Leg 'm daar maar neer............

Mergel Heuvelland 2 daagse 2013

20 en 21 september 2013, het weekend van de Mergel Heuvelland 2 daagse in Zuid-Limburg. Natuurlijk was ik er, samen met de vrouwen en mannen van Swolland, ook bij. 2 dagen fietsen over de heuvels van Zuid Limburg en de Belgische Ardennen.
Vorig jaar werden we in het MH2D weekend verwent met uitzonderlijk fraai en warm najaars- weer, dat was nu niet het geval maar droog was het gelukkig wel en al was het 's morgens wel erg frisjes ook de temperatuur was met een graad of 18 prima om bij te fietsen.
Na het Luxemburg weekend en mijn solotocht naar Rome was dit het 3e grote evenement waar ik dit jaar naar toegeleefd had. Hier wilde ik mij revancheren voor het 'missen' van de Gulpenerberg vorig jaar.
19 Swollanders hadden zich dit jaar al vroegtijdig ingeschreven voor het jaarlijkse evenement waarvoor Swolland, net als altijd, hotel Piethaan in Lemiers had gereserveerd. Eigenlijk hadden zich 20 mensen aangemeld, maar Henk van G. moest vanwege bijzonder droeve privéomstandigheden verstek laten gaan.

Samen met Jan S. (mijn vaste slapie) vertrek ik op vrijdagochtend richting Lemiers waar we na een probleemloze autorit om een uur of half twee aankomen. Een stuk of zes deelnemers staan dan al in de startblokken om te vertrekken voor een korte vrijdagmiddagrit.

Hans M. en Gerrit L. zijn 'haantje de voorste' 

Als zij zijn vertrokken checken Jan en ik in, waarna we middels een korte wandeling nog even de omgeving vertrekken. Dat we daarbij toevallig in een bij de vaste MH2D gangers welbekend café terecht komen berust op louter toeval. In het gezellige etablissement zitten overigens alleen maar dames op redelijk hoge leeftijd aan de toog en na 2 Gulpener biertjes vertrekken we dan ook maar weer richting Hotel Piethaan.
Nadat iedereen weer terug is van de rit en nog meer deelnemers zijn gearriveerd drinken we gezamenlijk nog een biertje waarna we ons opmaken voor het diner. Een groot gedeelte vertrekt hiervoor naar Vaals terwijl een ander groepje lekker 'thuis' blijft en de kok van Piethaan aan het werk zet, ik hoor bij de laatste groep.
Die avond, als ook de laatste deelnemers zijn gearriveerd, drinken we nog wat en bereiden we ons mentaal voor op de dag van morgen als de heuvels moeten worden bedwongen.

Boem is ho.......

Zaterdagochtend; 7.45 uur. Aan de ontbijttafel wordt ontspannen toegeleefd naar de inspanning van de dag.Er wordt behoorlijk gebunkerd en de sfeer is goed. Als iedereen de buik vol heeft kunnen we ons klaar maken voor vertrek. Hier en daar wordt nog even getwijfeld over de juiste kleding, want fris is het nog wel op deze vroege zaterdag in de Limburgse heuvels. Sommigen kiezen voor arm-en beenwarmers, anderen voor een jackie en weer een ander voor een shirt met lange mouw.In één groep vertrekken we richting de start in St. Geertruid, ongeveer 20 km van het hotel. De 3 mtb'ers vertrekken later per auto naar de start.In de tent bij de start is het een drukte van belang en we moeten aanschuiven in de lange rijen voor de inschrijftafels, Arnold van B. is de slimste van ons allemaal; hij gaat in allerkortste rij staan (ondanks dat zijn deelnamenummer niet correspondeert met de nummers boven de tafel) wacht tot hij aan de beurt is, hoort vervolgens dat hij in de rij ernaast moet zijn en schuift vervolgens zijwaarts naar de juiste tafel om daar als eerste Swollander zijn stuurbordje te bemachtigen en wij allemaal maar denken dat Arnold...............Als we allemaal zijn voorzien vertrekken we in twee groepen voor de 120 km toertocht. Ik vertrek samen met Jan S., Hennie H., Paul W. en Jannes M. 

Al snel na vertrek volgt de beklimming van de Loorberg, een lastige als de spieren nog koud zijn maar we komen allen zonder noemenswaardige problemen boven waarna een wat langer stuk zonder noemenswaardige klimmen volgt. Na een rondje komen we weer terecht in de buurt van de start en als we door Banholt heen zijn en Paul op een gegeven moment probeert te schakelen, horen we erg vreemde geluiden.
Als Paul op onderzoek uitgaat blijkt dat alle bouten van zijn kleine tandwiel zijn verdwenen en het blad los rond de trapas draait, dat schakelt verdomde lastig. Paul uit met zichtbaar ongenoegen zijn frustratie richting de rijwielhersteller die niet lang daarvoor zijn fiets onder handen heeft gehad. Met nog een aantal stevige klimmetjes in het verschiet is fietsen zonder kleine blad geen optie en dus gaan we op zoek naar een fietsenmaker in de buurt.
Al met levert de reparatie ons een oponthoud van ongeveer een half uur op en Paul een schadepost van 20 euro, te verhalen op de in gebreke gebleven fietsenboer in Zwolle.

Waar zijn m'n boutjes nou???

Nadat we weer zijn opgestapt gaat de route verder, langs de Maas in de richting van Luik. Over de vel kinderkopjes stuiteren we op weg naar de eerste controlepost. Gelukkig blijven Paul z'n boutjes nu wel zitten...
Inmiddels hebben we behoorlijk zin in koffie gekregen en we hopen dit bij de controlepost te kunnen sccoren, helaas is het daar echter zo druk dat we maar besluiten om zonder koffie of soep verder te gaan en ergens anders maar een stop te maken.
Gelijk nadat we weer zijn weggefietst krijgen we te maken met een behoorlijke klim, Hennie probeert deze nog links te laten liggen door de GPS route te willen volgen maar de oranje pijlen sturen ons toch echt 10% omhoog.
Na nog aantal klimmetjes en het stuiteren over de slechte Belgische wegen blijkt dat er maar weinig mogelijkheden voor een lekker kopje koffie zijn en dus fietsen we maar door en door. Ongemerkt is de middag echter al een eind gevorderd en hebben we nog een groot aantal kilometers te gaan. Hennie probeert met behulp van zijn GPS om hier en daar nog een kilometertje te winnen  en na een kort overleg gaan we weer verder tot we in Bolland aankomen en we na een korte afdaling op de hoofdstraat rechtsaf moeten en weer moeten klimmen. Ik kijk nog even op m'n GPS en.............voor ik het goed en wel door heb lig ik na een salto mortale op het Belgische asfalt en hap naar adem.
Net na de bocht stond een klein rood wagentje die ik niet gezien had......hij mij wel, leg hem daar maar neer moet het wagentje gedacht hebben.
Naar adem happend voel ik een stekende pijn in m'n pols en ribbenkast en het dringt langzaam tot me door dat ik serieus gevallen ben.
Na een klein kwartiertje, nadat inmiddels ook de andere groep is langsgekomen, gaat het weer een beetje, Van doorfietsen kan echter geen sprake zijn en teleurgesteld en ontmoedigd rest niets anders dan een belletje naar de organisatie om opgehaald te worden. Terwijl de rest doorfietst richting hotel wacht ik nog een halfuurtje op het busje van de organisatie. Tijdens het wachten wordt ik nog even verblijd met het gezelschap van ietwat vadsige jongeman die het zichtbaar moeilijk heeft met de te leveren inspanning.
Terwijl hij een filter sigaret opsteekt vertelt hij dat hij een weddenschap heeft met collega's, daarom nu ongetraind de 120 km fietst en het onvoorstelbaar zwaar heeft. Dat laatste hoeft hij er eigenlijk niet bij te zeggen...... Na nog een laatste trek aan zijn peuk stapt hij weer op. Ik kijk hem na en bedenk dat hij in ieder geval in de gelegenheid is om de tocht uit te fietsen.

Als het busje is gearriveerd blijken er meer slachtoffers te zijn; twee heren met pech, een dame met heup problemen en een jongedame die ziek is geworden en lijkbleek ziet. Gezamenlijk worden we afgezet bij de startlocatie waar het een drukke en gezellige boel is. Ik ga nog even langs de MOS waar ik hoor dat er naar alle waarschijnlijkheid niets gebroken is maar de pijn nog wel een tijdje zal duren, lekker dan.
Na een uurtje rondhangen in de tent ben ik blij als Hennie en Gerrit mij ophalen en meenemen naar het hotel, waar ik nog even kan douchen voor het avondeten.
Voor mij is dan de MH2D eigenlijk al voorbij ook al volgt er (ondanks alles) nog wel een gezellige avond. De tweede dag kan ik niet anders doen dan de overige fietsers uitzwaaien voor de tweede dag en zelf nog een paar uurtjes op bed gaan liggen.......

Zondagochtend, de club vertrekt, ik blijf achter.....

Later die dag wordt ik door Hans M in mijn eigen auto bij huis afgezet en als Hans op z'n fietsie weer vertrekt blijf ik achter met een onvoldaan gevoel over een weekend wat niet bracht wat ik er van gehoopt had, ondanks de goede organisatie.

Na een bezoek aan de huisarts op maandagochtend kan ik uiteindelijk de schade opmaken; 2 gekneusde ribben en een scheurtje in het kapsel van m'n polsgewricht. 2 weken niet fietsen, wat helaas betekend dat ik ook de altijd zo fraaie Weerribbentocht aan mij voorbij moet laten gaan............Jammer met een hoofdletter J

Zo maar een stukkie fietsen op een doordeweekse donderdag....

Dan ben je voor het eerst sinds de vakantie weer eens een dagje vrij, dan blijkt dat het ook nog eens de beste dag van de week wordt qua weer, tja...wat ga je doen? Een stukkie fietsen natuurlijk!
Mijn eerste ingeving was om mee te liften met de oude mannen van de Vut-club die elke donderdagmiddag ook een stukkie wegtrappen, maar deze optie verviel omdat de meeste deelnemers op pad waren met en jaarlijks uitje naar Zaandam, en eigenlijk ben ik natuurlijk ook nog veel te jong voor de vut-club.

Dan zelf maar een route in gedachten genomen en na het bestuderen van teletekst pagina 702 en 703 wist ik dat ik in ieder geval richting noorden moest want daar was de meeste kans op zon en de minste op nattigheid.
Zo vertrok ik dan ook zonder regenjasje en met korte mouwen en broek via Herfte en Berkum richting de Vechtbrug en vervolgens naar Hasselt. Op de dijk langs de Vecht scheen het zonnetje volop al waren er ook grote wolken aan de lucht. Met een gangetje van 30/31 km per uur kwam ik vlot in Hasselt en was ook Zwartsluis snel bereikt. Vervolgens via Belt Schutsloot naar de koffiestop bij De Blauwe Hand waar het terras niet echt vol was. 2 kopjes koffie (waarvan de tweede gratis!) en een appelpuntje later kon ik vol energie weer verder.
Echter in de richting die ik op wilde begon zich toch wel een erg donker luchtje te ontwikkelen, maar met een rotsvast vertrouwen in 'onze' KNMI stoof ik toch de richting van Ronduite op......foute keus !
Halverwege de weg naar Vollenhove begonnen de eerst grote druppels al te vallen, terwijl de lucht achter mij korenblauw kleurde in de zon.
Via Heetveld en Genemuiden fietste ik dapper verder in de richting van Kamperzeedijk maar de bui en z'n donkere wolkenlucht dreef even dapper met me mee. Bij Kamperzeedijk west moet ik zelfs even schuilen onder een grote boom.

Tussen Kamperzeedijk en Grafhorst

Na een paar minuten schat ik dat het wel weer kan en ik knal door naar Kampen. Op een kilometer voordat de fraaie skyline van het IJsselplaatsje in beeld kom zie ik dat een groot gedeelte van die skyline schuil gaat in een enorme bui.
Toch fiets ik door met alle gevolgen van dien want op het fietspad richting de brug over de IJssel plenst het regenwater werkelijk naar beneden en in no-time ben ik zeiknat....dat ik aan de andere kant van de brug ook nog eens een paar minuten moet wachten op een rood verkeerslicht doet eigenlijk al niets meer ter zake, natter kan niet.
Vanaf dat punt is het zeker nog een 25 km naar huis dus ik heb nog tijd om mezelf weer droog te fietsen. Via De Zande en Zalk fiets ik weer richting Zwolle terwijl rechts van mij de donkere wolkenlucht langzaam iets van mijn lijn afwijkt, gelukkig maar.
Op de IJsseldijk tussen Engelse Werk en Zwolle zuid schiet ik nog een echt Hollands plaatje, die het weer van vanmiddag in één klap samenvat..

Daarna fiets ik de laatste kilometers naar huis waar ik na 90 km en met een gemiddelde van 28.4 km/h weer aankom.
Even lekker rond geweest, maar dat KNMI dat vertrouw ik niet meer.......

Heide & Heuveltocht

De Vrolijkheid
Normaal gesproken zou ik gelijk beginnen met het verslag van de Heide & Heuveltocht van gisteren ware het niet dat ik vanochtend een mailtje kreeg van de NOS; of ze gebruik mochten maken van een foto van mijn weblog van onze startlocatie en stamcafé De Vrolijkheid.
Op zaterdagavond hebben 'supporters' van F.C. Utrecht, vandaag tegenstander van P.E.C.Zwolle, flink huis gehouden in het café en behoorlijke vernielingen aangericht:

amok-utrechtfans-in-zwols-cafe

Toen ik dit las werd ik erg kwaad van binnen. Het feit dat een stel raddraaiers (lees TUIG) uit Utrecht in een kwartiertje tijd  het bedrijf van hardwerkende mensen in een chaos verandert doet mijn bloed koken.
Die mensen hebben al veel moeite om het hoofd boven water te houden en dan krijg je ook nog zulke tegenslagen te verwerken.....waardeloos!

Heide & Heuveltocht 2013

De afgelopen week was, vooral op het werk, een drukke week. Vrijdagavond nog tot 23.00 uur volop bezig geweest en dientengevolge laat thuis en nog vol adrenaline, even een biertje drinken, tot rust komen en dan bed in om een uurtje of half één.
De wekker op 6.30 want om 7.45 alweer op de fiets voor de Heide&Heuveltocht van TC Swolland, je moet er wat voor over hebben om een beetje fit te blijven.....
Omdat er vandaag zeker een kilometer of 150 op de teller zal komen besluit ik een paar boterhammen mee te nemen voor wat extra energie, al is dat gezien de goede verzorging onderweg misschien overbodig.
Als ik de 'stoeten' gesmeerd heb blijkt hoe ik nog in de 'werk modus' zit. Automatisch gaan beide plakken in de broodtrommel waarna ik me even later rot zoek als ik ze in de aluminiumfolie wil verpakken.

Op weg naar de bushalte bij de Oude IJsselbrug fiets ik in een rustig tempo over de IJsseldijk en ik voel dat de drukke week nog behoorlijk in de benen zit, ik ben nog niet echt vooruit te branden eigenlijk.
Bij aankomst bij de IJsselbrug zie ik nog geen Swollanders en besluit nog een extra rondje te fietsen en bij mijn tweede aankomst zitten Ruud W. en Arnold van B. gebroederlijk naast elkaar in het bushokje.

Vervolgens druppelen de deelnemers en deelneemsters één voor één binnen bij het bushokje waar ze zo nu en dan worden opgeschrikt luid toeterende auto's, ook de Swolland webmaster en hoffotograaf laat op deze wijze weten onderweg te zijn naar de startlocatie in Wapenveld.
Gezamenlijk fietsen we de 10 kilometer naar het sportpark van WZC en v.v. Wapenveld in het gelijknamige dorp tussen Hattem en Heerde. Net als we Wapenveld binnenrijden knapt er een spaak in het achterwiel van Gerharda en helaas kan zij niet verder en laat zich ophalen.
In de kantine van het sportpark kunnen we ons, middels Scan & Go, snel inschrijven waarna het tijd is voor koffie. Bij de inschrijving valt het op dat er meer en meer mensen inschrijven via het scan & go principe, bij het tafeltje waar nog op de ouderwetse manier moest worden ingeschreven (leek) het een stuk rustiger.......

Rond de klok van 9 uur vertrekken we met een behoorlijke groep voor de verschillende afstanden. Omdat de splitsing van deze afstanden pas na de Tongerense heide plaatsvindt fietsen we eerst de eerste pakweg 35 km samen.
In tegenstelling tot de afgelopen week is het behoorlijk bewolkt en dreigt er zo nu en dan een bui te vallen, gelukkig beperkt zich dat tot slechts een paar druppeltjes.
Langs het Apeldoorns kanaal fietsen we richting Heerde/Epe waar we de bossen van de Veluwe op fietsen, op zoek naar de heuvels en de heide waar de tocht zijn naam aan ontleent.
De eerste echt grote heidevelden komen we tegen bij Tongeren, tot onze spijt zit er (nog) niet veel kleur aan de plantjes, wat in het peloton de discussie aanzwengelt of de heide nog moet gaan bloeien of reeds is uitgebloeid....ik weet het nu nog niet eigenlijk.
Als we de Tongerense heide achter ons hebben gelaten splitst de route van de 120 /170 zich van de 65 / 90 km en fietsen wij met z'n elven verder richting de eerste heuvel ; 'de Hoge Duvel' waar ook de eerste verzorging op ons wacht.
Hier diep in de Veluwse bossen  gebeurden vroeger rare dingen als we onderstaand verhaal mogen geloven;

Een griezelverhaal van De Hoge Duvel

Gelukkig kwamen wij, na een natje en een droogje, zonder noemenswaardige kleerscheuren weer bij de Hoge Duvel weg.
Na de rust dalen we weer af in de richting van Apeldoorn waar het tweede serieuze klimmetje wacht, de Amersfoortse weg, altijd een lastig stukkie.
Vervolgens duiken we diep de bossen in richting Hoog Soeren en Assel terwijl de zon zo nu en dan z'n best doet om door de bewolking heen te prikken, het weer wordt er gelijk een stuk vriendelijker door...
Ondertussen beginnen we behoorlijk trek te krijgen in een bakkie koffie met de onvermijdelijke appeltaart maar daarvoor moeten we nog even een stuk door fietsen. Via Kootwijk en Uddel bereiken we echter na een kilometer of 85 Elspeet waar we ons mogen laven.
In Café Restaurant Het Vergulde Hert komen we allen weer even tot rust onder het genot het bakkie troost en Cor W. werkt ondertussen aan zijn sociale vaardigheden door de serveerster de helpende hand toe te steken. De serveerster is behoorlijk onder de indruk van de snelle en efficiënte wijze waarop Cor de tafel ontruimt en je ziet in haar ogen iets van grote dankbaarheid ....
Als we na deze pauze weer opstappen blijkt dat de NW wind weer iets verder is aangetrokken en voelt het ineens een stuk frisser aan, gelukkig begint de zon steeds vaker te schijnen wat het in de loop van de tocht steeds aangenamer maakt.

Via de Elspeetse Heide en o.a. het Zandebos bereiken we de welbekende Zuidweg waar Ruud W. even helemaal losgaat. In het dalende gedeelte neemt hij de benen maar wordt uiteindelijk toch voorbij gereden als de wind en het vals plat zich tegen hem keren.

Nadat we weer zijn gehergroepeerd fietsen we verder naar de laatste rustpost net na het motorcross terrein bij Heerde. Hier krijgen we drank aangeboden in alle kleuren van de regenboog en valt er ook nog wat te snoepen.
Wat opvalt bij de verzorgingsposten is dat, waar deze bij de Swolsebostocht vooral wordt bemand door mannen op gevorderde leeftijd, hier de leeftijd flink lager is en ook vrouwelijk schoon is ingezet om het de deelnemers naar de zin te maken......tot op zekere hoogte natuurlijk, want Arnolds gesmeek om een massage werd niet gehonoreerd.

Via het fraaie fietspad door het Swolschebos fietsen we weer richting Wapenveld, halverwege beland een aantal van ons in een scherpe, met los zand bedekte, bocht nog bijna in de zandbak maar het gaat allemaal net goed.
Zo komen we uiteindelijk na 120 km weer aan bij de kantine van WZC/Wapenveld waar we nog even nagenieten onder het genot van een hersteldrankje.
De laatste 15 km, terug naar Zwolle en huis gaan eerst nog even tegen de straffe wind in maar vanaf de IJsselbrug kan ik lekker 'uitbollen' met de wind in de rug....

De Heide & Heuvel tocht van Swolland is waarlijk een fraaie tocht. Helaas blijkt het erg moeilijk om de tocht precies op het hoogtepunt van de heidebloei te doen plaatsvinden maar dat doet niets af aan de schoonheid en afwisseling van het parcours, in combinatie met de perfecte organisatie zorgde dat weer voor veel fiets plezier !