Blauwvinger op Pinkpop

Soms, heel soms is het fietsen even niet mijn belangrijkste bezigheid in het weekend, er zijn immers meer geneugten in het leven.
Eén daarvan is , wat mij betreft, het bezoeken van popconcerten of festivals. Dit weekend zat ik dubbel goed met fietsen op zaterdag en een bezoek aan Pinkpop op maandag !

Zaterdag was er weer de jaarlijkse Blauwvingertocht. De weersomstandigheden waren perfect voor het traditionele rondje over de Sallandse heuvelen, toch waren er minder deelnemers voor de verschillende snelheidsgroepen dan vorig jaar, waardoor werd besloten om met iets meer dan 20 personen als één groep te vertrekken. Nog voor we Berkum infietsten waren we al bijna twee man kwijt die rechtdoor gingen waar wij afsloegen, één van de mannen (Henk G.)keerde op schreden terug en sloot alsnog bij ons aan, de ander (Wim H.) ging op eigen houtje en snelheid door naar Holten.
De route van de Blauwvingertocht is al jaren onverandert en terecht, want het is één van de mooiste Swollandtochten en onder de omstandigheden als afgelopen zaterdag verreden echt een pareltje. Toerleider Henk H. moest helaas verstek laten gaan i.v.m. familieomstandigheden maar had voor de gelegenheid Ruud W. bereid gevonden de groep voor te rijden, iets wat Ruud wel is toevertrouwd. De eerste 15 kilometer mocht ik naast Ruud ook mijn deel van het kopwerk doen en daarbij bleek dat er behoorlijk wat wind stond uit noordoostelijke richting.
Zoals altijd zorgt de Lemelerberg voor het eerste leven in de brouwerij waarna het op de Holterberg ieder voor zich is en we elkaar weer terug zien bij Cafè Jansen in Holten.
Na de pauze nog een bultje meepikken in Luttenberg en dan rechtstreeks terug naar Zwolle......dat is de Blauwvingertocht in een notedop.
Na afloop nog even nazitten op het zonnige terras van De Vrolijkheid en genieten van een een paar hersteldrankjes (ik één minder omdat ik wat tijd verspeelde met het opnieuw inbrengen van een contactlens).
Eigenlijk is dit het verhaal van de Blauwvingertocht van 2012 voor mij, want eigenlijk zat ik al met mijn gedachten bij maandag en Pinkpop.
Terwijl een behoorlijke groep Swollanders zich gingen wagen aan de honderste editie van de Elfstedentocht trok ik er maandagochtend vroeg op uit om af te reizen naar het verre Landgraaf in limburg om daar te genieten van een dag lang popmuziek en dan vooral 's avonds van The Boss oftewel Bruce Springsteen, want ik ben al ruim 30 jaar een trouwe fan van de man uit New Jersey en op deze pinkstermaandag zou ik hem voor de 9e keer live gaan zien.
Ik wist al uit eigen ervaring dat een elfstedetocht fietsen een behoorlijke aanslag is op het fysieke gestel van de fietser, nu weet ik ook dat 13 uur volmaken op een festivalterrein bij 25 graden zonder veel mogelijkheden op een plekje in de schaduw of om te zitten ook een behoorlijke inspanning vraagt. Vanochtend om 04.00 uur kwam ik dan ook vermoeid en stijf van het vele staan weer thuis en éénmaal in bed viel ik als een blok in slaap. Toch had ik het er allemaal voor over want het was een prachtige dag met als werkelijk spetterend slot de 2 uur en een kwartier durende show van Bruce Springsteen & The E-Street Band, waarvan ik bij wijze van hoge uitzondering op deze fietsblog toch graag een stukje van wil laten zien;



En nu gaan we weer fietsen.......komend weekend Sauerland !

'Andere Fiets'

Men neme 2 nieuwe (zwarte)buitenbanden, een 'nieuw' zwart zadel en een nieuw zwart stuurlintje en men heeft ineens een heel andere fiets...........

Een warme rit over de Posbank

Soms komt het zo uit dat jij net vakantie hebt als het, tot dan toe erg wisselvallige, weer zich ineens van z'n allerbeste kant laat zien. Nu kan ik wel zeggen 'ieder krijgt wat 'm toe komt' maar dat zal ik niet doen (ik denk het natuurlijk wel.....).
Laat dan net in die week ook nog eens de traditionele Weijers Veluwe Tocht vanuit Apeldoorn op het programma staan en je hebt double luck.
Om klokslag 8 uur fiets ik naar de woning van Cor W. waar Ruud W. ons zou ophalen en met de auto van Ruud rijden we naar Apeldoorn. Net als vorig jaar, toen met Jan S., staat er een file ter hoogte van Heerde en adviseert de navigatie ons over de oude weg naar de startlocatie waar Henk G. inmiddels ook al is gearriveerd.
Als we de fietsen van de drager hebben gehaald kijken we even snel in de kantine of Harry B ook is aangekomen en om in te schrijven. Harry zit inderdaad lekker aan een bakkie leut, iets wat mij niet is gegund omdat de heren op pad willen. Had ik nu toch thuis eerst maar koffie gedronken want een blik op de routebeschrijving van vandaag leert ons dat de 1e stop pas na 80 km in Eerbeek is gepland.
Om ca. 09.10 uur stappen we op voor de in totaal 130 km lange tocht over de Zuid Veluwe, door de Loenermark en over de Posbank.
Cor is vandaag een beetje de vreemde eend in de bijt. Afgelopen week is hij in Limbur aangereden door een automobilist die hem geen voorrang verleende, gelukkig geen lichamelijke schade maar wel fiets kapot en de helm beschadigd. Voor vandaag zit Cor dan ook op de racefiets van zijn eega en draagt hij, een beetje een gedateerde, helm (maar wel één die je nog voor allerlei doeleinden kun gebruiken).
Via de bossen ten zuiden van Apeldoorn verlaten we de sportvelden van Victoria Boys en zetten koers in de richting van Hoog Soeren over de geaccidenteerde fietspaden. Al tijdens de eerste kilometers blijkt dat het een warme dag gaat worden, mijn fietscomputertje geeft rond half 10 al 23 graden aan.
Afwisselend doen we het kopwerk waarbij Henk en Ruud het meeste werk voor hun rekening nemen. Zo meanderen we door de fraaie natuur rond Apeldoorn en met 33 km op de teller was Apeldoorn hemelsbreed nog steeds maar 6 km verwijdert.
Via de fraaie Loenermark fietsen we via Beekbergen en Lieren richting Voorst, na zo'n 60 km begint mijn caffeinegebrek behoorlijk op te spelen maar helaas krijgen we geen enkel horecapand in zicht en moeten we wachten tot de stop in Eerbeek.
Als we op het terras aan de koffie mèt zitten wordt er weer heel wat afgeouwehoert, ik zal niet alles wereldkundig maken maar de tranentrekkende stichtelijke woorden waarmee Cor om medeleven en respect vraagt maakten een diepe indruk op een ieder die het moest aanhoren. Gelukkig was het een jong wielrennertje die, bij het weer vertrekken van de pauzelocatie, even naast Cor fietste.. vol ongeloof naar Cor's helm keek en lachend verderging, die alles weer in perspectief bracht.
Gelijk na de pauze begint het zwaarste gedeelte van de tocht als we via de Lange Juffer voor de eerste maal de Posbank beklimmen en worden beloond met fraaie vergezichten over de heide. Als we helemaal bovenop zijn, vlak bij het bezoekerscentrum, is het tijd voor een foto moment.
Bij de afrastering van het dal moet het gebeuren, een dame die ter plaatse een rustmoment heeft is bereid om met mijn telefoon het moment voor de eeuwigheid vast te leggen. Helaas is op mijn (budget)mobiel bij zonlicht niet goed te zien waar je een foto van maakt, dus de dame doet het 3x zonder enig benul wat er op zal staan. De discussie die hierna ontstaat over de aanschafprijs van mijn mobiel zal ik jullie besparen. Om een lang verhaal kort te houden (....) hier de foto ;
(Overigens gaf de dame ons nog wel de tip om de buik in te houden, iets wat je een fietsende man niet hoeft te vertellen natuurlijk).

Zeg nou zelf, een mooi plaatje toch?
Waarmee maar weer eens bewezen is dat de moeder gelijk had toen ze tegen haar zoontje met de nieuwe camera zei ; 'mooi jongen, maar laat eerst de foto's maar eens zien'
Overigens is op de foto ook goed de helm van Cor te zien, bouwjaar 1945 (volgens eigen woorden). Hier wordt de helm gebruikt om andere lichaamsdelen te beschermen, in plaats van Cor's (achter)hoofd want ja, daar was ie in Limburg al op gevallen.

Na de korte onderbreking dalen we met hoge snelheid de Posbank weer af om er even later voor de tweede keer tegenop te fietsen (Zijpenberg), deze best wel lastige klim gaat wel in de benen zitten maar ook hier komen we weer boven. Dan gaat het richting de Emma Pyramide, deze best pittige klim met haarspeldbocht (!) bereiken we na de afdaling van de Zijpenberg. Als eerste begin ik aan de klim die in de haarspeld net tegen de 10% aanscheukt en net als ik denk (voor zover ik nog kan denken bij een maximale hartslag) dat ik voor het eerst in mijn fietscarriere als eerste bovenkom knalt Henk mij met speels gemak voorbij......
Hierna volgen nog wat speldeprikken om de laatste krachten uit de benen te doen verdwijnen en via een aantal lange 'rechttoe rechtaan' wegen zetten we koers richting Apeldoorn. Henk doet op de terugweg bijna al het kopwerk en ik moet eerlijk bekennen dat ik daar erg blij mee was.
Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot een graag of 31 en mijn derde bidon heb ik ook al half leeg, gelukkig is het nog maar een kleine 20 kilometer tot de finish dus ik moet net uitkomen.

Tegen half vier fietsen we het sportpark weer op waar we nog even een hersteldrankje (2 om precies te zijn) tot ons nemen. In de nazit wordt er nog heel wat afgelachen en komen er nog onverwacht vreemde zaken ter tafel, maar dat houden we voor onszelf.

Rondje Holterberg

Vlak voor dat ik gisteravond naar bed zou gaan zapte ik nog één keer langs de tv kanalen om te zien of er nog iets van mijn gading voorbij kwam. Zo belande ik op Eurosport midden in de 7e etappe van de Ronde van California, een bergetappe met aankomst op Mt.Baldy. Ik besloot om de ogen nog even open te houden en zo was ik live getuige van de wederopstanding van Robert Gesink.
Ik zag Gesink op indrukwekkende wijze de klimetappe winnen nadat hij alle concurrenten tijdens de klim had achtergelaten, alleen de vroege vluchter Atapuma uit Colombia kon in de laatste kilometer nog aanhaken maar werd in de sprint kansloos verslagen. Door de etappewinst kan Robert Gesink de eindzege nauwelijks meer ontgaan. In het spoor van Gesink klom een ander Nederlands talent mee naar een goede dagklassering, Wilco Kelderman werd 7e na in het begin van de laatste klim al veel werk voor Gesink te hebben verzet.
In de wetenschap dat Robert Gesink dus definitief terug lijkt te zijn van alle malheur dat hem de laatste 2 jaar heeft achtervolgt kon ik mijn bed opzoeken.

Zelf had ik de zaterdag natuurlijk ook weer sportief doorgebracht, op een iets ander niveau dan de mannen in California maar als je het goed bekijkt is de inspanning er, verhoudingsgewijs, niet minder om.
De aanvankelijke plannen om een bezoek te brengen aan de Tecklenburg Rundfahrt gingen vanwege te weinig animo niet door en als alternatief was er een rondje Holterberg uit de bus gekomen.
Ruud W. had opnieuw een verrassende route in petto voor de 7 mannen die vandaag aan de start verschenen bij de Vrolijkheid en telkens als je dacht nu gaan we vast rechts (want we moeten naar de Holterberg) ging de route links.
Met Fred B. en Ruud op kop en Harry B., Stefan H.,Peter de V. , Hans K. en ondergetekende erachter fietsten we langs zuidkant van de Vecht richting Dalfsen om daar vervolgens over te gaan op de noordkant. Over rustige fietspaden en door bosrijke gebieden kwamen we uit bij Varsen en passeerden o.a. het bruggetje waar Peter enige tijd geleden in aanraking kwam met een paaltje en waar peter inmiddels in het bezit is van een nieuwe fiets bleek het paaltje er nog even geschokt en aangedaan bij te staan. Voor de gelegeheid werd Peter en het paaltje voor de eeuwigheid vastgelegd en terwijl Peter nog even doormopperde over de zin en onzin van de paaltjes op fietspaden gingen wij weer verder richting Ommen.

Na Ommen ging de route via o.a. de Sahara (het had er zowaar geregend) in de richting van Den Ham, hier had Ruud gekozen voor een onverhard fietspad wat ons gelijk de eerste lekke band van deze dag opleverde. Helaas was ik het slachtoffer maar gelukkig kon het euvel met mijn onnavolgbare handigheid snel verholpen worden, als er al iets wat langer duurde was het vooral 'oorzaak materiaal' (in dit geval het pompje....gelukkig is er dan altijd wel iemand die wel een goede pomp bij zich heeft en deze met alle liefde wil demonstreren, bedankt Ruud !).

Blij dat ik weer verder kan neem ik even later de kop over van Peter en net als ik weer lekker in m'n ritme zit voel ik opnieuw alle lucht uit m'n achterband verdwijnen..........shit. Ik zal de lezer verder al het commentaar onthouden tijdens deze tweede pitstop maar de trefwoorden waren; onhandig, slecht materiaal, Schwalbe Durano Plus, pompen of verzuipen, Italiaans etc. etc.
Het was tenslotte aan mijn stoicijnse volharding en de pompkracht van Hans K. te danken dat wij na een kleine 10 minuten eindelijk en nu defiitief verder konden, op weg naar de koffie in Nijverdal.

De koffie bereikten we na nog een aantal fraaie kilometers door het landelijke Reggedal met wel veel wind tegen, je snapt niet waar al die wind vandaan komt als bedenkt dat de meeste wind ook nog eens langs je heengaat....
Eindelijk bereiken we Budde waar we, na eerst nog een kwartiertje wachten bij hét stoplicht van Nijverdal, aan de koffie kunnen en ons kunnen voorbereiden op de Holterberg.
Na de pauze gaan we weer op pad, na kilometers bosrijke fietspaden komen we uit bij de gevreesde Motieweg, kort maar krachtig ! De max 11% wordt weer overleefd en we gaan linksaf richting de Diepe Hel waar ons, na eerst een lekkere afdaling, nog een klimmetje van 10% staat te wachten. Bij de afslag richting Haarle heeft Hans K. op een bankje plaats genomen naast twee wandelvrienden en het duurt even voor de heren zijn uitgepraat en we weer verder kunnen.
De terugweg voert ons via Haarle, Raalte, de Elshof en Laag Zuthem weer naar Zwolle. Onderweg blijkt Ruud nog een boutje van zijn stuur te missen, waarschijnlijk ook los getrilt op dat onverharde pad :-)
Bij Laag Zuthem gaan Peter en Stefan naar Zwolle zuid terwijl de rest doorfietst naar het vertrekpunt om nog een hersteldrankje te nuttigen. Voor we daar aankomen belanden we nog in de massale toestroom van de Fusion OF Dance bij de Wijthmenenerplas, de goedgemutste tieners en twintigers nodigen ons uit om een moppie mee te dansen maar wij passen.
Uiteindelijk weer 136 kilometers gemaakt, weliswaar minder zwaar dan in Tecklenburg maar toch weer lekker gefietst onder goede omstandigheden.....eindelijk.
Woensdag maar weer, in Apeldoorn.

Een winderig rondje Wolderwijd

Het grote voordeel van het lidmaatschap van een fietsclub, of toerclub zo u wil, is dat je helemaal vrij bent in of je gaat fietsen, wanneer je gaat fietsen, met wie je gaat fietsen en hoe ver je gaat fietsen. Soms heb je zin om ver weg te gaan in je ééntje, een andere keer kies je ervoor om bij een groep aan te sluiten die een voor jou prettige afstand en snelheid gaat fietsen.
Gisteren moest ik een keuze maken tussen enerzijds de Dr.Picard rit, een clubrit van 215 km met start om 07.00 uur of een rondje Wolderwijd van 155 km met SSOP. Omdat ik zowel de afgelopen week als ook de komende week de hele week al erg vroeg mijn bed uit moest was ik erg blij met de mogelijkheid om te kunnen kiezen voor een start op een later tijdstip en koos ik er voor om op deze zaterdag om 9.00 uur te vertrekken voor het rondje Wolderwijd.

De weersvoorspellingen voor deze zaterdag waren, zoals al het hele voorjaar, niet je van het......temperaturen ver beneden normaal, kans op een enkele bui en een krachtige W tot NW wind. Niet echt de weersomstandigheden die je verwacht half mei en dus gingen de beenwarmers en de 3 lagen bovenkleding weer aan.
Al op weg naar De Vrolijkheid merk ik dat het een pittig dagje gaat worden, de stevige wind voelt ook nog eens fris aan. Bij ons vaste verzamelpunt is Ruud W. me net voor bij het bestellen van de koffie en even later volgen Arnold van B.,Fred B. en Jan S.
Even na 9.00 uur vertrekken we met z'n vijven in westelijke richting om via de IJsselbrug Gelderland in te fietsen. Met Ruud en Arnold op kop fietsen we door het landelijke gebied ten noordwesten van Wezep en via Oldebroek en 't Harde komen we in Elburg.
Als we het oude vissersdorpje door zijn zetten we koers richting Harderwijk en Zeewolde langs de polderkant van het Veluwemeer, hier merken we eens te meer hoe stevig de wind is.
Zo'n 18 kilometer voor Zeewolde worden we opgeschrikt door een snel leeglopende voorband van Arnold, zijn Schwalbe Durano Plus bleek toch niet zo lekvast als ie altijd zegt.....

Na het korte oponthoudt kunnen we verder op weg naar de koffie in de haven van Zeewolde, daar worden we onthaald met de 'fraaie' klanken van een doedelzak. Arnold kan het niet erg waarderen.
De appeltaart krijgen we geserveerd met een zomerkoninkje, alleen wel jammer dat koffiekopjes maar voor iets meer dan helft gevuld waren....'t is crisis zullen we dan maar zeggen.
Het tweede gedeelte van de tocht gaat eerst nog verder in zuidelijke richting langs het Nuldernauw tot aan de Nijkerkersluis waar we weer aan de Gelderse kant terechtkomen en in noordelijke richting verder gaan. Hier blijkt al gauw dat wind verder is aangetrokken en als we ter hoogte van Strand Nulde ook nog eens in het zog van een wegtrekkende bui terechtkomen worden we bijna terug geblazen. Hier heb ik het toch wel even moeilijk (ik blijf toch een man van de souplesse..... :-) )maar gelukkig zijn er een aantal windschermen voor handen.
Even later passeren we twee houten palen langs de A28 waaraan ooit een enorme metalen herenfiets was bevestigd, enige tijd geleden is deze echter gestolen....het schijnt dat er in het reusachtige frame, heel klein, Pinarello was gestanst en dat een bepaald Swolland lid meer wist van deze merkwaardige verdwijning..............

Met de harde wind nu bijna continu schuin tegen harken we door richting Harderwijk om even later de A28 te passeren en het Willemsbos in te duiken. In het bos heeft de wind iets minder vrij spel, al lijkt het of de wind vandaag overal dwars doorheen blaast. Via het prachtige nieuwe fietspad over de Stakenberg fietsen we door naar de tweede stop in Vierhouten.
Tegen de gevel van Hotel Restaurant De Vossenberg staat een bekende fiets geparkeerd, ik herken hem als de zwarte Red Bull met rood stuurlint van Harry B. en inderdaad zit Harry ontspannen aan een tafeltje binnen, wachtend op zijn uitsmijter. Wij mogen bij Harry aanschuiven en bestellen koffie of thee of soep. Harry had vandaag gekozen voor een solorit over de Veluwe en het toeval wilde dat we elkaar in Vierhouten tegenkwamen. Na de gebruikelijke AJAX/Feijenoord (in die volgorde..)opmerkingen over en weer rekent Harry alles af (dank je wel Harry) en als dank daarvoor mag hij bij ons sluiten op de weg terug.
Als we weer buiten komen en startklaar staan duurt het even voor Jan S. zijn fiets van het slot af heeft. De ontvreemde fiets aan de A28 heeft toch wel veel indruk gemaakt op Jan en hij heeft zijn Pinarello zo goed op slot gezet dat wij wel erg lang staan te blauwbekken voor ook Jan eindelijk zover is dat we op pad kunnen.
Het is echt gevoelig frisser als we op pad gaan voor de laatste 40 a 45 kilometer. Via Gortel, de Tongerense heide, Soerel en de Dellen 'meanderen' we over de Veluwe, zoals Ruud het zo mooi uitdrukte. Langzaam maar zeker beginnen bij de meesten van ons de benen aardig vol te lopen dankzij de aanhoudende harde wind en kleine maar toch soms slopende heuveltjes in de fietspaden op de Veluwe.
Via Molecaten komen we in Hattem uit en met de wind vol op kop slechten we de Gelderse dijk alvorens we aankomen bij de IJsselbrug. Met de laatste krachten wordt de top van de oude karakteristieke brug over de IJssel gerond en aan de andere kant neem ik afscheid van de rest om via Oldeneel weer richting Zuid te fietsen. Op de Schellerdijk fiets ik, met de wind (eindelijk) in de rug maar zonder benen, gedachtenloos naar hui..... ik heb het gehad.

Met 165.5 kilometer op de teller kom ik om 16.15 uur weer thuis en om 16.22 uur lig ik al languit in een warm bad met zere benen na te genieten van de inspanning en de toch wel weer gezellige dag.
Als ik dezelfde avond vanuit Zwolle-zuid naar de AA-landen fiets voor een bezoek aan een kennis merk ik pas echt hoe zeer de benen doen.......

Retourtje Dwingeloo

6 mei, zondagochtend. Het is 9.15 uur en de temperatuurmeter geeft 7 graden aan. Omdat ik gisteren niet kon fietsen i.v.m. familieaangelegenheden moest het vandaag maar gebeuren.
Toch nodigt het weer niet echt uit, max 10 graden bij een stevige NO wind zijn niet echt mijn omstandigheden en al helemaal niet nu we al in mei zitten. Vorige week in de korte broek, vandaag mijn dunne vingerhandschoentjes weer aan.....het kan verkeren.

Afgelopen week heb ik mijn oude zadel weer op de fiets gemonteerd en ik hoop dat daarmee de achterwerk problemen weer tot het verleden behoren.
Als ik mij over mijn twijfel m.b.t. het weer heb heengezet vertrek ik om 9.20 uur in noordoostelijke richting. Via de Wijthmenerplas en Wijthmen fiets ik over de Kroessenallee in de richting van Dalfsen en vervolgens via Welsum richting OudLeusen.
Na de eerste 20 kilometer heb ik het nog steeds niet echt warm en omdat de wind vrij spel heeft over de kale landerijen achter Oudleusen wordt dat voorlopig niet beter. Ik ben blij als ik bij Witharen even uit de wind kan fietsen in het stukje bos aldaar.
Na Balkbrug sla ik rechtsaf richting Zuidwolde waar ik de koffiestop heb gepland. Bij de busrestauratie in het centrum warm ik mij aan twee grote koppen dampende troost.....met een koekje erbij.

Na de onderbreking fiets ik verder in noordelijke richting en via Echten kom ik in Ruinen, daar stop ik even om te beslissen wat ik ga doen......nog verder noordwaarts of weer terug in zuidelijke richting. Ik kies voor optie één en via het fraaie Dwingelderveld zet ik koers naar het al net zo fraaie dorp waaraan het natuurgebied z'n naam heeft ontleend, Dwingeloo.

Dorpskern van Dwingeloo

Echt warm heb ik het dan nog steeds niet, de wind is echt fris en gaat door m'n beide Swollandshirtjes en ondershirt heen.
Vanaf Dwingeloo fiets ik weer zuidwaarts richting Ansen en vervolgens kilometers lang langs de Buitenhuizerweg en de Woldse Aa (dacht ik....) Een prachtige omgeving al is het wegdek niet altijd even goed.
Na Rogat kom ik weer in bekend gebied en via De Wijk, de Zwarte Dennen en Punthorst fiets ik weer richting Zwolle. Met 128 km op de teller kom ik rond 15.00 uur weer thuis waar een lekker warm bad wacht.
Het zadel, tot slot, zat al een stuk beter.............

Een koninklijk tochtje

Eindelijk zon !
Na twee weken onafgebroken regenbuien, veel wind en te lage temperaturen vandaag, op Koninginnedag, eindelijk lenteweer.
Weg met de lange broeken, de bodywarmers, de regenjackies en overschoenen. Alleen armwarmers voor de eerste frisse uurtjes.
Omdat het afgelopen zaterdag nogal tegenvallend weer zou worden, werd de tocht voor die dag verplaatst naar de nationale feestdag. Ruud W. had een rit gepland naar Markelo om daar, bij Bill's Bar, te kunnen genieten van koffie met appeltaart en een hassebassie.


Bij De Vrolijkheid was weinig leven op deze feestdag (op maandag gesloten, dus geen koffie voor de start en wachten op het terras op meer deelnemers. Uiteindelijk konden we met 8 man op pad; Ruud W. Hennie H. Hans M. Peter de V. Fred B. Arnold van B. Cor W. en ondergetekende.
Om 9.05 vertrokken we voor de ongeveer 130 km lange tocht naar het Hof van Twente maar al na een kleine 500 meter moesten we in de remmen om dat ik tot de ontdekking kwam dat mijn helm nog op het terras van de Vrolijkheid lag, gelukkig voor mij is er over een helm nog nooit een lullig liedje gemaakt dus kwam ik met de schrik vrij en kon zonder bijnaam mijn weg vervolgen.
De afgelopen week had ik een ander zadel gemonteerd en vandaag moest blijken of de Selle SMP Evolution mijn zitvlak comfortabel zou ondersteunen. Het SQ Lab zadel wat aan het begin van dit seizoen was gemonteerd zat, boven de 50 km, niet echt prettig en over de Selle SMP had ik al een aantal positieve geluiden gehoord, proberen dus maar.

Via de fraaie wegen van Salland togen we in oostelijke richting. De eerste kilometers was het nog redelijk bewolkt en we maakten ons al zorgen of de weersvoorspellers ons soms toch weer bij de poot hadden maar gelukkig konden na verloop van tijd de armwarmers eindelijk naar beneden en vervolgens helemaal uit.
Ruud had voor de gelegenheid (Koninginnedag) een 'koninklijke route' gemaakt en we kwamen over prachtige weggetjes die ik in ieder geval nog nooit gezien had, ondanks dat we door een gebied fietsten waar we al zovele kilometers hebben gemaakt. In grote lijnen liep de route via Laag Zuthem, langs Heino, Raalte, Heeten, Bathmen naar Markelo.
Tussen Bathmen en Markelo besluiten Arnold en Cor om ons te verlaten en via Holten terug te gaan naar Zwolle, zij moesten waarschijnlijk nog aan de oranjebitter.

Ondertussen zat ik lang niet zo comfortabel op het nieuwe zadel als ik gehoopt had wat zich uitte in herhaaldelijk van het zadel af moeten om de kont te onlasten............
Ik was dan ook blij dat we na ruim twee uur fietsen in Markelo aankwamen en na de beklimming van, en met bijbehorend fraai uitzicht vanaf, de Markelose berg konden plaats nemen op het zonnige terras van Bill's Bar.

De koffie smaakte goed, de appeltaart ook maar we kwamen natuurlijk voor de kleine glaasjes Bailey's met slagroom welke extra geserveerd worden bij Bill. Hennie, als enige choco gebruiker, moest tot twee maal toe vragen om zijn glaasje en werd vervolgens op zijn wenken bediend.
Eigenlijk zou je nooit weer weggaan van zo'n zonnig terras (als je angst hebt voor je zadel al helemaal niet) maar we moesten toch weer terug en dus vertrokken we na ruim een half uur weer voor de terugreis.
De route terug was zo mogelijk nog mooier dan de heenweg. Via o.a. een fietspad door de bossen van de Holterberg (evenwijdig aan de Toeristenweg), kwamen we langs de Regge door een stuk 'nieuwe' natuur. Hier werd even gestopt omdat Hennie een verstekeling aan boord had (een of ander vliegend insect wilde zonder kaartje mee naar Zwolle). Dit opontonthoudt gaf mij even de mogelijkheid om iets te veranderen aan de stand van het zadel, helaas zonder veel verbetering.

Nadat Hennie van zijn medereiziger was verlost, ik was uitgeprutst en de blazen waren geleegd konden we weer verder. Via Lemele en de Lemelerberg fietsten we door naar Nieuwebrug en vervolgens binnendoor via Besthem naar Ommen. Tussendoor werden we nog even opgeschrikt door een valpartij met Hans M. als slachtoffer, een overstekende kat was de oorzaak. Gelukkig bleef de schade beperkt tot enkele schaafwonden en kon Hans gewoon verder.
Via het drukke Ommen en Vilsteren gingen we in vrij rechte lijn weer terug naar Zwolle waar Peter en ik, ter hoogte van Zwolle zuid, afscheid namen van de rest.
Met totaal 146 km op de teller en met een beurse bips kwam ik weer thuis, waar ik in het zonnetje plaats nam om onder het genot van een hersteldrankje even lekker bij te komen.
Het was een koninklijke tocht onder fraaie omstandigheden, goed werk Ruud !

Oh ja............inmiddels heb ik mijn oude Selle Italia SLR zadel weer gemonteerd.


(FOTO'S : Hans Meulman )