Zondagochtend stonden er uiteindelijk 5 mannen bij de Rode Spoorbrug; behalve Ruud en ondergetekende fietsen Fred B., Stefan H. en Harry T. mee. De laatste zag zijn naam gedurende de tocht gewijzigd in Harry B.(nee..niet Campa).
Ruud en Harry namen om precies half tien het voortouw en zo gingen we op pad, over de rode loper richting Veluwe.
Al snel kwamen we terecht op de eerste onverharde stukken en via de Wezepsche Heide zetten we koers richting het Swolsche Bos.
Het was prachtig fietsweer, deze eerste zondag van 2015, zonnig met wel een frisse NW-wind en hier en daar zelfs nog wat glibberige plekken op de fietspaden.
Het ging eigenlijk best wel lekker, zelfs zo lekker dat Harry zichzelf hernoemde tot Bikkel (vandaar de naam Harry B(ikkel)) en de rest dit zonder tegenspraak accepteerde. Als je bijna 68 bent en dan nog zo over de soms zware bospaden koerst verdien je de geuzennaam Bikkel ten volste.
Langs het Heerderstrand gingen we verder en het aandeel onverhard werd steeds groter met soms toch wel lastige stukken. Bij één van die lastige stukken viel ik helaas even stil waarbij ik bij mijn zijwaartse val een lage boomstronk (gelukkig) ternauwernood miste. Het pad wat daarna volgde was eigenlijk niet meer dan een slakkespoor, zo smal en vol obstakels dat er meer gelopen dan gefietst kon worden....en ik had Ruud nog zo gevraagd om een niet zo heftige tocht.
Gelukkig kwamen we na een kleine twee uur bij onze vaste pleisterplaats in 4-houten waar het weer ouderwets vol was met fietsers van allerlei pluimage. Eenmaal gezeten aan de tafel wachtte ons een aangename verrassing, Harry trakteerde ter ere van zijn aanstaande verjaardag op de koffie met appelgebak. Dat zijn van die dingen waar je zo blij van wordt dat het appelgebak in no time weggewerkt is (of kwam dat toch omdat het gratis was?) in ieder geval smaakte het extra goed. Harry nogmaals bedankt en voor straks een fantastische verjaardag gewenst!
Al snel kwamen we terecht op de eerste onverharde stukken en via de Wezepsche Heide zetten we koers richting het Swolsche Bos.
Het was prachtig fietsweer, deze eerste zondag van 2015, zonnig met wel een frisse NW-wind en hier en daar zelfs nog wat glibberige plekken op de fietspaden.
Het ging eigenlijk best wel lekker, zelfs zo lekker dat Harry zichzelf hernoemde tot Bikkel (vandaar de naam Harry B(ikkel)) en de rest dit zonder tegenspraak accepteerde. Als je bijna 68 bent en dan nog zo over de soms zware bospaden koerst verdien je de geuzennaam Bikkel ten volste.
Langs het Heerderstrand gingen we verder en het aandeel onverhard werd steeds groter met soms toch wel lastige stukken. Bij één van die lastige stukken viel ik helaas even stil waarbij ik bij mijn zijwaartse val een lage boomstronk (gelukkig) ternauwernood miste. Het pad wat daarna volgde was eigenlijk niet meer dan een slakkespoor, zo smal en vol obstakels dat er meer gelopen dan gefietst kon worden....en ik had Ruud nog zo gevraagd om een niet zo heftige tocht.
Gelukkig kwamen we na een kleine twee uur bij onze vaste pleisterplaats in 4-houten waar het weer ouderwets vol was met fietsers van allerlei pluimage. Eenmaal gezeten aan de tafel wachtte ons een aangename verrassing, Harry trakteerde ter ere van zijn aanstaande verjaardag op de koffie met appelgebak. Dat zijn van die dingen waar je zo blij van wordt dat het appelgebak in no time weggewerkt is (of kwam dat toch omdat het gratis was?) in ieder geval smaakte het extra goed. Harry nogmaals bedankt en voor straks een fantastische verjaardag gewenst!
Na een aantal verrassende tussendoor paadjes, ontdekt door enkele verkeerde route-interpretaties, kwamen uit op een mooi stukje heide waar even tijd was voor een foto moment..
 |
| Mijn vier metgezellen |
Ik kon kiezen uit 2 foto's, bovenstaande en één waar ik zelf op sta maar die wilde ik mijn trouwe lezers besparen. De sporen van de december maand waren te zeer zichtbaar in de contouren van mijn fietskleding.
Weer aangekomen bij het Heerderstrand werd Harry opgeschrikt door een gevalletje kramp en hij besloot vanaf daar alleen verder te gaan, een wijs besluit want er kwamen nog enkele behoorlijk zware stukken onverhard en met kramp in de benen is dat niet prettig fietsen.
Met z'n vieren ploeterden wij nog verder over de bospaden en hield Harry het bij beton.
Op de Molenweg, tussen Wapenveld en de Leemcule, kwamen we na een laatste zware beproeving over een mul en stijgend pad uit op de verharde weg waar we eindelijk op adem konden komen en via Molencate en Hattem fietsten we terug richting Zwolle.
Bij het oprijden van de Hanzebrug over de IJssel zagen we in de verte Harry weer teug. Een mooi mikpunt om nog even de allerlaatste krachten aan te spreken en net op het hoogste punt van de brug hadden Stefan en ik Harry 'te pakken'.
Met z'n vieren ploeterden wij nog verder over de bospaden en hield Harry het bij beton.
Op de Molenweg, tussen Wapenveld en de Leemcule, kwamen we na een laatste zware beproeving over een mul en stijgend pad uit op de verharde weg waar we eindelijk op adem konden komen en via Molencate en Hattem fietsten we terug richting Zwolle.
Bij het oprijden van de Hanzebrug over de IJssel zagen we in de verte Harry weer teug. Een mooi mikpunt om nog even de allerlaatste krachten aan te spreken en net op het hoogste punt van de brug hadden Stefan en ik Harry 'te pakken'.
Aan de andere kant van de IJssel aangekomen namen we afscheid van elkaar en ging ieder zijns weegs na een mooie maar zeker intensieve tocht. Een waardevolle training!
Thuisgekomen besloot ik om onmiddellijk de fiets maar schoon te maken alvorens de eigen douche en de hersteldrank aan de beurt waren.
 |
| Weer wit.... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten