Genieten in Luxemburg...

Zo...het luie zweet is er weer uit en de beenspieren zijn weer getest, het jaarlijkse Toerclub Swolland buitenland weekend is weer voorbij.
Het begon allemaal op vrijdag 23 mei toen ik op weg was naar Jan S.

De dag ervoor was ik al de hele avond in touw geweest om alles reisklaar te maken (tja als je 40 uur werkt en daarnaast ook thuis alles moet doen ben je behoorlijk druk) en om de tijdsdruk nog wat groter te maken moest ik ook nog met mijn nieuwe GPS (Garmin Edge 1000) naar onze eigen Swolland GPS goeroe Ruud W. om de kaarten te laden.
Ruud zelf had alle tijd want door zijn motorongeval kon hij jammer genoeg sowieso niet mee naar Luxemburg.
Met mijn eigen fiets op de fietsdrager stopte ik bij Jan voor de deur op de afgesproken tijd en terwijl Jan's netjes ingepakte fiets in de auto werd geladen vroeg zijn eega of hij zijn mobiel wel bij zich had. Nou Jan had 'm bij zich maar ik dus niet...eerst weer terug naar Zwolle zuid dus om vervolgens Hans 'de Meule' op te halen uit Holtenbronx en met een kwartiertje vertraging richting Clervaux te rijden.
Onderweg passeerden we onze veurzitter Gerard N met zijn passagier (Carlijn B.) die onmiddelijk de achtervolging inzetten. Bij de koffiestop bleek waarom...Gerard had alleen een kaart van Nederland in zijn autonavigatie en daar kom je, éénmaal over de landsgrenzen, dus niet ver mee.
Overigens was het bij AC Venray wel heel erg druk voor de koffiebali waardoor we erg lang in de rij moesten staan voor een bakkie troost.
Na een verder vrij vlotte reis, die nog een beetje werd opgeleukt door een grote zak snoep die vakkundig werd leeg gedeeld door Hans M., kwamen we rond half twee bij hotel St.Hubert aan.

Nadat we door 'Helga' aan de ontvangstbali waren verwelkomt konden we ons op de kamer gereed maken voor een eerste tochtje door het Luxemburgse land. De andere deelnemers aan het weekend waren inmddels ook gearriveerd, op twee na; Stefan H. en Mascha S. maar daarover later meer...
Overigens was het weekend op voorhand geteisterd door een groot aantal afzeggingen waardoor het totale aantal deelnemers uitkwam op 20 i.p.v. 27.
In twee groepen (toer en snel) gingen we op pad voor een rit van ongeveer 48 km. De snelle mannen mochten gelijk naar beneden terwijl wij (toer) onmiddelijk mochten 'genieten' van een klim van maximaal 11%. Het gevolg laat zich raden; krakende derailleurs en piepende hartkleppen, éénmaal boven vroeg ik me af waarom ik hier in vredesnaam zo graag naar toe wou. De woensdag voorafgaand aan het weekend had ik slechts met veel moeite een een paar zere benen een tocht over de Veluwe en Posbank volbracht en nu dit weer....wat een hobby.
Nadat we weer een beetje hersteld waren gingen de volgende klimmetjes echter beetje bij beetje beter en onder aanvoering van Bennie en Hennie werd menig top gerond. Na een kilometer of 21 kwamen we uit de andere richting de snelle mannen tegen onder aanvoering van Erik 'het beest' Blom..
Toen we niet zo heel ver meer van het hotel waren verwijderd kwamen we ook nog een tweetal laatkomers tegen; Stefan H. en Marcha S. maar daarover later meer...
De kop was eraf en ondanks de wat vermoeide benen was het gevoel wel voldaan, een hersteldrankje was wel op z'n plaats vonden Jan en ik en gewapend met een Diekirch biertje namen we plaats op het, toen nog, zonnige terras dat even later geheel gevuld was met dorstige fietsers in afwachting van de maaltijd.

Nadat de magen waren gevuld met Luxemburgse kost ondernam een groot gedeelte nog een wandeling naar het centrum van Clervaux voor een kop koffie. Over een smal bospad daalden we af naar het diep in het dal gelegen stadscentrum om op zoek te gaan naar een geschikt terras, dat werd gevonden aan het begin van de winkelstraat, maar niet nadat diezelfde straat eerst een keer helemaal was afgelopen...

Je moet er wat voor over hebben maar dan kun je wel genieten van een lekker kopje koffie, onwetend nog van het feit dat terugwandeling naar het veel hoger gelegen hotel nog een hele klim werd omdat sommigen niet meer door het donkere bos terug wilden lopen. Het gekke was dat een doorsteek over het kerkhof van Clervaux dan weer geen probleem was...

Clervaux By Night (foto Hans Meulman)

 Weer terug in hotel werd nog een drankje genutigd als voorbereidng op de Koninginnerit van zaterdag.
Die nacht sliep ik behoorlijk onrustig. Waren het zenuwen of toch de kettingzaag die naast me lang te ronken? Feit is dat ik na het plaatsen van een paar oordopjes op de daarvoor betstemde plaatsen een stuk beter in kon slapen.
Aan het ontbijt de volgende ochtend was het een gezellige boel maar aan de gespannen kopjes kon je zien dat op deze dag de grote rit moest worden gefietst. Er werd flink gebunkerd onder toeziend oog van 'Helga' en haar behulpzame dochter.
Na het ontbijt werd door iedereen nog even het laatste puntje op de welbekende i gezet voor wat betreft de kleding. Het was nogal bewolkt die ochtend en ook nog tamelijk fris dus er moest wel even goed nagedacht worden over de laagjes die aan moesten.
Om 9 uur was het vertrek gepland voor beide groepen (100 voor de toer / 150 voor de bikkels).
Dit keer mocht de toergroep zich eerst lekker een 10-tal kilometers inrijden op vals plat naar beneden, heerlijk. Onder aanvoering van opnieuw Bennie en Hennie (al vast in training voor de meerdaagse Zwolle-Bremen-Zwolle) zochten we de heuveltjes weer op, de één steiler dan de andere maar altijd met mooie vergezichten, zolang je er maar oog voor had...
Persoonlijk ging het op deze zaterdag best lekker, ik kon goed naar boven en nog beter naar beneden kortom de benen voelden goed!
Zo fietsten we met z'n allen op en af met tussendoor de nodige rustmomenten zodat iedereen die het nodig had even op adem kon komen.

Toergroep op weg (foto Paul Woolthuis)

                          Ikzelf kreeg, wat rustmomenten betreft, advies uit onverwachte hoek.  Mijn nieuwe naviagatie apparaat, waaraan ik nog wel een beetje moest wennen wat de bediening betrof, gaf mij netjes aan dat ik even bij moest komen, al weet ik niet of hij nu bedoelde van de inspanning of van het lachen.

(Foto Paul Wolthuis, ikzelf was immers aan het bijkomen)

Net als vorig jaar was het ook nu weer een hele toer om tijdig een geschikte rustplek te vinden voor de broodnodige cafeine en calorieën. Uiteindelijk lukte het wel en konden we plaats nemen op het kleine maar zonnige terras van een café restaurant. Het meisje van de bediening hield er een aparte manier van bedienen op na maar ze werd hiervoor vergeven omdat ze het allemaal alleen moest doen. Door de verwarring die dat opleverde miste ik helaas wel het gebak...
Ik probeerde nog op slinkse wijze het bestek en servet van Carlijn naar mijn plek te verschuiven, maar Carlijn was ondanks alle inspanningen nog behoorlijk scherp waardoor deze  actie gedoemd was te mislukken. Wat mij restte was toe te kijken hoe de gele taartpunten in de hongerige monden verdween.
Na de koffiestop gingen we weer met goede moed verder door het mooie Luxemburgse land. De route die Ruud had gemaakt bracht ons langs fraaie doorkijkjes en over de mooi aangelegde fietspaden van de Piste Cyclable Du Nord.
Onderweg deden houthakkers nog hun best om ons tegen te houden maar daarvoor heb je natuurlijk meer nodig dan een grote vrachtwagen met een paar boompjes..

Altijd blijven fietsen (foto Paul Woolthuis)

Onderweg werden we nog verrast door een appje met een foto van de snelle groep. Die bleken echter ook om de haverklap gewoon stil te staan getuige onderstaande beelden waaronder een selfie van de snelle mannen, zeg maar een Snelfie...

Snelfie (foto Hans Meulman)

Even snel wat cultuur meepikken (foto Hans Meulman)

Naarmate de kilometers vorderden begon ik de benen toch wel te voelen en tegen de tijd dat wij weer bij het hotel terug waren, na 105 klilometer en 1576 hoogtemeters, was ik er ook wel weer even klaar mee. De laatste, flink oplopende, kilometer naar het hotel besloot ik het lekker rustig aan te doen om een beetje uitgerust aan de hersteldrankjes te kunnen beginnen.
Al met al was het een prachtige rit door een mooie omgeving die, wat mij betreft, iets meer zon had verdiend maar een kniesoor die daar over begint...
De snelle groep kwam ongeveer 2 uur later bij het hotel dus zoveel sneller waren ze niet geweest (....) wel hadden ze natuurlijk zo'n 50 km meer gefietst dan ons en ook een dubbel aantal hoogtemeters voor de kiezen gehad. Dat dan weer wel.
Die avond, na het avondeten, werd er gezamenlijk naar de Champions Leauge Finale gekeken tussen Real en Atletico Madrid waarbij opviel dat de vermoeidheid toch wel had toegeslagen.

Hennie neemt het ervan...

Zelfs Cor was rustig tijdens de voetbalfinale...

Tijdens het voetbal kijken viel het wel op dat een tweetal personen niet aanwezig waren, Stefan H. en Mascha S., maar daarover later meer....
Die avond werd het uiteindelijk niet heel laat ondanks dat de heren voetballers er zonnodig nog een verlenging aan vast moesten plakken. Om half twaalf lag iedereen onder de wol.....

Een weekend gaat snel en voor je er erg in hebt sta je op zondagochtend al weer je tassen in te pakken om later die dag weer te vertrekken, maar niet voor we nog een afsluitende rit hadden gemaakt.
Na het ontbijt stonden we opnieuw klaar in twee groepen. Ditmaal stond de zon stralend aan de hemel en de temperatuur voelde heerlijk aan.
De afspraak was dat de snelle groep 60 km zou fietsen en toergroep 48km , halverwege beide afstanden zouden we elkaar treffen in Wiltz voor een gezamenlijke koffiestop en dat lukte wonderwel. Nadat de toergroep had plaatsgenomen op het terras kwam de andere groep net aan gefietst. In de 24 km  die we hadden gemaakt om daar te komen bleek al snel dat mijn goede benen van zaterdag als sneeuw voor de zon waren verdwenen. Ik ging naar boven als een natte krant en werd dus door bijna iedereen gepasseerd op weg naar de top van menig heuvel, bijna iedereen....(bedankt Ellen).
Het was trouwens prima toeven zo in de zon op het terras in Wiltz en eigenlijk zou je de fiets de fiets laten en daar lekker blijven zitten.

Uiteindelijk stapten we natuurlijk toch weer op de fiets voor de laatste kilometers van het Buitenland weekend 2014. De laatse klimmetjes werden uit de kuiten geperst en in de laatste paar kilometer had Carlijn nog een verrassing in petto door in het zicht van de haven te demareren en de verraste groep achter te laten.
Die had duidelijk betere benen dan ik, want ik moest het allemaal bekijken van achter de groep terwijl ik moeizaam het trippeltje ronddraaide. De puf was eruit.
Na nog een laatste douche konden we bij Helga de rekening betalen van de genoten consumpties waarna er nog een lichte lunch volgde alvorens we de terugreis aanvaarden.
Ondanks de vele afzeggingen werd het toch een erg leuk weekend met mooie routes, goed weer en een perfecte sfeer. Weer goed werk van de organisatie en zeker voor herhaling vatbaar....where ever it may be.

Een voor één voor vertrokken de volgeladen auto's richting het noorden en de meesten gooiden net voor de grens met België de tank nog even goed vol om zodoende nog even wat winst te pakken.
Onderweg naar Zwolle werden Jan, Hans M. en ik voortdurend gevolgd door een zwarte Volvo met daarin.......Stefan H. en Marcha S., daarover nu iets meer;
Beiden waren waarschijnlijk bang om niet voor het donker in Zwolle aan te komen, iets wat op zich niet gek is als je op de heenweg naar Luxemburg, ondanks de aanwezigheid van een navigatieapparaat, ruim twee uur ronddoold in Duitsland, daardoor veel te laat komt voor de vrijdagmiddagrit, die dan met z'n beiden gedeeltelijk gaan fietsen om vervolgens de rest van het weekend onderwerp te zijn van roddel en achterklap.
Gelukkig voor mevrouw H. en meneer S. kan ik hier melden dat er verder geen verdachte omstandigheden meer zijn geconstateerd en dat alles waarschijnlijk berust op één grote samenloop van omstandigheden.
Waarvan akte....

Blauwvingertocht 2014

Al halverwege de afgelopen week tekenden de contouren van een fraaie fietszaterdag zich af bij de verschillende weersvoorspellers. Het zou een droge, zonnige dag worden met prettige fiets temperaturen.
Reden voor 20 mannen en vrouwen om acte de presence te geven voor de jaarlijkse Blauwvingertocht van TC Swolland die onder leiding van Hans M. zou worden verreden.
In eerste instantie leek het erop dat we in twee groepen (25 en 28 km/h) zouden vertrekken maar het kwartet ' langzameren' besloot toch aan te sluiten bij de rest zodat we in één groep van 17 mannen en 3 vrouwen op weg gingen over de welbekende Sallande wegen.
De eerste uurtjes liet de zon nog wel even verstek gaan en voelde het nog wat frisjes aan, maar al gauw deed de ze haar best om door de lage bewolking heen te komen, dit tot aller vreugde.

De Blauwvingertocht (vroeger een vrije toertocht maar al vele malen verreden als clubrit) staat bekend om de bijzonder mooie route, met op de heenweg de vaste klimmetjes; Lemelerberg, Sanatoriumlaan, Hellendoornse Berg en Holterberg met vervolgens de traditionele koffie met appeltaart bij Jansen in Holten waarbij de fietsen steevast op de deel mogen worden geparkeerd.
De terugweg is relatief vlak met alleen nog het korte klimmetje van de Luttenberg.

Voor mijzelf was het een mooie test om te kijken of de knieklachten, die zich al weer een paar maal hebben geopenbaard in de laatste tochten, na een aantal aanpassingen aan schoenen en fiets wegblijven. Met het Luxemburg weekend voor de boeg kan ik dat er nu net niet bij hebben.
Gelukkig ging het op alle klimmetjes goed en ook voor de rest van de tocht bleven de klachten uit, nu maar hopen dat dit zo blijft.

Na de pauze in Holten gingen een 7-tal mannen voor een iets snellere terugtocht naar Zwolle zodat wij met 13 overbleven voor de 'normale' snelheid.
Op de terugweg bleek dat de wind iets meer aantrok uit noordelijke richting waardoor de voorrijders een extra inspanning moesten doen, ikzelf hield het een kleine 20 km vol alvorens me, uit voorzorg, te laten terug zakken waarna Hennie H. de rest van de tocht vol maakte naast toerleider Hans.
Zonder malheur van pech of lekke banden kwamen we na exact 110 km weer aan bij De Vrolijkheid waar op het zonnige terras nog enkele snelle mannen in de zon zaten te genieten van een hersteldrankje. Vanzelfsprekend schoven wij met een select gezelschap even bij...de boog kan immers niet altijd gespannen staan.
Hans M.bedankt voor de (bijna) foutloze en fraaie rit !

IJs en weder dienende aanstaande woensdag nog actief op Veluwse heuvelen alvorens we volgende week vrijdag afreizen naar het groothertogdom Luxemburg. Helaas zullen we het daar moeten doen zonder één van de organisatoren. Ruud W. is door een eenzijdig motorongeval enige weken uit de roulatie en het is te hopen dat wij zonder zijn routekennis de weg weten te vinden in Luxemburg. Op de weg zal het nog wel lukken maar of we de bar nu ook zo makkelijk weten te vinden...........?
Ruud en Ina nogmaals beterschap namens Toerfietser.

Na de pauze in Holten (foto Hennie Haverink)

Dappere Stevens weer ontwaakt

Ergens in februari fietste ik mijn laatse ATB tochtje van de afgelopen winter, het werd een rit om nooit te vergeten. Door een pols dikke tak in de derailleur werd mijn hele aandrijving gemold.
Vandaag heb ik mijn Stevens S7 weer opgehaald van de 'intensive care' en zit is weer een geheel niewe aandrijflijn gemonteerd bestaande uit een mix van XT en SLX onderdelen. Hopelijk is de vernieuwde Stevens nog een lang en gelukzalig leven beschoren !

Classico Boretti 2014 (2)

Afgelopen zaterdag werd voor de 7e keer de Classico Boretti verreden. De tocht, georganiseerd door NederlandToert en gesponsord door Boretti (Italiaanse keukens).
Met 6 Swollanders hadden we besloten om ons voor deze tocht in te schrijven. Daarvoor moesten we zateragochtend al vroeg op pad omdat de start plaatsvond op recreatieterein Kwintelooijen in Rhenen, een klein uurtje rijden vanuit Zwolle.

Al ruim voor 7 uur stonden Jan S. en ik op de carpoolplaats in Spoolde te wachten op de 4 andere mannen; Gerrit L, Arnold van B., Hans K. en Hans M.
Om klokslag 7 uur vertrokken we met 3 auto's in zuidelijke richting om een uurtje later, na een redelijk toeristisch slot, in Rhenen aan te komen.
De auto parkeerden we een tweetal kilometers van de startlocatie bij de Thijmse Berg en terwijl wij ons klaar maakten voor de fiets zagen we al vele deelnemers langs komen op weg naar het eerste klimmetje.
Fris was het nog wel deze ochtend met een graadje of 5 en ik was dan ook blij dat ik mijn dunne handschoentjes en mijn nieuwe GripGrabs had meegenomen.
Op het recreatie terrein was het een drukte van belang en het was even ploeteren om door de menigte bij de start heen te komen op weg naar de inschrijftenten. Daar éénmaal aangekomen kregen we de startbescheiden uitgereikt in de vorm van een zadelpen-sticker met nummer, een bidon, een flesje AAdrank, een paar gelletjes en tot slot het Classico Boretti koersshirt. Na wat passen, meten en ruilen kon iedereen in het shirtje en konden we aan de koffie, gesponsord door Hans M.

Wij hadden ons ingeschreven voor de 110 km en tegen 8.45 uur konden we op pad nadat we ietwat geduld moesten hebben om van het terein af te komen.
Omdat we de auto's op een strategische plek hadden geparkeerd konden we eerst nog snel even al onze overbodige atributen kwijt waarna we echt op pad konden.
Vanuit de start mochten de koude klimspieren direkt aan de bak op de Thijmse Berg en vervolgens de Amerongse Berg (2350 mtr, 5.4% max over 300 meter).
KLIK VOOR LINK AMERONGSE BERG ZUID

Wat opviel was de enorme drukte langs het gehele parcours (in totaal beleken zo'n 8000 mannen en vrouwen van start te zijn gegaan) wat hier en daar nog wel eens voor opstoppingen zorgde, zowel voor de deelnemers als voor het zaterdagse verkeer op en rond de Utrechtse Heuvelrug. Omdat er relatief veel fietspaden en doorkomsten door diverse plaatsjes in het parcours zaten werd de weg eigenlijk nooit echt leeg voor ons.
Na een kleine 25 kilometer besloten we eerst maar even te gaan koffie drinken omdat een tweetal van ons nog geen zwarte epo hadden gehad bij de start. Bij Hotel Belmonde net buiten Lunteren lag een ruim terras in het zonnetje en hier namen we plaats in afwachting van de koffie met appeltaart. Omdat dit nogal even duurde was er tijd om een plaatje te schieten en zo kon het gebeuren dat ik even later een foto schoot van een tafel vol sportieve dames en wij voor de eeuwigheid werden vastgelegd door één van hen.
De koffie smaakte prima en het gebak al evenzo maar na één bakje besloten we toch maar om weer op te stappen.

Via Wekerom, Harskamp en Otterlo ging de hele sliert richting Arnhem/Oosterbeek. Op het fietspad langs de Arnhemse weg werdenw e nog even opgehouden door de val van een voorganger die vol op een waarschuwingshek fietste, over de kop ging en zag dat z'n complete voorvork was afgeknapt. Hijzelf kwam er relatief redelijk af met een bebloede knie en diverse schaafplekken. Nadat we de man even wat geestelijke bijstand hadden verleend konden we weer verder.
De bevoorrading na een kilometer of 55 hebben we helaas helemaal gemist, waarschijnlijk door het verwijderen van een routepijltje. Dit betekend wel dat ik geen mond voorraad meer heb en wel honger begint te krijgen. Gelukkig heeft Arnold het zelfde probleem en we spreken af later nog even ergens aan te leggen.
Rond Arnhem/Oosterbeek is het erg glooiend en nu dus ook erg druk op de fietspaden en het is continu stoppen, vaart maken, vaart minderen en weer aanzetten.
Hier voel ik dan ook de eerste pijn in m'n knie weer opkomen, de laatste weken heb ik daar weer meer last van dan me lief is en ik prakkizeer me suf waarom ik hier nu ineens weer last van krijg nadat het een tweetal jaren goed gegaan is.
Vooral bij aanzeten en klimmen is de pijn soms erg hinderlijk. Gelukkig hebben we gekozen voor de 110 in plaats van 165 km want die extra 55 km waren niet welkom geweest vandaag.
Bij een soort snackbar stoppen we nog even voor wat energie in de vorm van een broodje kaas en koffie. Gerrtit L. en Hans K. zijn dan al een eind vooruit en beiden meoeten wij middels whatsapp terugroepen wat wonderwel lukt.

Als we weer verder gaan en de drukte bij Arnhem gehad hebben gaan we op weg naar Doorwerth en de beroemde Italiaanse weg. Dit fraai gelegen, smalle klinkerpad omhoog door de bossen is altijd een feest om te fietsen en ondanks de pijn kom hier toch redelijk makkelijk boven. De Italiaanse weg is 770 mtr lang en kent een steilste stuk van 300 meter aan 7% net voor de scherpe bocht halverwege.
KLIK VOOR LINK ITALIAANSE WEG

Na dit fraaie klimmetje daalt de route weer richting de Nederrijn en vervolgen we onze weg naar Wageningen, de plaats waar de volgende dag weer de jaarlijkse herdenkingen voor 4 mei zouden plaatsvinden. Middels grote borden langs de verschillende wegen werd aangegeven dat de plaats die zondag niet toegangkelijk zou zijn. Even verderop komen we bij een markant punt in onze vaderlandse geschiedenis; de Grebbeberg. Hier hebben de Nederlandse strijdkrachten een aantal dagen moedig stand gehouden tegen de Duitse invallers alvorens zich over te geven. Wij mogen de berg ook aanvallen en voor ons bestaat de strijd vooral uit het bedwingen van de zwaartekracht. Ook de Grebbeberg kent een steilste stukvan 7% en is een kilometer lang.
KLIK VOOR LINK NAAR GREBBEBERG

Vervolgens fietsen we verder terug richting Rhenen en passeren we het welbekende Ouwehands dierenpark. Even verderop krijgt Gerrit de, voor ons, enige lekke band van de dag.Het euvel wordt vakkundig verholpen waarna we de laatste kilometers ingaan.
Op de defensieweg bij het recreatiepark wordt als extraatje nog een ingebouwd tijdritje vastgelegd. Over een afstand van 2500 meter kun je je hier nog even uitleven. De meesten rijden echter in hetzelfde tempo door op de oplopende weg. In verband met de pijn in mijn knie heb ik sowieso geen zin om me te forceren. Uiteindelijk worden we wel allemaal "geklokt" en ik kwam uit op 06:18 en daarmee stevig in de middenmoot.
Uiteindelijk komen we na 114 kilometer weer aan op het recreatieterrein waar het een gezellige en drukke boel is. Als we de fietsen veilig gestald hebben gaan we op voor de pasta-party en een hersteldrankje. Jan S. houdt het alleen bij het drankje; hij hoeft die "pasta troep" niet...

Vervolgens kijken we nog even bij een stand van 21 Virages, voordelige fietskleding. Ik scoor hier een ondershirtje voor slechts 9.95.
Tot slot van de dag gaan we nog even gezamenlijk op de foto met twee fraaie rondemissen alvorens we de terugweg aanvaarden. (hopelijk volgt deze compromiterende foto later).
Al met al een lange fietsdag in een fraaie omgeving maar wel erg druk bezet.

Classico Boretti 2014 (1)

Actiefoto op de Amerongse Berg: