Toerfietser Weblog

Volgt de fietsbelevenisen van Hans de Groot,
toerfietser sinds 2003.
Ik fiets om te bewegen,om te genieten van de geleverde prestaties, om samen tochten te maken, om nieuwe wegen te ontdekken en om van de natuur te genieten.

maandag 22 april 2013

Rondje Holterberg (deel 2)

Na de tocht van zaterdag en een post op Facebook, kreeg ik een reactie van Hans M., Hans vertelde dat ie helaas verhinderd was die zaterdag maar dat hij zondag de Blauwvingertocht ging voorrijden op zondag.
Nu leken de weersvoorspellingen redelijk goed en ik dacht; waarom ga ik niet mee.......je kunt zo'n jongen ook niet helemaal alleen op pad sturen. Het leek Hans ook wel een goed idee en zo kwam het dat wij op zondagochtend om  half 10 vertrokken vanaf de spoorwegovergang in Herfte, 'Hansie Tours' on the road.
Voor alle duidelijkheid spraken we af om een tempo aan te houden van rond de 27 / 28 km/h.
Wat mij betreft hard zat, mede gezien de tocht van zaterdag die nog in de benen zat. Nog voor we bij kasteel Rechteren waren had ik de tong echter al op de Sidi's hangen en moest er even iets gas terug genomen worden. Er stond dan wel niet heel veel wind maar wat er stond was toch nog best lastig.
Via de welbekende route fietsen we richting de Lemelerberg, op het fietspad tussen Nieuwebrug en de Lemelerberg zelf moet Hans even stoppen voor een plaspauze ( gevolg van een feestje de avond ervoor), het zou niet de laatste keer zijn.

Op de Lemelerberg laat ik Hans lekker z'n gang gaan, hij klimt iets makkelijker dan ik dus in eigen tempo kom ik een metertje of 30 achter hem aan. Na de afdaling gaat het verder via de fraaie omgeving van het Hof van Salland richting Hellendoorn waar de Sanatoriumlaan wacht, ondanks m'n zware benen ook geen probleem. Dan door naar de Toeristenweg, waar net het nieuwe bezoekerscentrum wordt geopend.
Vanaf Nijverdal begint de Toeristenweg altijd met een flink stuk vals plat en mochten de benen al niet vol zitten, hier voel ik ze voor het eerst echt vollopen. Op de stukken waar de weg echt oploopt pak ik opnieuw m'n eigen tempo en laat Hans z'n eigen gang gaan (daarover later meer). Zo kom ik uiteindelijk, nog niet eens zo heel lang na Hans, bij Hotel Restaurant 'Het Losse Hoes' dat zich in korte tijd als een vaste pleisterplaats heeft ontpopt waar het goed toeven is. Net als op de zaterdag nemen we plaats op het terras, ondanks dat de zon nog steeds moeite heeft om door de bewolking heen te komen, qua temperatuur kan het net.
Tijdens deze koffiestop moet ik éénmaal een bezoek aan het toilet brengen, andere Hans 2x wat zijn totaal op 3 brengt. Binnen brandt de open haard en bij het passeren van die warmtebron krijg toch even de neiging om te blijven staan.
Na een klein halfuurtje stappen we weer op want we zijn pas op de helft. Als we afgedaald zijn naar Holten zien we dat net voor Café Jansen de weg is opgebroken, gelukkig kunnen we via de stoep verder. Vervolgens gaan we evenwijdig aan de Holterberg onderlangs richting Haarle, ook hier is een straat opgebroken en Hans heeft dus nog wat werk te verzetten alvorens we op de zaterdag voor Pinksteren met Swolland de tocht zonder oponthoud kunnen fietsen.

Ergens tussen Haarle en Heeten moet Hans nog even een plasje doen (4) en als we na het klimmetje van de Luttenberg bovenop zijn aangekomen en even stoppen voor een fotomoment volgt de 5e lozing, je snapt niet waar het allemaal weg komt.
Twee eenzame fietsen op de Luttenberg.

Na Luttenberg krijgen we langzaam maar zeker de aanwezige wind iets meer achter en terwijl de krachten toch wel wat zijn afgenomen fietsen we door het open Sallandse land verder richting Zwolle. Nog één keer moeten we stoppen zodat Hans z'n blaas nog een keer kan legen. Als we uitkomen op de Poppenallee besluit ik rechtstreeks naar zuid door te fietsen terwijl Hans rechtsaf slaat richting de Vechtdijk. Hoe vaak hij die laatste kilometers nog van de fiets is geweest voor een sanitaire stop is mij niet bekend, ik gok nog één keertje?
Thuis gekomen heb ik 112.5 km op het tellertje en ik ben behoorlijk moe na twee dagen achtereen over de Holterberg te zijn gefietst, maar een goede training is het natuurlijk wel !

Over Hans Meulman;
Kijk dat ik geen super klimmer ben weet ik natuurlijk wel, er zijn duizenden fietsers die makkelijker en sneller omhoog gaan dan ik. Ik vind dat geen enkel probleem, ik klim en lijdt gewoon in mijn eigen tempo en zie dat al die anderen ook in hun eigen (snellere of langzamere) tempo lijden. Behalve bij Hans Meulman, volgens mij kan die man nog zo kapot zitten, je ziet het niet aan hem af. Ook als de weg ineens omhoog loopt verandert er niet aan het ritme van Hans, het gaat weliswaar langzamer maar de cadans blijft hetzelfde, geen grimas, geen diep lijden is hem af te zien. Dit gegeven maakt jaloers als jezelf bij elke molshoop het idee hebt dat de Himalaya beklommen moet worden en de hartkleppen bijna uit je lijf springen.
Dus Hans; het was gezellig gisteren maar ik zou het wel op prijs stellen als je iets zichtbaarder lijdt tijdens zo'n tochtje, dat is een stuk beter voor mijn moreel...............

Geen opmerkingen:

Een reactie posten