Toerfietser Weblog

Volgt de fietsbelevenisen van Hans de Groot,
toerfietser sinds 2003.
Ik fiets om te bewegen,om te genieten van de geleverde prestaties, om samen tochten te maken, om nieuwe wegen te ontdekken en om van de natuur te genieten.

zondag 12 april 2015

Wegkapitein

De Kapitein (deel 1)
Het begon afgelopen vrijdagavond gelijk al goed.
Op de stamtafel bij café De Vrolijkheid liggen een stuk of vier helmen te wachten op de dingen die komen gaan, zonder uitzondering liggen ze met de open kant naar boven en zijn ze, als waren het fruitmnanden, gevuld met handschoentjes en brillen. Helemaal fout volgens Paul van Dam, instructeur van de NTFU, die ons gedurende twee dagdelen zou uitleggen hoe wij als club veilig de weg op konden.
De helm hoort met de open kant naar de beneden op tafel gelegd te worden zodat het beschermende gedeelte bovenop niet beschadigd raakt.
Met deze eye opener was de toon gelijk gezet, want wij fietsers weten allemaal wel hoe het moet maar hier en daar valt er nog wel wat te leren......
Met de immer toenemende drukte op de wegen en fietspaden, waarbij steeds vaker de gedragingen van de sportieve fietser(s) ten opzichte van het overige verkeer onder een vergrootglas wordt gelegd, leek het TC Swolland verstandig om zijn leden bewust te maken van het fietsgedrag in groepsverband en dit vervolgens in praktijk te brengen tijdens de diverse tochten.

Op de oproep van onze veurzitter Gerard hadden zich 3 dames en 11 heren aangemeld voor de NTFU cursus wegkapitein. Het deelnemersveld was een dwarsdoorsnede van de club en samengesteld uit de mensen die in het verleden al vaker het voortouw namen op het gebied van het voorrijden van verschillende tochten en clubritten.
Nadat alle dames en heren zijn binnen gedruppeld (en hun helm hebben moeten omdraaien) gaan we onder leiding van Paul van Dam naar buiten en op de parkeerplaats achter het restaurant krijgen we de eerste beginselen van het veilig fietsen in een groep uitgelegd. Het begint allemaal met je eigen veiligheid; zit je helm goed? Hier viel bij sommigen wel wat te verbeteren, vaak zit de helm te los of te hoog en door middel van het juist afstellen van de bandjes wordt schijnveiligheid omgezet in een veilig gedragen helm.
Tijdens de seance op de parkeerplaats krijgen we allemaal de beurt om onze medecursisten uit te leggen wat we tijdens de komende rit gaan doen en hoe we dat gaan doen.



Zo begint elk betoog met een controle van de fiets en worden de deelnemers gewezen op hun eigen verantwoordelijkheid voor veiligheid en weggedrag en wordt stil gestaan bij de staat van de fiets. Niets is immers minder hinderlijk als een medefietser die dankzij versleten banden de hele groep om de 20 kilometer laat stoppen vanwege een lekke band.
We controleren de staat van de remmen, eventuele speling op het balhoofd, de positie van de naafspanners etc.en discusieren een tijdje tot de zon uiteindelijk langzaam onder gaat en we op pad gaan voor een eerste korte praktijkrit (ca. 3 kilometer) waarin het oversteken van een drukke weg wordt geoefend.
Terwijl wij allemaal netjes staan te wachten voor het oversteken worden we links en rechts en met grote snelheid ingehaald door een tweetal scooters die even verderop via de berm en verkeerstaluds de aan de overkant gelegen tunnel bereiken en hun weg met veel lawaai vervolgen. Ook daar zou een verkeerscursus niet misstaan.....
Wij fietsen netjes in het gelid richting het oude van der Valk restaurant (de Toerist) waar we ter plaatste nog wat extra aanwijzingen krijgen over hoe om te aan met tegenliggers op een smal fietspad. Vervolgens gaan we terug naar De Vrolijkheid voor een kop koffie en nog een uurtje theorie.
De volgende dag zouden we alles wat we tijdens deze sessie hebben meegekregen in praktijk moeten brengen tijdens een rit over een kilometer of 50.

De Kapitein (deel 2)
Waar het vrijdag de eerste echte lentedag van 2015 was, liet het weer ons op de zaterdag een beetje in de steek. Het was een stuk frisser en 's middags zouden buien het land optrekken, na een blik op de Buienradar besloot ik het toch te gokken om zonder regenjack te vertrekken.....
Samen met buurman Henk G. kom ik als eerste binnen bij De Vrolijkheid en snel daarna volgt de rest van de groep. Jan C. is vandaag ook in vol (race) ornaat aanwezig waar hij gisteren nog in z'n burgerkloffie binnenkwam.
Bij de meesten was het helm gedeelte van de vrijdag goed geland, al zag je bij sommigen nog wel even een aha moment bij het neerleggen en werd in een split second de helm goed gelegd en een stukje gezichtsverlies voorkomen.
Vandaag gingen we dus een aantal dingen in praktijk brengen en onder leiding van Paul van Dam fietsten we een rondje Zwolle-Dalfsen-Dalmsholte-Wijthmen-Zwolle met telkens een andere wegkapitein die voor het fietsen informatie gaf over o.a.de afstand, snelheid, tekens, gedrag etc. van de groep. Tijdens het fietsen zelf oefenen we o.a. het 'ritsen' bij tegemoetkomend verkeer en achteropkomend verkeer. In plaats van 'achter elkaar' is de nieuwe kreet 'ritsen' indien we achter elkaar moeten gaan fietsen. Het inritsen zelf wordt ook meerdere malen geoefend waarbij de afspraak is dat als de tegenligger ons tegemoet komt de gene die links fietst achter de gene die rechts fietst inritst en als het verkeer van achteren komt de gene die links fiets voor degene die rechtsfietst inritst.
Het behoeft enige oefening maar al gauw loopt het ritsen steeds vloeiender waarbij opgemerkt dient te worden dat de commandos's wel duidelijk en voor iedereen hoorbaar geroepen moeten worden en door de gehele groep moet worden doorgegeven.
Op de dijk richting kasteel Rechteren,
Eén van de vele tussenstops t.b.v. de kapiteinswissel.....

Als onze veurzitter zelf het stokje als wegkapitein overneemt wordt nog een extra oefening ingevoegd, namelijk het rouleren in de groep of het zogenaamde kettingrijden.....
Bij kettingrijden draait de gehele groep continu door en fietst dan voor een kortere periode op kop. Na een ietwat onwennig begin loopt dat eigenlijk wel goed mits alle deelenemers zich aan de afgesproken snelheid houden.
Indien een groep goed op elkaar is ingespeeld kan dit zeker van toegevoegde waarde zijn maar het zal dan ook regelmatig eoefend moeten worden.

Een stukje kettingrijden....


Zo fietsen we met wisselende kapiteins en achterrijders het rondje en telkens zet Paul ons even aan de kant om zijn bevindingen door te geven en waar nodig tips te geven. Zo leren we dat we bij het stoppen zolang moegelijk moeten blijven doortrappen, dus tijdens het remmen rustig blijven trappen en gedoseerd remmen waardoor je de fiets zelf voorziet van een soort ABS. Vooal handig onder natte omstandigheden en die kregen we nog volop.....
Terwijl we voor de laatste keer zijn gestopt voor een 'kapiteinswissel' begint het flink te regenen en iedereen doet snel z'n regenjack aan, iedereen? Nee, helaas had ik besloten om het regenjack thuis te laten en met alleen een bodywarmer moet ik de elementen trotseren en hopen dat het snel droog wordt.
Zonder verdere stops fietsen we weer terug naar De Vrolijkheid, droog wordt het echter niet meer en zeiknat en ook wel koud stappen we het café binnen. Ergens in een achteraf-ruimte nestelen we ons nog even bij elkaar voor een laatste evaluatie waarbij iedereen zijn of haar inbreng heeft.
Allemaal onderkennen we het belang en nut van de cursus en nemen we ons voor dit tijdens de tochten ook uit te dragen naar de rest van de vereniging.
Voorzitter Gerard zal één en ander verder communiceren en ook persoonlijk blijven stimuleren bij de verschillende groepen binnen de vereniging.
Het uiteindelijk doel is dat we allemaal veilig en met respect naar de medeweggebruiker onze hobby kunnen blijven uitvoeren.

Na afloop van de cursus genieten we nog even na van een drankje in het café ondanks dat ik nog steeds nat en koud ben. Dat biertje had beter een kop erwtensoep kunnen zijn.
Als ik achter de Isala klinieken langs terug fiets richting Zwolle zuid en word geteisterd door de koude wind voel ik me allesbehalve een kapitein, eerder een bibberend ketelbinkie op een koude zee. Eenmaal thuis in een warm bad verandert dat gevoel echter snel en blijk ik weer een ervaring rijker en mag ik mij trots een wegkapitein noemen, wegkapitein van TC Swolland!
(foto's: Paul van Dam en Hans de Groot)





zondag 5 april 2015

Een rondje over de Sallandse Heuvelrug

Het zondagochtend 5 april, 1e paasdag. Op de achtergrond toont Sporza beelden van de toerversie van de Ronde van Vlaanderen, de hoogmis van het Belgische wielrennen.
Pasen is het feest van de wederopstanding van de verlosser. Voor mijzelf heeft deze ochtend weinig met wederopstanding te maken, ik voel me moe en m'n benen lijken een eigen leven te lijden....
Het was zaterdagavond 23:30 toen ik het glazen deurtje dicht duwde nadat ik er een warme satékroket achter weg gehaald had...bij de Febo vind altijd de culinaire afsluiting plaats van een avondje drinken en ouwehoeren bij De Beurs, samen met m'n maat. Daarvoor waren we samen getuige geweest van de wedstrijd PEC Zwolle - Willem II, werkelijk een draak van een wedstrijd met welgeteld 2 hoogtepunten; het enige doelpunt van PEC en het eindsignaal van de scheidsrechter.
Nee, dan was de fietstocht van die dag met Swolland, over de heuvels van de Sallandse Heuvelrug, een stuk minder slaapverwekkend.

Na een bijzonder onstuimige laatste week van maart leek het in het weekend een stuk rustiger te zijn en de vrijdag ervoor gaf alvast hoop, rustig en zonnig zij het wel frisjes nog.
Zaterdagochtend kwamen 15 dames en heren op het appél bij De Vrolijkheid waar de koffie voor de start altijd goed smaakt.
Voor de start moesten er hier en daar nog wat GPS-en goed gezet worden of, in het ergste geval, de werking nog worden uitgelegd. Wat hier bij opviel was dat het vooral de GPS-en van de dames betrof maar daar wil ik verder geen waardeoordeel over geven....
Met z'n vijftienen vertrokken we dus uit Zwolle om even na negenen. 10 mannen en 5 vrouwen.
Vanzelfsprekend nam Hennie H. plaats op kop, geflankeerd door Ruud W. en met de frisse wind in de rug koersten we zo richting Salland.
Eigenlijk gebeurde er niet zo heel veel bijzonders tot aan Lemelerveld, daar kregen we even een verstekeling aan boord, een local fietste op zijn dikke banden fiets even een stukje met ons op, het idee om ook maar op kop te gaan fietsen vond hij niet zo aanlokkelijk. Na het oversteken van de N348 verliet de man ons weer en hij was niet de enige, ook Anja H. hield het hier voor gezien en zette weer koers richting Zwolle.
Voor de overigen begon het echte werk bij het opdraaien van de Sanatoriumlaan tussen Luttenberg en Hellendoorn, De Eelerberg, altijd weer het lastige opwarmertje bij een tocht richting de Holterberg met een maximaal stijgingspercentage van 7%
Ikzelf kwam hier goed naar boven en dat gaf een goed gevoel terwijl ik voor de start nog veel twijfels had.
Het was immers een drukke week geweest met een aantal nachten van weinig slaap (ik ben sowieso een slechte slaper) en de vrijdagavond nog tot 23.00 uur aan het werk. Het algehele gevoel was er dan ook één van 'pfffff' en in dat kader was de soepele beklimming van de Eelerberg een meevaller en hoopgevend voor de rest van de tocht, die de nodige hoogtemeters telde.
Na de Eelerberg volgde al snel de Hellendoornse berg, een iets langere maar minder steile klim en ook die liep lekker. Vervolgens ginge we op weg naar de welbekende Toeristenweg over de Holterberg via het langzaam oplopende fietspad langs de N35 waarop we nog veel sporen tegenkwamen van de voorgaande onstuimige week in de vorm van takken en takjes.
Aan het begin van de toeristenweg wachtten we even op een nablijver waarna de weg door toerleider Ruud werd 'vrijgegeven' tot aan Café Restaurant 't Lösse Huus, al dan niet na het bedwingen van de Motieweg.


Een aantal van ons vertrekt gelijk, onder het motto ze halen ons wel in en éénmaal op weg worden zij inderdaad al snel ingehaald door de 'kannonnen' onder aanvoering van Gerard N.
Overmoedig geworden door de relatief gemakkelijke beklimmingen van de eerste stijgingen besluit ik er achter aan te gaan maar ik reageer iets te laat en moet een gat van 10 meter  toestaan. In een uiterste poging om meer snelheid te maken schakel ik nog eens bij maar ik zie het gaatje langzaam groter worden.....15 meter, 20 meter, 40 meter en zo kwam ik in een serieuze Chasse Patate terecht met alle gevolgen van dien.
Als het gat is opgelopen tot 100 meter staak ik mijn inspanningen noodgedwongen want ik voel de kracht uit m'n benen vloeien en als ik even verderop ook nog gepasseerd wordt door Wilma, Veronie en Evelien (onder de aanmoediging 'kom op, volg de dames') krijgt het moraal nog eens een extra deuk. Gelukkig kan ik in de afzink van de Koningsbelt aanpikken en de rest van de Toeristenweg aanhaken bij een groepje van 5. Net voor de koffie volgde echter ook nog de gevreesde Motieweg en op dit klimmetje liepen de benen alsnog helemaal leeg en geheel uitgepierd bereik ik de top.
Gelukkig wachtte boven de verlossing in de vorm van koffie en appelgebak !!

Bij 't Lösse Huus zat Ted R. rustig te wachten op het terras, het had zich die ochtend verslapen en was op eigen houtje naar de Holterberg gefietst om bij ons aan te sluiten. Zo waren we dus weer met 15.
Terwijl we allemaal genoten van de koffie bleek dat dames nog steeds ruzie hadden met hun GPS apparaat en of het nu de Garmin Edge 810 was of de 1000, in beide gevallen bleek er te weinig kennis van de bediening van het geheel, daarom speciaal voor hen......



Na de koffie gingen we weer op pad voor de terugweg via weer de Holterberg, in tegenovergestelde richting. Vanaf nu zou ook de frisse noordenwind (kracht 4) een behoorlijke rol gaan spelen.
Nadat we allen de Toeristenweg, al dan niet moeizaam, weer hadden volbracht was de Luttenberg het volgende obstakel van de dag, deze aan de rand van het gelijknamige dorp gelegen stuwwal bereikt een hoogte van 31 meter oven NAP welke na een korte inspanning bereikt wordt. Op dit klimmetje ontsnapte Jan C. even uit de groep om de bergpunten op te rapen, we lietten 'm maar even in de waan....
Aan de andere kant van de bult bleek dat bij Petra de koek op was en onder de hoede van onze veurzitter Gerard koos zij voor de kortste weg naar Zwolle. De rest buffelde nog even verder tegen de noordenwind in richting de laatste hoogtemeters, de Lemeler -en Archemerberg. Nadat we ook deze klimmetjes hadden gehad bleek bij de meesten de batterij wel leeg, net als bij de GPS van Hennie...
De laatste 25 km nam Jan S. het meeste kopwerk voor zijn rekening, een knappe prestatie gezien de hoeveelheid drank die hij eerder die middag tot zich genomen had (............).


Vooral op de zuidelijke Vechtdijk werden we weer ouderwets geteistert door de steeds verder aanwakkerende wind. Even daarvoor was een groot gedeelte van de groep al afgebogen richting Zwolle zuid.
Vermoeid kwamen we uiteindelijk aan bij De Vrolijkheid na een mooie maar, zo vroeg in het seizoen, toch ook wel vermoeiende tocht. Met vier man besloten we nog even een hersteldrankje te nuttigen en bij het betreden van het terras zagen we een bekende fiets tegen de pui staan, die van onze veurzitter. Gerard had Petra veilig afgezet in Zwolle en was daarna doorgereden naar ons huiscafé voor de welverdiende beloning in de vorm van een goed glas bier........dat hoort er ook bij natuurlijk.

Inmiddels zijn de profs op weg in de Ronde van Vlaanderen. In tegenstelling tot vorige week tijdens Gent-Wevelgem hebben ze er prachtig weer bij. Mijn voorspelling van het podium;
1. Geraint Thomas  2. Stijn Devolder  3. Niki Terpstra

Wat mijzelf betreft zal ik de rest van de dag nog wel nodig hebben voor het herstel. Dat ga ik doen tijdens een gourmet bij m'n dochter in Kampen.
Prettig Pasen allemaal !