerberg. Op de top van de berg was dit keer geen fles wijn te verdienen en dat was op zich jammer want ik kwam zowaar als eerste boven.........
Na de Lemelerberg loopt de route helemaal om Ommen heen via Archem, Junne en Stegeren, reden hiervan is dat er bij Ommen erg veel aan de wegen gewerkt wordt. Van mij mag de route zoals ik 'm vandaag gefietst heb ook de komende jaren gehandhaafd blijven omdat het landschappelijk een erg mooie toevoeging is. Tussen Ommen en Balkbrug wordt weer ingehaakt op de traditionele route.
Om dat er vandaag een W-NW wind staat heb ik die vanaf Ommen tot aan Ruinen schuin tegen en vanaf Ruinen tot De Weerribben tegen, tel daar bij op dat de vaste 1e stop bij Poortman in Veeningen niet door ging vanwege 'closed' en de eerste tekenen van vermoeidheid die zich aandienen zijn verklaard.
Pas op de Brink in Ruinen, na 82 kilometer, kan ik uit de wind en in de zon plaatsnemen op een terras. Helaas valt de appelpunt een beetje tegen en bovendien zwaar op de maag maar de koffie kwam precies op tijd.
Vanaf Ruinen dus wind tegen tot aan De Weerribben, omdat de benen sowieso al een beetje volliepen zakte het tempo naar verontrustende waarden. Het werkt op die momenten ook niet echt mee dat de wegen richting De Weerribben vooral lang en recht zijn.....

Even de spieren ontspannen ter hoogte van Holtinge

Als ik op een gegeven moment het fraaie landgoed van de Heerlijckheid Eese opfiets weet ik dat De Weerribben niet heel ver weg meer zijn en na Basse bereik ik na, ca.120 km, Kalenberg, waar ik nog snel even een broodje kaas en koffie bestel alvorens de tocht, dwars door de Weerribben, te vervolgen richting Blokzijl. Vanaf dan speelt de wind meer en meer in mijn voordeel wat ook wel nodig is want de vermoeidheid slaat toch wel in alle hevigheid toe.
Toch trap ik stug door (ik kan ook niet anders want ik moet weer naar huis) en via St.Jansklooster fiets ik door naar Zwartsluis.
Inmiddels begin ik wel in te zien dat zo'n afstand in je eentje fietsen aan het begin van het wegseizoen misschien een beetje te veel van het goede is en ik begin te mijmeren over een mannetje of 10 die mij uit de wind houden. Helaas moet ik ook de laatse kilometers geheel op eigen kracht volbrengen, wat uiteindelijk ook wel lukt maar van harte gaat het lang niet. Op de Verkavelingsweg tussen Hasselt en  Zwolle geeft mijn tellertje nog 23.5 km per uur aan..........
Uiteindelijk fiets ik om precies 17.00 uur weer de straat in na 172.5 km.

Eindconclusie:
De route van de Prestatietocht ligt er prima bij, de Lemelerberg is nog even hoog, de uitbreiding bij Ommen is een opwaardering van de tocht, Poortman in Veeningen is op woensdag gesloten, er is nog geen klinker minder in het Drentse land, Café De Weerribben in Kalenberg heeft geen broodjes gezond, De Weerribben zijn altijd mooi  ook al ben je nog zo moe....
Hopelijk wordt de Prestatietocht dit jaar wel weer verreden en gooien de weergoden dit maal geen roet in het eten, want deze klassieker is en blijft een fraaie tocht !

De ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel

Eerste bedrijf 
(gesponsord door café restaurant De Vrolijkheid)
1 maart 2014 zaterdagochtend, ik ben in een opperbeste stemming. Het wegseizoen staat op punt van beginnen en dat komt geen dag te vroeg. Niet alleen heb ik het wel gehad met die zompige bospaden, maar na de ontmoeting met het pechduiveltje vorige week heb ik sowieso voorlopig niets meer te zoeken op de ATB fiets.
Geen beter moment dus voor de terugkeer naar de geliefde racefiets....
Op de Swolland klepsite heeft Toon O. , de wegkapitein van de Swolland Openingsrit, de verwachting uitgesproken met minimaal 50 fietsers op pad te willen. Helaas voor Toon halen we dat aantal niet maar de drukte bij de start in Café De Vrolijkheid is toch bemoedigend te noemen en uiteindelijk vertrekken we met 27 mannen en 5 vrouwen (volgens mijn eigen onofficiële telling) richting de Veluwe. Net als voorgaande jaren heeft Toon ons ook dit jaar een tour beloofd zonder stoplichten. Dit lukt wonderwel, al worden we daarvoor wel door de meest onverwachte straatjes van Zwolle geleid alvorens we de rode Hanzebrug bereiken.
Via Hattemerbroek gaat de route langs de Wezepsche Heide en als we die gepasseerd zijn stoppen we plotseling bij de oprit naar de Leemculeweg. Achterin het uitgerekte peloton vraagt men zich verbaasd af wat de reden is van de stop; zijn het de mannen met de kleine blaas die de plas niet langer kunnen op houden? Ik kijk nog even rond maar ik heb Bert G. niet onder de deelnemers gezien.......
Is het wellicht een pechgeval? Nee er is niet gevallen of lek gereden. Wel zie ik dat er hier en daar een fotootje wordt geschoten. Moet kunnen, we zijn een dagje uit immers.....

Na een minuutje of vijf mogen we verder, dieper de Veluwe op.

Tweede bedrijf
(gesponsord door Campagnolo, eerste kwaliteit fietsmaterialen)
Iedereen kent dat wel, dat je een moment hebt waarop je, heel even maar, op glorieuze wijze genoegdoening kunt halen voor vernederingen die je in een ver of meer recent verleden hebt moeten ondergaan. Zo'n moment had ik gisteren op één van die fraaie brede fietspaden vlakbij De Dellen.
Terwijl we rustig keuvelend en in een rustig tempo voortgaan klinkt ineens een verontrustend kabaal midden in het peloton, enkele tweetallen voor mij zie ik hoe Ruud W. met een vreemde koprol van zijn fiets stuitert (iets wat ik nog niet zo vaak gezien heb). Peter de V. die naast Ruud fietst komt met de schrik vrij maar Ruud beland ietwat hardhandig op het koude beton en zijn blik verraad een gebroken ego. Al snel wordt de toedracht van de val ook achterin het peloton bekend; Ruud heeft z'n ketting kapot getrapt ! Ruud heeft wat? Ja Ruud heeft z'n ketting kapot getrapt..... bij het horen van die woorden verschijnt er een gemene glimlach rond mijn lippen en ik MOET even poshoogte nemen.
Vorige week heb ik allerlei vernederende opmerkingen over me heen moeten laten komen na de mechanische problemen met mijn Stevens ATB, dus hier valt enige genoegdoening te behalen. Vanzelfsprekend maak ik eerst een paar foto's van de kettingloze fiets van Ruud en ga volledig voorbij aan de lichamelijke en geestelijke malheur van het slachtoffer die nog steeds ontreddert op het fietspad zit. In mijn euforie zie ik ook nog hoe Jaap L. (die z'n rugzak al uit voorzorg op de rug van z'n ega had gebonden) de kapotte ketting omhoog houdt, nog maar een fotootje.....

Ook vanuit een hele andere invalshoek is er enig leedvermaak in de groep. Aangevoerd door Harry B. komen nu ook de Campagnolo addicten los. Na mijn  problemen van vorige week waarbij o.a. een Shimano kettingblad doormidden brak is het nu een, naar verluid, Shimano Dura Ace ketting die het loodje legt.
Hoe leg je dat uit als Shimano?
Het is natuurlijk wel zo dat Ruud de hele winter heeft getraint in de sportschool, natuurlijk deed ie dat voor het vrouwelijk schoon wat daar rondloopt maar ongemerkt wordt je er ook wel sterk van, zo sterk dat er zelfs geen Dura Ace ketting tegen opgewassen lijkt. Ondanks die vaststelling heeft het Shimano ego wel een deukje opgelopen. Zo erg zelfs dat ik serieus nadenk over Campagnolo onderdelen, dat doe ik wel vaker maar meestal duurt dat niet zo heel lang....... één blik op mijn spaarrekening drijft mij weer terug in de handen van de Japanners.
Gelukkig viel de lichamelijke schade bij Ruud mee, een blauwe plek hier, een bultje daar en na het reapareren van de ketting kon Ruud zelf verder fietsen, dat was een enorme opluchting voor mij persoonlijk.....je zal die 100 kg de rest van de Openingsrit moeten duwen!

Nadat we weer zijn opgestapt worden we verderop bij Tongeren opnieuw tot stilstand gedwongen. Ditmaal door een lekke band, nee.. twee lekke banden want als de ene persoon z'n bandje aan het wisselen is presteert een ander het om tijdens het wachten ook een lekke band te krijgen.......dat zijn van die dingen die je normaal alleen in een stripverhaal tegenkomt. Gelukkig is het rustig weer en de omgeving mooi dus het wachten is niet echt een straf, al komen we natuurlijk wel om te fietsen.

Derde bedrijf
(gesponsord door Grip Grab overschoenen)
De heide bij Tongeren ligt er weer mooi bij in het schamele voorjaarszonnetje als wij daar met z'n 32-en voorbij fietsen, zelfs zonder de zomerse kleuren heeft het wel iets.. zo'n heideveld op een zaterdagochtend begin maart. Er zijn dan ook veel fietsers op de been om te genieten van de inspanning en de omgeving. De fietsclub uit Wezep organiseert vandaag hun Dickhof Noord Veluwe Classic en er zijn ook veel solisten onderweg wat de drukte rond Tongeren en Vierhouten verklaart. Iedereen heeft weer zin in een nieuw fietsseizoen.
Als wij eenmaal beland zijn op de weg van Epe naar Vierhouten kan een aantal van ons zich niet bedwingen en op hoge snelheid verlaten zij de groep richting de pauzelocatie. Toon laat ze maar begaan, hij herkent het gevoel vast.
Aangekomen bij De Vossenberg in Vierhouten is het er, voorspelbaar, druk. Zo druk dat wij ons moeten opsplisten in verschillende groepjes en op verschlillende  plekken in het etablissement. Zo beland ik, met een aantal anderen, vlakbij de openhaard, ook niet verkeerd.
Onder het genot van koffie met appelgebak valt het gesprek al snel op mijn glimmende en aerodynamische overschoenen van het merk Grip Grab. Vergeleken bij de meeste lompe overschoenen mag ik rustig zeggen dat mijn Grip Grabs tot de Ferrari's onder de overschoenen behoort, ze zouden ze eigenlijk in Ferrari rood moeten produceren...
Dat ze nogal glimmen geeft natuurlijk wel weer voer tot allerlei opmerkingen, een greep;
# 'Daar kun je smorgens je haar wel in kammen'
# 'Wax je die dingen ook regelmatig'
# 'Ga je er ook sneller door fietsen'
Allemaal hardstikke leuk natuurlijk, maar ondertussen zijn ze wel gewoon hardstikke wind-en waterdicht !

Ondanks de grote drukte  gaat het bedienen toch redelijk snel en afrekenen mogen we overlaten aan de club, dat komt het vertrek wel ten goede en na een halfuurtje staan we allemaal weer buiten. Daar blijken nu ook enkele Swolladies bijzondere interesse te hebben in mijn overschoenen, nu weet ik niet of zij hierop geattendeerd zijn door iemand of om dat ze zelf de spiegelfunctie ervan hebben ontdekt.......

Vierde bedrijf

(gesponsord door Schwalbe Durano Plus)

Onder aanvoering van Toon en Ruud gaan we na de pauze op weg voor de terugweg. Al snel verlaten een aantal snellere mannen de groep om op eigen houtje verder te gaan terwijl de rest rustig achter de beide voorrijders aan fietst richting de westkant van de Veluwe. Eigenlijk gebeurt er weinig; er wordt wat gebabbeld, een kraai krijst en een hond blaft. Tussen Doornspijk en 't Harde passeren we de legendarische voetbalvelden van DSV'61 of zoals Harry B. het placht te noemen 'het Nou Camp van de Veluwe'. Dat wij er met ons cluppie vroeger altijd dik wonnen wil deze geboren Doornspijker niet horen...jammer.

Dan worden we weer eens wakker geschud door een lekke band. Paul W. is de (on)gelukkige en terwijl hij met de nodige hulp de boel repareert rust de rest uit van de vermoeienissen. Gelukkig heeft ook Paul een landschappelijk mooie plek uitgezocht voor zijn lekke band, de IJsselvliedlaan. Terwijl Paul het bandje wisselt rust de rest.

Ereloge

Na een minuutje of tien kunnen we verder maar wie dacht dat we de laatste kilometers ongeschonden door zouden komen kwam bedrogen uit, net voor Zwolle mag Paul opnieuw aan de bak nadat zijn achterband wederom met een luide knal leeg loopt. Jammer voor Paul maar wij mogen weer even uitrusten. Voor Paul het advies om te overwegen over te gaan op de aanschaf van de Schwalbe Durano Plus anti lek banden. Op aanraden van Ruud heb ik deze anderhalf jaar geleden aangeschaft en ben sindsdien al 5800 km lekvrij. Het is zelfs mogelijk om bij Ruud voor de eerste 2000 km een antilek garantie af te spreken, Ruud zal dan het bandje verwisselen mocht die toch lek raken !!

Als het euvel opnieuw is verholpen kunnen we weer op pad voor de laatse kilometers van de Openingsrit.

Slotakkoord

(gesponsord door Toerfietser weblog)

Aan het eind van de Zalkerdijk laat toerleider Toon zich nog even afzakken om iedereen te bedanken en de tocht officieel te beeindigen alvorens we dan toch het onvermijdelijke eerste stoplicht tegenkomen. Knap werk Toon!

Aan de Zwolse kant van de IJsselbrug gaat iedereen zijns weegs en ikzelf kom thuis met in totaal 93 km op de teller. Het gemiddelde was niet erg hoog, maar dat is ook helemaal niet belangrijk.  De Openingsrit is vooral van waarde als start van het nieuwe fietsjaar, weer lekker op de weg, weer wennen aan de racefiets...de snelheid komt vanzelf!

Nadat ik bovenstaande heb getypt heb ik nog even contact opgenomen met Ruud om te vragen naar de gevolgen van de valparij. Na een nachtje slapen blijken de lichamelijke gevolgen toch nog wat tegen te vallen en Ruud moet even rusten vanwege een scheenbeen ontsteking en allerlei andere ongemakken met spieren en gewrichten.

Ruud beterschap !