Ondanks dat ik gewapend was met mijn kêkke GripGrab overschoenen, dreven, ter hoogte van de Isala klinieken, mijn sokken al uit de raceschoenen....lekker dan.
Als ik zeiknat bij De Vrolijkheid aankom zitten Jan C. en Bert K. al aan de koffie, ze keken niet echt heel vrolijk en bij navraag bleek dat ook zij een gedeelte van de bui hadden mee gekregen. Hun ogen verraden een wel hele snelle opgave en ik kan niet anders dan toegeven dat de 6,5 km terug naar huis mij op dat moment ook meer aanspraken dan 150 km van de Prestatietocht die voor die dag op het programma stond.
Uiteindelijk zaten er afgelopen zaterdagochtend toch nog 14 heren en 2 dames klaar voor de pittige tocht 'om de noord'. Onder hen ook weer Wout K. uit Rijssen, als hij zijn fiets tegen de gevel van het café heeft gezet heeft hij er al ongeveer 40 kilometer opzitten....een echte baas dus.
Om ongeveer 5 minuten over 9 gaf toerleider (en aanstaand wegkapitein) Ruud W. het sein van vertrek en terwijl de regen nog steeds loodrecht naar beneden kwam vertrokken we in de richting van Berkum en Herfte. Jan en Bert hielden het echter al gelijk voor gezien en doken rechtsaf de tunnel in, hun ogen hadden dus niet gelogen.
Ikzelf besloot het maar eerst even aan te zien en bij elke mogelijkheid tot rechtsaf slaan en huiswaarts keren sloeg de twijfel toe....want had ik niet nu al nat-koude handen en nat-koude voeten? Zou er niet nog veel meer regen komen? En zou de wind niet een geduchte tegenstander worden deze dag?
Al deze vragen hielden mij tot de Lemeleberg bezig want vanaf dat moment besloot ik dat terugkeren geen optie meer was.
Op de Lemelerberg werd dit jaar gebroken met de traditie van de fles wijn voor de eerst aankomende op de top (of was dat vorig jaar al...), jammer voor de traditionele winnaar Wout.
Nadat we de Lemelerberg over waren en stonden te wachten tot we compleet waren fietste Ruud nog eens terug om te kijken waar Jan en Bert toch wel bleven. Gelukkig konden we nog maar net voorkomen dat Ruud helemaal terug reed naar Zwolle en werd hij, al was het wat laat, ook op de hoogte gebracht van het snelle afhaken van beide heren.
Via Lemele ging het richting Ommen en tussen beide plaatsen werden we opgeschrikt door het eerste malheur, een lekke band voor Cor W. tijdens deze gedwongen stop besloten ook Youké M., Veroni en Wilma de strijd te staken vanwege de koude en nattigheid. Zij reden linea recta weer terug naar Zwolle. Volgende keer toch maar iets beter beschermende kleding meenemen.
Na het herstel van Cor's bandje togen we met z'n elven verder via Junne, Stegeren en Dedemsvaart naar de eerste koffiestop in Zuidwolde. Nooit eerder kwam de koffiepauze mij meer als een geschenk uit de hemel dan afgelopen zaterdag na 60 koude en natte kilometers.
In de nieuwe pauzelocatie 'De Zuudwoldiger Huuskamer' was het gelukkig goed toeven, lekkere koffie en bovenmodaal appelgebak, maar het allerbeste was toch het feit dat ik even m'n zeiknatte sokken en handschoenen te drogen kon leggen op de radiator......
Harry, tijdens deze tocht voor het eerst gezegend met een fraaie nieuwe fiets van het merk Kuota, had al voor aanvang besloten slechts tot Zuidwolde mee te gaan maar hij had ongetwijfeld niet verwacht dat hij alleen terug moest naar Zwolle omdat de dames al eerder rechtsomkeert hadden gemaakt.
Harry liet later die dag weten zonder problemen weer thuis te zijn gekomen.
Wij trokken met z'n tienen verder Drenthe in via Ruinen, in noordwestelijke richting, naar Havelte en Steenwijk. Ondertussen ontwaarde ik weer eens een bijzonder irritante en steeds luider wordende rammel in de fiets die mij al vanaf de Lemelerberg vergezelde en die mijn moraal, dat door kou en nattigheid al niet super hoog was, nog verder temperde. Gedurende de rest van de tocht zou deze rammel mij lastigvallen en het viel op dat de meeste medefietsers een metertje extra afstand hielden, voor zover dit mogelijk was.
Zojuist heb ik mijn fiets gelegd in de vertrouwde handen van het team van Evert Dickhof die hem aanstaande woensdag aan een grondige inspectie zullen onderwerpen. Voor zover ik het nu kan inschatten zit het ergens in de naaf van het achterwiel. Woensdagavond weet ik meer.
Buiten de lekke band van Cor, eerder die dag, en mijn gerammel werden we ook nog tweemaal opgeschrikt door de luide knal van een gebroken spaak. Zowel Wout als Toon O.waren de ongelukkige en zij moesten hun weg vervolgen met een iets lichtere fiets.....
 |
| Toon O. 'repareert'zijn kapotte spaak |
Mannen Chapeau!
Na 110 kilometer bereikten we Café Restaurant Weerribben in Kalenberg, alwaar de tweede stop was gepland. Na jarenlang te hebben gefourageerd in Willemsoord viel de keus dus dit jaar op Kalenberg en ik kan volmondig zeggen dat ook deze verandering goed uitpakte. Een gezellige, ietwat donkere, locatie waar we konden genieten van een waarlijk voortreffelijke kop tomaten/groente soep die ons zou voorzien van de nodige energie voor de laatste 40 kilometer.
Ondanks dat we de wind in het laatste gedeelte pal achter zouden hebben was die innerlijke versterking zeker welkom.
Via het altijd mooie gebied van de Weerribben knalden we na tweede stop zuidwaarts richting Blokzijl en, even verderop, St.Jansklooster. Zo nu en dan moest de toerleider even optreden als de snelheid, onder impuls van de harde rugwind, wat al te hoog opliep.
De laatste kilometers vlogen echter wel lekker snel onder de wielen door op deze manier. In Hasselt verliet Toon de groep door rechtdoor te gaan richting Stadshagen terwijl, wij de oude weg naar Zwolle namen over Genne en Streukel. Om klokslag half 5 konden we met de laatst overgebleven mannen (5 stuks) nog even napraten bij De Vrolijkheid onder het genot van een natje en een droogje.
Het was een behoorlijk pittige Prestatietocht geweest, niet in het minst door de combinatie van afstand en omstandigheden. Gelukkig bleef de regen beperkt tot het eerste gedeelte maar ook de harde noordwesten wind speelde ons een groot gedeelte van de tocht behoorlijk parten.
Al met al een Prestatietocht die zijn naam voor het eerst in jaren weer eer aan deed en waar alle deelnemers trots op kunnen zijn, want zelfs naar de startlocatie rijden was dit jaar al een prestatie op zich, waarvan akte.
Ikzelf kwam thuis met in totaal 162 kilometer op de teller, moe maar voldaan. Na een hapje eten wachtte een welverdiend en warm bad...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten