Een feestelijk en vermoeiend weekend............

Terwijl de Amstel Gold Race op het punt van beginnen staat wrijf ik de mist uit mijn ogen. De gevolgen van een avondje feestvieren om het kampioenschap van FC (PEC) Zwolle zijn merkbaar deze ochtend, ik ben moe en niet vooruit te branden.
Het valt natuurlijk ook niet mee om eerst 145 kilometer te fietsen en je vervolgens met vermoeide benen in het feestgedruis te storten.......

Blauwwitte ballonnen en vlaggetjes versieren het terras van De Vrolijkheid als ik daar zaterdagochtend om 8.40 uur arriveer, het hek is nog dicht maar uitbaatster Ria laat niet lang op zich wachten om het te openen. Ze heeft kleine oogjes, ook zij ontkwam niet aan de feestende FC Zwolle supporters op de avond na de beslissende wedstrijd. Om 1.30 had ze tent gesloten en nu stond ze al weer klaar voor vroege fietsers.
Ik ben de eerste die zich meld voor de tocht richting Hoenderloo die voor deze zaterdag is gepland door Ruud W. die vlak na mij binnenkomt. In totaal stappen we met 11 mannen op, een mooi aantal.
Ruud had de dezelfde tocht van vorig jaar met een kleine 30 km verkort zodat we uit zouden komen op ongeveer 135 km.
Iets na negenen vertrokken we tegen de klok in richting Heino en Lierderholthuis. Bij Wijhe gaat het even mis als de route ons over een nieuwbouw terrein voert met de daarbij behorende barrieres, slechts een smal zandpad bied dan nog uitkomst en met soms slippende banden stuiteren we erover heen. Fred B. komt als enige niet ongeschonden van het pad, hij stuitert van de fiets af als een gevolg van gebrek aan snelheid. Ruud moet het natuurlijk ontgelden na deze korte veldrit, en het moet gezegt via Boerhaar was een stuk simpeler geweest.........
Bij Olst mogen we even wachten op het veer over de IJssel, altijd goed voor een sfeervol plaatje ;

Aan de overkant volgen we de Gelderse IJsseldijk in de richting van Terwolde om vervolgens via Twello Bussloo op te zoeken. Bij dit uitgebreide recreatieterrein tussen Deventer en Apeldoorn stoppen we even voor het legen van de blaas.
Als we weer zijn opgestapt volgt het fraaie gedeelte ten zuiden van Apeldoorn, via Klarenbeek en Lieren bereiken we de rand van de Veluwe bij Beekbergen waar we de lastige Berg en Dalweg volgen richting Hoenderloo. De mannen met de klimspieren mogen tot aan de koffie even 'los' terwijl de overigen, waaronder ik, in eigen tempo deze lastige kilometers afwerk.
In Hoenderloo laten we ons de koffie met appeltaart weer goed smaken en onze 'diepzinnige' gesprekken op het terras worden alleen verstoort door een, nu nog vrijgezelle, malloot in een vreemd gewaad met bijpassend hoofddeksel. Navraag leert dat hij het lijdend voorwerp van een vrijgezellen party is.

Na de pauze volgt het zwaarste stuk van de route. Vanaf Hoenderloo gaan we door het Ugchelse Bos via Hoog Buurlo, Assel en Hoog Soeren richting Apeldoorn. Een pittig stuk met landschappelijk gezien hele mooie stukken.
Bij Apeldoorn komen we op het fietspad langs het Apeldoorns kanaal dat we vervolgens tot aan Wapenveld blijven volgen. Met de noordenwind tegen moet er toch nog behoorlijk gewerkt worden om de voorrijders te volgen, de bijbehorende discussies over de aan te houden snelheid blijven altijd weer een genot om naar te luisteren. Zo geeft het tellertje van Arnold van B. altijd veel minder aan dan de teller van Ruud en dan krijgt Ruud toch het voordeel van de twijfel.......die van hem is immers veel groter !
Als we met z'n allen weer over de IJsselbrug zijn geraakt, nemen de inwoners van Zwolle-zuid de afslag naar het Engelse Werk. Met de wind in de rug fietsen we lekker rustig naar zuid en met precies 145 km op de teller en twee volle benen kom ik thuis.
Gelukkig heb ik nog even tijd om mijn traditionele bad te nemen alvoren ik me opmaak voor de huldiging van de kampioenen in de Zwolse binnenstad.
Het wordt een leuke happening, al moet ik zeggen dat ik blij ben dat ik na afloop daarvan mijn vermoeide benen rust kan geven op een stoel bij De Beurs en eindelijk kan gaan genieten van een paar 'hersteldrankjes' van Hertog Jan. Dat alles onder het motto 'ontspanning na inspanning'.

Voor nu ben ik blij dat het verhaal weer geschreven is want ik ben nog steeds niet vooruit te branden, maar de fiets moet nog wel schoon...........