De Posbank

Op 2 dagen na is het precies een maand geleden dat ik mijn laatste post geplaatst heb. Niet dat ik in die tijd helemaal niet gefietst heb, maar om nu te zeggen dat de kilometers onder de bandjes wegvlogen is ook wat overdreven.

130 kilometer op Hemelvaartsdag en een aantal kleinere tochtjes op mijn vakantiefiets.

Het voorjaar heeft dit jaar nog niet heel veel goeds voor ons gebracht en dat merk je gelijk aan de gefietste kilometers. 

Eigenlijk kan ik me niet heugen dat we zo'n tegenvallend voorjaar hebben beleefd als dit jaar, tot op het moment van schrijven heb ik welgeteld 2x in korte broek gefietst; op Hemelvaartsdag en gisteren. Dit zegt veel over dit voorjaar en misschien ook wel over mijn incasseringsvermogen wat het weer betreft (ook dit zal vooral tussen de oren zitten).

Feit is dat dit fietsseizoen al vele geplande tochten uit mijn programma verdwenen zijn als gevolg van het veel te koude en/of natte weer met als gevolg dat het aantal gefietste kilometers in vergelijking met voorgaande jaren is gehalveerd.
Zo was het plan om vandaag de Friese fietselfstedentocht te fietsen, maar de voorspellingen voor deze dag in combinatie met de weinige kilometers die tot nog toe zijn gemaakt deed ons besluiten hier van af te zien. 

Als alternatieve training voor het Luxemburg weekend (eind mei) kozen we voor een rondje Posbank op 1e pinksterdag. De weermannen beloofden ons een zeldzame opleving in het trieste weer van de laatste tijd met een zonnige dag en temperaturen van 18 tot 22 graden !! 
Ik moet daar wel bij zeggen dat het vertrouwen in de weermannen niet zo heel groot is, de zaterdag zou ons ook veel regen brengen waardoor ik de Blauwvingertocht van Swolland maar liet voor wat het was, naar later bleek onterecht want er is geen druppel regen gevallen die dag.

Maar goed, 1e pinksterdag dus een rit naar de Posbank  .
Ruud W. had een route van het internet geplukt en het vertrek gepland om 9 uur vanaf  De Vrolijkheid. In totaal 7 mannen en 1 vrouw zagen deze tocht wel zitten; naast Ruud en ondergetekende waren dat Loes, Keimpe, Stefan, Arnold, Hans K. en Cor.
Allen in korte broek ook al was er (nog) geen zon te zien en was het nog wel een beetje fris, maar ja…… we willen zo graag van die witte benen af.

Samen met Ruud vertrok ik op kop van de groep en via het prachtige Weteringen landschap aan de zuidzijde van Zwolle vertrokken we richting Wijhe en vervolgens via Den Nul en Olst naar Deventer.
De dames van plezier waren nog niet wakker maar toch wisten ze Arnold en Stefan zo van slag te brengen dat ze de verkeerde kant op fietsten. Wij moesten toch echt de IJssel over.

Via Wilp en Bussloo fietsen we verder zuidwaarts en terwijl er zo nu en dan een klein stukje blauw door de bewolking heen schijnt krijgen we zo langzamerhand zin in koffie.
In Klarenbeek vinden we een geschikt etablissement. Het terras laten we nog maar links liggen, te fris nog met weinig zicht op verbetering.
Binnen is het in ieder geval behaaglijk en goed toeven, de enige onrust ontstaat bij het maken van de keuze tussen een appelpunt of  bol bij de koffie. Als we er na een minuut of vijf uit zijn blijken de bollen uiteindelijk niet voorradig en moeten we het allemaal doen met een puntje. Wel weet onze penningmeester er nog een geschikte prijs uit te lullen……….je kunt hem er maar beter bij hebben!

Na de koffie gaan we in een redelijk rechte lijn verder naar de bossen rond Eerbeek en Loenen om uiteindelijk te beginnen aan de eerste beklimming van de Posbank aan de meest oostelijke zijde van de Veluwe.
Langzaam maar zeker loopt de weg omhoog en ik merk wel dat ik dit jaar nog niet heel veel omhoog gefietst heb en dat is toch al niet mijn grootste hobby….
Uiteindelijk komen we aan op het drukste punt van de omgeving, het uitkijkpunt op 90 meter hoogte, hier spreken we af hoe we de posbank verder ‘aanvallen’.
Eerst dalen we af richting De Steeg om vervolgens weer omhoog te gaan via de Holleweg, een lastige klim van 2300 meter met een max. van  9%.
Vervolgens weer naar beneden richting Rheden en opnieuw 2,4 km klimmen naar de Zijpenberg (104 mtr.) met een max. van 10%. Als we daarna opnieuw zijn afgedaald richting Velp/Rozendaal volgt nog een toetje in de vorm van de Emmapiramide.
Zo komen we uiteindelijk aan een behoorlijk aantal hoogtemeters.
Rond de Posbank schijnt de zon voor het eerst zoals beloofd, helaas blijft het daar ook bij want de rest van de dag is het bewolkt en teleurstellend fris.

Na de Emma piramide slaan rechtsaf en fietsen verder in noordelijk richting over een erg slecht fietspad, hier zou een verende zadelpen  geen overbodige luxe zijn.
Als we aan het einde van dit slechte fietspad even wachten om dat lang niet iedereen aanwezig is, blijkt dat Stefan al vlak na de Emma piramide is getroffen door een gebroken spaak in zijn achterwiel.  Via de moderne hedendaagse communicatie middelen volgt er uiteindelijk toch een hergroepering zodat we weer met z’n achten verder kunnen.
Met de noordenwind tegen fietsen we langs de A50 richting Beekbergen, deze weg loopt langzaam maar zeker omhoog en omdat de benen al wat vermoeider aanvoelen ben ik blij dat de sterkere mannen het merendeel van het kopwerk verrichten.

In Beekbergen, na zo’n 120 km, besluiten we nog een korte koffiestop in te lassen alvorens we via Apeldoorn en het lange fietspad over het voormalige spoorlijn tracé weer huiswaarts keren.

Die laatste 45 kilometer is eigenlijk één lange intervaltraining door alle stoplichten in Apeldoorn en de ontelbare kruisingen met paaltjes in het fietspad. Het telkens stoppen en weer aanzetten kost ongemerkt toch veel kracht en dat in combinatie met de afstand en de hoogtemeters maken dat ik erg blij ben als Zwolle weer in zicht komt. Op de oude IJsselbrug weet ik er nog één laatste krachtinspanning uit te persen om midden boven de IJssel te moeten vaststellen dat de pijp helemaal leeg is.

Als er afscheid is genomen van de rest, fiets ik met Stefan en Cor terug naar Zwolle-zuid.
Thuis aangekomen heb ik 172.5 km op de teller en ben serieus kapot, door alle gemiste kilometers in de afgelopen maanden is zo’n afstand toch geen kattepis eigenlijk maar een goede training voor de Rome trip was het in ieder geval zeker !