Het zuiden van Limburg kende ik goed genoeg van vakanties en familiebezoek maar het fietsgebied Limburg kende ik eigenlijk alleen van de prof versie van de AGR en andere wielerwedstrijden.
Afgelopen weekend kwam ik eindelijk terug in het Limburgse land om te fietsen tijdens de Mergelheuvelland 2-daagse. Als elk jaar bood T.C. Swolland z'n leden de mogelijkheid om dit fietsweekend in clubverband te rijden. 2 eerdere pogingen (enkele jaren terug) van mijn kant om mee te gaan waren gesneuveld door fysiek malheur maar dit jaar was ik er eindelijk bij.
Organisator Hennie H. had alle deelnemers via mail op de hoogte gebracht van alle in en outs van het weekend en iedereen ging, al dan niet samen, op eigen gelegenheid naar Zuid Limburg.
Ik had om 12.30 uur afgesproken met m'n slapie Jan S. en rond die tijd stond ik bij Jan voor de deur, na de bagage en de fietsen te hebben ingeladen gingen we op pad.
Afgezien van wat oponthoud bij knooppunt Ewijk wegens wegwerkzaamheden verlipe de reis voorspoedig en om 14.15 uur reden wij de parkeerplaats bij Hotel Piethaan in Lemiers.
Ondanks dat we al een aantal 'bekende'auto's zien staan, treffen we vooralsnog niemand van de deelnemers aan op het zonnige terras van het hotel. Dan maar op zoek naar onze kamer, als we wat ronddolen door de beneden verdieping vraagt de eigenaresse wat of de bedoeling is. Als wij aangeven dat we van Swolland zijn en de sleutel van de kamer willen, zegt zij op bitse toon dat we dan bij de receptie moeten zijn. Ze zal het vast vriendelijk bedoelen....
Kamer 26 is ons toegewezen en snel maken we kwartier. Als we zijn gesetteld gaan we op zoek naar lotgenoten en drinken alvast een biertje op het terras, met een inhoud van 0.18 liter is de eerste wel erg snel naar de vergetelheid gedronken dus bestellen we daarna maar een iets groter formaat.
Inmiddels komen Gerrit L. en Hans M. aangefietst, aan hun bezwete voorkomen te zien hadden ze alvast een inspannend ritje gemaakt. 60 kilometer volgens eigen zeggen.
Later kwamen Nico S. en ook Joke K. en Diny W. terug van een ritje en langzaam maar zeker stroomde het terras vol met sportievelingen.
Na een gezellig uurtje werd besloten om in Vijlen, bij de Cubaan, te gaan eten. Het was er behoorlijk druk waardoor we er nogal een aantal uurtjes moesten verblijven, gelukkig smaakte het eten er prima al deed de 'Pollo Picante' z'n naam behoorlijk eer aan. Blussen met een Dame Blanche was de enige remedie... Hasta La Victoria Siempre!
Weer aangekomen bij Piethaan bleek inmiddels iedereen gearriveerd te zijn en onder het genot van een aantal drankjes werd de avond verder doorgebracht alvorens de laatsten rond middernacht de kamer op zochten.
De nacht was wat aan de korte kant wat mij betreft, niet het gesnurk van Jan maar een haan zonder horloge was de boosdoener. veel te vroeg en in het pikkedonker om een uur of vier liet hij weten dat er weer een dag aan zat te komen, alsof ik dat zelf ook niet wist....
Gelukkig sliep ik daarna nog even in om een tegen half zes definitief wakker te worden met een lichte hoofdpijn....rot haan (of was het toch dat Brand bier van de avond te voor?).
Na het goede ontbijt, sommigen bleven er maar van eten, maakten we ons op voor de 1e dag van de MH2D.
Ondanks dat het zo vroeg nog vrij fris aanvoelde was iedereen voorbereid op een warme en zonnige dag. Zo ook Cor W. die, na eerst 3x te zijn teruggeweest om allerlei vergeten attributen op te halen, uiteindelijk met één sok op pad ging........
Gezamenlijk vertrokken we voor de 18 kilometer richting de start in St.Geertruid waar het al een drukte van belang was van racefietsers en MTB-ers. In de grote tent werden snel de nummers opgehaald en nog de nodige proviand ingeslagen.
In twee groepen gingen we vervolgens op pad richting België, de snelle en iets minder snelle groep. Later zouden we wel kijken hoever we vandaag gingen; 90 of 120.
Het begin van de route was relatief vlak en liep voor een groot gedeelte langs de Maas, éénmaal in ons buurland werd de kwaliteit van het wegdek snel minder en in Visé werd ons zitvlak serieus op de proef gesteld en dat is sowieso al mijn zwakke plek.
Na een kleine 30 km kwamen we bij de eerste tussenstop op een bijzonder fraaie plek bij Argenteau. Hier zagen we de snelle mannen weer, alleen Gerrit L. was er niet bij, hij was doorgegaan voor de 160 km. Wij besloten met de hele groep (Hennie H., Paul en Annemiek W.,Hans M., Jan S., Jannes M. en ondergetekende) om voor de 90 te gaan, inclusief de rit van en naar het hotel zouden we dan op ongeveer een kleine 130 km uit komen.
Na de eerste stop begon het klimwerk pas echt en de bergjes volgden elkaar in snel tempo op;
de Richelle, Saivelette, Chefneux, Saive, de één lastiger dan de andere maar samen zorgden ze ervoor dat de spieren flink aan het werk gezet werden.
Langzaam aan liepen ook de temperaturen steeds verder en veel drinken was het devies, gelukkig konden ze tijdens de controlestops weer worden bijgevuld.
Net voor de 2e stop zagen we een bekende heer aan de kant van de weg zitten. Nico., die de tocht als solist fietste, was toe aan een kleine pauze.
In Blegny besloten we op een terras plaats te nemen voor een kop koffie of warme chocoloa. Voor we konden gaan zitten moest Jan eerst z'n mooie Pinarello showen aan een club Belgische toerfietsers, de ooh's en aah's waren niet van de lucht en het scheelde maar weing of Jan had z'n fiets verkocht bij een aannemelijk bod.
Na één bakkie troost gingen we snel weer op pad omdat enkele kilometers verder alweer een controlepost wachtte bij de mijn van Blegny, op deze museum locatie konden we genieten van Aqua drink en Luikse wafels, heerlijk.
In de volle zon op het mijn terrein liep de temperatuur al behoorlijk richting de 30 graden, dus bleven we maar niet te lang staan. Via allerlei pittige klimmen moesten we verder, op een gegeven moment kwamen we op een behoorlijk steil(max. 13%) en smal pad waar de racefietsers naar boven moesten en de MTB-ers hard naar beneden kwamen suizen, link. Hier kreeg ik het behoorlijk zwaar maar gelukkig kon ik blijven fietsen maar éénmaal boven was de lucht eventjes op. Op een mooi uitzichtpunt namen we nog even de tijd voor een foto moment,ook altijd goed voor het reguleren van de hartslag.
Na ongeveer 95 kilometer kwamen we weer aan bij de startlocatie waar het een bijzonder gezellige boel was. In de warme tent haalden we de laatste stempel voor deze dag en dronken even wat alvorens we de terugtocht naar het hotel inzetten. Paul en dochter Annemiek besloten op eigen tempo terug te fietsen zodat we met nog 5 de laatste 18 kilometer aflegden en moe maar voldaan weer bij Piethaan aankwamen.
Na een heerlijke douche en koud glas Palm op het terras voelde ik me al snel weer een heel ander mens. Nadat iedereen weer was teruggekeerd van de verschillende afstanden konden we genieten van een prima maaltijd, gevolgd door een gezellige nazit aan de bar........de boog kan immers niet altijd gespannen staan.
Die nacht sliep ik een stuk beter, dankzij de oordoppen dat wel.... want ondanks dat de haan inmiddels weer op tijd liep werd er naast mij een behoorlijke boom omgezaagd.
Deel 2 van de MH2D zouden we allen tegelijk fietsen en wel de 75 km, waarbij nu vooral de Limburgse heuvels op het menu stonden. Afgezien van Nico die het na de eerste dag voor gezien hield en Annemiek en Diny die Joke (met rugzak) naar het station in Maastricht brachten om daar vervolgens aan de vlaai te gaan, stapten we allen op voor een zo mogelijk nog warmere dag.
Vanaf het hotel gingen we rechtsaf richting Vaals om in Lemiers de route op te pikken. De eerste kilometers vielen gelijk al zwaar, mede waarschijnlijk omdat het tempo ook iets hoger lag dan op zaterdag. Na een kilometer of 7, net na het dorpje Vijlen (van de Cubaan)volgde de eerste serieuze klim de Schweiberg. Hier wilde ik mijn benen laten spreken maar helaas zwegen ze in alle talen en de max van 11% werd met piepen en kraken overwonnen, hopelijk volgde er nog verbetering.
Via allerlei klimmen, waaronder de Schilberg en de Rousberg, kwamen we aan in Mheer waar een zonnig terras op ons wachtte....Vlaai !
Omdat de benen langzaam maar zeker behoorlijk leeg liepen kon ik wel wat energie gebruiken en met mij lusten de anderen ook wel een stukje Limburgse specialiteit.
Nadat ik al een plaatje had geschoten bleek een vriendelijke dame bereid om ons allen op de foto te zetten :
Met lege benen maar in ieder geval een volle maag mocht ik weer op pad, tot de startlocatie was het echter niet zo heel ver meer. Bij aankomst op de start-en finish locatie werden gelijk onze nummerbordjes los geknipt die weer kon worden ingewisseld tegen de al betaalde borg. In de tent bleek dat de speciale MH2D shirtjes in de uitverkoop waren (van 35,- voor 20,- euro) en binnen Swolland zullen deze exemplaren nog wel eens opduiken.
Vanaf St Geertruid was het voor ons nog ongeveer 40 kilometer terug naar het hotel dus nog lang geen tijd om relaxen. Via de Heerkuil ging het richting de Bemelerberg, op deze goedlopende klim knallen over de 2 weken de profs vele malen naar boven. Ik doe het op mijn eigen snelheid maar kom hier in ieder geval redelijk boven...
Na de lange flauwe beklimming door Sibbe-IJzeren volgt een mooie afdaling over de Kruisstraat richting Scheulder en Ingber, heerlijk. Dat dalen ligt me van nature toch al beter dan dat geklim......
Maar 'What comes down must go up' dus heel lang kan ik niet genieten van de afdaling. In Gulpen volgt de Gulpenerberg van een erg gemene zijde, hier gaat bij mij definitief het licht uit. Zodra we de bocht omgaan gaat de weg steil omhoog en zelfs mijn trippeltje biedt hier geen uitkomst meer...ik val volkomen stil en besluit een punt te zetten en terug te keren naar het hotel. Terwijl de rest doorgaat naar de Eyserbosweg fiets ik samen met Jannes M. in een rustig tempo naar het hotel waar we na een kleine 70 kilometer aankomen, redelijk uitgepiert.
Gelukkig heeft elk nadeel z'n voordeel want ik oan nu wel in alle rust op de kamer gaan douchen. Ondanks dat ik de laatste kilometers heb moeten laten lopen heb ik toch wel een voldaan gevoel over het hele weekend, 4 jaar geleden tijdens mijn eigen Mergelheuvelland route ging het nog een stuk moeizamer.
Op het terras zitten Diny en Annemiek samen met de beide ATB-ers Gerjan en Wim te relaxen in de schaduw. Als wij er bij zijn gaan zitten komt de rest in twee gedeelten terug bij het hotel.
Nadat iedereen weer is gedoucht en heeft afgerekend gaat ieder zijn- of haar weegs richting huis.
Het was een perfect weekend in een, in ieder geval voor mij, pittig terrein. Ik had het niet graag gemist. Alle dank aan de organisator (Hennie) en alle andere deelnemers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten