Een duwtje in de rug

Het was een mooie, nog ietwat frisse, zondagochtend. Bij het welbekende bushokje aan de Zwolse kant van de IJsselbrug staan 5 mannen klaar om te vertrekken voor een fietstocht richting Vierhouten.
Ruud W., Hans K., Gerard N., Jaap L. en ondergetekende hebben er zin in. Op verzoek van mij is de vertrektijd op 09:00 uur gezet, andere Hans had het graag een half uurtje later gehad, maar helaas kon dit verzoek niet worden gehonoreerd.
Jaap kon tijdens deze tocht zijn enkele maanden oude Stevens ATB even lekker uitproberen op de Veluwse bospaden. Stevens fietsen zijn fantastische fietsen, daar kom je altijd mee thuis, ik heb er zelf ook één !

Omdat Ruud vanwege z'n rugklachten liever niet op kop ging besloot ik de honneurs maar waar te nemen en gewapend met mijn GPS gingen we op pad, de IJsselbrug over en richting Wezep maar al na een kilometer werd ik gecorrigeerd door Ruud omdat de route toch echt afsloeg richting Hattemerbroek. Klein foutje, kan gebeuren. Na anderhalve kilometer volgt de tweede correctie en nog voor de Wezepse Heide heeft Ruud mij al drie keer moeten corrigeren. Op de één of andere manier had ik toch een andere interpretatie van de route dan zoals Ruud 'm had bedoeld.
Hoe dan ook, ik voel me best sterk en opgewekt vliegen we de Veluwe op. Het is prachtig weer en op een kleine valpartij over een boomstronk na, kan niets mijn dag verpesten, althans..........

Kettingreactie

Na een kilometer of 25, nadat we de weg Epe-Nunspeet zijn overgestoken, komt er al vrij snel een eind aan mijn fietsgeluk van deze dag. De route van Ruud gaat weer eens langs een aantal bijzonder verrassende paden en uitdagingen en op een gegeven moment komen we bij een aantal diepe tractorsporen die met zwart water zijn gevuld. In mijn euforie (en niet gehindert door enige voorzichtigheid) tracht ik de sporen dwars over te passeren, dat ging prima tot ik niet verder kon.... met een natte voet als beloning, achter mij hoorde ik iemand lachen.
Niet uit het veld geslagen gingen de 4 verder en ik er achteraan.....tot een polsdikke tak zich met een hoop gekraak in mijn aandrijving nestelde en pas weer loskwam nadat de derailleur bij de pad was afgebroken. Stront aan de knikker dus. Gelukkig hebben wij voor dat soort gevallen altijd onze eigen ANWB bij de hand en de enige oplossing bleek om de ketting in te korten en op een vaste versnelling te zetten zodat ik in ieder geval verder kon. Zo gezegd zo gedaan en op het gekozen verzet fietste ik naar de pauze in Vierhouten. Jaap kreeg met de derailleur nog wat extra gewicht in de rugtas, gedeelde smart is halve smart immers.....

Proppen maar.....

Bij de Vossenberg was het weer behoorlijk druk met fietsers van allerlei pluimage. Wij kozen een tafel achterin en genoten van de koffie met het welbekende appelpuntje alvorens we weer verder trokken. Op de terugweg besloten we om de bospaden verder voor gezien te houden aangezien al na een paar honderd meter blijkt dat er ook aan de voorkant het nodige mis, op onverklaarbare wijze bleken alle bouten van de crank los te zijn gekomen en draait het middelste blad niet helemaal synchroon meer met de rest. Na aandraaien gaat het weer even goed, maar fietsen is onder de gegeven omstandigheden niet echt leuk en effectief, alleen met veel moeite kon ik het overige viertal bijbenen. Tot bij 't Harde, daar ging het definitief mis. Met een hoop geratel sloeg de ketting weer vast en als ik kijk zie ik dat het middelste blad dwars door midden is geknapt.
Het viertal voor me, die al uit beeld waren geraakt, komen weer terug gefietst en samen demonteren we zo'n beetje alles wat er nog van de aandrijving aan de fiets zit.

BASIC

Zo bleef er uiteindelijk nog een minimaal verzetje over, want alleen het kleine blad voor kon ik nog gebruiken.
Helaas is op die manier nog 25 km naar Zwolle fietsen geen optie want dan zou ik met 200 omwentelingen per minuut moeten trappen. Er blijft dan nog slechts één optie over; een duwtje in de rug !
En zo gebeurde het dat ik de laatste 25 kilometer naar Zwolle werd geduwd door een aantal super knechten. Afwisselend door onze voorzitter, onze routemaker en de laatste kilometers door Hans K. , Jaap had al zoveel rommel van mij in de rugtas dat hij werd vrijgesteld van een duwbeurt.
Voor mensen die nog nooit zijn geduwd tijdens het fietsen kan ik zeggen dat het zeker niet slecht bevalt. Zo hou je je hartslag laag en heb je eindelijk eens de tijd om wat van de omgeving te zien. Als ik dan toch een nadeel moet noemen is dat misschien het feit dat je wel de hele weg op kop moet zitten......
De heren duwers hadden gelukkig de wind in de rug, wat hun zware taak ietwat verlichtte.
Onderweg hadden we aan bekijks geen gebrek terwijl een vrouw op gevorderde leeftijd ook nog eens haar most famous moment beleefde door ons in volle vaart te passeren.

Uiteindelijk bereikten we weer de oude IJsselbrug waar nog een laatste inspanning vereist was van de duwers Hans en Gerard. In volle vaart ging het naar boven en daar aangekomen konden ze met me met een voldaan gevoel laten rollen in de richting van de auto van Jaap. Gelukkig heeft Jaap plaats voor twee fietsen op de fietsdrager en was hij bereid mij naar Zwolle-zuid te rijden.
Moraal van dit verhaal; op wat voor manier dan ook, met een Stevens kom je altijd thuis !

Mannen bedankt voor de morele, de motiverende, de technische en voortdrijvende ondersteuning........

De schade...