Na een paar behoorlijk lenteachtige dagen zou het deze zaterdag weer aanmerkelijk kouder zijn dus fietste ik goed aangekleed richting De Vrolijkheid. Daar aangekomen zaten de eerste mannen al aan de koffie. Helaas lieten de Swolladies het deze keer afweten zodat we met enkel mannen op pad moesten. Op zich is daar niets mee, ik kan vol bewondering kijken naar die afgetrainde kerels in hun gekleurde pakjes, maar er gaat toch niets boven een afgetraind vrouwenlijf in een goed passend wielerpakje. Maar laat ik jullie verder niet lastig vallen met mijn licht erotische sportieve fantasieën.
Voor het vertrek van de ongeveer 20 deelnemers waren er nog wel wat minderwaardige opmerkingen van de zogeheten snelle mannen over de tuftuf groep, zoals de 25km/h gekscherend werd betiteld. Uiteindelijk zal het verschil in gemiddelde tussen beide groepen hooguit een kilometer of twee zijn, dus waar praten we over.....
In twee gelijk verdeelde groepen vertrokken we om klokslag negen uur voor de Trainigsrit Hattem 2015. Henny H. besloot zich naast mij aan kop van de groep te nestelen, een voor mij gerustellende gedachte dat deze ervaren koprijder mede de kar wilde trekken. In die kar zaten, buiten Henny en mij, nog Ruud W; Harry T; Harry B; Henk B; Hans D; Herman vd W en Peter B.
Terwijl de snelle groep via de tunnel onder de ceintuurbaan een weg uit Zwolle zocht, vertrokken wij in de andere richting en na een korte sightseeing langs de Zwolse binnenstad verlieten wij Zwolle via de oude IJsselbrug. Hier kregen wij ineens te maken met een verstekeling....Cor W. zag onze groep aan voor de snelle en sloot netjes achteraan, pas nadat hij er op attent was gemaakt dat dit toch echt de 'langzame' groep was keerde hij weer terug om te wachten op de andere groep. Dan moet je ook maar gewoon bij ons stamcafé starten...............
Wij fietsten verder met toch een beetje een ongerust gevoel, want zou Cor zijn snelle vrienden nog wel tegen komen of zou hij gedoemd zijn, als een eenzaam monument, achter te blijven in het bushokje bij de oude IJsselbrug?
Overigens blijkt uit dit alles dat de snelheid van onze 'langzame' groep dus wel zo snel oogt dat een snelle man als Cor hier klakkeloos bij aansluit!
Net ten zuiden van Hattem deed de trainingsrit voor het eerst zijn naam eer aan. Op dat punt beklommen we de noordpunt van het Veluwe massief en temidden van de fraaie bossen en grote villa's werden de kuit-en bovenbeenspieren even flink getest. Vooral de burgemeester Honcooplaan is in westelijke richting een behoorlijk lastig klimmetje. Aan het einde van deze weg kwamen we de snelle mannen tegen met ook Cor daarbij, het was dus gelukkig allemaal toch nog goed gekomen met Cor.
Na de Leemculeweg en de Kamperweg volgde de nieuwe Zuidweg en aan het eind daarvan de Knobbel, hier werden de beenspieren ook nog even lekker getest en nadat iedereen boven was vertrokken we snel verder richting de koffie in 't Harde. We moesten natuurlijk wel ruim voor de andere groep ter plaatse zijn om deze mannen niet nog meer gesprekstof over de 'tuftuf'groep te gunnen.
Uiteindelijk moesten we concluderen dat de 'snelle' groep maar liefst 20 minuten later aan de koffie zat dan wij, terwijl de afstand Zwolle-'t Harde voor beide groepen toch even ver is.........
Nadat we allemaal weer een beetje opgewarmt waren konden we de terugweg weer aanvangen. Nu zouden we de koude noordoosten wind tegen hebben, dus bikkelen maar.
Via een omweggetje verlieten we 't Harde weer en, net als op de heenweg bleek dat we ook nu een verstekeling aan boord hadden, alleen was het dit keer een bewuste keus. Hans M. die met z'n eerste tocht sinds eind oktober bezig was vond het wel genoeg wat de snelle groep betrof en sloot bij ons aan voor de terugweg, of was het toch het vooruitzicht van een hersteldrankje na afloop?
Via het Bovenveen, Mullegen en 't Loo fietsten we weer terug richting Zwolle, bij Wezep nog even rechtsaf richting Heerde om nog een paar extra hoogtemeters mee te pakken en vervolgens langs de Wezepsche heide en Hattemerbroek naar de laatste klim van de dag, de rode Hanzebrug over de IJssel. Tijdens dit klimmetje voelde ik de benen al behoorlijk vol lopen en even speet het mij dat ik op eigen initiatief de oorspronkelijke lengte van deze trainingsrit met een kleine 25 km had verlengd.
Ruud W. had uiteindelijk een extra lusje in de route gemaakt zodat de we op ongeveer dezelfde lengte zouden uitkomen als de route van de snelle groep.
Aan de Zwolse zijde van de brug namen enkele mannen afscheid van ons en keerden huiswaarts terwijl de laatste 6 de extra lus richting De Vrolijkheid gingen doen. Via de IJsseldijk ging het richting Zwolle zuid en vervolgens door naar Windesheim. Inmiddels had ik Ruud W. het stokje als voorrijder overgedaan, omdat bij mij na 70 km het beste eraf was. Henny fietste echter onverstoorbaar door op kop, wind of geen wind......bewonderenswaardig.
Uiteindelijk kwamen we na 91 km weer bij het beginpunt van onze tocht, De Vrolijkheid. Hier konden we nog even genieten van een welverdiend hersteldrankje (in welke vorm dan ook) en, als slagroom op de taart, een schaal heerlijke bitterballen. Dit verklaart natuurlijk ook de aanwezigheid van verstekeling Hans M. in onze groep, waarbij dient te worden aangevuld dat Hans ook nog eens het initiatief nam tot de bitterballen. Ik zeg chapeau Hansie.
Al met al weer een geslaagde,zij het koude, trainigsrit Hattem met een allezins redelijke deelname. De spieren zijn getest en nu op naar warmere dagen en nog vele mooie kilometers.
 |
| Het nieuwe fietsen.... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten