Vallen en opstaan

Nadat ik al een aantal jaren alleen had gefietst ben ik in het najaar van 2004 lid geworden van toerclub Swolland.
In het begin was het vooral wennen aan het fietsen in een groep bij hogere snelheden. Het was op een woensdagavond in het voorjaar van 2005 dat ik voor de eerste keer betrokken was bij een valpartij, sterker nog, ik was de aanstichter van de valpartij. Op de dijk tussen Zalk en Zwolle kwam ik met mijn voorwiel op de rand van het asfalt terecht en probeerde tegen te sturen met een schuiver op het toch wel  ruwe asfalt tot gevolg. Een paar dagen later fietste ik de Ronde van Noord Holland met mijn linkerbeen ingepakt in vettige gaasverbanden, speciaal voor schaafwonden.

Na deze val ging het een aantal jaren goed tot ik twee jaar geleden met de MTB op de zelfde wijze ten val kwam, door een passerende auto werden we helemaal naar de kant van de weg geduwd tot het asfalt ophield en Hansje weer op z'n snuit lag...........
Ook in het bos heb ik al meerdere keren het zachte mos met een bezoek vereert, maar de meeste keren zonder fysieke gevolgen.

In de verte ligt een eenzame toerfietser......

Vandaag was het ook weer raak, de eerste keer dit jaar.

In verband met de vakantietijd was de opkomst bij De Vrolijkheid vanochtend erg matig, slechts 3 fanatiekelingen hadden de moeite genomen om de Sluitingsrit van dit jaar te gaan verkennen; Arnold van B., Jan S.(dit jaar ook al eens stevig gevallen) en ondergetekende.
De Sluitingsrit gaat standaard richting de Holterberg en dat betekende dat ik voor de tweede keer in een week mijn klimkunsten op deze Overijsselse 'bergkam' kon vertonen. Afgelopen zondag was ik al in m'n uppie die kant opgegaan en heb toen tot aan Holten de Blauwvingertocht gefietst, inclusief alle bulten, om vervolgens op de terugweg via een mooie route naar eigen inzicht terug te fietsen.
Vandaag dus met z'n drieën op weg. Met een zwak windje in de rug via de welbekende mooie route langs de Vecht, Vilsteren, Giethmen, de Lemelerberg, langs de Regge naar Hellendoorn, waar bij Café Restaurant De Tonne de koffie met gebak werd genoten !

ff rust.....

Als Jan de rekening heeft voldaan ( i.v.m.een persoonlijk jubileum een tijdje terug werden Arnold en ik vrijgehouden ! Nogmaals bedankt Jan...) fietsen we verder richting de Holterberg en net als we de Toeristenweg op rijden, vanaf de kant van Holten, gaat het weer eens mis.
Terwijl Jan en Arnold de bocht al om zijn lig ik ineens op de grond omdat ik in de bocht met m'n voorwiel tegen een aantal door boomwortels opgedrukte klinkers aanrijdt.
Hierdoor val ik zijwaarts op de straat. Op het eerste gezicht valt het allemaal mee, een schaafwond op de kuit en heup, het stuurlint van de fiets beschadigd en natuurlijk weer even geschrokken want het went nooit, dat vallen.
Snel gaan we verder en in vliegende vaart fietsen we over de Toeristenweg richting Nijverdal, aan het einde van de weg voel ik dat er een bultje (een ei) op mijn kuit verschijnt en tegelijkertijd voel ik alle kracht en energie uit m'n benen weglopen. Vraag me niet hoe het komt maar ineens gaat het niet meer en ben ik blij dat ik Jan en Arnold kan volgen.
Nadat we ook nog de Luttenberg hebben bedwongen fietsen we tegen de stevige westenwind terug naar Zwolle. Gelukkig passen Jan en Arnold het tempo een beetje aan voor mij zodat ik uiteindelijk toch thuis geraak. Thuis aangekomen leg ik even wat ijs op het ei en zak in de bank om er pas na een uur met veel moeite weer uit te komen met een gevoel alsof ik door 10 man de hele Holterberg over geslagen ben.
Vreemd toch dat het lichaam zo reageert op een niet zo heel spectaculaire valpartij. Morgen maar eens zien of datzelfde lichaam aan een nachtje rust genoeg heeft om weer een beetje normaal te doen......rare gedoe !