Een duwtje in de rug

Het was een mooie, nog ietwat frisse, zondagochtend. Bij het welbekende bushokje aan de Zwolse kant van de IJsselbrug staan 5 mannen klaar om te vertrekken voor een fietstocht richting Vierhouten.
Ruud W., Hans K., Gerard N., Jaap L. en ondergetekende hebben er zin in. Op verzoek van mij is de vertrektijd op 09:00 uur gezet, andere Hans had het graag een half uurtje later gehad, maar helaas kon dit verzoek niet worden gehonoreerd.
Jaap kon tijdens deze tocht zijn enkele maanden oude Stevens ATB even lekker uitproberen op de Veluwse bospaden. Stevens fietsen zijn fantastische fietsen, daar kom je altijd mee thuis, ik heb er zelf ook één !

Omdat Ruud vanwege z'n rugklachten liever niet op kop ging besloot ik de honneurs maar waar te nemen en gewapend met mijn GPS gingen we op pad, de IJsselbrug over en richting Wezep maar al na een kilometer werd ik gecorrigeerd door Ruud omdat de route toch echt afsloeg richting Hattemerbroek. Klein foutje, kan gebeuren. Na anderhalve kilometer volgt de tweede correctie en nog voor de Wezepse Heide heeft Ruud mij al drie keer moeten corrigeren. Op de één of andere manier had ik toch een andere interpretatie van de route dan zoals Ruud 'm had bedoeld.
Hoe dan ook, ik voel me best sterk en opgewekt vliegen we de Veluwe op. Het is prachtig weer en op een kleine valpartij over een boomstronk na, kan niets mijn dag verpesten, althans..........

Kettingreactie

Na een kilometer of 25, nadat we de weg Epe-Nunspeet zijn overgestoken, komt er al vrij snel een eind aan mijn fietsgeluk van deze dag. De route van Ruud gaat weer eens langs een aantal bijzonder verrassende paden en uitdagingen en op een gegeven moment komen we bij een aantal diepe tractorsporen die met zwart water zijn gevuld. In mijn euforie (en niet gehindert door enige voorzichtigheid) tracht ik de sporen dwars over te passeren, dat ging prima tot ik niet verder kon.... met een natte voet als beloning, achter mij hoorde ik iemand lachen.
Niet uit het veld geslagen gingen de 4 verder en ik er achteraan.....tot een polsdikke tak zich met een hoop gekraak in mijn aandrijving nestelde en pas weer loskwam nadat de derailleur bij de pad was afgebroken. Stront aan de knikker dus. Gelukkig hebben wij voor dat soort gevallen altijd onze eigen ANWB bij de hand en de enige oplossing bleek om de ketting in te korten en op een vaste versnelling te zetten zodat ik in ieder geval verder kon. Zo gezegd zo gedaan en op het gekozen verzet fietste ik naar de pauze in Vierhouten. Jaap kreeg met de derailleur nog wat extra gewicht in de rugtas, gedeelde smart is halve smart immers.....

Proppen maar.....

Bij de Vossenberg was het weer behoorlijk druk met fietsers van allerlei pluimage. Wij kozen een tafel achterin en genoten van de koffie met het welbekende appelpuntje alvorens we weer verder trokken. Op de terugweg besloten we om de bospaden verder voor gezien te houden aangezien al na een paar honderd meter blijkt dat er ook aan de voorkant het nodige mis, op onverklaarbare wijze bleken alle bouten van de crank los te zijn gekomen en draait het middelste blad niet helemaal synchroon meer met de rest. Na aandraaien gaat het weer even goed, maar fietsen is onder de gegeven omstandigheden niet echt leuk en effectief, alleen met veel moeite kon ik het overige viertal bijbenen. Tot bij 't Harde, daar ging het definitief mis. Met een hoop geratel sloeg de ketting weer vast en als ik kijk zie ik dat het middelste blad dwars door midden is geknapt.
Het viertal voor me, die al uit beeld waren geraakt, komen weer terug gefietst en samen demonteren we zo'n beetje alles wat er nog van de aandrijving aan de fiets zit.

BASIC

Zo bleef er uiteindelijk nog een minimaal verzetje over, want alleen het kleine blad voor kon ik nog gebruiken.
Helaas is op die manier nog 25 km naar Zwolle fietsen geen optie want dan zou ik met 200 omwentelingen per minuut moeten trappen. Er blijft dan nog slechts één optie over; een duwtje in de rug !
En zo gebeurde het dat ik de laatste 25 kilometer naar Zwolle werd geduwd door een aantal super knechten. Afwisselend door onze voorzitter, onze routemaker en de laatste kilometers door Hans K. , Jaap had al zoveel rommel van mij in de rugtas dat hij werd vrijgesteld van een duwbeurt.
Voor mensen die nog nooit zijn geduwd tijdens het fietsen kan ik zeggen dat het zeker niet slecht bevalt. Zo hou je je hartslag laag en heb je eindelijk eens de tijd om wat van de omgeving te zien. Als ik dan toch een nadeel moet noemen is dat misschien het feit dat je wel de hele weg op kop moet zitten......
De heren duwers hadden gelukkig de wind in de rug, wat hun zware taak ietwat verlichtte.
Onderweg hadden we aan bekijks geen gebrek terwijl een vrouw op gevorderde leeftijd ook nog eens haar most famous moment beleefde door ons in volle vaart te passeren.

Uiteindelijk bereikten we weer de oude IJsselbrug waar nog een laatste inspanning vereist was van de duwers Hans en Gerard. In volle vaart ging het naar boven en daar aangekomen konden ze met me met een voldaan gevoel laten rollen in de richting van de auto van Jaap. Gelukkig heeft Jaap plaats voor twee fietsen op de fietsdrager en was hij bereid mij naar Zwolle-zuid te rijden.
Moraal van dit verhaal; op wat voor manier dan ook, met een Stevens kom je altijd thuis !

Mannen bedankt voor de morele, de motiverende, de technische en voortdrijvende ondersteuning........

De schade...

Winderig weekend..

Het is een winter van niks dit jaar, tenminste tot nog toe (laten we hopen dat de winter niet verlaat is maar gewoon helemaal niet komt).
Afgelopen zaterdag stond ik weer in het Swolsebos om de deelnemers aan de Swolland Swolsebostocht van een natje en een droogje te voorzien. Normaal gesproken staan we, Ruud W. Harry B. en ondergetekende, tijdens de februari uitvoering te blauwbekken in het bos maar dit keer wees de thermometer maar liefst 11 graden aan. De ontbering zat 'm dit keer in de keiharde wind. Om te voorkomen dat de partytent zou weg waaien werd deze vakkundig door Harry verankerd in de vochtige bosgrond, Harry is namelijk verkenner geweest in het leger.......Omdat we ook de beide zijwanden goed vastgezet hadden waren ook wij zelf redelijk beschut.
De fietsers (450 stuks dit keer) zullen ongetwijfeld meer last hebben gehad van de wind, maar ondanks dat was iedereen positief over de Swolsebostocht, die dit jaar voor het eerst met 2 NTFU sterren is gewaardeerd. Toch een mooie beloning voor al die vrijwilligers die 2 x per jaar klaar staan om de tocht tot een succes te maken.

Om toch ook zelf nog een paar kilometertjes te maken dit weekend, besloot ik zelf op zondag een klein rondje 'De Eikelhof' te maken. Welgeteld 50 km met opnieuw een harde westenwind als metgezel.
Ach...je bent even de deur uit en de kilometers tellen toch weer mee. Thuis gekomen wachtte de 1500 meter schaatsen voor vrouwen op de OS in Sochi. Opnieuw kon Nederland genieten van een 'clean sweep' 1,2 en 3\(en 4), of het goed is voor het internationale schaatsen is twee maar ik zou zeggen "pik binnen die medailles"
Als besluit van het weekend heb ik mij nog even ingeschreven voor twee toertochten die dit jaar plaatsvinden in de regio Utrechtse Heuvelrug en Veluwezoom; de Jan Jansen Classic en de Classico Boretti beide tochten iets meer dan 150 km. Leuke uitdaging weer !
Nog twee weken en dan begint het wegseizoen weer, zin an.......

Eerste 100+ van 2014

Na een fietsloze week, de laatste tocht was het rondje Beulakerwiede met Ruud W. 9 dagen geleden, vandaag maar weer eens het fietskloffie en -schoenen aangetrokken en een flinke tocht gemaakt.
Was het weer tijdens het rondje Beulakerwiede weliswaar droog, koud en mistig was het wel. Hoe anders was het vandaag, een stralende dag met temperaturen van rond de 8 graden en dat na de totaal verregende zaterdagochtend waardoor er die dag geen Swolland tocht werd verreden.

Gezien de toch wel stevig zuidenwind besloot ik vandaag in eerste instantie de beschutting van de Veuwse bossen op te zoeken. Om 10.30 uur ging ik op pad en verliet Zwolle-zuid in de richting van de IJssel en de Hanzespoorbrug.
Via Hattemerbroek en de Wezepsche heide ging het richting Heerde en daar de bossen in naar Vierhouten. Vanzelfsprekend was het druk in het bos en niet alleen met fietsers.....
Wat in het bijzonder opviel waren de enorme hoeveelheden boomstammen die langs de kant van de fietspaden waren opgestapeld, veelal voorzien van de tekst 'niet beklimmen', diepe sporen van groot materieel verraden groot onderhoud aan onze nationale achtertuin de Veluwe. Al fietsende vroeg ik me echter wel af of er nog een stukje Veluwe over zou blijven voor het komende zomerseizoen.

Na Vierhouten stak ik de Elspeetsche heide over richting Elspeet om daar, na ongeveer 42 km, een kop koffie te drinken. Helaas was het welbekende Pannenkoeken restaurant gesloten. Niet, zoals men in dit godvrezend dorp zou denken, omdat het zondag was maar simpelweg om persoonlijke redenen, getuige het witte A4-tje op de deur. Een tegenvaller die ik manmoedig verteerde door in het 'levendige' centrum van Elspeet een van huis meegenomen boterhammetje te nuttigen op een bankje in de zon. De koffie moest dan maar wachten tot Vaassen.

Goede koffie en lekker appelgebak, maar helaas niet open vandaag..

Na het bedwingen van de Hoge Duvel en de afdaling naar Vaassen, vond ik bij camping De Bosrand wel wat ik zocht.....koffie !
Terwijl op het grote TV scherm FC Utrecht en AJAX de overige gasten in hun greep hielden, bestelde ik behalve koffie ook nog een tostie ham/kaas. Niet echt fietsvoer maar het zakte er wel in.
Na een klein halfuurtje ging ik weer op pad. Dwars door Vaassen richting Epe maar halverwege beide plaatsen wende ik mijn steven richting het oosten, richting IJssel. Onder de gegeven weersomstandigheden is het land tussen de Veluwe en  de IJssel ook een genot om doorheen te fietsen. Via Oene kwam ik na een kilometer of 72 bij de pont van Welsum en na de oversteek bij Olst.
Eenmaal aan de andere kant van de IJssel sta ik voor een keuze; gelijk door richting Zwolle of nog een ommetje door het Sallandse land. Omdat ik eigenlijk mijn zinnen heb gezet op een 100+ rit kies ik voor het laatste en via Boskamp en De Eikelhof maak ik een extra lus alvorens ik via Middel en Elshof weer op huis aan ga.
Met precies 100.3 km op de teller kan de fiets weer gestald worden, omdat dit de eerste 100+ tocht is sinds eind oktober en de eerste op de MTB voelen de bovenbenen wel behoorlijk moe aan maar dat gaat vanzelf weer over.......het gevoel is weer voldaan !

De afgelopen maanden heb ik veel last gehad van problemen aan de aandrijving, veel vastlopers en herrie als de ondergrond zorgde voor veel weerstand. Al mijn medefietsers hebben mij geadviseerd, de fiets aan hun kennis onderworpen en vele, verschillende, oplossigen aangedragen. Zo'n beetje de hele aandrijving had ik al vervangen met uitzondering van de voorkant.
Uiteindelijk is het euvel verholpen door Benny Brouwer, de voorbladen werden grondig glad gevijld met het gewenste resultaat. Chain Suck was de oorzaak en er waren inderdaad enkele collega fietsers die deze optie al eens hadden genoemd. (Hans K. en Willem van D. als ik mij niet vergis).
Hoe dan ook, ook vandaag heb ik redelijk geruisloos kunnen fietsen, en om het gras voor een ieders voeten weg te maaien......alleen mijn hartkleppen zorgden voor lawaai vandaag.