Rondje Holterberg (deel 2)

Na de tocht van zaterdag en een post op Facebook, kreeg ik een reactie van Hans M., Hans vertelde dat ie helaas verhinderd was die zaterdag maar dat hij zondag de Blauwvingertocht ging voorrijden op zondag.
Nu leken de weersvoorspellingen redelijk goed en ik dacht; waarom ga ik niet mee.......je kunt zo'n jongen ook niet helemaal alleen op pad sturen. Het leek Hans ook wel een goed idee en zo kwam het dat wij op zondagochtend om  half 10 vertrokken vanaf de spoorwegovergang in Herfte, 'Hansie Tours' on the road.
Voor alle duidelijkheid spraken we af om een tempo aan te houden van rond de 27 / 28 km/h.
Wat mij betreft hard zat, mede gezien de tocht van zaterdag die nog in de benen zat. Nog voor we bij kasteel Rechteren waren had ik de tong echter al op de Sidi's hangen en moest er even iets gas terug genomen worden. Er stond dan wel niet heel veel wind maar wat er stond was toch nog best lastig.
Via de welbekende route fietsen we richting de Lemelerberg, op het fietspad tussen Nieuwebrug en de Lemelerberg zelf moet Hans even stoppen voor een plaspauze ( gevolg van een feestje de avond ervoor), het zou niet de laatste keer zijn.

Op de Lemelerberg laat ik Hans lekker z'n gang gaan, hij klimt iets makkelijker dan ik dus in eigen tempo kom ik een metertje of 30 achter hem aan. Na de afdaling gaat het verder via de fraaie omgeving van het Hof van Salland richting Hellendoorn waar de Sanatoriumlaan wacht, ondanks m'n zware benen ook geen probleem. Dan door naar de Toeristenweg, waar net het nieuwe bezoekerscentrum wordt geopend.
Vanaf Nijverdal begint de Toeristenweg altijd met een flink stuk vals plat en mochten de benen al niet vol zitten, hier voel ik ze voor het eerst echt vollopen. Op de stukken waar de weg echt oploopt pak ik opnieuw m'n eigen tempo en laat Hans z'n eigen gang gaan (daarover later meer). Zo kom ik uiteindelijk, nog niet eens zo heel lang na Hans, bij Hotel Restaurant 'Het Losse Hoes' dat zich in korte tijd als een vaste pleisterplaats heeft ontpopt waar het goed toeven is. Net als op de zaterdag nemen we plaats op het terras, ondanks dat de zon nog steeds moeite heeft om door de bewolking heen te komen, qua temperatuur kan het net.
Tijdens deze koffiestop moet ik éénmaal een bezoek aan het toilet brengen, andere Hans 2x wat zijn totaal op 3 brengt. Binnen brandt de open haard en bij het passeren van die warmtebron krijg toch even de neiging om te blijven staan.
Na een klein halfuurtje stappen we weer op want we zijn pas op de helft. Als we afgedaald zijn naar Holten zien we dat net voor Café Jansen de weg is opgebroken, gelukkig kunnen we via de stoep verder. Vervolgens gaan we evenwijdig aan de Holterberg onderlangs richting Haarle, ook hier is een straat opgebroken en Hans heeft dus nog wat werk te verzetten alvorens we op de zaterdag voor Pinksteren met Swolland de tocht zonder oponthoud kunnen fietsen.

Ergens tussen Haarle en Heeten moet Hans nog even een plasje doen (4) en als we na het klimmetje van de Luttenberg bovenop zijn aangekomen en even stoppen voor een fotomoment volgt de 5e lozing, je snapt niet waar het allemaal weg komt.

Twee eenzame fietsen op de Luttenberg.

Na Luttenberg krijgen we langzaam maar zeker de aanwezige wind iets meer achter en terwijl de krachten toch wel wat zijn afgenomen fietsen we door het open Sallandse land verder richting Zwolle. Nog één keer moeten we stoppen zodat Hans z'n blaas nog een keer kan legen. Als we uitkomen op de Poppenallee besluit ik rechtstreeks naar zuid door te fietsen terwijl Hans rechtsaf slaat richting de Vechtdijk. Hoe vaak hij die laatste kilometers nog van de fiets is geweest voor een sanitaire stop is mij niet bekend, ik gok nog één keertje?
Thuis gekomen heb ik 112.5 km op het tellertje en ik ben behoorlijk moe na twee dagen achtereen over de Holterberg te zijn gefietst, maar een goede training is het natuurlijk wel !

Over Hans Meulman;
Kijk dat ik geen super klimmer ben weet ik natuurlijk wel, er zijn duizenden fietsers die makkelijker en sneller omhoog gaan dan ik. Ik vind dat geen enkel probleem, ik klim en lijdt gewoon in mijn eigen tempo en zie dat al die anderen ook in hun eigen (snellere of langzamere) tempo lijden. Behalve bij Hans Meulman, volgens mij kan die man nog zo kapot zitten, je ziet het niet aan hem af. Ook als de weg ineens omhoog loopt verandert er niet aan het ritme van Hans, het gaat weliswaar langzamer maar de cadans blijft hetzelfde, geen grimas, geen diep lijden is hem af te zien. Dit gegeven maakt jaloers als jezelf bij elke molshoop het idee hebt dat de Himalaya beklommen moet worden en de hartkleppen bijna uit je lijf springen.
Dus Hans; het was gezellig gisteren maar ik zou het wel op prijs stellen als je iets zichtbaarder lijdt tijdens zo'n tochtje, dat is een stuk beter voor mijn moreel...............

Rondje Holterberg (deel 1)

Terwijl ik afgelopen woensdagavond in korte broek mijn plicht als voorrijder kon volbrengen, was het deze zaterdagochtend ineens weer 0 graden bij het opstaan. Daarom de lange broek en overschoenen maar weer aan.
Omdat onze gewaardeerde routeplanner deze middag andere bezigheden had en op tijd thuis moest zijn was er een niet al te lange tocht gepland, een kleine 100 km richting de Holterberg. De weersvoorspellingen waren op zich niet slecht, volop zon met, dat dan weer wel, een frisse NNO wind en een graadje of 11 maximaal.
Aan de start stonden 12 mannen, op één na allen gekleed in ons fraaie clubtenue. Alleen Cor W. viel ietwat uit de toon met een donkerblauw wapper jack, duidelijk op de groei gekocht.

Achter de brede ruggen van Ruud W. en Toon O. vertrokken we even na negenen in de richting van Zwolle-zuid over exact dezelfde route als waar ik een stief kwartiertje eerder naar De Vrolijkheid was gefietst, nou ja ik moest toch kilometers maken....
Langs de Nieuwe Wetering fietsen we naar Laag Zuthem om vervolgens via Lierderholthuis en Heino Raalte aan te doen. Eigenlijk gebeurde er weinig noemenswaardigs onderweg, er werd wat gekeuveld over voetbal en het viel op dat Ruud en Toon het erg lang volhielden op kop.... chapeau mannen !!
Tussen Raalte en Heeten moet er op verzoek van Arnold van B. (net terug uit Egypte, wat ook goed te zien was aan zijn on-Hollandse gelaatskleur) een plaspauze ingelast worden en zo stonden er ineens 6 vrolijk gekleurde Swollanders te wateren langs een Heetense landweg.
Met een lege blaas konden we weer verder richting de Holterberg die we eerst via de beruchte Motieweg op fietsen, ik moet zeggen het viel me niet tegen dit keer. Een berggeit zal ik nooit worden maar de ene dag gaat het toch helder weg beter dan de andere. Gelukkig wacht boven Hotel-Restaurant 'Het Losse Hoes', tijd voor koffie met appel-of kersengebak. Arnold, overmoedig geworden door het weekje Egypte, gaat onmiddellijk op het terras zitten en als makke schapen volgen we allemaal zijn voorbeeld. Als de zon schijnt kan het net maar zodra de wolken er voor schuiven is het toch wel frisjes.....

Na het eerste bakje ontstaat er enige verwarring omdat er mensen zijn die het bij één consumptie willen laten, terwijl anderen nog wel een kopje koffie lusten. Uiteindelijk besluiten we om dat tweede bakkie dan toch maar te doen.
Als we weer zijn opgestapt vertrekken we weer richting de Diepe Hel waar ons de altijd weer lastige 10% klim naar 65 meter hoogte wacht. Ondanks dat ik hier een aantal mannen moet laten gaan gaat het ook dit klimmetje best wel lekker. Als ik boven kom zit ik echter wel alleen en verderop kom ik met de kop in de wind, gelukkig kan ik aanpikken bij twee heren met een Feenstra shirt aan en zij brengen mij aan het einde van de Toeristenweg zelfs tot voorbij Arnold (die overduidelijk het woestijnzand nog in de benen had zitten). Kilometers later ving in dit kader nog een nogal denigrerende opmerking van dezelfde Arnold op "het ging zo slecht op de Holterberg dat ik zelfs door Hans de Groot werd ingehaald...en bedankt Arnold"
Die heeft weer wat goed te maken.........

Op weg naar Luttenberg hebben Henk M. en Gerard N.zich op kop gezet en gelijk gaat het tempo boven de 30. Het fraaie Sallandse heuveltje waarna Luttenberg is vernoemd laten we rechts van ons liggen en we gaan  in een zo recht mogelijke lijn door richting Zwolle. 

Terwijl de NO wind langzaam aan meer uit oostelijke richting komt en wij lekker doorrijden, wordt de rust in de groep eigenlijk alleen maar verstoord door het wapperende jack van Cor.
Na Hoonhorst komen we weer uit op de Poppenallee, daar gaan Cor, Frits M. en Henk gelijk door naar Zwolle-zuid, ikzelf fiets gewoon met de rest mee richting de Vechtdijk. Ik wil natuurlijk wel aan de 100 km komen vandaag. Uiteindelijk slaag ik in dat doel en met 100,75 km op de teller zit ook deze lekkere fietsdag er weer op, de zondag lijkt ook een fraaie dag te worden dus.......

Rondje Veluwemeer

Zaterdag de 13e, Harderwijk.
Hans M. en ondergetekende zijn de rotonde, die ons naar de plaatselijke haven moet leiden, voor 3/4 gepasseerd als we achter ons het geluid van een vallende fiets horen. Als we zijn gestopt en omkijken zien we dat Gerard B. de pechvogel is en op gemene wijze met het asfalt in aanraking is gekomen waarbij de meeste schade aan zijn hoofd valt te ontdekken. Een gescheurde lip, een gezwollen oogkas en bloed, veel bloed. 

Gerard is onderuitgegaan nadat hij tegen een witte verkeersgeleider is aan gefietst, zo'n onding dat nauwelijks te onderscheiden is van de gebruikelijke strepen op de weg.
Op 250 meter van onze geplande koffiestop moet er beslist worden wat we gaan doen.  Gerard moet naar het ziekenhuis, maar hoe doen we dat als fietsen voor hem geen optie is? Gelukkig zijn een tweetal inwoners van Harderwijk bijzonder behulpzaam en kan Gerards fiets bij hen geplaatst worden en zijn zij bereid om hem met de auto naar het St.Jans Ziekenhuis te vervoeren. We spreken af dat wij alsnog gaan koffie drinken en daarna weer contact opnemen met de ongelukkige fietsmaat.

De bewuste rotonde in Harderwijk, met links van het fietspad, net voor het
oprijden, de verkeersgeleider.

Aan de haven van Harderwijk moeten we even bijkomen van de schrik. Tot aan het vervelende moment was het een voorspoedige tocht die 2 uur eerder bij de Oude IJsselbrug van start was gegaan, daar vertrokken we met z'n tienen voor een inmiddels bijna traditionele tocht naar Harderwijk. Ruud W. had de route weer zo gemaakt dat we de stevige westenwind op de heenweg de baas bleven met behulp van de Veluwse bossen. Naast de vaste mensen, die normaal gesproken op zaterdag de S.S.O.P. tochten rijden, konden we ook Hans M weer eens begroeten. Na een wel erg lange winterslaap vond Hans het eindelijk tijd om weer eens met z'n fietsvrienden op pad te gaan. Altijd makkelijk zo'n extra kopman.

Via de Zuiderzeestraatweg gaan we op pad, achter de brede ruggen van Ruud en Harry schuilen we tegen de wind. Al snel komen we in de beschutting van de bossen terecht en dat fietst toch makkelijker. Op de Zuidweg gaan Jan, Hans K en Henk nog even los als er een ander (lees sneller) ploegje ons passeert, we laten ze maar even begaan.
We fietsen lekker door en via onder andere het Zandenbos en de welbekende Stakenberg gaan we richting het Beekhuizerzand, een zandverstuiving  met een prachtig fietspad er doorheen. Al genietend van deze mooie plek, vergeten we helaas om even een foto te schieten. Later horen we dat Harry hier, heel lang  geleden, schuttersputjes heeft gegraven in het mulle zand.  In gedachten zie ik hem hardnekkig scheppen terwijl het zand even hardnekkig blijft teruglopen in het gat, later werd Harry vooral bekend als supporter van een club uit Rotterdam en ik zie enige symboliek.

Na het Beekhuizerzand en het Harderwijkerbos fietsen we de gemeente Harderwijk binnen en daar gaat het dus mis op de rotonde bij de Vogelstraat.

Als we een beetje zijn bijgekomen van de schrik en sommigen al weer oog hebben voor wat plaatselijk vrouwelijk schoon, wordt de koffie met appelgebak geserveerd. Met behulp van de eigenaar (die volgens Jan ook een Pinarello heeft) bezorgd de serveerster (die duidelijk geen Pinarello heeft) de koffie met appelgebak. Hierbij vraagt ze of er even doorgegeven kan worden, Harry kwijt zich hierbij prima van zijn taak maar Jan is dermate onder de indruk van de serveerster dat de aanvoer stokt.....jammer !

Toch krijgen we allemaal onze bestelling en genieten we van goede koffie en smakelijk appelgebak. 

Vlak voor we weer opstappen belt  Ruud nog even met het ziekenhuis waar Gerard nog in afwachting is voor de behandeling van zijn wonden, er wordt afgesproken dat Ruud bij terugkomst in Zwolle opnieuw contact opneemt om de repatriëring van Gerard en  zijn fiets te regelen.

De terugweg, langs de polderzijde van het Veluwe meer, levert ons behalve rugwind ook nog iets anders op; namelijk een mond vol vlees. Zo langs de oevers van het meer heerst een ware vliegenplaag die ons tot halverwege Kampen parten speelt, een kilometer kopwerk leverde je maar zo een paar honderd calorieën aan extra eiwitten op. Op het kilometerslange fietspad tussen Harderwijk en Kampen ontsnapt Henk nog even aan de groep en fietst enige tijd alleen voor ons uit, als hij z'n fietsmaatjes op een gegeven moment te veel gaat missen stopt ie toch maar even om op ons te wachten......

Bij Kampen blijkt dat het daar wel erg plaatselijk geregend heeft en het natte wegdek zorgt er in no-time voor dat de fietsen na afloop extra aandacht nodig zullen hebben. Na Kampen komt het zonnetje langzaam maar zeker te voorschijn en mijn tellertje verraad een temperatuur van 15 graden !!
Uiteindelijk, bij Westenholte, valt de groep uit elkaar en gaat ieder zijns weegs. Het was een mooie tocht onder goede omstandigheden die helaas werd ontsierd door de valpartij van Gerard. Aan het einde van de middag kreeg ik van Ruud het bericht dat Gerard weer thuis was en de verwondingen gelukkig, relatief gezien, meevielen; niets gebroken, een gehechte lip en een dik oog. Voorlopig maar even niet in de spiegel kijken............

Politietocht en Frisseneustocht

Het is zaterdagochtend als ik om 8.40 uur aankom bij De Vrolijkheid voor mijn zoveelste Frisseneustocht. Ik zie dat er al 3 Swollanders staan te wachten bij de verkeerde ingang en het hek van het terras is nog afgesloten, raar. Als we door de andere ingang zijn binnengelaten blijkt dat het café voor de zoveelste keer slachtoffer is geworden van een inbraak. Aan de vernielde gokkasten is duidelijk te zien waar de onverlaten het op hadden gemunt, beide kasten waren met bruut geweld opengebroken. Om het onderzoek niet te frustreren was de ingang van het café gesloten tot de komst van de politie.
Over politie gesproken...die organiseerden afgelopen woensdag hun traditionele Salland Politietocht en om toch maar wat kilometers in de benen te krijgen had ik hiervoor speciaal een vakantiedag opgenomen.
Helaas waren de weergoden ons niet heel goed gezind die dag, want er stond een keiharde oosten wind kracht 5/6 die het fietsen er niet leuker op maakte.
Ik schat dat er zo'n 10-tal Swolland leden aanwezig waren, die ochtend in de kantine van de v.v. S.V.I. die echter niet als groep vertrokken. Een aantal koos ervoor om met andere groepen op te fietsen of als trio een langzamer tempo te gaan aanhouden. Samen met Ruud W., Cor W.,Frits M.,Henk M. en Bert G. vertrok ik voor de 140 km door het Sallandse land met, voor onze begrippen, een behoorlijk aantal hoogtemeters in het verschiet. Door onvoorziene omstandigheden kom ik, samen met Henk, gelijk op kop als we via Harculo en Windesheim richting Herxen fietsen. De wind is inderdaad hard en als we in de verte een grote groep zien fietsen proberen we daar aansluiting bij te krijgen, dit lukt pas als deze groep moet wachten voor de oversteek van de N337, op dat moment was Bert G. al afgehaakt.
Als 'peloton' ploeteren we tegen de harde oostenwind verder het Sallandse land in. De mannen van verschillende toerclubs vinden elkaar vrij snel en afwisselend maken we onze beurtjes op kop, dat scheelt een hoop! Na een kleine anderhalf uur komen we bij de eerste verzorgingspost waar muesli repen worden uitgedeeld, hier blijven de andere mannen dermate lang staan dat we besluiten met 5 verder te gaan richting de Holterberg. Dat is wel andere koek want nu genieten we minder bescherming tegen de elementen. Nadat we de Holterberg voor de eerste keer gerond hebben en op weg gaan naar de Motieweg raken we Henk kwijt die doorfietst waar wij gelijk de Motieweg pakken. We schreeuwen hem nog toe dat we bovenop gaan koffiedrinken. Helaas komt dit niet helemaal goed over en Henk zullen we die dag dan ook niet weer terug zien.
Als wij de koffie hebben gehad gaan we verder voor de tweede passage van de Holterberg, een stevige opgave met de wind schuin tegen. Gelukkig zijn Frits en Cor goed in vorm en zij nemen dan ook het meeste kopwerk voor hun rekening. Na de Toeristenweg gaat het richting Luttenberg en de welbekende berg daar, als we boven opkomen waaien we nog net niet van de fiets af en we zijn dan ook blij als we weer zijn afgedaald. Vervolgens volgen een 10 tal erg zware kilometers richting Lemele pal tegen de wind in, hier voel ik mijn benen langzaam maar zeker leeglopen. Toch halen we zaal Dijk waar we met behulp van een kop soep en een broodje weer wat op krachten komen. Inmiddels hebben we al besloten om de tocht hier en daar iets in te korten en zo fietsen we vanuit zaal Dijk gelijk de Lemelerberg over, waar we nog enkele leden van het vroege peloton 'opvegen', en vervolgens rechtsaf door het bos richting Ommen. Langzaam maar zeker krijgen we dan de wind steeds vaker in ons voordeel en na een kilometer of 110 komen we bij de splitsing Dalfsen, hier besluiten we om niet meer het rondje via Heino te doen maar linea recta naar Zwolle te fietsen via de Poppenallee. Heerlijk met de wind in de rug gaat het snel richting Zwolle. Thuisgekomen heb ik 122.5 km op de teller en plof ik vermoeid in de bank, zaterdag maar weer zien.

Als er om 9.00 uur ongeveer 16 mannen (helaas waren er geen dames aan de start verschenen)zich opmaken om een frisse neus te halen, is de politie nog niet geweest en laten wij het zichtbaar ontdane personeel van het café achter en gaan op pad.
Wegkapitein Harry B. had het wijze besluit genomen om als één groep te vertrekken in een acceptabel tempo van 25/26 km/h.
Via de inmiddels welbekende route langs de Vechtdijk, Hasselt en Zwartsluis fietsen we richting Belt Schutsloot.

De welbekende entree van Belt Schutsloot vanaf Zwartsluis

Even na het welbekende bruggetje over de Oostelijke wetering neem ik de kop over van Ruud W. en kom erachter dat er nu toch ook wel weer een behoorlijk windje staat. Via de Blauwe Hand en Wanneperveen (met z'n lange klinkerweg) fietsen we door richting de koffiestop in Havelte. Voor een enkeling gaat het niet hard genoeg en Wim H. sprint dan ook solo naar de koffie, wij volgen hem op gepaste afstand maar genieten even zo zeer van de lekkere koffie met appelgebak. Dit in de wetenschap dat we straks voor het merendeel de wind in de rug zullen hebben en ook het zonnetje nu volop is gaan schijnen.
Na de pauze gaat de tocht verder richting Oosteinde en Koekange en nu de wind meer en meer achter is wil de snelheid nog wel eens te ver oplopen, Harry B. laat dit echter niet toe en roept de voorste rijders weer tot de orde, niet harder dan 26 !
Uiteindelijk wordt het een ontspannen tochtje door het landelijke gebied ten noordoosten van Zwolle. Omdat het met de wind in de rug zo makkelijk gaat voel ik me voor even Fabian Cancellara wat me gelijk de bijnaam Fabian de Groot oplevert, ikzelf vind dan Hansjelara beter klinken !
Bij een temperatuur van een graadje of 9-11 komen we uiteindelijk weer in Zwolle aan. De meesten fietsen hier gelijk door naar school en kantoor maar met een man of zes gaan we nog even poolshoogte nemen bij onze startlocatie, de politie is nog steeds niet geweest. Wij vinden dat we in ieder geval de uitbaatster tot steun moeten zijn en bestellen uit medeleven een aantal hersteldrankjes  Sommigen bestellen meerdere keren de laatste en proberen zich er vervolgens met een wiskundige c.q. natuurkundige theorie uit te redden, daarbij uit het oog verliezend dat de waardin deze vakken nog niet verleerd was. Vanzelfsprekend zal ik hier, uit coulance met de wegkapitein van vandaag, niet verder over  uit wijden.....

Bicycle Repairman

Elke top fietser heeft natuurlijk z'n eigen mecanicien laten we dat voorop stellen, ik dus ook.
Tijdens de Politietocht van deze week (waarover later meer) merkte ik dat de aandrijving van mijn Wilier niet zo gladjes meer liep en ondanks dat ik net behoorlijk heb geïnvesteerd in gereedschap, zodat ik de vervanging ook eens zelf kan uitvoeren, moest ik door tijdgebrek toch weer een beroep doen op mijn persoonlijke mecanicien (om de identiteit van mijn rijwielhersteller te garanderen noem ik hier geen namen)

Zo kwam het dat ik donderdagochtend mijn fiets bracht, samen met een cassette en een ketting, en een uurtje later alweer het bericht ontving dat het klusje geklaard was (inclusief een nieuw gemonteerd voorblad). Kijk....... en dat zijn nog eens fietsenmakers !
Komende zaterdag fiets ik dus weer iets geruislozer mee.
Speciaal voor mijn persoonlijke mecanicien de volgende ode aan alle snelle fietsenmakers van het land;