Weerribbentocht 2015

Na een paar herfstachtige dagen en bomen die schoorvoetend hun eerste goudbruine bladeren al hadden verloren, werd ons een prima weekend beloofd door hen die er verstand van hebben. Een gaadje of 16, weinig wind en droog weer beloofden een prima fietsdag en dat was te zien aan de opkomst voor de Swolland Weerribbentocht 2015.
Meer dan 30 fietsers en fietsters verzamelden bij De Vrolijkheid om de altijd fraaie tocht richting het waterrijke noorden te doen en na het traditionele kopje koffie vooraf konden we onder leiding van Henk H. (25 km/h), Jaap L. (28 km/h) en Frens L. (32 km/h) op pad.

Al even traditioneel vertrok ik met de 28 km/h groep, die meteen de het best bezet bleek met 5 dames en 14 heren. 100% van de aanwezige dames koos er dus voor om met de 28 km/h groep mee te gaan. Ik was eigenlijk wel benieuwd wat daar dan de reden voor was; gaan die andere groepen te snel of te langzaam? Is het gewoon gezelliger in de 28 groep of zien de aanwezige mannen in de die groep er gewoon veel gesoigneerder uit dan de heren in de andere groepen. Om daar dan maar gelijk mijn visie op te geven;  langzamer of sneller fietsen kunnen die dames echt wel, dus het moet hun haast wel gaan om de gezelligheid met al die super gesoigneerde heren van de 28 km/h groep. Goed gezien dames!

Het was nog wel wat fris bij de start en been en- armstukken of bodywarmers waren geen overbodige luxe in de vroege ochtenduren.
Via Genne, Zwartewaterklooster en Zwartsluis trokken we onder de bezielende leiding van Jaap (en Hennie H.) richting het fraaie land rond St.Jansklooster en Vollenhove waar gehuchten als Kadoelen, en Heetveld alsmede fraaie boerderijen het beeld bepalen. Bij Vollenhove werden we echter een dijk opgestuurd waar de schapen de baas zijn en hun handtekening hebben achter gelaten in de vorm van ontelbare drollen. Sommige drollen reikten dermate hoog dat we er bijna bergpunten voor konden geven met voor de winnaar de 'hoopjestrui' , wit met bruine stippen.
Via Blokzijl en de onvermijdelijke dijk trokken we vervolgens de Weerribben in richting Ossenzijl. Net voor die plaats kreeg Hennie H. te maken met een lekke (voor)band die, met behulp van Toon O. vakkundig werd hersteld terwijl de rest, rustig keuvelend over koetjes en kalfjes, toekeek.

Na een minuut of 10 konden we weer verder maar, oh noodlot, een paar kilometer na Ossenzijl was het weer raak. Nu was Veronie de ongelukkige bij wie het voorbandje leeg liep. Nog voor alle lucht uit bandje verdwenen was stond Jan C. echter al paraat om als een echte held zijn diensten aan te bieden en een nieuw binnenbandje te plaatsen, geheel belangeloos.... nou ja geheel belangeloos? Het koste Veronie wel een dikke zoen op Jan z'n wang, wat ons dan weer benieuwd maakte of Toon ook zo'n dikke smakkert had gehad van Hennie??
Hoe dan ook, na al het oponthoud kregen we wel heel veel zin in koffie of iets dergelijks en gelukkig bereikten we na een kilometer of 60 Paviljoen Driewegsluis waar we ons konden laven.
De snelle groep stond al weer klaar voor vertrek toen wij het terrein opfietsten terwijl de 25km groep ook al aan de koffie zat.
Gelukkig was er nog wat appeltaart over en konden we de gebruikte calorieën weer aanvullen...

Toen we na de koffie weer op pad gingen werden we gelijk al opgehouden door een openstaande brug, iets wat ons later nog 3x zou overkomen, maar ach, het was lekker weer en nog steeds gezellig in de groep dus het wachten maakte ons niet uit.
Verder gebeurde niet heel veel opzienbarends meer gedurende de terugtocht; Jaap en Hennie fietsten lekker verder op kop, Jan S. en Arnold van B. mopperden wat achterin (eerder die dag hadden ze al de bijnamen Statler en Waldorf verdiend met hun geklaag over het te langzame tempo. Voor de niet kenners, Statler en Waldorf zijn de twee klagende mannetjes uit de Muppetshow, die vanuit hun balkon commenaar leveren op de artiesten op het podium), de dames keuvelden gezellig wat in de buik van het peloton en Jan C. en Chris v.d.W. wisselden over en weer etenswaren uit.
Zo fietsten we lekker relaxed weer richting Zwolle. Bij de Blauwe Hand werden we voor de laatste keer opgehouden door een open brug omdat een bijna onafgebroken stoet boten en bootjes vanaf de Belter naar de Beulakerwiede wilden. Wij berustten daarbij in ons lot en wachtten rustig tot we verder konden.

Nadat de brug weer gesloten was konden we uiteindelijk zonder verder oponthoud vrij rechttoe en rechtaan weer door naar Zwolle, waar we rond een uur of half drie aankwamen na een mooie fietstocht door een bijzonder mooie omgeving.
Bij De Vrolijkheid vereerden we Klaasje nog even met een bezoek en terwijl wij genoten van een welverdiend hersteldrankje met nootjes en kroepoek (?) was het wachten alleen nog op de langzame groep. Vooral Jaap was erg geintereseerd in de terugkeer van zijn Ellen die, naar later zou blijken, samen met Henk H. nog een extra stop hadden gemaakt bij De Waterlelie in Belt Schutsloot. Jaap keek erg opgelucht toen beiden aan kwamen fietsen bij De Vrolijkheid.
Zo kwam er weer een Happy End aan een dagje Toerclub Swolland.

Getting Our Kicks On 'Route 66'

Zaterdagochtend, 12 september 2015; Bij De Vrolijkheid staan 2 dames en 9 heren klaar om te vertrekken richting de Braamberg. De Braamberg? Ja De Braamberg !
Ik had er nog nooit van gehoord maar volgens routemaker Arnold van B. was het een plek waar men heerlijke zelfgemaakte appeltaart bij de koffie serveert, dat het hier een uitspanning betreft waarvan de eigenaars familie zijn van Arnold zal ongetwijfeld een belangrijke rol mee gespeeld hebben in de keus om richting het oosten te fietsen.

Even voor ons vertrek bleken er nog een aantal mensen uit de kast te zijn gekomen; Harry T. bekende dat hij graag aanwezig was geweest bij de nichtendag van Klaasje, terwijl Jan S. deze zaterdag niet met zijn eigen Henny bleek te gaan fietsen maar aan kwam rijden met 'onze' Swolland Hennie, verdacht....

Arnold staat bekend om zijn gave om routes te maken met voldoende klinkerwegen erin. Klinkers in allerlei soorten. Ook vandaag tracteerde Arnold ons op veel van dit soort onbekende klinkerweggetjes, het zou niet het enige zijn waarop Arnold ons vandaag tracteerde...
Grofweg liep de route via Genne, de Lichtmis, Rouveen, Staphorst, de Zwarte Dennen,Veeningen, Zuidwolde en Alteveer richting de pauzeplaats.
De voorspelde zonneschijn bleef deze ochtend nog al lang uit en ik was blij dat ik 's morgens mijn beenwarmers had aangedaan omdat de ZO-wind nogal fris aanvoelde. Achter de rug van Arnold en Hennie H. was het echter goed toeven en zonder al te veel oponthoud (op een onwillig pedaal na) kwamen we tegen 11 aan bij Tuinterras De Braamberg in Kerkenveld.
Op deze mooie locatie werden we gastvrij ontvangen door de eigenaar en konden we plaats nemen aan de grote hardhouten tafel met uitzicht op het weiland. Bij afwezigheid van de eigenaresse maakte Arnold zich nuttig door te helpen in de bediening (dat krijg je natuurlijk wel als je op bezoek bent bij familie).

Het was goed toeven op het terras en terwijl op het aangrenzende weiland het versgemaaide gras mechanisch tot grote balen werden gemaakt genoten wij van de eigenmaakte verse appeltaart en ik moet zeggen Arnold had niets te veel gezegd, het smaakte voortreffelijk.
Als we na een tweede kop koffie, thee of chocomelk weer verder moeten en willen rekenen komt de grootste verrassing van de dag, Arnold had ook alles al afgerekend...
De smiecht had ons vergeten te vertellen dat hij precies op deze zaterdag 66 jaar oud was geworden, een mooie verrassing Arnold!

Arnold, 66 but still.... Alive and Kicking

Als een ieder Arnold de hand heeft geschud verlaten we het tuinterras en gaan weer op weg naar Zwolle.
Langzamerhand kwam de zon achter de wolken tevoorschijn maar trok ook de wind verder aan, maar gelukkig hadden we die hoofdzakelijk schuin achter.
Via Drogteropslagen, Slagharen, Rheeze, Mariënberg, Beerze, Giethmen, Dalfsen en de zuidelijke Vechtdijk fietsten we weer terug. Een mooie route door een mooie omgeving.
Heel veel bijzonders gebeurde er niet gedurende de terugweg; er was nogmaals een probleem met het pedaal van Marc, Hans K. verliet de groep nog even om zichzelf te testen voor zijn missie van volgende week (meerdere keren de Mont Ventoux beklimmen voor een goed doel) en achterin de groep hadden Wilma en Veronie het erg gezellig samen.
Onderweg stelde Hennie voor om de route speciaal voor Arnold om te dopen tot 'Route 66' verwijzend naar de routemaker en diens 66e verjaardag, een goed plan vonden wij ook.
Na uiteindelijk 113 km kwamen we weer aan bij De Vrolijkheid waar we nog even op gepaste wijze de verjaardag van Arnold hebben gevierd en niet alleen van Arnold want ook Gerrit L. had nog iets te vieren, hij had eerder die week Abraham gezien!
Zo werd het nog een gezellige boel op het terras...
ARNOLD en GERRIT voor jullie nog éénmaal uit volle borst;

"Er zijn er twee jarig hoerA hoerB dat kun je wel zien dat zijn zij......."

Allen bedankt voor de gezellige fietsdag.