Wat een week........

De afgelopen week was er één om niet snel te vergeten om meerdere redenen.

Te beginnen vorige week zaterdag toen we met TC Swolland de jaarlijkse Frisseneustocht fietsten. In 3 groepen met verschillende snelheden vertrokken we vanaf De Vrolijkheid in NW richting bij een stevige ONO wind. Eigenlijk gebeurde er niet zo heel veel onderweg, de route was bekend en de enige echte verandering was de pauzeplaats. In plaats van Havelte (het traditionele rustpunt bleek falliet) moesten we dit keer doorfietsen naar Koekange voor een bakkie troost.  Troost had ik op dat moment wel nodig.
Net voor het binnenrijden van Koekange ging ik, na een ietwat ongelukkige manoevre op de rand van het asfalt, weer eens onderuit. In mijn val nam ik en passant Hans K. ook maar mee.
Met een aantal schaafplekken en kleine schades aan kleding en fietsaccessoires konden we na een kleine 10 minuten weer verder.
Die middag thuisgekomen bleek de heup toch wel behoorlijk aangedaan en dat was de volgende ochtend niet veel beter. Toch schonk ik daar niet heel veel aandacht aan want er waren belangrijker zaken die dag; de bekerfinale tussen PEC Zwolle en AJAX.
Als fan van zowel PEC als AJAX was het toch de Zwolse trots PEC die mijn voorkeur had deze dag en gedurende de dag betrapte ik mijzelf toch op iets wat op zenuwen leek.
Het zou een gedenkwaardige wedstrijd worden...

Na het eerste vuurwerk van een groep mensen die zich supporter noemen kwam er alleen nog maar vuurwerk van Zwolse zijde. De ene na de andere goal vloog Ajax keeper Vermeer om de oren en 17500 Zwollenaren in het stadion en vele miljoenen mensen in de huiskamers werden gek van blijdschap. PEC Zwolle versloeg de favorieten uit de hoofdstad met liefst 5-1 en zorgde voor een waar volksfeest in Zwolle en wijde omgeving. PRACHTIG !
De volgende dag was er een grootse huldiging in de Zwolse binnenstad waar ik samen met een aantal Swolland heren getuige van was. Na eerst een kop koffie en een biertje te hebben genuttig bij De Belgische Keizer togen we gezamenlijk naar de gracht om de boot met helden voorbij te 'zien' komen. Het was er druk......

De gehele afgelopen week was de historische overwinning van PEC hèt gesprek in menig bedrijfskantine en gelukkig kon ik op woensdagavond de gedachten even verzetten. Die avond mocht ik de 25 km groep voorrijden. Vanwege de regenval die middag was er echter niet veel animo, alleen een viertal fietsers voor de 28km groep gaven 'acte de presence'
Met 5 man fietsten we daarom maar mijn route van ongeveer 50 km waarbij de snelheid uiteindelijk een stuk sneller uitviel dan de door mij van te voren geplande 25 km/h en met een gemiddeld evan 28.5 kwam ik uiteindelijk thuis. Maar wel droog gefietst en ondanks wat knieklachten toch met een voldaan gevoel onder de douche gestapt.

Gisteren was het weer een ouderwetse SSOP dag, met een door Ruud W. uitgezette route en een leuke hoeveelheid deelnemers. Op de eerste Koningsdag in de geschiedenis stapte ik om 8.30 uur op de fiets op weg naar de oude IJsselbrug vanwaar de rit zou starten. Net voor de rode Hanze spoorbrug kwam ik een andere Swollander achterop, Stefan H. die wat aan het prutsen was met zijn GPS. Zoiets moet je natuurlijk thuis doen.... gezamenlijk fietsen we verder naar de start maar net voor de uitspanning van Krisman stuitert mijn GPS uit z'n houder en beland ergens in de groene berm van Het Engelse Werk, zoeken dus.....
Samen met een aantal dames van een trimclub zoeken Stafan en ik in de berm naar mijn waardevolle fietsgadget, even later krijgen we nog extra versterking van de gealarmeerde medefietsers die onder veel misbaar en cynisme aan komen rijden.
Uiteindelijk is het Stefan die de GPS vindt op een plek waar ik al twee keer gekeken heb...helaas zit er niet veel leven meer in, lijkt het. Volgende keer het apparaat THUIS maar iets beter bevestigen.
Na al dit oponthoudt gaan we uiteindelijk met 12 man op weg richting de Veluwe. Via enkele onbekende wegen aan de Gelderse IJsselzijde bereiken we Heerde vanwaar we de Veluwe opfietsen en doorgaan richting Vierhouten/Elspeet. In Uddel worden we nog even opgehouden door de plaatselijke drumband die, achternagezeten door het halve dorp, de oranje feestdag wat extra cachet geeft.
Gelukkig kunnen we vrij snel weer door want een stukje verderop ligt het Uddelermeer en het daarbij gelegen gelijknamige café-restaurant.

Tijdens de rustpauze heb ik even tijd om naar mijn 'overleden' navigatietoestel te kijken, helaas lukt het niet hem te reanimeren. Zelfs GPS goeroe Ruud heeft geen passende remedie om het toetsel uit het hiernamaals terug te halen en even later ontkomt het nog maar net aan een vroegtijdig afscheid op het dienblad van een bevallige serveerster.
Na de koffie fietsen we via een hoog-toeristische route naar Harderwijk waar we de oversteek maken naar de andere kant van het Veluwemeer om vervolgens via het drukke Elburg en Kampen weer richting Zwolle te gaan. Onderweg worden we nog even opgehouden door een lekke band van Stefan die tijdens het wisselen van diverse kanten advies krijgt en zelfs leert dat een fietspomp moet blazen en niet behoort te zuigen...

Na Kampen gaan we in rechte lijn naar Zwolle om daar na precies 125 km aan te komen. Terugfietsend naar huis passeer ik het parkeerterein van de IJsselhallen waar de oranjefestiviteiten met een hoop kabaal luister worden bijgezet.

Die avond probeer ik tijdens een laatse seance nog enig leven in mijn overleden GPS te krijgen en......dankzij een klein zwart knopje en een precisie schroevendraaier komt er inderdaad een teken van leven van gene zijde. Lang leve mijn GPS...hij is niet dood, hij leeft !

Niki Terpstra wint Parijs-Roubaix

EINDELIJK.......
dat mogen we als Nederlandse wielerfans wel zeggen na de fantastische zege van Niki Terpstra in één van de meest aansprekende wielerklassiekers.
Want wat was het alweer lang geleden dat 'wij' zo'n aansprekende koers hadden gewonnen.
Dat het juist Niki Terpstra is die deze eer te beurt valt is niet zo vreemd, de Noord Hollander is de laatste jaren sowieso de best presterende landgenoot als het op ééndags wedstrijden in ruige en winderige omstandigheden aankomt. Zijn fantastische optreden tijdens het NK van 2012, toen hij onder vreselijke omstandigheden de hele Rabo ploeg in z'n éénje op een hoop fietste, ligt wat dat betreft nog vers in het geheugen.
Na eeder dit jaar al Dwars door Vlaanderen gewonnen te hebben en ook al op het podium (2e) stond na de E3 Harelbeke gisteren dus de ultieme beloning voor Niki Terpstra.

Overigens was het al 10 jaar geleden dat een Nederlander een worldtour wedstrijd wist te winnen; in 2004 was het Erik Dekker die Parijs - Tours op z'n palmares kon bijschrijven. Voor Nederlandse winnaars in de overige grote klassiekers moeten we al weer verder terug in de tijd, een overzicht;

Milaan - San Remo (1985; Hennie Kuiper) / Gent - Wevelgem (1989; Gerrit Solleveld) / Ronde van Vlaanderen (1986; Adrie van de Poel) / Parijs - Roubaix (2001; Servais Knaven, nu dus opgevolgd door Terpstra) / Amstel Gold Race (2001; Erik Dekker) / Waalse Pijl (1976; Joop Zoetemelk) /

Luik - Bastenaken - Luik (1988; Adri van der Poel) / Classica San Sebastian (2000; Erik Dekker) /

Ronde van Lombardije (1981; Hennie Kuiper) / Vattenval Cyclassics (1998; Leon van Bon).

Het wordt dus zo langzamerhand tijd dat onze landgenoten dit lijstje eens een beetje gaan opfrissen en met talenten als Tom Dumoulin en Tom Jelte Slagter kon dat binnen afzienbare tijd wel eens gaan gebeuren.

Grensoverschrijdend fietsen

Dit weekend had ik eens zin om er alleen op uit te gaan met de fiets.
Tot voor een paar jaar geleden gingen we regelmatig met een groepje de verschillende toertochten in de regio af en het leek me wel leuk om weer eens in een andere omgeving te fietsen.
Mijn keus viel op de Grensheuvelentocht vanuit Hardenberg, een tocht die zou voeren door het fraaie Twentse landschap en ook aan de andere kant van de grens de mooie plekjes zou aandoen.

Dus op zaterdagochtend weer ouderwets vroeg op pad om toch maar een beetje op tijd te kunnen starten bij tennisclub De Match in Hardenberg.
De weersomstandigheden waren nog alleszins fris en op weg naar Hardenberg gaf de temperauurmeter in de auto 3 graden aan met daarbij ook nog eens een dikke ochtendmist. Dat betekende dus dat het zaak was om de eerste uren de handen en voeten warm te houden met handschoentjes en overschoenen. Gedurende de dag zou het snel opwarmen tot een graad of 15 en zou er ook regelmatig zon te zien zijn.
Na de inschrijving middels scan&go ging ik iets na half negen op pad en na eerst enkele kilometers alleen te hebben gefietst kon ik al snel aanhaken bij een redelijk uitgebreide groep onder aanvoering van jongens van TC De Peddelaars uit Hoogevveen. Zo kon ik in de eerste 25 kilometer van de 132 km lange tocht wat energie sparen. Bedoeling was wel om vandaag in eigen tempo te fietsen vandaag maar dit kon ik me niet laten ontgaan en het tempo van ongeveer 30 km/h was goed te doen.
Na een kilometer of 20 waren de heren uit Hoogeveen schijnbaar opgewarmd want langzaam maar zeker ging het tempo omhoog richting de 33/34 km/h wat betekende dat ik na elke bocht behoorlijk door moest trekken om bij te komen en dat was nou net niet de bedoeling vandaag en dus liet ik de Peddelaars gaan om alleen verder te fietsen.

Terwijl de zon er steeds meer bij kwam genoot ik van het mooie en heuvelachtige landschap met zo nu en dan een serieus klimmetje. Vooral de fraaie en soms imposante oude hoeve's (erven genaamd) vallen op omdat ze zo naadloos in het landschap passen, een watermolentje hier of een vervallen schuurtje daar maken het plaatje compleet.
Ongemerkt fiets je meerdere malen de grens over waar het landschap al even mooi is. Ik fiets achtereenvolgens door plaatsen als Getelo, Vasse, (Oud) Ootmarsum, Rossum, De Lutte, Beuningen, Denekamp, Tilligte, Hesingen, Wilsum, Itterbeck, Wielen, Venebrugge.

In De Lutte, na ongeveer 65 km, geniet ik van koffie en heerlijke apfelstrudel met slagroom op z'n duits...
Als ik er ongeveer een kilometer of 80 op heb zitten begin ik last te krijgen van m'n rechterknie, een probleem waar ik ook eerder al veel last van heb gehad. Ik probeer iets anders te gaan fietsen maar door de vele korte klimmetjes worden de klachten alleen maar erger, zelfs zo erg dat ik de laatste 20 kilometer niet harder meer kan dan 22/23 p/h
Onderwijl vraag ik me af waarom de klachten nu weer de kop opsteken. Zijn het de nieuwe schoenen en schoenplaatjes, of heb ik in het begin toch te hard getrapt om de Peddelaars bij te houden?
Als ik dit stukje schrijf zijn de klachten weer verdwenen maar het voelde wel verontrustend aan gisteren.

Uiteindelijk kom ik na 132 km weer terug bij het sportpark in Hardenberg, blij toe.....fietsen is mooi maar alleen als het allemaal gaat zoals je wilt en het lichaam gezellig meedoet.

Arnold's Rondje Harderwijk

Met 3 man zitten we onder een schamel zonnetje op het terras van Krisman bij het Engelse Werk in Zwolle. Een oudere dame complimenteert ons met onze Swolland outfit en voor ons staat een glas heerlijk helder Heineken. Je kunt het slechter treffen, nou ja...misschien had de vriendelijke dame een jaar of veertig jonger mogen zijn.
Arnold van B., Hans M en ondergtekende zijn even aan het herstellen van een enerverende tocht richting Harderwijk die we net hebben beeindigd.

Omdat Ruud W. weer eens op vakantie was moest de route dit keer uit de koker van Arnold komen en hij had gekozen voor een route van ongeveer 115 km over de Veluwe naar Harderwijk en via Elburg weer terug.
8 mannen vertrokken die ochtend onder een bewolkte hemel bij de Vrolijkheid om via de buitenwijken van Zwolle koers te zetten naar de natuurlijke grens tussen Overijssel en Gelderland, de IJssel.
Onze gewaardeerde voorzitter Gerard N. reed slechts een gedeelte mee in verband met andere verplichtingen die middag, wel reed hij op een hele stoere fiets, een in volledig carbon uitgevoerde BeOne. Deze had hij op proef nadat zijn oude fiets een beetje was overleden aan een 'bracket-infarct'.
Verder waren nog van de partij; Willem, Arjen, Hans K.en Ted terwijl we onderweg ook nog gezelschap kregen van Bennie vd B.
Arnold had de route zo gemaakt dat we niet al te veel last zouden krijgen van smalle fietspaden en dus lekker door konden fietsen.......
Op de al even bekende als beruchte Zuidweg werd dit door de heren gelijk in praktijk gebracht en met een max van ca. 43 km vlogen we daar over heen. Dat zijn toch eigenlijk geen snelheden voor een toerfietser.

Vervolgens ging het door richting Tongeren en Epe. Hier ergens ging er iets mis met de route omdat we uitkwamen op een breed zandpad waardoor we moesten afwijken van de route. Even verder op konden we via een smal fietspad wel weer op de route uitkomen maar het overwicht van Arnold was nog niet zodanig dat er geluisterd werd en zodoende kregen  we een kleine 8 kilometer extra voor de kiezen.
Via Vierhouten en Elspeet gingen we verder waarbij nog wel vermeld moet worden dat we na Elspeet opnieuw voor een onverharde weg uitkwamen, dit kon echter zonder extra kilometers hersteld worden. Voor Bennie wel het sein om weer alleen verder te fietsen. Gerard was toen al afgehaakt.
Na nog wat omzwervingen en toch ook wel een aantal fietspaden kwamen we uit bij het het Beekhuizer zand. Hier besloot Hans K. nog even het gas er op te gooien waarna we konden uitrijden richting de boulevard van Harderwijk waar de koffie wachtte. Terwijl ik de heerlijke appeltaart wegwerk leert een blik op mijn Garmin device dat de gemiddelde snelheid toch wel behoorlijk boven het SSOP gemiddelde ligt, vandaar die zware benen...

Na een halfuurtje gaan we weer te paard en ik ben benieuwd hoe de heren zich op de terugweg zullen gedragen. De eerste kilometers wordt de toon gelijk gezet want meerdere keren is er enige discussie over de te fietsen route. Nog voor we Harderwijk uit zijn zijn er de eerste tekenen van 'muiterij' als Arjen en Willem rechtdoor willen waar Arnold toch duidelijk aangeeft dat we rechtsaf moeten. Uiteindelijk kiezen de beide mannen eieren voor hun geld en keren terug op hun schreden, als ze even verderop weer op kop fietsen gaat de snelheid langzaam maar zeker omhoog; 31,32,33,34 en 35 soms. Te hard wat mij betreft dus toch maar verzoeken om mindering.
Na nog wat onduidelijkheden in de route bereiken we uiteindelijk Elburg welke plaats we via een verrassend weggetje binnenrijden. Na Elburg kiest Willem er voor om alleen verder te gaan richting Kampen terwijl wij met z'n zessen richting Oosterwolde en Zuideinde koersen. Na het passeren van de N50 gaat het nog één keer mis als we te vroeg rechtsaf willen en voor een gravelpad uitkomen.
Na Zalk komen we echter niet meer in de problemen en over de Zalkerdijk fietsen we uiteindelijk weer naar de IJsselbrug waar een ieder zijns weegs gaat, nou ja iedereen......

Uiteindelijk werden de 115 kilometer van Arnold er 125. Een afwijking dus van 9.2% waarmee Arnold het net iets beter doet dan Ruud die een standaard afwijkig heeft van 10% maar Ruud weet wel beter de weg, dat dan weer wel !