Rondje Veluwemeer

Zaterdag de 13e, Harderwijk.
Hans M. en ondergetekende zijn de rotonde, die ons naar de plaatselijke haven moet leiden, voor 3/4 gepasseerd als we achter ons het geluid van een vallende fiets horen. Als we zijn gestopt en omkijken zien we dat Gerard B. de pechvogel is en op gemene wijze met het asfalt in aanraking is gekomen waarbij de meeste schade aan zijn hoofd valt te ontdekken. Een gescheurde lip, een gezwollen oogkas en bloed, veel bloed. 

Gerard is onderuitgegaan nadat hij tegen een witte verkeersgeleider is aan gefietst, zo'n onding dat nauwelijks te onderscheiden is van de gebruikelijke strepen op de weg.
Op 250 meter van onze geplande koffiestop moet er beslist worden wat we gaan doen.  Gerard moet naar het ziekenhuis, maar hoe doen we dat als fietsen voor hem geen optie is? Gelukkig zijn een tweetal inwoners van Harderwijk bijzonder behulpzaam en kan Gerards fiets bij hen geplaatst worden en zijn zij bereid om hem met de auto naar het St.Jans Ziekenhuis te vervoeren. We spreken af dat wij alsnog gaan koffie drinken en daarna weer contact opnemen met de ongelukkige fietsmaat.

De bewuste rotonde in Harderwijk, met links van het fietspad, net voor het
oprijden, de verkeersgeleider.

Aan de haven van Harderwijk moeten we even bijkomen van de schrik. Tot aan het vervelende moment was het een voorspoedige tocht die 2 uur eerder bij de Oude IJsselbrug van start was gegaan, daar vertrokken we met z'n tienen voor een inmiddels bijna traditionele tocht naar Harderwijk. Ruud W. had de route weer zo gemaakt dat we de stevige westenwind op de heenweg de baas bleven met behulp van de Veluwse bossen. Naast de vaste mensen, die normaal gesproken op zaterdag de S.S.O.P. tochten rijden, konden we ook Hans M weer eens begroeten. Na een wel erg lange winterslaap vond Hans het eindelijk tijd om weer eens met z'n fietsvrienden op pad te gaan. Altijd makkelijk zo'n extra kopman.

Via de Zuiderzeestraatweg gaan we op pad, achter de brede ruggen van Ruud en Harry schuilen we tegen de wind. Al snel komen we in de beschutting van de bossen terecht en dat fietst toch makkelijker. Op de Zuidweg gaan Jan, Hans K en Henk nog even los als er een ander (lees sneller) ploegje ons passeert, we laten ze maar even begaan.
We fietsen lekker door en via onder andere het Zandenbos en de welbekende Stakenberg gaan we richting het Beekhuizerzand, een zandverstuiving  met een prachtig fietspad er doorheen. Al genietend van deze mooie plek, vergeten we helaas om even een foto te schieten. Later horen we dat Harry hier, heel lang  geleden, schuttersputjes heeft gegraven in het mulle zand.  In gedachten zie ik hem hardnekkig scheppen terwijl het zand even hardnekkig blijft teruglopen in het gat, later werd Harry vooral bekend als supporter van een club uit Rotterdam en ik zie enige symboliek.

Na het Beekhuizerzand en het Harderwijkerbos fietsen we de gemeente Harderwijk binnen en daar gaat het dus mis op de rotonde bij de Vogelstraat.

Als we een beetje zijn bijgekomen van de schrik en sommigen al weer oog hebben voor wat plaatselijk vrouwelijk schoon, wordt de koffie met appelgebak geserveerd. Met behulp van de eigenaar (die volgens Jan ook een Pinarello heeft) bezorgd de serveerster (die duidelijk geen Pinarello heeft) de koffie met appelgebak. Hierbij vraagt ze of er even doorgegeven kan worden, Harry kwijt zich hierbij prima van zijn taak maar Jan is dermate onder de indruk van de serveerster dat de aanvoer stokt.....jammer !

Toch krijgen we allemaal onze bestelling en genieten we van goede koffie en smakelijk appelgebak. 

Vlak voor we weer opstappen belt  Ruud nog even met het ziekenhuis waar Gerard nog in afwachting is voor de behandeling van zijn wonden, er wordt afgesproken dat Ruud bij terugkomst in Zwolle opnieuw contact opneemt om de repatriëring van Gerard en  zijn fiets te regelen.

De terugweg, langs de polderzijde van het Veluwe meer, levert ons behalve rugwind ook nog iets anders op; namelijk een mond vol vlees. Zo langs de oevers van het meer heerst een ware vliegenplaag die ons tot halverwege Kampen parten speelt, een kilometer kopwerk leverde je maar zo een paar honderd calorieën aan extra eiwitten op. Op het kilometerslange fietspad tussen Harderwijk en Kampen ontsnapt Henk nog even aan de groep en fietst enige tijd alleen voor ons uit, als hij z'n fietsmaatjes op een gegeven moment te veel gaat missen stopt ie toch maar even om op ons te wachten......

Bij Kampen blijkt dat het daar wel erg plaatselijk geregend heeft en het natte wegdek zorgt er in no-time voor dat de fietsen na afloop extra aandacht nodig zullen hebben. Na Kampen komt het zonnetje langzaam maar zeker te voorschijn en mijn tellertje verraad een temperatuur van 15 graden !!
Uiteindelijk, bij Westenholte, valt de groep uit elkaar en gaat ieder zijns weegs. Het was een mooie tocht onder goede omstandigheden die helaas werd ontsierd door de valpartij van Gerard. Aan het einde van de middag kreeg ik van Ruud het bericht dat Gerard weer thuis was en de verwondingen gelukkig, relatief gezien, meevielen; niets gebroken, een gehechte lip en een dik oog. Voorlopig maar even niet in de spiegel kijken............