Gisteravond heeft ons nationale voetbalelftal de eigenlijk al lang verwachte eyeopener gekregen tegen het, in oranjeogen, kleine Denemarken en verloor jammerlijk met 0-1. Heel het land weer met beide benen op de Hollandse klei.
Toen ik vrijdagmiddag op weeronline.nl de verwachting voor zaterdag bekeek werd ik niet blij. Die kans op een bui was nog tot daar aan toe, maar de windkracht 5 boven land tot 6a7 aan zee en op het IJsselmeer schrok behoorlijk af om met de club richting Urk te fietsen. Toch liet ik me overhalen en daarom zat ik zaterdagochtend om 8.45 uur in het vrolijk oranje versierde Cafe De Vrolijkheid. Gelukkig was ook Ruud W. tot het verstandige inzicht gekomen dat fietsen bij windkracht 7 langs het IJsselmeer gewoon niet leuk is en had een andere, meer beschutte, route gemaakt richting Elspeet.
Met 9 mannen (Ruud, Arnold van B., Cor W., Frits M., Stefan H., Peter de V., Jan S., Gerrit L. en ondergetekende) gingen we op pad. Binnen de Zwolse stadsgrenzen viel het nog een beetje mee met de wind, maar eenmaal aangekomen op de Hanzebrug bleek al snel dat het echt behoorlijk hard waaide.
Met wisselende kopmannnen, Ruud had de avond ervoor laminaat gelegd bij dochterlief en had daarbij spieren gebruikt die normaal alleen bij wetenschappers bekend zijn, knokten we ons een weg over de Veluwe. Ondanks dat ik het vooral van mijn souplesse(....) moet hebben doe ik ook mijn deel van het kopwerk, geen enkel probleem.... behalve op de open stukken waar de wind vrij spel heeft en waar blijkt dat mijn motortje gewoon te klein is.
Via Hattemerbroek, Wezep, 't Loo en 't Harde komen we in de buurt van Nunspeet waar we via de Scheepsbel en het Zandenbos doorsteken naar Stakenberg om vervolgens na ongeveer 45 km aan te komen in Elspeet waar de koffie is gepland.
Tijdens de koffiestop wordt er nog even teruggekeken op het succesvolle buitenland weekend in het Sauerland. Ruud, Cor en Gerrit vertellen uitgebreid over de natte en koude zondagochtendtocht naar Winterberg, de verhalen aanhorend ben ik dubbel blij dat ik niet opgestapt ben.
De koffie en heerlijke appeltaart met slagroom zakt er weer goed in en opnieuw wordt er veel gelachen waarbij Cor (of is het Frits?) het hoogste woord heeft.
Frits (of was het nou Cor?) vertelt hoe hij bij Dickhof al meerdere keren voor Cor is aangezien, iets wat Cor kan beamen daar hij al eens bijna een rekening van Frits moest betalen tijdens een bezoek aan Oosterwolde.
Zoals altijd worden tijdens de koffiestops allerlei vraagstukken en mysteries opgelost en andere in de wereld geholpen maar om daar het fijne van te horen moet je maar gezellig meefietsen.........
Als we allen hebben afgerekend en vol energie verlangen naar de terugtocht met rugwind stappen we naar buiten, best wel fris eigenlijk als je even in de warmte hebt gezeten. Mijn fietscomputertje geeft 14 graden aan wat natuurlijk door de harde wind een stuk frisser aanvoelt.
Als we willen vertrekken blijkt dat Peter z'n voorband leeg staat en het schijnt niet de eerste keer te zijn dat Peter's voorbandje tijdens de pauze leegloopt en je vraagt je af hoe dat kan...........een mooi vraagstuk voor de eerstvolgende koffiestop.
Nadat het bandje verwisseld is kunnen we weer op pad en met de wind nu in de rug gaat het gelijk hard richting Vierhouten. Als we worden gepasseerd door een clubje van Stappenbelt zetten Gerrit en Jan de achtervolging in waardoor we even later met z'n allen op de grote plaat Vierhouten binnenrollen.
Het blijft onrustig tot voorbij Gortel waar we weer hergroeperen en in slagorde verder gaan richting Epe en vervolgens Heerde. Voorbij Heerde komen we bij het Apeldoorns kanaal en met de harde wind in de rug loopt hier de snelheid tot ruim boven de 40 km/h op, ook wel eens lekker.
Via Hattem bereiken we Zwolle weer waar we, nu via de oude brug, de IJssel voor de tweede keer oversteken en de mannen die naar zuid moeten (het merendeel) afscheid nemen van de rest.
Met 105 km op de teller kom ik weer thuis. Als ik even gezeten heb voel ik het kraakbeen in m'n knieeen, wat er volgens de medici niet veel meer is, opspelen. Het trappen met de grote plaat is eigenlijk niet verstandig, maar ja.......na een behandeling met Tijgerbalsem vergeten we dat maar weer.
Ondanks de harde wind was het toch weer een lekker ritje, dat kan zelfs de bittere Oranje nederlaag niet wegwissen en trouwens... die dikke oranje kater zie ik ook al niet meer lopen.
Tot slot nog een advies aan Ruud; nooit meer laminaat gaan leggen bij je dochter op vrijdag.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten