Herfsttour

De herfst is een prachtig jaargetijde, met z'n vele kleuren, onstuimig weer en bijbehorende wolkenluchten. Er is ook niets wisselvalliger dan het nederlandse weer in de herfst, het ene moment waan je je in het voorjaar en en dag later buldert een herfststorm over het land. Ja ik hou wel van de herfst.
Vooral in oktober wil de herfst zich nog wel eens van z'n meest vriendelijke kant laten zien. Zo ook gisteren, met aanvaardbare temperaturen en een vriendelijk zonnetje was het een prima fietsdag al stond er wel een behoorlijk stevig briesje uit het zuidwesten.

Al net zo wisselvallig als het weer in de herfst was deze week de aankondiging van de SSOP fietstocht voor de zaterdag, onder de pakkende titel "Herfst-tour 26 oktober, 100 km 28km/h" probeerde Ruud W. de Swolland leden te lokken voor deze rit. Nadat enkele leden zich via de site hadden aangemeld bleek de 100 km plots verandert te zijn in 110 km (was de gebruikelijk 10% afwijking van Ruud nu al op voorhand in de route opgenomen??). Nou ja het werd goed weer dus 10 km meer of minder maakt dan ook niet uit. 

Toch bleek er nog een dikke adder onder de herfstbladeren verborgen want bij het overzetten van de route op de GPS bleek de tocht ineens 117.2 km te zijn........zo krijg je dan toch een beetje het gevoel onder valse voorwendselen naar de Vrolijkheid te zijn gelokt.

Uiteindelijk bleken er nog 5 fietsers in de truc van Ruud getrapt te zijn, waaronder z'n eigen overbuurman Harry B.

Met z'n zessen vertrokken we dwars door de stad richting de Hanzeboog over de IJssel. In de beschutting van de stad viel de wind nog redelijk weg maar éénmaal buiten de stad werd duidelijk dat de keus van Ruud om de route op de heenweg (richting Harderwijk) dwars over de Veluwe te laten lopen een goede was. De bossen gaven ons voldoende bescherming tegen de ZW wind.
Via Hattemerbroek fietsten we richting de Wezeper Heide en via de met vele herfstbladeren bedekte fietspaden verder de Veluwe op. Aan het einde van Wezeper Heide kwam bij Arnold de stoom uit de oren, Arnold had niet door dat het vandaag 18 graden zou worden en had als enige drie lagen kleding aan en voelde zich na een kilometer of 15 al aardig gaar worden. Met een luid 'lekkk' bracht hij ons tot stilstand en begon aan een ongevraagde striptease in het bos:

Bos stripper

Na dit oponthoud trokken we verder de Veluwe op. Onze smalle bandjes trokken sporen in de dikke laag herfstbladeren en in de bochten was het zaak niet te hard te remmen. Soms was het fietspad zelfs helemaal niet meer te zien waardoor tot twee maal toe iemand helemaal van het pad afraakte (in beide gevallen ging het om overburen, woonachtig in een bepaalde straat in de AA-Landen).

In elk geval wisten wij onze weg zonder noemenswaardige vertragingen te vervolgen, iets wat we in soortgelijke omstandigheden niet kunnen zeggen van de treinen van de  NS die met het vallen van de bladeren nog wel eens enige vertraging hebben.

Via het Zandenbos ging de route richting het Beekhuizerzand, waar tijd werd genomen voor een fotomoment. Harry B. bood zich vrijwillig aan om de foto te schieten zodat ook ondergetekende op het plaatje terecht zou komen, ongetwijfeld waren er voor Harry nog meer redenen om zelf niet op de kiek te hoeven........

ongewild toch op de foto (rechtsonder Harry B.).

Na het korte oponthoud fietsen we snel door naar de koffie in Harderwijk, dat we dit keer eens via een andere kant binnenkomen. De koffie genieten we, als vanouds in Harderwijk, bij Hotel Allure. Vanwege het aangename weer besluiten we op het verwarmde terras te gaan zitten. Op de stoelen liggen voor de dames kleedjes om de beentjes extra te verwarmen, niets voor een stel stoere fietsers uit Zwolle dus, alhoewel......

Voor Henk M. en Hans K. blijkt het terras niet warm genoeg en ondanks dat het straalkacheltje recht boven hen volop brandt, trekken zij zonder enige gêne het dameskleedje over de beentjes.
De aanblik deed denken aan een frisse zondagochtend in het Sauerland enkele jaren terug. Toen was het echter een graad of 5, nu 18 (inclusief kacheltjes een graad of 22). Harry B. distantieert zich enigszins van het schouwspel en gaat een stukkie verderop zitten.

Gelukkig smaakt de koffie en het appelgebak, gebracht door een bevallige jongedame, uitstekend waardoor we na een klein halfuurtje weer helemaal klaar waren voor de terugtocht.

De dames H & H onder het kleedje,

Arnold had het de hele dag al warm......

De terugweg werd behoorlijk opgeleukt door het feit dat we de harde wind nu grotendeels in de rug hadden en met de ketting op de grote plaat 'vlogen' we langs het Veluwemeer richting Elburg. Hier en daar ging de snelheid richting de 40km/h.

Na Elburg fietsen we via Hoge Enk en langs Oldebroek weer in de richting van Zwolle. Normaal gesproken neem ik na de Oude IJsselbrug afscheid van de mannen om af te buigen naar Zwolle-zuid maar gezien de harde wind die vol op de IJsseldijk staat besluit ik nog een stukje verder mee te fietsen. Bij het (voormalige) Ecodrome neem ik echter afscheid en fiets via het Hanzeland naar huis. Thuis aangekomen heb ik 124 km op de teller met een gemiddelde van 28 km/h. Niet slecht, gezien het feit dat ik nog steeds last ondervind van m'n linkerpols.

Na deze bijna voorjaarsachtige zaterdag lijkt de herfst vandaag (zondag) langzaam maar zeker los te barsten met maandag zelfs kans op een ZW-storm aan de kust. Benieuwd of de Herfst-tour van Ruud de laatste racefiets tocht van dit jaar is geweest?

Sluitingsrit

De openingsrit, aan het begin van dit wegfiets seizoen, was één van de vele tochten die ik dit jaar om wat voor reden dan ook niet heb kunnen fietsen. Dat was een dik halfjaar geleden.
Afgelopen zaterdag stond ik met nog ongeveer 40 Swollanders (ruwe schatting) aan de start voor al weer de laatste officiële wegtocht van 2013 de Sluitingsrit.

Voor mijn gevoel was het een wegseizoen wat maar niet echt op gang wilde komen. Allereerst was daar de winter die veel te lang van zich deed spreken en er zelfs voor zorgde dat er twee traditionele Swolland voorjaarstochten werden afgelast; de trainingsrit Hattem en de Prestatietocht.
Begin mei klaagden velen dan ook over de weinige kilometers die tot dan toe in de benen zaten.
Ook het voorjaar was er één om snel te vergeten en bijvoorbeeld de Blauwvingertocht liet ik aan mij voorbij gaan vanwege de slechte weersvoorspellingen.
De zomer liet lang op zich wachten maar toen ie er eenmaal was kon er volop en onder goede omstandigheden gefietst worden. Ikzelf was toen al op weg naar zonniger oorden na eerst nog twee natte weken op de fiets te hebben gezeten. Na terugkeer van mijn Rome reis kond ik nog genieten van een redelijke nazomer, maar door een val in België tijden de MH2D kon ik daarna opnieuw een viertal weken niet opstappen waardoor ook de Weerribbentocht, onder mooie weersomstandigheden gefietst, voor mij in water viel. 

Ik was dan ook erg blij dat ik afgelopen zaterdag eindelijk weer mee kon fietsten al was het nog wel met een gevoelige en daarom goed ingepakte pols.
Zoals gezegd was er een prima opkomst deze zaterdag en de goede weersomstandigheden waren daar zeker debet aan. Het was droog, zonnig en in de loop van de dag liep de temperatuur op naar waarden rond de 15 graden. Positief was ook de relatief grote opkomst onder de Swolland dames!
In twee groepen werd gestart; één met een snelheid van 25 km/h onder leiding van Henk H. en de 28 km/h groep onder leiding van Arnold van B.
Ik sloot aan bij Arnold en zijn kudde.

Over de gereden route kan ik kort zijn, die was net als voorgaande jaren (Zwolle-Dalfsen-Vilsteren-Lemelerberg-Hellendoorn-Toeristenweg-Luttenberg-Oude Twentseweg-Hoonhorst-Zwolle) met de nodige klimmetjes en hier en daar wat gehobbel over de welbekende Sallandse klinkertjes.
Met Arnold op kop, geflankeerd door Hansie Hansie M., was het lekker toeren en zonder wanklank of incidenten bereikten we de Tonne in Hellendoorn. Ik wilde het vandaag eens positief houden vandaar dat ik niet vermeld dat Hansie Hansie éénmaal de 'rechtsaf' kwijt was en Arnold vooral in het begin wat moppers kreeg van achter uit het peloton vanwege te snel 'optrekken' na de bochten. Het heeft geen zin om dat soort onbenulligheden elke keer extra te benadrukken.
Ikzelf kon zonder problemen meekomen al moest ik wel een beetje uitkijken voor gaten en hobbels in de weg. De laatste weken heeft echter aangetoond dat uitkijken niet altijd mijn sterkste punt is (ik zal het zelf maar zeggen.....). Gelukkig ging het zaterdag allemaal goed.

Ondanks dat de 25/h groep een kortere route fietsten kwamen ze aanmerkelijk later dan ons bij de Tonne en zij mogen van geluk spreken dat wij niet al de hele voorraad aan appelgebak al hadden opgemaakt.

Na de koffie wachtte, na een lange aanloop, de Toeristenweg. Tijdens de passage van de Holterberg voelde ik dat de conditie toch wel een tikkie had gehad na 4 weken inactiviteit en ik was dan ook blij dat ik deze bult achter me kon laten.

In Luttenberg werden we nog een stuk omgeleid vanwege een afzetting na een verkeersongeval waarbij twee auto's frontaal met elkaar in botsing waren gekomen en één inzittende uit de auto moest worden geknipt.

Frontale aanrijding Luttenberg (bron tvoost)

Na Luttenberg volgden de welbekende stuiterwegen, die Arnold destijds speciaal voor Jan S. in de route heeft opgenomen, maar waarvan ik dit keer vooral last had, vanwege mijn nog niet herstelde pols.
Door al dat gestuiter had ik al vroegtijdig besloten om ter hoogte van het Overijsselsch kanaal verder mijn eigen weg te gaan en via de Hagenweg en Sekdoornplas op huis aan te fietsen. Dat scheelde weer een paar kilometer.
Op de Oude Twentseweg werden we nog even opgeschrikt door een lekke band en omdat ik nogal veel haast had deze middag besloot ik, geheel tegen mijn gewoonte in, alleen verder te gaan.

Met 115 km kwam uiteindelijk thuis met vermoeide benen maar wel weer met een goed gevoel van iets gedaan te hebben......en dat was wel weer nodig !

Hopelijk kunnen we nog een paar weken genieten van rustig najaarsweer alvorens we weer de bossen in duiken op de mountainbike.
Arnold en Hans M. bedankt voor het vele kopwerk, jullie ruggen mogen gezien worden !

Het licht, de waarheid en het leven.........

De ronde van Lombardije zit in de laatste 50 km als ik deze blog schrijf.
Het zien van de inspanning van de renners doet het kriebelen van binnen bij mij. Na twee fietsloze weken wordt het wel weer tijd eigenlijk.
Ook afgelopen zaterdag zat een fietstocht er niet in helaas, maar toch valt er wel iets te melden van het fietsfront.

Halverwege de week had ik al aangegeven dat deelname voor mij nog iets te vroeg kwam, maar omdat ik schijnbaar toch gemist werd in het peloton kreeg ik de uitnodiging om in ieder geval een hersteldrankje te komen drinken bij de Vrolijkheid na terugkeer van de matadoren.
Dus toog ik om een uur of half twee richting ons thuishonk aan de Meppelerstraatweg. Daar aangekomen telde ik 5 racefietsen die geparkeerd stonden op het terras, daar kon mijn iets zwaardere trackingbike nog wel bij.
Door de ramen zie ik al wel hoe de vlag erbij hangt, 5 mannen op middelbare leeftijd (en iets ouder soms) zitten aan de stamtafel achter een groot glas hersteldrank (van het merk Dommelsch). Dat ze die dag maar 90 kilometer hebben afgelegd en eigenlijk helemaal geen hersteldrank nodig hebben is niet van belang. Ook al ben ik in burger, ik wordt toch op hartelijke wijze uitgenodigd om aan de stamtafel plaats te nemen.
Na de gebruikelijke grappen over mijn val tijdens de MH2D en de oprechte belangstelling voor de mate van herstel van mijn blessures voel ik me al snel weer 'part of the game' en ook de drankjes smaken weer goed.

Wat mij deze middag vooral opviel was dat de heren behoorlijk wat hersteldrank nodig hadden om de kilometers van die dag te verwerken, leuke bijkomstigheid hiervan is dat naarmate de inname toeneemt het niveau afneemt.
Ik zal hier niet alles verklappen wat is gezegd aan de stamtafel, maar onder een snel toenemende sfeer passeerden de volgende onderwerpen de revue; de dames bij Swolland (vooral hoe goed de dames fietsen tegenwoordig), Luik-Bastenaken - Luik, Le Ardechoise, PEC Zwolle, Feijenooit, Doornspijk, hockeydames, PietHaan, de 3e helft, de fiets van Jan S., de penningmeester, buurman en buurman, UWV, OAD en ga zo maar door........ echt veel zinnigs kwam er na het vierde biertje niet meer uit.
Natuurlijk lijkt het nu of het allemaal flauwekul is wat de klok slaat tijdens zo'n nazit in De Vrolijkheid, maar net op het moment dat we met z'n allen de weg compleet kwijt dreigen te raken, komt Harry B. ons redden.
Met zijn Veluwse roots (want geboren in Doornspijk) weet hij uiteindelijk de quote van de dag te maken en weten wij dat vanaf dat moment alles draait om 'het licht, de waarheid en het leven'. Waarvan akte......en volgende week maar weer fietsen (hoop ik).