Toerfietser Weblog

Volgt de fietsbelevenisen van Hans de Groot,
toerfietser sinds 2003.
Ik fiets om te bewegen,om te genieten van de geleverde prestaties, om samen tochten te maken, om nieuwe wegen te ontdekken en om van de natuur te genieten.

zondag 31 maart 2013

En fietsen maar weer.......

Wat was het koud, de afgelopen week !
Waar we normaal gesproken te maken hebben met zuidwesten winden en miezerig voorjaarsweer, gaat ons land nu al weken gebukt onder een noordoosten wind en dan ook nog eens zo'n hele schrale.
Vorige week moest zelfs de traditionele Prestatietocht van onze toerclub afgelast worden omdat de gevoelstemperaturen rond de -10 graden konden uitkomen door die harde oostenwind, geen weer om te fietsen dus.
Ook gisteren was het niet echt lenteweer, maar nu de wind wat was getemperd en de temperatuur weer wat naar boven kroop moesten er toch maar weer eens een paar kilometertjes gemaakt worden.

Traditiegetrouw had Ruud W. weer een route in elkaar geknutseld, dit is onze G.P.S.-expert wel toevertrouwd, en met een beetje geluk konden we aan het eind weer een honderdtal kilometers bijschrijven. In voorbereiding op mijn fietstocht naar de eeuwige stad (Rome) kan ik alle kilometers goed gebruiken en dus stond ik om een uur of half 8 monter en kwiek naast m'n bed. Een blik uit het raam zorgde mij nog even een hartverzakking, want kwamen daar niet alweer sneeuwvlokken uit de grijze lucht? Ja dus, maar gelukkig was het natte sneeuw en dus geen gevaar voor afgelasting.
Fietsen is natuurlijk het allerleukste bij een lekker zonnetje, als je in je korte broek, een zweethemdje en een fietsshirtje met korte mouwen op pad kunt. Dat zat er dus gisteren duidelijk nog niet in, voor de goede orde zal ik even opsommen wat ik voor deze tocht nodig vond om aan te trekken (van beneden naar boven); één paar sokken met daarop teenverwarming, één paar schoenen met overschoenen, beenwarmers, een korte broek, een lange winterbroek, thermosshirt met kol, fietsshirt met korte mouw, winterjack, winter handschoenen en een helmmuts. Nadat ik dit alles had aangetrokken had ik de eerste 100 calorieën alweer verbrand en dus tijd voor ontbijt en vervolgens, langzaam maar zeker, op pad richting De Vrolijkheid.
Uiteindelijk hadden met mij nog 8 mannen de weg naar ons vaste vertrekpunt gevonden en met 9 vertrokken we, onder een flauw zonnetje, in noordelijke richting.

Het zonnetje was al weer verdwenen voor we Zwolle goed en wel uit waren. Door het grote aantal verkeerslichten wat voor ons op rood sprong duurde het ook nog al even voor de stadsgrens eindelijk voorbij waren. Bij één van de verkeerslichten trachtte Henk M. om, door middel van een heuse sur place,te voorkomen dat hij uit de pedalen moest. Toen het hem leek te gaan lukken vond Arnold van B. het nodig om hem snel uit de droom te helpen en met een ietwat lompe beweging duwde Arnold Henk tegen de koude grond. Terwijl Henk nog steeds niet uit z'n pedaal wilde (lees kon)komen en wij toch wel een beetje moesten lachen, probeerde Arnold zich uit de situatie te redden door Henk de helpende hand te reiken. Uiteindelijk konden we zonder schade verder, in de wetenschap een beetje bij Arnold uit de buurt te blijven......
Via enkele fraaie landelijke en bosrijke weggetjes fietsten we via Ruitenveen en Nieuwleusen richting de Zwarte Dennen terwijl grote sneeuwvlokken uit lucht kwamen dwarrelen, voor Cor W. het sein om zijn skibril op te zetten. Omdat ik met alle opmerkingen hierover de rest van mijn verhaal zou kunnen vullen, laat ik het enkel bij de observatie dat Cor zijn skibril heeft opgezet.
Een stukkie verderop krijgt een aantal van ons wat last van 'kou op de blaas' en wordt er besloten om even te stoppen, ook altijd één van de weinige mogelijkheden om een sfeervol plaatje te schieten;


Na de korte onderbreking konden we weer verder en fietsten we door richting Ruinerwold waar we onze welverdiende kopje koffie met appelgebak konden nuttigen. Jan S. en Henk M. verdienden het eens te meer, daar zij ongeveer al het kopwerk voor hun rekening hadden genomen....klasse !
Ikzelf had mij van te voren al voor genomen om me te beperken tot meefietsen, de conditie is nog lang niet toereikend genoeg om tegen de wind in kopwerk te verrichten, hopelijk komt dat toch wel snel weer terug.
De uitbater van het plaatselijke café had duidelijk niet gerekend op 9 fietsers uit Zwolle en keek wat ontdaan op uit z'n moment van rust, ik heb hem gedurende het halfuur dat wij er hebben gezeten niet op een lach kunnen betrappen, zelfs niet toen Cor binnenkwam, compleet met skibril. Wel dient gezegd dat de koffie (geserveerd met een Jan Hagel, mijn favoriete koekje) en de appelgebak van prima kwaliteit waren en de prijs beneden gemiddeld, dus wat dat betreft geen klagen.
Met volle maag en goed gemoed gingen we na al het lekkers weer op pad, Ruinerwold uit op weg naar de Weerribben. Zo tussen de sneeuwbuien en de schamele zonnige momenten door was het toch wel lekker fietsen, helemaal nu de wind meer en meer in ons voordeel begon te blazen. De Weerribben zijn mooi in de zomer maar ook onder de huidige omstandigheden is het een genot om er doorheen te fietsen met steeds wisselende luchten als extra decorum.
Via Giethoorn en Belt Schutsloot gaat het vlot richting Zwartsluis, het is wel duidelijk dat sommige mensen 'op tied tuus' moeten zijn. Tussen Zwartsluis en Hasselt komt het gesprek in de groep ineens op Feijenoord en Ajax uit, waarbij het opvalt dat zij die de Rotterdamse club aanhangen na jaren van stilte ineens weer behoorlijk veel praatjes krijgen. Gelukkig is dat na dit weekend weer even gebeurt.
Bij Hasselt fietst Jan S. rechtdoor naar school en kantoor en gaat de rest via de welbekende landelijke route langs Genne en Haerst weer richting Zwolle om na ongeveer 96 km weer bij De Vrolijkheid aan te komen.
Tijdens de inmiddels ook al traditionele nazit worden we door de uitbaatster getrakteerd op een lekker gekookt eitje, het is immers Pasen nietwaar. Om het hardgekookte exemplaar weg te krijgen bestellen we er ook maar een hersteldrankje bij.....je moet toch wat!






zondag 24 maart 2013

windkracht 6, oost

En weer een weekend zonder fietsen, het begint nu toch wel een erg lange winter te worden.
Gisteren zouden we de jaarlijkse Prestatietocht (165 km)  fietsen maar een temperatuur van 1 graad bij een schrale oostenwind met kracht 6 noopten de toerleider en het bestuur tot een verstandige afgelasting. Het is voor het eerst in de bijna 10 jaar dat ik lid ben van onze toerclub dat deze tocht werd afgelast.
Toen ik gisterochtend naar buiten keek zag ik het volgende plaatje, reden genoeg om er nog maar weer even in te kruipen.
Het zal toch een keer beter weer worden !!





zaterdag 16 maart 2013

Zuidenwind

Als een beer die na 4 maanden uit de winterslaap ontwaakt, zo voelde ik mij vanochtend. Een winterslaap was het ook eigenlijk wel, want al 3 weken had ik weinig fiets activiteiten ondernomen. Telkens weer gooide moeder natuur roet in het eten en als het Hollandse weer dan wel een keer meeviel was er wel iets anders wat mij ophield.
Waar ik vorig jaar rond deze tijd al op bijna 1000 km zat, staat de teller nu pas op 468. De bijbehorende conditie is navenant, vorig jaar had ik in maart het gevoel de hele wereld aan te kunnen, vanochtend stond ik naast mijn bed met zo'n gevoel van 'zal ik wel of zal ik niet'. Een snelle blik door het slaapkamerraam op de sierlijke bamboe takken van de buren maakt de keuze er voor mij niet makkelijker op, de eeuwig groene staken worden door de wind bijna plat geblazen. Na jaren weet ik inmiddels de windkracht af te lezen aan de mate van het plat liggen van de bamboe struiken van de buren.....zo heb ik dus mijn eigen schaal van beaufort; de schaal van bamboe. Vandaag was het 5 a 6 op de schaal van bamboe !
Toch neem ik een moedig besluit, ik trek m'n fiets kloffie aan en ga op pad voor de 2-Provinciëntocht.

Bij de inschrijving in café De Vrolijkheid beleven we vandaag een première voor Swolland, het Scan & Go fenomeen, waarmee de inschrijvingsprocedure aanmerkelijk versneld wordt. Onze voorzitter houdt het nauwlettend in de gaten.
Na het inschrijven haal ik snel een bakkie koffie aan de bar en schuif aan bij Cor W. , Arnold van B en Stefan H. Zij gaan de volle 130 km fietsen. Ik hou het liever bij de halve afstand, gezien mijn conditie en de wind.
Gelukkig zijn er nog een aantal Swollanders die kiezen voor de 65 km, zodat ik niet helemaal alleen terug hoef.
Overigens valt het op dat er nog al wat kopstukken ontbreken vandaag, geen Ruud W. , geen Harry B. , geen Jan S. , geen Hans M. enz. enz. Allemaal mensen die mij normaal gesproken geweldig uit de wind hadden kunnen houden vandaag.

Op de heen weg fietsen we met een man of acht en een Swollady richting Staphorst. De harde wind blaast ons lekker die kant op en wat het eerste gedeelte betreft heb ik eigenlijk best weer het gevoel dat ik de hele wereld aan kan...in ieder geval de wereld tussen Zwolle en Staphorst.
Vlak bij Staphorst krijgen we echter de wind ineens van opzij en dat is andere koek ! Als zelfs Cor zijn meerdere moet erkennen in de wind wordt het serieus. Als we even afwisselend op kop aan het ploeteren zijn neemt Cor, als nestor van de groep, het voortouw en probeert, ik herhaal probeert, ons de kunst van het continu overnemen uit leggen. Wat volgt is een zooitje ongeregeld waar de honden geen brood van lusten, Cor die als oud-leraar toch wel iets gewend moet zijn geeft het net voor de gemeentegrens van Staphorst dan ook maar op.
In Staphorst valt de groep als verwacht uit elkaar; zij die doorgaan naar Uffelte en zij die vanuit Staphorst gelijk teruggaan. In de laatste groep waren behalve ikzelf ook nog Toon O. , Fred B. en Jeanette M. te vinden. Met z'n vieren gaan we eerste een bakkie doen om ons voor te bereidden op een terugtocht met wind tegen.
Als de koffie erin zit, en het tegenvallende appelpuntje (met van die nep-slagroom die je op je bordje weg ziet smelten) ook gaan we weer op pad.
Vanuit het vertrek is het gelijk wind tegen en, omdat ik voorop fiets, voel ik al binnen een kilometer hoe matig de conditie werkelijk is..... ik mag wel zeggen verontrustend matig. Ik fiets welgeteld 5 kilometer op kop en daarmee was de koek op. Gelukkig zijn Fred, Toon en Jeanette niet te beroerd om de rest van het kopwerk voor hun rekening te nemen zodat ik in hun zog kan nadenken over mijn situatie. Ik moet over drie maand wel naar Rome op een fiets met bagage, stel je voor dat ik me dan ook zo voel. Tot overmaat van ramp begint Fred ook nog over de mogelijkheid van een tocht naar Rome met dezelfde tegenwind, ik lach de mogelijkheid weg als een boer met kiespijn.
Gelukkig komen we ondanks de tegenwind toch langzaam maar zeker dichter bij huis. Net na Dalfsen besluit ik alleen verder te gaan
via de Poppenallee richting Zwolle-zuid, terwijl mijn lotgenoten de Vechtdijk op gaan.
Als de laatste kilometers onder mijn wielen wegrollen bedenk ik mij dat ik blij ben dat ik niet helemaal mee gegaan ben naar Uffelte, want 65 km tegen deze wind in was echt te veel van het goede geweest. Als ik thuiskom heb ik toch 73 km op de teller en, ondanks de slechte conditie, toch een goede training gehad.

Nu maar hopen dat de lente niet te lang meer op zich laat wachten, wat dat betreft bezorgt de dag van morgen mij al weer wat hoop. Dan vind in Italië namelijk de Primavera plaats oftewel Milaan-SanRemo, Dé voorjaarsklassieker ! Ik weet eigenlijk ook al wie mijn winnaar is van deze lange koers; Voor mij geen Peter Sagan, geen Filippo Pozzato, geen Tom Boonen, geen Philippe Gilbert, nee mijn winnaar is Valentina Recanati. Voor wie deze naam niets zegt; kijk dan maar even naar de, opnieuw prachtige, documentaire van Holland Sport's Wilfried de Jong over de Primavera : Holland Sport Special

Voor diegenen, die niet kunnen wachten......even een plaatje dan;

Valentina Recanata ex-coureur en rondemiss van Milaan - San Remo
wat kan fietsen toch mooi zijn.......



woensdag 6 maart 2013

Chianti + Toscane = Strada Bianchi

Zat vanavond een beetje op het World Wide Web te surfen toen ik de volgende foto tegenkwam:



Een werkelijk prachtige opname, gemaakt tijdens de Strada Bianchi in Italie.
Misschien wel één van de mooiste wielerklassiekers van tegenwoordig door een fenomenaal landschap met de finish in een prachtige stad, Siena.
Deze zomer hoop ik ook door die omgeving te fietsen. Weliswaar op een ander soort fiets en met een iets andere snelheid, maar het landschap zal er niet minder om zijn !

Voor de liefhebbers....er is ook een toerversie van de Strada Bianchi, kijk maar eens op de volgende website : Toerversie Strada Bianchi