Naar Kaatje (bij de sluis)

Na een nacht waarin de eerste strooiwagens weer pad moesten vanwege de nachtvorst, stond ik al vroeg bij de kledingkast om af te wegen wat ik allemaal aan moest trekken om de kou op de fiets te kunnen trotseren.
Vooral de eerste kilometers zou het nog gevoelig koud kunnen zijn dus goed inpakken was het devies, maar ook weer niet te goed.
Als ik om half negen op de fiets stap en halverwege de startlocatie al koude oren krijg weet ik dat ik in ieder geval m'n helmmuts vergeten ben.

Als het om 9 uur tijd is om te vertrekken blijkt dat de meeste fietsliefhebbers zich nog een keer hebben omgedraaid in hun warme bed en met slechts 4 man gaan we op pad; Ruud W., Hans K., Arnold van B. en ondergetekende vertrekken voor een ritje naar het noorden. Mijn persoonlijke voorkeur ging uit naar een tocht door de bossen van de Veluwe met z'n fraaie herfstkleuren maar het werd dus een rit over lange, kale en koude dijken naar Blokzijl.
De wind komt uit het noorden tot noordoosten, dus de keuze is wel enigszins te billijken.
De route op de heenweg is zoals gezegd hoofdzakelijk over dijken, eerst van Haerst naar Hasselt over de Vechtdijk en Zwartewaterdijk die we tussen Hasselt en Zwartsluis verder volgen. In Zwartsluis stoppen we even omdat ik daar al verschrikkelijk koude tenen heb en even met de schoenen uit de pedalen moet, ik blijk de enige met dit probleem want de rest heeft geen last. Hans K heeft zelfs zelfverwarmende zooltjes in de rugzak,
maar hoeft ze niet te gebruiken omdat hij geen last heeft en dat is opmerkelijk voor de man die bekent staat als de grootse koukleum van Swolland.

Na Zwartsluis fietsen we via Oppen Swolle en over de dijk langs het Kadoelermeer naar Vollenhove en vervolgens door naar Blokzijl langs het Vollenhovermeer.
Onderweg laten we ons nog even fotograferen bij één of ander kunstwerk aan het Kadoelermeer.

Bij café restaurant Sluiszicht doet de kachel goed zijn werk en hier nemen we plaats voor de onvermijdelijke koffie met appeltaart. Overigens is Ruud na de foto van vorige week ineens echt aan de warme chocomel geslagen.....hmm wel een beetje verdacht (had vast wat uit te leggen vorige week).
Ik doe eerst even de schoenen uit om mijn tenen op de temperatuur te laten komen. Overigens zijn mijn tenen niet het enige wat een beetje koud aanvoelt, ook de appeltaart is nog niet helemaal op temperatuur maar ondanks dat zakt het er wel in.

Als we na een klein half uurtje weer op willen stappen zien we door de ramen dat het regent dus wachten we nog even tot de kringen verdwijnen uit het sluiswater.
Na de break vegen we de zadels droog en gaan linea recta terug naar Zwolle. Met de wind in de rug gaat het snel en terwijl de temperatuur langzaam maar zeker omhoog klimt komen we tegen 13 uur weer in Zwolle aan.
Daar ga ik mijn weg richting zuid terwijl de overige drie nog een hersteldrankje nemen bij De Vrolijkheid.
Uiteindelijk werd het een korte (85 km) maar toch weer gezellige tocht, met vier mannen die de ochtend kou wel durfden te weerstaan !

Stairway To Heaven

Sluitingsrit

Ik heb een vraag; Wat is er nou mooier dan op een zaterdag in oktober te fietsen door een in herfstkleuren geschilderd landschap in Salland? Ik zou het echt niet weten...
Gisteren kon het wat dat betreft dan ook niet op tijdens de Sluitingsrit van Swolland, de jaarlijkse (officiële) afsluiting van het Swolland wegseizoen.
De dag ervoor had ik al even genoten van het prachtige herfstweer toen ik een kort ritje had gemaakt om een testzadel uit proberen, 20 graden was het in het zonnetje.

Redelijk op tijd kwam ik zaterdagochtend aan bij De Vrolijkheid waar het al aardig druk was, de stamtafel zat al vol met mannen in blauw wit rode pakjes. Dat beloofde veel goeds. Terwijl ik van mijn koffie genoot zag ik steeds meer Swollanders binnen druppelen en toen het moment van vertrekken was aangebroken was De Vrolijkheid afgeladen vol met mannen en.... opvallend veel vrouwen, voor de 75 of 100 km door Salland.
Nadat voorzitter Gerard N. ons de geruststellende boodschap meegaf dat de Rabobank als sponsor blijft verbonden aan Swolland konden we met een gerust gemoed op pad, in twee groep; de 25 en 28 km/h.
De 25 zou 75 km afleggen onder de bezielende leiding van Henk H. terwijl wij voor 100 km gingen voorgegaan door Arnold van B.
De rest van dit verslag beperkt zich verder tot die laatste groep.

Ik heb ze niet geteld maar met een behoorlijk grote groep mannen en vrouwen vertrokken we even na negenen in oostelijke richting om via de Vechtdijk en de vistrap bij Ankum in Dalfsen te komen. Vandaar blijven we een tijdje de Vecht volgen tot we ter hoogte van OudLeusen opnieuw deze rivier oversteken richting Vilsteren.
Als we bij Giethmen het fietspad richting de Lemelerberg opdraaien, horen we ineens iemand 'Ruud' roepen , we zien niet wie het is en fietsen door, later kom ik er via Facebook achter dat dit Erik B. is geweest die ter plaatse een controlepost bemande voor een MTB tocht en onze groep in het vizier kreeg. Na de Lemelerberg fietsen verder door het prachtige herfstdecor langs de Regge.
Ondertussen valt het mij op dat er met het relatief grote aantal vrouwen in het peloton heel andere gesprekken worden gevoerd dan wanneer er alleen mannen mee fietsen. Terwijl de mannen meestal niet verder komen dan gesprekken over voetbal of het materiaal waarop ze fietsen gaan de gesprekken net achter mij over zwangerschappen en andere vrouwelijke ongemakken. Als Arnold ons dan vlak voor de koffiestop ook nog eens langs de Babydump in Hellendoorn stuurt, weet ik het voor me zelf al zeker, dit is niet de sluitingsrit maar de ontsluitingsrit.....

Na een kilometer of 52 komen we aan bij de Tonne in Hellendoorn, de 25 groep zit daar al uitgebreid aan de koffie met appelgebak en wij schuiven gezellig aan.

De 25 groep 'trapt 'm weer an'

Na de koffiestop maken we ons op voor terugtocht. Via Hellendoorn fietsen we over het fietspad parallel aan de Holterberg richting Holten, waarna we over de Toeristenweg terug fietsen naar Nijverdal.
Vervolgens pakken we nog even de Luttenberg mee waarna we (tot grote vreugde van Jan S.)over de vele klinkerwegen terugkeren naar Zwolle.
In Zwolle aangekomen bleek wel dat de 100 km door Arnold iets ruimer was geïnterpreteerd en met 117 km op de teller arriveerden we weer bij De Vrolijkheid....
Verder was het een bijzonder mooie route die onder fraaie omstandigheden gereden kon worden, bedankt Arnold en Henk.

Na een afsluitende rit hoort natuurlijk ook een passende afsluiting in de vorm van een aantal 'hersteldrankjes' (zoals immer ook nu geen informatie over aantallen). Omdat ikzelf jarig was geweest vorige week en Hans K. deze dag 25 jaar getrouwd bleek, was er genoeg te vieren.
Om aan het thuisfront te kunnen tonen dat hij ECHT met z'n sport bezig is, wilde Ruud W. wel even poseren voor de foto......niets is echter wat het lijkt maar ik zal niet verklappen wat er op het viltje stond !!

Het officiële wegseizoen zit erop, maar we zijn natuurlijk nog lang niet uitgefietst.
Zolang het weer het toelaat zal de racefiets nog wel blijven rijden maar mocht het niet meer gaan dan staat de MTB gereed voor gebruik.