Toerfietser Weblog

Volgt de fietsbelevenisen van Hans de Groot,
toerfietser sinds 2003.
Ik fiets om te bewegen,om te genieten van de geleverde prestaties, om samen tochten te maken, om nieuwe wegen te ontdekken en om van de natuur te genieten.

zaterdag 16 februari 2013

Een Swolsebostocht

Halverwege de afgelopen week kreeg ik een 'WhatsAppie' van Ruud W. of we deze zaterdag nog gingen fietsen, het antwoord was; vanzelfsprekend...aan enthousiasme heeft het mij nooit ontbroken. Volgende vraag was wat we gingen doen; een rondje Beulaker of zelf de Swolsebos route eens fietsen, omdat ik die laatste nog nooit had gefietst viel de keuze hierop. De vooruitzichten waren goed en met een beetje geluk lagen de paden in het bos er goed bij. Helaas hadden wij buiten de sneeuw van donderdagavond en dooi aanval van vrijdag gerekend.

Na een oproep op de Klepsite van Swolland stonden op zaterdagochtend, onder mistige omstandigheden, 7 mannen gereed voor vertrek bij de Oude IJsselbrug; Ruud, Jan C., Peter de V., Willem van D., Arnold van B., ik zei de gek en....Harry T. die na z'n val van vorig jaar weer voorzichtig het zadel heeft opgezocht. Als we op het punt staan om te vertrekken komt ook Hans K. uit de mist opdoemen zodat we uiteindelijk met 8 man op pad gaan.
Via Hattemerbroek zochten we het punt op waar we op de route konden inspringen. Omdat ik nog niet helemaal doorhad dat ik op mijn GPS aan het routeren was i.p.v. de track te tonen duurde het even voor ik mijn weg door het bos (bijna)foutloos kon vinden, qua GPS kennis valt er nog heel wat bij te leren voor mij...
Zodra wij de bospaden op zijn gefietst blijkt dat van de geweldige omstandigheden van vorige week, tijdens de officiële tocht, weinig meer over was. Sneeuw en dooi hadden de route veranderd in een afwisseling van zuigend zand, modderplassen en al dan niet dooiende ijs-en sneeuw resten.
Zo ploeteren we ons een weg door de bossen tussen Hattem en Heerde, ergens op de Wezepsche Heide valt de groep in twee gedeelten uit elkaar en ik mag, als trackgids, met de snelle jongens mee (.....) Ruud, Jan en Peter zoeken een iets ontspannender ritme voor zover dat mogelijk is op de natte paden. Harry zocht ondertussen zijn eigen weg over de betonnen fietspaden, hij durfde de hobbelige bospaden terecht nog niet aan.
Eigenlijk gaat het best lekker en wat me opvalt is dat 'onze' Swolschebostocht gewoon een hele mooie route is. Dat zie je niet als je nooit verder komt dan verzorgingspost 2.
Op een gegeven moment komen we bij een gemeen steil klimmetje, niet lang maar er moet toch even flink kracht gezet worden....iets waar ik altijd wat van tekort lijk te komen. Als ik eens flink op de pedalen ga staan steekt een dit seizoen bekend euvel opnieuw de kop op, de hele aandrijving blokkeert en ik val volkomen stil. Gelukkig kan ik blijven zitten omdat ik even snel terugtrap en toch fietsend boven kom.
Enige tijd geleden heb ik alles aan de achterkant van de fiets vervangen (derailleur, cassette, vrijloop, ketting) en nog is het probleem niet verholpen, balen!

Ontdaan door deze tegenslag mis ik verderop een afslag en in een poging om te keren moet ik weer even kracht zetten om tegen een verhoogde berm op te komen en opnieuw blokkeert alles, dit keer lukt het niet om op de fiets blijven en onder hoongelach ga ik horizontaal.
Als ik heb uitgelegd wat de reden van de val is weet Hans K, uit ervaring, wat het euvel is; iets met 'chain huppeldepup' oftewel de ketting loopt vast op het frame. Tip; op het grote blad met die handel !
Nu ben ik een man die het puur van z'n souplesse moet hebben, hiervan heb ik genoeg op voorraad, dus dat grote blad heeft op mij altijd een wat demotiverende uitwerking. Toch heb ik geen keus, dus stoempend vervolg ik mijn weg door de bossen en al is het probleem nu wel verholpen.....vermoeiend is het wel. Het lijkt wel of elke plas dieper is, elk zandpad wel 10x harder aan de wielen zuigt en of elke verhoging in het landschap een Alp is.

Afgesproken was dat we de koffie zouden nuttigen in het restaurant van bungalowpark De Leemcule en ik kan niet ontkennen dat ik erg blij was dat dit mooie park, waar ik aan het begin van deze eeuw nog een aantal jaren heb vertoefd, eindelijk bereikt werd. Willem besluit hier gelijk door te fietsen naar IJsselmuiden, de kilometervreter.
Als we de fietsen op het rokerige terras neerzetten zien we dat Ruud, Jan en Peter al uitgebreid achter de koffie zitten, als ook wij hebben plaats genomen valt me op dat hun kleding nog behoorlijk schoon is ......ze zullen toch niet??
De koffie wordt geserveerd met een hassebassie en een glaasje water, luxe op het juiste moment want ik ben er aan toe.
Na een klein halfuurtje zijn we weer hersteld en kunnen we weer verder. Via nog wat drassige bospaden en de (voor mijn grote blad te) steile Trijsselberg bereiken we Hattem weer. Vandaar zetten we koers naar de rode Hanze spoorbrug waar Jan nog even laat zien dat met zijn klim capaciteiten niet valt te spotten, samen met Gerard komt hij als eerste boven.
Aan de andere kant van de IJssel gaan de mannen van zuid rechtsaf en fietsen de overgebleven heren verder richting centrum.

Als ik thuiskom heb ik 61 km op de teller, een witte fiets die er niet meer uitziet, lichte kramp in beide benen en toch weer een voldaan gevoel. Snel maak ik de fiets schoon waarna ik mijzelf ontspan in een warm bad samen met de Fiets magazine van februari....welverdiende rust !


zondag 10 februari 2013

Swolsebostocht 2013.1

Zaterdagochtend 9 februari.
Het is mooi zonnig weer, wel koud maar er staat weinig wind dus een mooie zaterdag om een lekker ritje te fietsen. Helaas moet ik deze ochtend echter toezien hoe anderen genieten van de fraaie omstandigheden in het Swolsche bos tijdens de februari uitvoering van deze door Swolland georganiseerde MTB tocht.
Zoals altijd mag ik, samen met Ruud W. en Harry B. een verzorgingspost bemannen. Dit maal staan we aan de Dreefseweg op een mooie locatie tussen Wapenveld en Heerde
Als ik ter plaatse aan kom rijden wordt ik al toegezwaaid door mijn kompanen Ruud en Harry en gedrieën beginnen we met het opzetten van de post. Verstandig als ik ben laat ik het opzetten van de partytent over aan de vakmannen terwijl ik de verschillende vlaggen op strakke wijze tussen de in ruime mate aanwezige bomen bevestig. Als ook de beide EHBO heren aanwezig zijn kunnen we wachten op de eerste fietsers.....


Dat wachten duurt echter behoorlijk lang, want na een uur hebben we, afgezien van enkele Nordic-Walkers, nog niemand gezien.
Als iets later dan eindelijk enkele fietsers langskomen blijkt het waarom, bij de Leemcule blijken grapjassen een aantal lintjes verplaatst te hebben waardoor het gros van de deelnemers verkeerd is gefietst. Nadat dit is hersteld komt na ruim een uur de gang er eindelijk een beetje in.
Ondertussen hebben wij het wel een beetje koud en als het aantal fietsers wat zich komt laven aan sportdrank en mars zienderogen minder wordt beginnen wij langzaam aan weer af te bouwen en op te ruimen. Als alles weer is opgeruimd serveer ik nog een welverdiend hartverwarmertje alvorens we richting de startlocatie in Wapenveld gaan.


In de kantine van WZC wacht ons uiteindelijk ook nog de erwtensoep en met het voldane gevoel van weer een geslaagde Swolschebos tocht kunnen we daarna huiswaarts.
Omdat ik de Swolschebos tocht zelf nog nooit gefietst heb besluit ik deze op zondag zelf te gaan fietsen.

Het is zondagochtend, als ik de gordijnen open zie ik grote witte vlokken naar beneden dwarrelen en een blik in de achtertuin leert mij dat er weer het nodige is gevallen de afgelopen uren. Dat wordt dus geen bos tocht voor mij vandaag, te gevaarlijk. Om toch wat te kunnen doen besluit ik in de loop van de ochtend een tochtje naar Nieuwebrug te maken.
Via de Wijthmenerplas (waar geen enkele golfer actief is deze ochtend, watjes...), Wijthmen en Hoonhorst fiets ik richting Dalmsholte, de wereld ziet er weer betoverend uit in z'n witte jas. Inmiddels is het wel weer aan het dooien en in het bos wordt ik zo nu en dan verrast op vallende sneeuwballen uit de bomen. Na een kilometer of dertig kom ik aan bij de Nieuwebrug waar ik mijzelf verras op een kop koffie en tegelijk de even van de gelegenheid gebruik maak om het ijs van de aandrijving te verwijderen. Een fles lauw water van het café helpt me daar enorm bij.
Na de koffie blijkt dat de zuidoosten wind verder is aangetrokken en ik ben dan ook blij dat ik 'm nu schuin achter heb. In Vilsteren kom ik midden in het carnavals gedruis terecht en maak ik zelfs, heel even, deel uit van de optocht. In mijn Swolland pakje val ik niet echt op tussen alle malloten en zodra ik de kans heb baan ik mij een weg tussen de toeschouwers door en zet koers richting de Stuw over de Vecht. Aan de andere kant van de rivier fiets ik weer terug naar Dalfsen en vervolgens door naar Zwolle. Met 62 km op de teller zoek ik snel een warm bad op. Hopelijk kan er binnenkort weer in groepsverband gefietst worden en pakt de winter weldra definitief z'n biezen......

zondag 3 februari 2013

Van Putten naar Zwolle

Precies 3 weken was het al geleden dat ik het laatst op de fiets had gezeten, 3 lange weken vol regen, sneeuw, ijs en gladdigheid.
Gisteren was het eindelijk weer eens een droge dag met zelfs wat blauw aan het firmament, maar helaas had ik al andere plannen voor de zaterdag en dus moest het vandaag gebeuren.
Helaas was de voorspelling voor de zondag al weer een stuk minder, maar niet fietsen was geen optie en dus was het weer tijd voor een trein-fiets combi.
Plan was om een kilometer of 70 naar huis te kunnen fietsen en zo kwam ik uit op een treinreis naar het Veluwse Putten. Zo gezegd, zo gedaan en om 10.21 vertrok mijn sprinter richting Amersfoort van perron 1a in Zwolle. Al voor we Zwolle goed en wel uit zijn komt de conducteur langs voor de controle van de plaatsbewijzen voor mijzelf (8,40) en de fiets (6,00). Vorig jaar ben ik nog met de trein naar België geweest en kreeg pas controle toen we goed en wel bij onze Zuiderburen waren......maar goed deze conducteur had er zin in en ik ook !

Na een klein half uurtje stopt de trein op het station in Putten en als ik uitstap waai ik nog net niet van het perron. Terwijl ik richting de uitgang loop zie ik nog hoe een man, die net afscheid heeft genomen van een reiziger, ruzie heeft met zijn erg grote hond. De man wil naar de uitgang maar de hond denkt daar heel anders over, in eerste instantie wint de hond het op pure kracht maar als de 'baas' met enkele krachttermen begint te smijten krimpt het dier ineen en kiest eieren voor z'n geld.
Ik zet mijn GPS aan en zet koers naar Elspeet. Via Ermelo kom ik in het Leuvenumse bos en koers verder langs de beek met dezelfde naam en schiet even snel een plaatje;


In Elspeet verwen ik mijzelf op een broodje gezond en een kop groene thee, heerlijk!
Vervolgens fiets ik verder Richting Tongeren en langs Epe, inmiddels begint de harde WZW-wind steeds verder aan te wakkeren. In het bos heb ik er niet zo heel veel last van, al kraken sommige bomen behoorlijk, maar open de open stukken is ie soms verdomde lastig.
Via de inmiddels overbekende fietspaden trap ik lekker door en voor ik er erg in heb fiets ik alweer langs het Heerder strand waar ik mijn buurman en buurvrouw nog tref, Henk en Leonie G. beiden zijn lekker aan de wandel met de hond, voor Henk geen fietsen dit weekend. Na het korte oponthoud ga ik weer verder, terwijl het licht begint te spetteren. Gelukkige hoef ik niet zo heel ver meer...
Via Hattem kom ik uiteindelijk weer in Zwolle-zuid, met in totaal 73 km op de teller en het lekkere gevoel dat ik weer wat gedaan heb.
Als ik, na het schoonmaken van de fiets, zelf in bad lig blijkt dat ik net op tijd thuis ben...het spetteren is overgegaan in regenen.